Achterin de boerenschuur...

Dinsdag 4 september alweer. Zomaar een paar daagjes niet geschreven. Eerst was het the day after, we hadden zaterdagavond ons verjaardagsfeest, vandaar. Dat verliep prima, alleen wordt het wel erg vol alles zo in één keer. Toch maar eens bekijken of ik dat anders kan oplossen de volgende verjaardag. Gelukkig hielp iedereen uit ons gezin een handje mee, dat scheelde veel.

Zondag dacht ik rust te hebben. Goed, dat wás ook wel zo, maar 's middags pas echt. Mirte pakte 's ochtends in voor een week introductie van de opleiding en een weekend daar achteraan voor de roeivereniging. En dan moet je wel aan héél veel denken. Dus dacht ik een beetje mee en rende zo nu en dan de trap eens op en af. 's Middags om 10 over 2 pakte ze de trein, hoe het nu is, weet ik niet. Ik zal eens een berichtje sturen, ben eigenlijk wel benieuwd!

Gisterenochtend stapte Junior weer op de trein. Alleen Fleur was nog thuis, die vertrok 's middags naar haar kamer. Vandaag beginnen haar colleges weer, en gisterenavond sprak ze af met een vriendin om te eten en even bij te praten. Junior vertelde dat Fleur hem zag vanuit de trein. Die van haar passeerde op het station die van hem. Jan was alweer op pad richting huis op dat moment, toen ie een berichtje kreeg "Ik zie je". Helaas had hij haar niet ontdekt...

Wij hadden een andere missie gisteren. We haalden 2 fietsen op uit Friesland. Ja, natuurlijk mocht Pino ook mee! Zo maakten we er meteen een gezellig dagje van. Jan had nog weekend, dus wat belette ons? Onderweg zochten we een plekje aan het water om te lunchen. De luifel hoefde niet uit, jammer van het lekkere zonnetje!

De fietsen stonden bij de dochter van A. Op de boerderij. Je kent dat wel met oude auto's. Die worden dan gevonden in een boerenschuur, onder een dikke laag stof... Zo ongeveer:

Deze foto's zijn met het mobieltje van Jan gemaakt. Hij stuurde ze op naar Junior, met de woorden: "Kijk! Je nieuwe fiets!" Het antwoord was een beetje vaag: "Huh...Uuuuuh...." Ach, misschien ook wel begrijpelijk... Eerst hebben we maar eens een stoffer over de fietsen heen gehaald. En 's avonds thuis reed Jan ermee naar de autowasplaats. Sopje erover en toen was Junior er best een beetje blij mee, kijk maar:

En de fiets bleek blauw te zijn! Leuk, zo'n verrassing! Hij is een beetje roestig, maar dat blijft lekker zo. Een te mooie fiets ben je zó kwijt op het station.

Nu moet Jan nog met die van Mirte bezig. Als je dit toevallig leest Mirte, die van jou is minder ernstig hoor. Alleen een nieuwe binnenband voor en de remmen even afstellen. Er zaten niet van die lagen op als bij die van Jan, hij  stond gelukkig ergens in een ander schuurtje, vandaar... Pap neemt 'm zondag mee als ie je komt halen, goed??