Lékker dan....

Heb je net de kamer van middelste klaar, gebeurt er dit:

Fleur heeft nu 1 jaar een kamer. Een kamer van 9 vierkante meter, in een souterrain. Heel leuk allemaal hoor, hier zie je 'm:

Niets mis mee, zou je denken... toch wel. Fleur kreeg natuurlijk in de loop van het jaar meer spulletjes. En wat voor haar eerst nog wel ruimschoots genoeg was qua ruimte, begon nu een beetje krap te zitten voelen. Ze zei de laatste tijd al steeds vaker: "Ik blijf hier niet tot het einde van mijn studie in zitten hoor".... Het feit dat het ook nog een keer in het souterrain zat, speelde dan ook nog eens mee.

Dus surfte ze wel eens een beetje op het grote www. Op sites als "Kamernet". Op deze site kwam ze ook haar huidige kamer tegen en ze dacht: "ach, wie niet waagt die niet wint."

Een paar dagen geleden, ik geloof 2, zag ze dé kamer voor haar. 2 Keer zo groot als die ze nu heeft, op de begane grond. In een onvervalst studentenhuis. 5 Jongens en 5 meisjes wonen er. En een kat. Poes heet ie. En één van die meisjes gaat weg.

Snel betaalde Fleur een bedrag aan Kamernet, zodat ze een maandje kon reageren. En ze schreef een mailtje.  Groot was haar verbazing dat ze meteen al uitgenodigd was. Vanavond om een uur of 7 kon ze terecht. Daarna had ze met een vriendin in Enschede afgesproken.

Om 10 uur ging de telefoon. Een blije Fleur. In de trein: "Ik heb 'm!"

Hoe is het toch mogelijk.... 1 keer reageren en raak! Er moet wél even iets gebeuren, dachten we maar zo klaar te zijn. Lekker dan ;)  En natuurlijk moet Pino weer gebruikt worden als verhuiswagen. Maar ach... Jan en ik zitten nog helemaal in de klus/verhuisstand, dus dat komt vast wel weer goed. Het houdt je in ieder geval van de straat...