Flappie.

We vonden het vandaag best een beetje spannend, of Zwerver nog opgehaald zou worden. Ik zei vanochtend nog wel dat hij hier mocht blijven, en ach, dat zou ook wel kunnen. Maar eigenlijk...

Van de week hadden Jan en ik het er nog over dat, als onze eigen konijntjes wat zou overkomen, we geen nieuwe meer zouden willen. Het zijn schatjes hoor, daar niet van, maar dat ik helemaal voor de verzorging op draai, was niet de bedoeling toen we ze kochten.

Eén is van Fleur, de ander van Mirte. Maar Fleur woont op kamers, dus dat wordt allemaal een beetje lastig. Mirte heeft nog geen kamer in Utrecht, en dat betekent elke dag 4 uur reizen. Tel daar nog een keer de trainingen bij de roeivereniging op en er blijft geen tijd over om ook nog eens naar Muis om te zien...

Dus eigenlijk hè, hoopte ik er toch van harte op dat Zwerver maar één dagje zou blijven logeren. Er moest toch ook een kindje zijn die verdrietig was dat konijn weg was, zou je denken. Het beestje was nog heel jong, dus wij gingen ervan uit dat baasje nog heel klein was.

Jan maakte al grapjes. "We kunnen hem anders ook Flappie noemen. Dan hebben we straks in December een lekker maaltje" zei ie vanmiddag heel droog. "Jan!!" reageerde ik verontwaardigd. "Da's heel zielig!" En daarbij, dat zou ie toch nooit doen. Hij heeft al een hekel aan vissen. Dat gepruts om een haakje uit die vis te prutsen, nee dat hoeft voor hem niet ; ))

Hij was Flappie ook al kwijt...

Vanmiddag hing Jan nog een flyer op. Op de lantaarnpaal aan de andere kant van de weg. Niet veel later zag hij een mevrouw het ding eraf prutsen. Hij klopte tegen het raam en maakte duidelijk dat konijn hier verbleef. Er stond nl. alleen een telefoonnummer op het papier, vandaar.

Mevrouw reageerde opgelucht. Ze was vanochtend gaan werken en haar moeder paste op haar zoontje. "Wil ze het konijn eten geven, is ie weg!" zei ze. "Ik kreeg een smsje waarin stond dat ze Flappie wel wilde voeren maar dat ie er niet meer was!!!"