woensdag 26 september 2012

Herfstdipje.

Zo noem ik het maar even. 't Ding moet toch in een hokje passen, anders kunnen we er niets mee. Menselijk toch?

Maar ik had dit stukje net zo goed  lege nest syndroom kunnen noemen. Nee, mijn nest is nog niet echt leeg, alleen... Oudste is natuurlijk wél uit huis, da's al weer zo lang, daar zou ik aan gewend moeten zijn. Middelste studeert in Utrecht. 4 Uur per dag reizen, roeivereniging aldaar. Tel daar de feestjes en borrels bij op, en er blijft  's ochtends een minuut of 10 en 's avonds, als ik het vol kan houden zo lang op te blijven een half uurtje over dat we elkaar zien.

Loslaten dus. Zoonlief woont wel thuis, maar met je 16de zijn je computermaatjes nu eenmaal interessanter dan je moeder. Manlief heeft deze weken ofwel cursussen, of moet overwerken of...

Blehhh het wordt zo wel een echt klaaglogje. Ik nog ff door... de verkoudheid, daar word ik nog steeds niet blij van. Slecht slapen en overdag niet fit dus. En dan nog...

Midlifecrisis?? Ik zoek me rot naar zinvolle invulling in mijn leventje momenteel. Op één of andere manier heb ik geen voldoening in mijn bestaan. Gek hè? Ik ben eigenlijk best druk en heb niet veel tijd over, maar tóch...

Nou, hokjes zat zou je zo denken. Nu eventjes over mijn dag vandaag. Lees mee en verbaas je over mijn frustratie momenteel:

Vanochtend, toen de kinderen de deur uit waren en ik al behoorlijk opgeschoten was met poetsen benenden (het rook al lekker fris naar schoonmaakmiddel : )) richtte Tuk zijn kop op. Els, de buuf kwam binnen met dit:




Alvast een bedankje voor het feit dat ik komende tien dagen de kat en de kipjes van haar verzorg. Zij gaan een paar daagjes genieten in Limburg, Belle gaat mee. Het gaat trouwens perfect met Belle, ze is helemaal op haar plek en al de grootste vriendjes met Tukker.

Vanmiddag ben ik met Tukker het bos in gegaan. Gezellig een praatje met wat mede hondenliefhebbers en ook nog een compliment voor de mooie hond die Tukker is ("Hij is helemaal niet dik" verbaasde me nogal. Moet dat dan??) verder togen we weer naar huis in mijn groene blikkie.

Jr. kwam thuis en na wat drinken ging hij z'n vrienden begroeten. Nog even een boek uitgelezen ( De stunt van haar leven van Julie Cohen, leuk!!) en daarna maakte ik pannenkoeken met rozijnen en appel voor ons tweetjes. Jan moet late dienst draaien en Mirte gaat hospiteren vanavond, dus die bleef in Utrecht.

Na het eten bakte ik 2 koektrommels vol:




Eentje met koekjes met walnoten en chocolade, de ander met koekjes met vlierbessenjam en naturel koekjes voor Junior. Gezellig zo hè, in die oude trommeltjes..

Als ik zo dit logje zou lezen bij een ander, zou ik misschien wel denken: " Wat zeurt dat mens nou?" Daar ben ik me dan ook zó van bewust dat dat ook weer een punt van frustratie is... Oh... pffff...

26 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijk herkenbaar logje. En de koekjes zien er verrukkelijk uit. Geniet van de momenten dat je kinderen wel thuis zijn. Voor je het weet, ben je echt met z'n tweeën.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Is het permanent of niet? Dat soort buien is veel mensen niet onbekend denk ik... Herken dat wel, dat je denkt wtf loop ik nou te doen????

    Maar terugkijkend is dat vaak een overgang naar weer een andere tijd. Of een gevoel om je aan te sporen om eens wat anders te doen dan je normaal doet. Uit je comfort-zone te komen, als die misschien iets te comfortabel is geworden...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Af en toe lekker "zeuren" is best eens lekker he? ;-)
    De koekjes zien er jammie uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Iedereen heeft wel eens een minder momentje,en dan dit herfstweer erbij...Komt wel weer goed!! Heerlijke koekjes trouwens...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beetje bluesgevoel... herken het wel.
    Is erg lastig wel, maar gaat weer over. Rust maar goed uit. Ben blij dat ik er momenteel geen last van heb.

    Hoewel.... kleine momentjes dan.
    Leuke blikken heb je voor die koekjes. Op een of andere manier vind ik die helemaal bij jou passen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik begrijp je gevoel wel. Maar het lost zich wel weer op. Kijk naar zo'n dag als woensdag, best een leuke dag toch ? Kijk naar de kleine mooie dingen in je leven................ X

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ach lieve Trudy, je mist gewoon je kinderen, het volledige gezinsleven, het zorgen voor... Je bent op zoek naar een andere invulling van je dagelijkse leven en dat zal heus niet meevallen. En dat ik nou zo gek ben dat ik hartstikke blij word van herfst en winter: ik kan me jouw herfstdipje wel voorstellen. Het is omschakelen, wennen aan de nieuwe situatie. Wees niet te hard voor jezelf hoor. Je mag best wel lief voor jezelf zijn. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lekker toch, even ongegeneerd klagen. Als je dat nu bij ieder berichtje doet word het wat anders maar zo af en toe moet kunnen ;)

    Het hoort ook bij de tijd van het jaar, iedereen loopt te snotteren, er is steeds minder zon, de fut gaat er dan een beetje uit. Komt wel weer goed hoor.

    Groetjes Yvonne
    ps je koekjes zien er heerlijk uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Gelukkig dat er nog momenten zijn waarin je je wel voldaan voelt en lekker bezig bent toch? Het is zo herkenbaar. Het slaat om als een blad van een boom. Wat leuk dat je zo'n krans kreeg, had je net even nodig...leuk om voor die beestjes te zorgen. Geniet van de goede momenten.
    En je koekjes zien er uit om te smullen.
    Succes ermee joh! En beterschap....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een beetje en dippie, het hoort er ook weer gewoon bij. Mij helpt een stevige wandeling met harde wind en striemende regen tegen mijn kop. Lekkere koekjes.!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lekker, koekjes!!! Zijn er vant weekend nog een paar over denk je? ;) En die krans van Els is ook erg mooi. Tot morgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik zit in dezelfde richting te denken als Valhalla. Je lijkt het druk te hebben met dingen die kennelijk (op dit moment) geen voldoening meer geven. Dan maakt het niet uit of je het druk hebt of niet. Waarom het geen voldoening meer geeft kan jij alleen zeggen. Net als jij de enige bent die kan zeggen of het een tijdelijk iets is of niet. Maar ik zou het wel heel serieus nemen en op tijd ingrijpen als dat nodig is.
    Ik hoop dat het snel beter gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel herkenbaar hoor, en je zeurt niet ;-) We gaan weer over naar een ander jaargetijde,kinders weg, en dan is het weer ff je draai vinden!
    Rustig aan, geniet van wat je wel leuk vindt!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Iedereen heeft wel eens van die dagen dat je gewoon niet lekker in je vel zit, maar diep van binnen weet dat je niets hebt om over te klagen. Maar toch. Dat onrustige gevoel zit dan in je lichaam en daar doe je dan niets aan. Sterkte in ieder geval!! En niet alle koekjes in 1 keer op gaan eten uit frustratie hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Nog een keer proberen maar dan zonder rare fouten er in. (de handicap van een dyslect.)
    Wat jammer dat je je zo voelt, al heeft iedereen dat wel eens denk ik. Misschien is sporten een idee? Ik ben sinds een jaar aan het hardlopen en dat helpt mij de herfst door. Of ergens vrijwilliger worden, lekker even ergens anders nodig zijn. Mijn oplossing is gastouder worden, weer een huis vol kindjes en er nog geld voor krijgen ook. Heerlijk, morgen komt de eerste proef draaien. (12 weken oud)
    groetjes en heel veel sterkte.
    ps de koekjes zien er heerlijk uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Dat hebben we allemaal wel eens ;-)
    Vergeet dan vooral jezelf niet te verwennen en onderneem iets leuks.
    Groetjezz lfs mij

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hahaha!! Ik moet erg lachen om je reactie! Sorry hoor, maar 'k zal je ook uitleggen waarom. Die 'Aad' is mijn één jaar jongere zus en ze heet eigenlijk Adri. Maar in het kort is het vaak Aad. En met haar sliep ik dus op één kamer, waar we regelmatig de boel veranderden! Jij dacht volgens mij dat Aad mijn lief is.. of niet?! Ja hè.. Ik vind het een leuke!!
    Maar wat betreft jouw verhaal.. je maakt het wel ingewikkeld voor jezelf hè. Maar het is ook wel soort van herkenbaar. Als ik jou was, zou ik heeel vaak lekker dat bos ingaan met Tukker!!! Heerlijk om zo dicht bij het bos te wonen! Vooral in deze tijd van het jaar. Sterkte met Alles!! Liefs, Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Dat is niet klagen hoor maar gewoon vertellen wat je meemaakt. En een leeg huis is altijd even wennen toch.

    De koekjes zien er lekker uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Ach, op zich is het denk ik helemaal niet gek. Je moet gewoon weer even settelen in de veranderingen en dat gaat soms vanzelf en soms eventjes niet. Ook al heb je het druk je voelt je in huis denk ik toch anders dan voorheen.

    Maar wandelen met Tukker en koekjes bakken om in van die mooie koektrommeltjes te doen is toch weer een fijn gevoel... toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Nee hoor, je zeurt niet. Soms voel je je gewoon even zo. En soms ook wat langer. Heeft deels met je leeftijd te maken maar ook gewoon met de tijd van het jaar. We keren weer naar binnen. En inderdaad, als je kinderen groter worden en minder thuis zijn kun je soms zo'n nutteloos gevoel hebben. Hoort er allemaal bij maar snap dat je er even niet happy mee bent.
    Toch zien je koekjes er prachtig en lekker uit, zijn ze thuis ook vast blij mee ;-)
    Sterkte met het onbestendige gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Hey lieverd, soms is het tijd om iets nieuws aan te pakken. Er vallen dingen weg dus moet je de tijd opvullen misschien. Ik ben pas begonnen met keramiekcursus en ik vind t zo leuk. Totaal nieuwe vrouwen leren kennen en dingen in mezelf ontdekken op creatief gebied. Nou en dan dat spaans leren dus. Als ik je zo lees denk ik dat t misschien bij jou ook goed zou zijn. En waarom zou zeuren nou zo erg zijn? Ik vind t lekker zoals je wel weet, haha en het lucht erg op. En zo kom je soms toch inzicht. Dikke knuffel. Het is toch een vreemde tijd dit zo na de zomer . afscheid moeten nemen van het buiten dingen doen, ons voorbereiden op de winter. brrrr.

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...