Texel in zicht...

Ja, herfstvakantie heeft ook hier in huis zijn intrede gedaan. Nou ja, bij 1 persoon dan hè... Junior heeft aankomende week helemaal vrij. Zijn zussen niet. Dat heb je als je studeert, schijnt het. Oudste zus moet woensdag op voor een tentamen en jongste zus gaat vrolijk door met colleges en trainen met roeien. Zelfs 3 keer in de week voorlopig.

Maar goed. herfstvakantie is begonnen en daarmee ook de week dat we met Pino afreizen naar Texel. Vrijdag gaat dat, als alles goed is, gebeuren. Hangt nog een héél klein beetje van het weer af, of het vrijdag of toch maar zaterdag gaat gebeuren.

Zelf kunnen we vrijdag al, maar de meeste soortgenoten van Pino vertrekken zaterdag. Dus mócht het een beetje spartaans zijn qua weer op de camping, dan kiezen we toch maar voor 1 nachtje.

Feit is wel dat we een heel goed werkende kachel hebben in Pino. Die is eigenlijk qua capaciteit wel wat overdreven voor ons minicampertje, maar ach. Lager zetten kan altijd nog.

We keken vandaag eventjes op internet hoe het zat met de wachttijden op de boot, nou, die zijn er al. Hopelijk is het weer zo goed dat we gezellig de stoeltjes buiten kunnen zetten en er een kopje koffie bij kunnen drinken. Het scheelt al een stuk dat je van tevoren weet dat je een half á één uur moet wachten.

Deze week ga ik dus Pino eventjes uitsoppen. En natuurlijk inpakken. Ik moet zeggen dat ik dit absoluut geen straf vind hoor. Je stapt in het busje en je voelt je op vakantie. Dat is ook de reden dat Jan iedere dag richting werk weer vrolijk in het gele ding stapt ; ))

De trouwring? Nee, nog steeds niet terecht. Ik heb vanmiddag de kledingkast uit- en ingeruimd maar het ding is nog steeds spoorloos. Ik zou toch willen dat ik iets meer van Jan mee had. Hij zocht nog nauwelijks...

Hij gaf vanmiddag nogmaals aan dat hij het advies van wijlen zijn oma opvolgt... "Niet zoeken, komt vanzelf weer terecht zei ze, en dat doe ik dan ook maar". Fleur lag in een deuk bij het gezicht dat haar vader er bij trok, en eigenlijk vond ik het zelf ook heel grappig. Loslaten dus maar, scheelt een hoop energie... Maar ik ga op aanraden van een medeblogster mijn vrienschapsring toch maar eens opzoeken, 't is zo kaal zonder...