Moeder aan de what's-app.

Tsja, het moest er toch maar eens van komen. De hele familie hier spande samen in zo'n groeps what's-app en ik mocht niet meedoen :(  Dat heb je ervan als je als moeder het hebben van hippie dingen helemaal niet belangrijk vindt...

De laatste tijd ging alle communicatie via Jan. Hij moest mij dan iets vragen of doorgeven van de meisjes en dan kwam ie daar wat laat mee. Oeps, vergeten... En ook de mailtjes naar Mirte toe werden lang niet altijd beantwoord. Dan dacht ze: "Dat doe ik strakjes wel eventjes..." en vervolgens kwam er weer wat tussen. Fleur verzekerde me dat me zulke dingen niet zo snel zouden gebeuren als ik om ging... richting smart-phone.

Dus gaf ik Jan een zoekopdracht. Jan is echt zo'n geboren personal shopper, vooral als het om dit soort dingen gaat. Hij stort zich erin en dan komt er vaak wel iets moois en vooral verstandigs uit. Zo ook nu.

Er stond deze week een smart-phone in het A.ldi krantje. 100 euries. Veel geld, maar wel simlock-vrij. Het is een model koelkast, schijn ook weer hip te zijn. Je snapt er helemaal niets meer van... eerst moet het klein zijn en nu... nu weer groter!

Die met toetsenbordje is mijn vorige... zal best wennen zijn zo'n touchscreen...

Jan zocht nog even door op het grote web en vond een sim only abonementje  voor 6.75 in de maand. Voor 2 jaar. Reken het om en ik heb voor een tientje in de maand zo'n smart dinges! Yes!

De post moet nog komen. Met m'n abonnement. Maar als ie dan eenmaal binnen is dan... dan krijg ik les. Van Junior. In what's-appen en ook in mijn telefoon. Heeft ie me beloofd. Moeder gaat dus op cursus. Al is het alleen maar om erbij te horen. Wie had dat nu ooit gedacht...

Het gevolg van "de grote cupjesschoonmaak" deel 2.

Oh en nu fröbelde ik nog maarzo eventjes verder. Ik kan het nu eenmaal niet laten. Ik bedacht me zomaar dat ik door de gaatjes die ik met de tang kan maken ook kan borduren met heel dun ijzerdraad. En dat draad, dat had ik nog. Ooit eens gekregen van een tante, die met dit draad de prachtigste kunstwerken maakte in combinatie met hele kleine kraaltjes.

Ik trapte 2 zwarte cupjes plat, maakte gaatjes langs de rand, borduurde ze samen vast met een kruissteekje en toen... toen plakte ik er een paar roosjes en wat "pareltjes" op. Ringetje erin, waxdraadje erdoor en nu heb ik dit:

Ik vond het contrast met het stoere van het zwart en het ijzerdraad en het romantische van de roosjes en "pareltjes" zo leuk! Jullie ook??

Het gevolg van de "grote cupjesschoonmaak".

So. Ik had vanmiddag zomaar een uurtje over (manlief maakte ons avondeten klaar :)) en toen kon ik het toch niet laten maar eens te kijken hoe het zou gaan, zo'n ketting van cupjes maken. Ik trapte pat, rolde op, prikte gaatjes en maakte het een en ander aan elkaar vast. Slotje eraan en omdoen. Toen ik voor de spiegel ging staan zag ik dit om mijn nek hangen:

Grappig hoe je met zo'n andere kleur voor een totaal verschillend effect kan zorgen! Kijk, hier zie je de gekochte ketting en deze nog eens naast elkaar:

Ook maakte ik nog een armband van wat cupjes. Deed 'm om en voila!

Ook grappig toch? En zo zijn er best veel mogelijkheden met materiaal waar je het in den beginne niet aan af had gezien. Ik googelde nog eens wat op "sieraden van Nespressocupjes" en toen... toen kwam ik zomaar nog meer leuke dingetjes tegen. Ik denk dus dat dit hele gebeuren nog wel een leuk staartje gaat krijgen ;))

Grote cupjesschoonmaak!

Hee hallo, daar was ik weer. Wel eventjes hoor, want eigenlijk heb ik niet zoveel tijd. Twee blogjes geleden, deze, schreef ik dat ik graag cupjes van de Nespresso wilde hebben. Nou, dat heb ik geweten! Via Musje kwam er een doos binnen, meteen de volgende dag al. Dankjewel nogmaals hoor musje!

En ik was deze week bij mijn nicht. Zij las het blogje ook en ze had ook nog een zak vol cupjes voor mij. Dat maakte er heel veel bij elkaar.

Ik pakte er een mesje bij, sneed het folie eraf, schraapte de koffie eruit en daarna gingen ze in bad. Om later hier te belanden:

Te drogen op het aanrecht dus. In de tussentijd verzon Jan hoe nu verder. Hij kwam met een plankje op de proppen waarmee ik ze plat kan stampen en maakte een apparaatje om de cupjes op te rollen. Ik kocht een tangetje om gaatjes te maken bij de plaatselijke sieradenwinkel en zo ligt alles nu klaar voor actie!

Vanavond ga ik eens proberen er eentje in elkaar te zetten. Ik hoop dus morgen het resultaat te laten zien!

En mijn huishouden.? Tsja... dat staat nu eventjes op een laag pitje ben ik bang. Er zijn nu eenmaal prioriteiten :)

Koken in de buitenlucht: vakantie!

Vorig jaar liet ik jullie zien dat Jan een buitenkeuken in elkaar aan het flansen was. Hier. We zijn nu een jaartje verder, en nee... helaas. Hij is nog niet helemaal af. De planken voor de deurtjes staan nog tegen de schutting aan buiten. In een hoekje, dat wel. Daar zette ik ze neer nadat ze een flinke tijd behoorlijk in de weg hadden gestaan. Misschien had ik dat nou net niet moeten doen ;)

Maar goed. De buitenkeuken kan wel gebruikt worden en gisteren was het nu echt zo'n dagje dat ik dacht: "Kom, ik ga naar buiten met de pannen! Ik kan nog lang genoeg binnen koken deze week, als ik de weersverwachting mag geloven." Dus ik pakte m'n spulletjes, draaide de gasfles los en binnen mum van tijd stond ik te genieten achter m'n pannetjes. Zo:

Dit uitzicht had ik erbij:

En hier goot ik mijn pasta af:

Vakantiegevoel dus. Ik maakte dus een pasta met tomatensaus en lekker veel groenten erin. En na zo'n 20 minuten zaten we hier te eten:

Als je daar nog geen vakantiegevoel bij krijgt...

Vandaag eten we pannenkoeken. Vaste prik als de vakantie begonnen is voor 1 van de kinderen. En voor Junior is het nu al zover. Tot 1 september heb ik hem bij huis. Hopelijk zit het er nog in dat ie vakantiewerk mag doen. Anders ga ik dat zelf een beetje regelen. Elke dag een klusje. Van de lijst die we samen gaan opstellen.

Daar hoort ook koken bij. Ik vind het belangrijk dat hij dat goed kan, voor later. Hoewel de lijst nog niet gemaakt is, gaat ie vandaag al wel een kookklusje doen. Hij maakt het beslag klaar voor de pannenkoeken en snijdt de ingrediënten. Samen in de keuken dus vanavond. Buiten wel te verstaan. Ik verheug me er nu al op!!

Recycleketting.

Ik las het al in blogland. Gisteren was er de markt  "Hip en Handgemaakt"  in het park Sonsbeek in  Arnhem. En aangezien we niet zo heel ver daar vanaf wonen gingen Jan en ik er eventjes heen.

Wat een leuke markt was dat! Nee, ik koop vaak niet zo heel veel op zo'n markt, ik loop er meer rond om inspiratie op te doen. Vooral als het gaat om de sieraden die ik er tegen kom. Zo kwamen we een kraampje tegen met hele aparte kettingen. Deze:

Eerst stonden we ons nog te bedenken waar dat toch van gemaakt kon zijn. "Flessendoppen" opperde Jan in de eerste instantie. Maar dat zijn toch echt dingen van de vorige keer ben ik bang... Maar toen we even verder keken dan ons neus lang was, kwamen we er al snel achter... Het waren cupjes van Nespresso! Platgeslagen en opgerold.

Aan 2 kanten te dragen, dat ook nog ;))

Ringetjes erdoor en dan krijg je toch een hele leuke ketting. Hij weegt ook nog eens een keertje niets en is dus fijn draagbaar. Ik kon deze dan ook niet laten liggen. Hij past perfect bij de kleuren die ik vaak draag en natuurlijk heb ik zo meteen het voorbeeld :o

Maar ik heb 1 probleempje... je raadt het misschien al wel. Ik heb niet zo'n apparaat. En dus ook niet van die cupjes. Jij wel? En zou ik dan die cupjes van je mogen overnemen? Mail me dan! Oh ik hoop toch zo... Fijne dag nog vandaag!!!

Wekelijkse bezigheidjes...

En dat was nu eigenlijk helemaal niet zo mijn bedoeling, zo lang niets van me te laten horen. Maar ja, het was ff niet anders. Ik had een hoop te doen deze week, en dan schiet dat bloggen er zomaar bij in. Wat ik dan zo allemaal deed? Nou, heb je even...

Ik ontving afgelopen zondag nog wat verlaatte Moederdagcadeautjes. Nee, ik had nog zo gezegd dat ik dat niet nodig vond, maar ja. We gingen gezellig wokken onder het motto van Moederdag, en toch moest ik de volgende dag langer in mijn bed blijven. De kinderen maakten een ontbijtje klaar en ik kreeg cadeautjes. Waaronder dit:

Mirte was in het grote Utreg een kralenwinkel binnengestapt en zocht mooie dingen voor mij uit. Ik raakte weer een beetje geïnspireerd en dit was het resultaat:

Ook ruimde ik deze week mijn kledingkast op en daar kwamen T-shirts uit tevoorschijn:

Beetje verwassen en te wijd, die dingen gaan gewoon lubberen na een tijdje. Ik knipte er repen van, voegde wat bedeltjes, leerklemmetjes en slotjes toe en toen kwam er dit uit:

Ook kreeg ik nog een boek, deze:

Best aan mij besteed, ik doe maar wat als het om tuinieren gaat... Er zijn maar een paar plantjes opgekomen in mijn rondje, de radijsjes, de rucola en de lathyrus. En m'n aardbeien doen het goed. Nou ja, in dit boek staat beschreven hoe ik met niet al teveel moeite, toch nog een goed resultaat kan krijgen. Best inspirerend allemaal. Dit was ook een ideetje uit het boek:

Men neme krieltjes en een lege eierdoos, laat ze gezellig kennismaken met elkaar op een zonnige vensterbank en na een paar weekjes, als ze ontkiemd zijn, kan je ze poten. Ik wacht vol spanning af...


Verder deze week deed ik het huishouden, had ik wat afspraken en ook lieten we de hond rennen in het bos. Kijk, hij rust nu lekker uit:

Ook had ik een megaklus in de tuin. De buxusbollen waren aan snoeien toe. Ik heb er 35, welgeteld. En nog een heggetje. Nadat ik de schaar dagelijks zijn werk heb laten doen kreeg ik dit uitzicht in de tuin:

Bollen...

Bollen, en een...

Megabol!

Die laatste, die is het lastigst te knippen. Vanochtend, toen we koffie zaten te drinken kwam er heel eigenwijs een plukje uit zetten bovenop. Ik greep de snoeischaar en knip... weg! Jan opperde nog dat ik dat kuifje had moeten laten zitten. Ik heb 'm beloofd deze bol de volgende keer van een hanenkam te voorzien. Oei... wat heb ik nu weer gezegd...

Ook dronk ik deze week kopjes thee uit mijn kruidenemmers:

En ik brandde kaarsjes voor Junior. Hij doet examen dit jaar. 'k Heb zomaar het idee dat die kaarsjes een beetje nodig zijn. Hij leert nu eenmaal niet zo heel erg intensief. Hij doet een beetje alsof het een citotoets betreft ben ik bang. Toen ik van de week mijn zorgen naar zijn vader uitte, kreeg ik als antwoord: " Dat gevoel had ik toen ook!" vergezeld van een grote grijns... Ook trok ik een dolfijnenkaartje. En het zal wel geen toeval zijn, maar er stond op: "Wonderen gebeuren, of je het gelooft of niet"....

Maandag heeft ie nog economie, dat is z'n laatste examen. Momenteel zit ie boven, achter zijn bureau. Nee, niet om te leren, gezellig gamend en kletsend met z'n vrienden natuurlijk! Of ik maar even op mijn kop wil gaan staan... 

Buurman en buurman.

Vandaag was het hier in huis een productief dagje. We hebben met z'n tweetjes eens even de administratie onder handen genomen. En dat was ook hoog nodig! Maar goed, alles wat weg kon is weg, en de rest zit keurig opgeruimd in de mappen. En vanaf nu houden we het wekelijks bij.  Hoop ik...

Al opruimend overlegden we het een en ander. Ook hadden we het over onze plannen straks naar Engeland te gaan met Pino. (Onze Volkswagen T3 camper) . Junior gaat dan ook nog mee. En voor hem ook een tent. Nu hadden we vorig jaar zo'n tentje met van die buigbare stokken. Best simpel op te zetten hoor, zo'n kwartiertje deed Junior er over. Maar als je dat bijna dagelijks moet doen... En het is ook nog zo'n tent die nauwelijks droogt na een flinke bui...

Dus hadden we bedacht dat het handig zou zijn zo'n pop-up tentje te kopen. Zo'n ding waarbij je alleen de rits van de tas waar ie in zit open hoeft te doen en dan klapt de boel vanzelf open. Haringen erin en klaar! Junior kan de was doen!

We keken eens op het grote www of we misschien voor een zacht prijsje zoiets zouden kunnen vinden. Maar nee... helaas. Jan dacht nog dat ie er eentje bij de A.ldi in het krantje had zien staan, maar ook die was niet op te sporen op het net. Wel vonden we een filmpje van het opzetten en weer opruimen van zo'n tent. We bekeken het filmpje eens goed. Vooral het opruimen had zo zijn handigheidjes. Ik zei nog tegen Jan dat het misschien wel nodig zou zijn, zo'n filmpje erbij te gebruiken. Maar daar kreeg ik niet erg veel reactie op.

Maar goed. Nog geen tent in beeld dus. Komt nog wel, is hier dan vaak de conclusie. Tenslotte duurt het nog eventjes voor we weg gaan... Jan moest na het opruimen van de papieren nog even naar de winkel voor een flinke zak potgrond. Er waren nog wat bakken te vullen en het handigst zijn toch die grote zakken aarde. Ook het goedkoopst. Maar voor mij niet draagbaar. Dus Jan ging.

Om een half uurtje later terug te komen met aarde en... een pop-up tentje! Yes! Bleken die dingen vorige week bij de A.ldi in de aanbieding te zijn geweest. Voor zo'n zacht prijsje dat ie niet hoefde te twijfelen...

Junior werd van boven geroepen en ook hij was verrast. Nogal lui uitgevallen is ie wel (geeft ie zelf ruiterlijk toe hoor :o) en nu hoefde ie dat oude tentje niet meer op te zetten! Zo ziet onze nieuwe aanwinst eruit:

Rits van de tas los, en dan "springt" het ding er vanzelf uit! Handig joh! Maar dan....

Dan moet het ding er weer in. Nou kun je denken "Dat doe je gewoon ff..." niet dus! Zie hier de foto's:

Eerst samen...

Junio doet een poging...

En nog eentje...

"Kom maar hier", zegt z'n vader

Niet laten zien die grijns Junior... is effies niet leuk ;)

En dan... dan komt het tablet in beeld:

Het filmpje wordt nog eens met alle aandacht bekeken en dan nog een keertje. Tukker kijkt medelevend toe:

Maar uiteindelijk lukt het "de buurmannen" toch! De tent zit weer netjes in de tas, en het filmpje is gedownload. Best handig, voor als we op vakantie zijn, toch? Tukker?

Verjaardagsweekend.

Zo kun je dit weekend wel noemen. Althans ik. Vandaag is mijn lieve vriendin Femmy jarig. Vanmiddag ga ik daar even op bezoek. Als je dit leest Fem, gefeliciteerd! Op naar Sarah dan maar! Nog 1 jaartje en dan zullen we allebei weten hoe zij eruit ziet ben ik bang. Maar ach... er zijn ergere dingen. Toch ;))

Vanavond gaan we gezellig met het gezin wokken. Ik had nog geen Moederdag gevierd, als het gezin niet compleet is en manlief aan het werk is dat toch minder gezellig. Alleen Junior bleef over vorige week, en om nu tot de middag te wachten op m'n ontbijtje... nou nee.

Dus hebben we dit verzet. En omdat ik geen idee heb wat ik zou willen hebben doen we het anders. Een keertje uit eten met de kids doen we eigenlijk nooit. Beetje duur, vandaar. Maar ach, een keertje i.p.v. cadeautjes, dan zijn de kosten nog wel te overzien. En het is al een cadeautje voor mij, zo met z'n allen gezellig om tafel, en dat dan het eten voor je wordt bereid. Ik ga er zeker van genieten!!

Morgen is mijn moeder jarig. (Mam, als je dit leest, ook alvast van harte!!) Deze keer besloot ze om het 's middags te vieren. Goed plan, dan heeft ze 's avonds lekker de rust om bij te komen. Want als je zo een jaartje ouder word is dat logisch.

Maar voor ons is het dan nog niet afgelopen. 's Avonds moeten Jan en ik nog naar een andere verjaardag in de familie. De man van mijn nichtje is dan jarig. Met dat nichtje heb ik een speciale band. Zij en ik schelen 3 maanden qua leeftijd en dan groei je toch samen een beetje op. Fotootje dan maar:

Links voor de kijker mijn nichtje, rechts, 3 maand ouder, ik.  Lief toch?

Ik herinner me de logeerpartijtjes bij haar thuis nog als de dag van gisteren. Ze woonden een dorpje verderop, in het buitengebied. Nee, mijn oom was geen boer, maar wel een beetje in het klein. Een paar schapen, een flinke moestuin en veel weiland om het huis. Helemaal perfect voor een kind met zoveel energie als ik vroeger had!

Op de MAVO zat ik een klas hoger dan mijn nichtje. Ik was een vroege, zij een late leerling. Zo ging dat vroeger. Geen ideale methode hoor, ik voelde me altijd veel meer op de plek bij wat jongere kinderen. Maar ja, de cijfers waren er niet naar om een jaartje over te doen, en zo struggelde ik door de school. Bah.

We kregen allebei zo op ons 16de verkering. En de jongens konden goed met elkaar. Ze kochten allebei een Fiatje, zelfs dat liep synchroom. Die van Jan, daar werkten de remmen niet zo goed van. Nog geen APK in die tijd... Toen ik mijn rijbewijs eindelijk, na 2 jaar lessen, ook had, mocht ik niet eerder in het brik rijden van mijn vader tot Jan de remmen gerepareerd had. En gelijk had ie...

Ik weet nog goed hoe we 's avonds naar een andere nicht gingen op kraamvisite. Remmen nog niet gerepareerd en dikke mist. Ik zou hem toch flink geknepen hebben als mijn dochter in zo'n situatie zat. Mijn vader vast ook, realiseer ik me nu pas :o

Ik dwaal weer eens lekker af he? Nou ja, het is in ieder geval een vol weekend, en ik ga proberen daar lekker van te genieten. Neem rust tussendoor en laat alles maar een beetje op me af komen. Om maandag uit te rusten. Met een goed boek. Oh ja! Ik moet nog ff naar de bieb. Ga snel, die is nl. maar beperkt open vandaag. Doei! Fijn weekend allemaal!!

Wandeling vol gevaren...

So... dat is weer goed gegaan. Ik ging net voor een ochtendwandelingetje met Tukker. En dat wordt steeds spannender. Niet voor mij hoor, nee. Maar voor Tukker wel!

Tuk wordt 9 deze zomer. En dat is te merken. Natuurlijk is ie wat stram met lopen, hij heeft al jaren H.D. en dat ga je steeds meer zien. Maar de laatste tijd komen daar meer ongemakken bij.

Het gehoor. Ik laat Tukker altijd zitten voor we oversteken. En ik geef het commando "vrij" als ie weer mag. En "blijf" als het nog ff niet kan. Momenteel hoort ie niet zo goed meer en haalt hij deze woorden nog wel eens door elkaar :o Gelukkig houd ik 'm kort en ben ik erop bedacht. Anders was ik vanochtend met een platte hond terug gekomen.

Ook wordt zijn zicht minder. En vanochtend was er weer een kledingverzamelingsactie hier in de wijk. Dus dan liggen er plastic zakken vol kleding te wachten op de stoepen totdat de vrachtwagen ze komt halen. Je ziet aan Tuk dat ie geen idee heeft wat daar nu toch is, een stukkie verderop. Hij loert en sluipt erop af, om vervolgens opgelucht zijn wandeling te vervolgen. Zo aandoenlijk!

Maar toen we vlakbij huis weer waren, lag er een kat. Heel relaxed, en Tukker zal gedacht hebben dat dat weer zo'n zak vol kleding was. Ik bedacht me het spelletje mee te spelen. Oei. Toen we op een paar meter waren kreeg ons roofdier het ineens toch in de gaten! Wel fijn als je erop bedacht bent en de riem heel kort houdt. Weet je wel hoe een kracht zo'n beest nog heeft... 45 kilo en een en al spieren... dan is het toch voor mij weer spannend!

Nog eventjes een fotootje, gisteren gemaakt toen ik in de weer was geweest met m'n pannetje ;) Tuk lag een beetje te balen op z'n kleed. Slecht weer en weinig in huis te beleven helaas...

Gelukkig lig ie er nu heel anders bij. Helemaal voldaan op z'n rug met z' poten in de lucht. En snurken dat ie kan! Zou dat nou ook z'n leeftijd zijn ;))

Gastblog vanuit de keuken.

Ja, en dan mocht ik een keertje. Wie ik ben? Nou, ik ben groen en ben dagelijks te vinden in de keuken van Trudy. Zij redde mij nadat mijn vorige eigenaar mij afgedankt had en ik in de kringloop terecht kwam. Ik voelde me echt 0 op dat moment. Totdat...


Totdat Jan en Trudy langs kwamen en Trudy haar oog op mij liet vallen. "Kijk nou dan toch wat een leuk pannetje!" Riep ze uit. En daarna verzon ze snel even de redenen waarom ze me echt niet achter kon laten. Volgens mij is ze daar erg goed in ;)

Ik ben best mooi, al zeg ik het zelf :o

Vandaag was Trudy zo'n beetje de hele tijd in mijn buurt te vinden. Nadat ze vanochtend de boodschappen deed en de kratten op het aanrecht werden gezet pakte ze ze uit. En daar zaten dingen in waar ik wel raad mee wist!

Zoals de mie. Die kookte ik precies goed gaar en Trudy maakte er deze pan vol bami van:

Veel te veel natuurlijk weer, maar de rest gaat tegenwoordig gewoon de vriezer in. Voor Jan, als ie late dienst heeft, of voor een van de dochters, hoeven ze een keertje niet te koken.


Was ik nauwelijks weer droog achter mijn handvaten, pakte ze me alweer erbij. Dit keer kookte ze rabarbermoes in mij. Kijk maar, ze maakte er zelfs een foto van, moet toch niet gekker worden :o

Was best warm...

Voor de tijd dat de rabarber koken moest zette Trudy even de wekker. Ook al zo'n gered kringloopexemplaar. Ze is er minstens zo dol op als op mij...

En in de tussentijd ging ze de potjes afwassen waar de moes in ging. Dekseltje erop en op de kop op een handdoek. Totdat het afgekoeld is. Dan is het langer houdbaar. En kan Fleur ook een potje meenemen, die lust dit ook heel graag!

Zo vanuit mijn hoekje kan ik alles mooi in de gaten houden ;))

Toen nam Trudy eventjes pauze. Maar na de lunch kwam ze alweer de keuken in! 't Zal misschien ook wel met het weer te maken hebben, de tuin doen is geen optie met die hoosbuien... Dit keer kwam ik er helaas niet aan te pas. Er werd bananenbrood gemaakt. Er lagen weer eens bananen met plekjes op de schaal en dan weet ik al hoever het is...

Trudy gooit van alles bij elkaar in een kom, ook nog iets in een andere kom en dan samen in een bakblik. De oven in. En dan ruikt het me toch lekker in de keuken! Hmmm... jammer dat ik maar een pan ben :o Na een uurtje ging de oven open en kwam dit eruit:

Niet gek toch? Straks bij de koffie snijden ze 'm alvast aan. Even proeven (ja ja...). De rest wordt bewaard voor het weekend. Dan is het hier soms een stuk drukker in de keuken en zijn er veel meer monden om te vullen. Zo zie je maar weer... Ik ben maar een klein pannetje in een klein keukentje. Maar saai? Neeee, dat is het hier nooit!!

Mooi inzicht.

Ik leg nogal graag eens een kaartje. Een tarotkaartje om precies te zijn. Sinds ik laatst op de lentefair een spel op de kop had getikt. Ook vanavond waagde ik me daar weer eens aan. En toen kwam ik bij de omschrijving van de betekenis van deze kaart dit inzicht tegen: 

De vier van staven is een kaart die van je vraagt een feestje te vieren en vooral ook eens te kijken naar wat er wel goed gaat. Vanuit die tevredenheid kan je veel verder komen dan dat je jezelf altijd maar voort blijft drijven met dat wat er nog beter of sneller of harder moet.

Maar da's ineens een heel andere manier van de dingen bekijken! Ik roep altijd wel dat het het beste is tevreden te zijn met de dingen om je heen en het leven dat je leidt, maar als het gaat om mijn eigen situatie momenteel dan vind ik dat helemaal niet makkelijk. Ik heb denk ik iets teveel tijd en ben net iets teveel (naar mijn zin) alleen waardoor ik veel nadenk en bezig ben met hoe het anders zou moeten en kunnen.

Ik heb weinig voldoening in de dingen die ik doe. Jaaa, ik heb zat te doen. Gisteren poetste ik de hele hut, vandaag deed ik de was, wandelde ik met Jan en Tukker een flink eind door het bos, liet ik de stofzuiger de boven en benedenverdieping bekijken en ook de grasmaaier mocht de schuur weer uit. Ook ging ik op bezoek bij iemand die dat volgens mij best nodig had. Toen ik terug kwam kookte ik en toen kwam de avond. Handen vrij, en meteen ben ik vol twijfels. Twijfels van is dit het nu en is er niets meer? En dan komt er zo'n mooi inzicht langs.

Ja, dat feestje kan ik vieren. Want het feit dat ik altijd veel thuis was voor de kinderen (en inderdaad ook zo'n vrouw was die op de zak van haar man leefde, Jet...) was omdat ik zeker wist dat mijn kinderen dat echt nodig hadden. Als ik nu zie waar onze kinderen staan heb ik alle reden dat feestje te vieren! Dus dat gaat geweldig! De meisjes doen het super, en het feit dat Junior zonder professionele begeleiding en extra geld uit de grote pot het heel erg goed doet is zeker ook een verdienste van mij. (Poeh, die is eruit!).

Er moet een knop om. Ik heb zat dingen om me heen waar ik nuttig mee bezig kan zijn, maar het zoeken naar meer verlamde mij compleet. Het is tijd! Tijd voor een feestje!

Hoe leuk...

Wij voeden de kinderen vrij op. Ze hebben eigenlijk nooit veel regels voor hun neus gehad, ik vertrouw op ze. Het kwam dan in het verleden ook vaak genoeg voor dat ze zeiden als ze iets bij vriendjes/vriendinnetjes zagen wat volgens hen echt niet kon:" Nou, dat hoefden we hier thuis niet te doen, he?" En dat hadden ze dan aardig goed ;))

Respect. Dat was het eerste woord wat in mij op kwam toen we over opvoeding begonnen te brainstormen. Fleur was nog maar een ukkie, maar ik heb altijd voorop gesteld dat ze rekening moeten houden met andere mensen. Veel dingen waar anderen regels over hebben gemaakt zijn hier thuis vanzelfsprekend.

Gegeten? De afwasmachine staat hier op de gang (geen plaats in de keuken en daar wel :) en als Junior naar boven gaat neemt ie even wat vuile vaat mee van tafel. En verder, als we het niet helemaal eens zijn met elkaar probeer ik in gesprek te gaan met hen. Het zijn dan wel kinderen (nou ja...) maar dat wil nog niet zeggen dat het geen volwaardige mensen zijn!

En het werpt vruchten af. Gisterenavond laat kwam ik nog zo'n lichtje tegen. Junior ging naar bed en nam de glazen mee uit de kamer. Ik was ook al van plan vlak na hem te gaan en Jan lag er, i.v.m. vroege dienst, al in. Ik zat nog ff t.v. te kijken, toen Junior zijn hoofd weer om de deur stak. "Vind je het nu fijner als ik die glazen in de machine zet of er bovenop?"

Het feit dat hij daar over na denkt vind ik zo leuk! In combinatie met het autisme dat hij heeft vind ik dit nog specialer. Hij liet de glazen bovenop staan en liet mij met een brede glimlach in de kamer achter...

Heerlijk... regen!!

Noem mij een beetje vreemd, maar ik vind die regen helemaal niet zo vervelend. Het ruikt na zo'n bui heerlijk in de tuin. De Seringen geven echt zo'n lentegeurtje af. Zo genieten dat ik er maar meteen wat geplukt heb. Die staan nu in een kan in de voorkamer. Zo 's morgens als je dan hier binnen komt ruikt het zo lekker...

Ook wordt de tuin prachtig groen. De Hosta's  schieten de grond uit. (Ik heb ze in teilen en wekketels staan, dat scheelt heel erg tegen de slakken.).Elke dag weer een stuk, Jan zei van de week dat het leuk is daar elke dag een foto van te maken, en dan te monteren als een soort filmpje. Te laat :o  Nou ja... gelukkig heb ik gisteren wel even met de camera rondgelopen. Zo leg ik voor mezelf ook vast hoe mooi het buiten op het moment is. Kan ik nog eens terug bladeren... Komen ze...

Opzij van het huis. Je ziet nog een glimpje van Pino.

Jan was gisteren weer aan de knutsel met Pino. De stoel in het midden voorin is bijna gemonteerd en dan kunnen we met z'n drietjes voorin als we straks door Engeland toeren. Natuurlijk heb ik de klusser zelf ook eventjes op de foto gezet (hij beschuldigde me van stalken... "Je lijkt wel zo'n paparazzi met dat toestel ;))

Toen we even buiten zaten tussendoor met een kopje koffie/thee kwam er nog iemand van het busforum om de hoek kijken. Hij bleek maar een dorpje verderop te wonen en kwam even buurten. En zo waren we weer een uurtje verder :)) Maar goed, ik dwaal af. Verder met de foto's: dit maal van achter:

De appelboom staat volop in bloei. Vorig jaar geen oogst, dit jaar hopelijk wel. Toch???

Het terras met overkapping. Zie je helemaal rechts dat petroleumstelletje? Een vondst  van Koninginnedag  Leuk he? Past prima bij het gasstel op de buitenkeuken!

Bij de deur opzij. De schapdragers onder het schapje zijn ook een vondst  van koniginnedag.  Tukker puft trouwens uit van een lange wandeling gisterenochtend.

Grasvelden achter. Een hele grote Sering staat daar ook volop in bloei. 

Nog even een doorkijkje naar de moestuin. Ik geef stug elke dag netjes water en de radijsjes komen al op! Vingers crossed  dus...

Ik hoop dat ik jullie niet verveel met al die tuinfoto's. Ik besef dat dit niet de eerste zijn op deze blog. Maar ik vind het zelf zo genieten! Die voorliefde voor tuinieren zit een beetje in mijn genen. Mijn ouders zijn ook altijd nog volop bezig in hun tuin. En ook al is die een stuk strakker, het genieten heb ik in ieder geval geërfd! Hier nog een fotootje van mij als peuter, 't is helaas nog een zwart-wit foto, maar op de achtergrond zie je de verzorgde tuin bij mijn ouderlijk huis:

Hopelijk is het vandaag tussendoor nog droog. Dan kunnen we allemaal nog even genieten van al het verse groen en de bloesem buiten. Nou ja, hoe dan ook... een fijne dag allemaal vandaag!!