Zoeken...

Nee, de trouwring is nog niet terecht. Ik heb net wél een uitgebreide stofzuigsessie gehouden met open oren. Ik dacht, als ik ook maar enigszins gerammel hoor in dat ding sla ik alarm... maar nee. Het verliep allemaal een stuk geruislozer als ik zou willen...

Het kwijt zijn van zo´n ding zet wél aan tot acties die ik anders nog even op z´n beloop had gelaten. Nu heb ik werkelijk alles van de kant af gehad in de slaapkamer, op de overloop, in het achterhuis en op de badkamer. Oei, dan kom je er wel achter dat dat geen overbodige luxe is zeg.

Nu ben ik nog van plan de kledingkast even uit en in te pakken. Het stapeltje kleding heeft ook nog even op 2 kratten met schone was gestaan. Deze was heeft Jan vorige week in de kasten gelegd, zelf was ik nog niet zo fit, vandaar. Aangezien het weer tijd wordt om de wat warmere kleding van boven te halen doe ik dat dan maar binnen afzienbare tijd. Ik ben natuurlijk best nieuwsgierig of de ring ergens in de kast verborgen zit.

Zo zie je maar, niets is zonder reden... Natuurlijk baal ik er goed van dat ik de ring nog steeds kwijt ben, maar ik ben er niet de hele dag mee bezig. ´t Is meer van jammer dan, hij komt vast weer terecht. En anders heb ik over een paar jaar mooi een idee wat ik kan vragen voor ons 25 jarig huwelijk : )

Wat is het toch krom hè, ziek zijn en huishouden. Vanaf zondag was ik niet lekker dus vanaf toen is er alleen het hoognodige gedaan. En dat kostte al zat moeite. Gisteren was ik wat aan de beterende hand. Dan heb je zoeits van nu moet het ff gebeuren... Dus de boodschappen binnen gehaald. Moet je niet denken dat ik daarna nog eventjes door het huis kon met de poetsdoek...

Vandaag dus even de stofzuiger door de hut gehaald, en wat dacht je? Moe... Nou ja, volgende week is er weer een week. 't Is niet anders...

Beetje raar dagje vandaag. Mirte heeft afroeiwedstrijden bij de roeivereniging in Utrecht. Dat betekende dat ze om half zeven de trein moest hebben vanochtend. Nu zou ze misschien wel in Utrecht hebben kunnen blijven slapen, maar vanavond heeft ze nog een feest bij de vereniging. Dus dan blijft ze ook al daar.

Vanochtend om half zes stond ik dus naast m'n bed. Even ontbeten met Mirte en haar naar het station gebracht. Ik laat haar zó vroeg op zaterdag toch echt niet op de fiets gaan. Pikkedonker en geen mens op straat. Nee. Maar ik ben zelf toch maar eventjes nog weer onder de wol gekropen. Dit tijdstip was zelfs mij nog iets te gortig.

Nu ga ik me eventjes storten op een nieuw boek. Deze:

Net bij de bieb gehaald. Het is een toptitel. Dat is een nieuw boek dat voor 1 week te leen is en daar betaal je dan een euro voor. Het is een boek van Joanne Harris. Het heet "De zoetheid van perziken".  Ik las het boek "Chocolat" van haar ook. Heel mooi. Dus ik ben er nu eventjes niet hoor. Tot later!!