donderdag 10 mei 2012

Hoi allemaal!!

Hee, mam, hai Fleur, hoi ma, goeiemorgen zus, dag nicht en vriendin!




En misschien lees je vandaag ook weer mee, Elly? Het grappige is dat ik momenteel steeds vaker de vraag krijg hoe mijn blogadres ook weer was. Want ze lezen allemaal mee.

En vaak, als ik dan zus weer eens spreek, of kom knippen bij vriendin of nicht en je hebt het ergens over, zeggen ze: "Ja, dat las ik al op je blog." Nu zul je denken dat ik me daardoor beperkt ga voelen over wat ik eens zal schrijven, maar nee hoor.

Dingen die ik niet zou willen weten voor familie of kennissen horen m.i. ook niet op het internet thuis. Tenminste, ik zou me daar niet prettig bij voelen. Natuurlijk, ik schrijf regelmatig iets wat rechtstreeks uit mijn hart komt, maar dan bepaal ik altijd nog de grenzen zelf.

Ook met betrekking tot de kinderen ben ik natuurlijk wel voorzichtig. Er is een tijd geweest dat middelste het absoluut niet makkelijk op school had, en ik schreef daar toen dit over. Maar wél met toestemming van haarzelf, anders zou ik er niet over piekeren om dit maar zo te publiceren.

En ondertussen schrijf ik vrolijk verder. Maar mam, nu we toch on-line zijn.... Zaterdag is het kerkemarkt in het dorp en toen ik gisteren tegen Jan zei dat ik jou haren even zou doen om 10 uur zei ie: "Zou dat niet een half uurtje eerder kunnen?" Bel je me nog even daarover?  ; )

16 opmerkingen:

  1. Bij mij liep het juist verkeerd, toen mensen op de hoogte waren van mijn blog. Eén van mijn kinderen vond het steeds minder leuk, al schreef ik geen privé dingen op. Maar ik voelde mij ongemakkelijk. Hij maakte er echt een punt van.

    Nu weet alleen Husband van mijn blog. Het is beter zo, al vind ik het soms jammer.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goeiemooooorgen mam! :D Ik bel denk ik morgen ook nog wel even, voor de gezellig :) Als ik er tijd voor heb, haha!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Laten we morgen eventjes smssen over hoe laat een belletje?

      Verwijderen
  3. Er weet maar één vriendin dat ik blog. Puur uit onzekerheid eigenlijk. Ik lijk heel stoer maar heb een piepklein hartje ;). Op deze manier kan ik veel onbevangener schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. haha, dat is nog eens leuk, zo met jouw dochter converseren via de blog!
    je hebt gelijk, ook ik let heel goed op wat ik wel en niet op de blog zet. Onlangs had ik een heel leuk logje geschreven over jongste zoon, studeren en gamen op internet. Zelf vond ik het een schitterend logje (ik schreef o.m. dat ik vond dat hij te weinig studeerde en te vaak aan het gamen was). toevallig kwam hij in mijn bureautje langs toen ik het stukje net had afgewerkt en hij wou het absoluut lezen. Hij vond het helemaal niet fijn wat ik over hem geschreven had en ik heb toen maar gekozen om het niet online te zetten. Maar, er zat toch een positief kantje aan dit niet gepubliceerde logje: stante pede schoot zoonlief achter de studieboeken, hij had de boodschap blijkbaar toch ontvangen! ;-) groetjes, Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, da´s ook een manier natuurlijk!! En ik moet zeggen dat ik wel eens "dreig" met een blogje. Mar ach ik kan toch niet ertegen als er dan afkeuring is over iets dat ik zou willen schrijven. ´k Ben er echt zo eentje met aangeboren schuldgevoel, vandaar...

      Verwijderen
  5. Op mijn vorige blog lazen mijn zoon dochter en schoondochter mee en dat beperkte me wel.Hier lezen er geen bekende mee ,vind ik een stuk prettiger.Al moet ik zeggen dat ik niet meer zo open ben in mijn schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Meid,wat je ook schrijft,ik vind het altijd gezellig om te lezen!!

    Groetjes Petra,

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zowat de hele familie leest mee op mijn blog. Maar dat was ook altijd de bedoeling: ipv iedereen voortdurend op de hoogte moeten houden per telefoon begon ik de blog over mijn pa en Alzheimer. Ik ben iets persoonlijker geworden in de loop van de tijd, maar niet te.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik ben voorzichtiger geworden met over familie bloggen. kreeg commentaar van schoonfamilie. Deze blog van mij is gewoon een beetje geheim :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ja,je hoeft natuurlijk niet het achterste van je tong
    te laten zien,op een Blog.
    Dat doe ik ook beslist niet.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Twee vriendinnen van mij-zr.H en vriendin W- weten van mijn blog, maar zij lezen maar zelden mee, dus dat beperkt mij niet in mijn schrijven. Wel ben ik voorzichtig met persoonlijke gegevens van mij of van een ander op mijn blog te zetten. Dat ik blog is leuk, maar anderen hoeven daar geen last mee te hebben/krijgen. Ik zal dus nooit namen voluit noemen van familie, vriendinnen of van de hulpverlening die ik krijg. Je weet tenslotte maar nooit wie je blog allemaal lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Trudy,
    Ja, mijn familie en zeker mijn dochters lezen ook regelmatig mee en dan hoor ik ook vaak, dat zag ik al op je blog. Ik vind dat heel leuk en voel me er ook niet beperkt door hoor. Natuurlijk schrijf je niet over dingen die te prive zijn, maar alleen over allerlei leuke dingen. Op die manier hoeft niemand zich opgelaten te voelen, ik niet en ook mijn familie niet...
    Dus lekker zo doorgaan zou ik zeggen...
    Ik wens je een heel fijne avond,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ik heb nu een anonieme blog. Ik heb hele vervelende dingen meegemaakt en wil dat niet weer. Schrijf voor altijd lekker zo door! Lieve Trudy

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik begon mijn blog omdat ik wilde dat de mensen om mij heen meer begrip voor mijn situatie zouden krijgen, mij beter zouden begrijpen. Ik kreeg toch een hoop gezeik. Dus toen ging ik een nieuwe weblog beginnen nou die vonden ze zo weer. Nu hoop ik dus dat ze niet meer meelezen en dat geloof ik ook niet want anders zouden ze zich al lang versproken hebben.
    Dus net als Frederique en Elisabeth is t mij niet goed bevallen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik heb tegenwoordig niks meer te vertellen als ik ergens kom, 'want ze lazen het al op mijn blog'. Ik vind het wel grappig hoor, dat ik van steeds meer mensen om me heen merk dat ze meelezen. En het streelt me eerlijk gezegd ook wel dat het de moeite waard vinden om steeds weer mijn blog te bezoeken. Mijn kinderen hebben nog niet geprotesteerd tegen publictaies. Zal vast ooit nog weleens komen. Mijn collega lost het goed op. Zij zegt lachend achter alles wat ze vertelt: 'Mag wel op je blog' of 'mag niet op je blog'. De tijd zal het leren hoe ik hiermee om zal gaan.

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...