In de bongerd...

Ik lees de laatste tijd op verschillende blogs verhalen over appels plukken. En dan gaat bij mij in de bovenkamer een luikje open. Die van de jeugdherinneringen bij m'n oom en tante uit Welsum ....

Ze woonden in een prachtig huis onder aan de dijk. Alleen daarheen rijden was al leuk. Al die bochtjes die je door moest en dat in pappa's kever. Geweldig vonden we dat. Het was in de tijd dat je elke zondag op familiebezoek ging en ook daar kwamen we regelmatig. 't Was een gezin met 4 kinderen en de jongste scheelde maar een paar jaartjes met mij. Dus het was ook nog eens een geliefd logeeradres.

Ze hadden een moestuin. En daar mocht je zomaar in plukken als kind. Kruisbessen, bramen, frambozen en rode bessen groeiden daar. Hier zie je nog een foto van mijn nichtje, met het lange haar, mijn zus met de krullen en ik met het korte koppie.(en een brilletje maar dat had met m'n verpleegstersspel met de pop te maken).

(sorry voor de slecht kwaliteit, 't is een foto van een foto..).

Gemaakt bij het trapje bij de voordeur. En als je goed kijkt zie je het emaille schaaltje op het tafeltje. Daar zat m'n net geplukte oogst in van die dag.

Naast het huis was een boomgaard. Met verschillende soorten appels. Mijn oom had dit erbij voor de bijverdiensten. En als de appels rijp waren, dan moest er geplukt worden. De hele familie trad dan aan. Want vele handen maakten licht werk.

Als kinderen mocht je appels rapen. Daar kreeg je dan aan het eind van de dag een paar gulden voor.En de volwassenen plukten. Ieder had een grote rieten mand met haak die vast werd gemaakt boven in de boom. Het was al met al een precies werkje. Ze konden zich ook niet veroorloven dat er plekken op de appels kwamen. Vandaar dat je als kind uit de bomen bleef....

Maar het leukste van die dagen vond ik de gezelligheid. Tijdens het koffiedrinken onder de bomen en tussen de middag tijdens het warm eten. We aten natuurlijk Hete bliksem, een stamppot van appels, en slagersrookworst. Aan hele lange tafels daar in huis. Jammer dat er geen foto's van zijn, ze zouden niet misstaan hebben in een blad over buitenleven!

Aan het eind van de dag werden de kisten opgehaald. Met de trekker en een platte wagen erachter. Waar de kinderen op mee mochten rijden. Geweldig! Schijnt zo te zijn, zo vertelde mijn vader, dat er ook eerst nog paarden voor de platte wagen zaten. Maar dat heb ik niet meer bewust meegemaakt.

Het enige wat minder leuk was was de buikpijn aan het eind van de dag. Eigen schuld hoor, daar niet van. Er stonden bomen met Cox eraan. Lekker dat die waren! En mijn oom vond het prima als je er daar een van plukte om lekker op te snoepen. Alleen.... ze waren nog niet allemaal even rijp. En wist ik veel welke wel.....

En als het plukken dan achter de rug was, dan was het feest nog niet over. Een poosje later gingen we dan weer richting Welsum. Voor het sorteren van de appels. Een grote sorteermachine stond dan in een schuur en aan ieder vak een volwassene. Die legden dan de appels zorgvuldig in de kisten. De grootste appel lag in het midden van de machine. En die hadden indrukwekkende afmetingen!

Mooi, zulke herinneringen. Het was een voorrecht zoveel familie te hebben die buitenaf woonden. De logeerpartijtjes staan dan ook nog steeds vers in m'n geheugen. En stiekem denk ik wel eens dat voor mij ook daar de liefde voor de natuur vandaan komt!