Het onverwachte.

Tja, en daar was ie dan vandaag weer... het schrijversblok. Dan héb ik vanavond tijd om te schrijven en dan komt er gewoon niets.. Gelukkig gaf Marja daar een paar dagen geleden een oplossing voor: de schrijfveren.

Het onderwerp van morgen is "het onverwachte". (ik gebruik 'm stiekem even voor vandaag). Het eerste wat dan in me opkomt is: "Daar houd ik niet van".

Best gek eigenlijk als je weet dat ik met de surpriseman getrouwd ben. Want op hem ben ik dól. Echt waar! Al 31 jaar lang...

Vanochtend gebeurde er weer zoiets onverwachts. In dit geval was het Jan niet te verwijten hoor, 't overkwam hem ook... We hadden de honden in Black Moose:

Black Moose toen we 'm nét gekocht hadden. Alweer een paar jaar geleden zie ik aan Jr..

geladen voor een lekkere wandeling in het bos. Jan nam plaats achter het stuur en zette de versnelling in de D. Wou ie dan hè... Maar dat ging niet. De versnellingsbak was kapot...

Sh.. was mijn eerste reactie. Nu is het zo dat Jan over een afzienbare tijd heel Black Moose uit elkaar gaat slopen, want die is nodig aan een las- en spuitbeurt toe. Dus dan is het logische gevolg dat mijn groene autootje weer dagelijkse ritten over de snelweg gaat maken. Stoer hè...

En dan betekent dat dus dat ik lang niet meer altijd gebruik kan maken van m'n autootje. Daar hád ik me inmiddels al bij neergelegd. Goeie afspraken maken en plannen, dan komen we er wel uit, was mijn positieve innerlijke redenatie. En ach, dat duurt nog eventjes.. En nu...

De honden samen ingeladen achterin mijn groene autootje. Paste echt maar nét. Gelukkig vinden ze elkaar héél aardig ; ) En toen we eenmaal in het bos liepen (ik nog licht chagrijnig... ik geef het toe.) gingen we het allemaal eens op een rijtje zetten. Dan moet ik dát maar even verzetten deze week en misschien kan ik dán wel... eigenlijk was het praktisch gezien niet eens zo'n probleem maar psychisch. Mijn vrijheid staat dan gewoon niet meer voor de deur!

Jan had al verteld dat ie de hele versnellingsbak eraf moest slopen om te zien wat er loos was. En dat dat dinsdag pas voor het eerst kon want dan had ie wat langer de tijd. Dus tja, dan is dat zo, dacht ik....

Toen we thuiskwamen stopte ik de pizza die ik voor het wandelen in elkaar had gezet in de oven. 20 minuutjes moest ie. Jan dook achter de p.c. en het leek erop dat ie aan het zoeken was naar een oplossing voor het versnellingsbakprobleem. Hij is een man van weinig woorden moet je weten.

Tafel dekken... "Hé gaat pap nu al naar z'n werk?" (hij heeft middagdienst vandaag) werd er tussendoor door 1 van de dochters gevraagd. Groene autootje reed weg. Drinken inschenken... hè... zie ik daar nu Black Moose wegrijden ???

Jan komt binnen. "Zo" zegt ie "die doet het weer". En we aten gezellig de overigens heerlijke pizza op en blij vertrok ie naar zijn werk in Black Moose.... Onverwacht toch, of níet dan???