Verplichtingen.

'k Zit nog even op de bank, weer een beetje bij te komen. We hadden een feestje bij zwager, die werd 50. Om twaalf uur,om precies te zijn.

De laatste tijd ben ik even niet zo van de feestjes. Ik zie er vaak als een berg tegenop. Al die mensen om je heen dat maakt dat ik ineens minder spontaan reageer. Ik ben nogal een gevoelsmens en pik van alles van iedereen op. En dat put behoorlijk uit. Meestal heb ik een dag nodig om weer een beetje mezelf te worden.

Tel daar een zoon bij op die ook niets heeft met "open" gebeurtenissen, vanwege z'n autisme en het  "feestje"   is voor mij compleet. Om iets over twaalf waren we de eerste die opstapten. En dat is niet persoonlijk bedoelt in zo'n geval.

Gék is dat toch dat ik sowieso steeds minder met verplichtingen heb. 'k Ben meer van een spontaan bezoekje en natuurlijk staat dan altijd de koffie klaar. En we kletsen dan gezellig bij. Graag! 

Maar ik merk dat dáár tegenwoordig steeds minder tijd voor is (wordt genomen). En ik moet de hand ook in eigen boezem steken want bij ons is er óók altijd wel wat. Mijn beste vriendin kwam eerder ook alleen in beeld als het weer tijd voor een knipbeurt was, of een verjaardag te vieren. Niet dat we het niet leuk vonden, het kwam er gewoon niet van.

Hoe anders was dat de laatste tijd. Want door de tragedie die daar begin december plaats vond (zie blogje alles stopt even) néém je nu de tijd gewoon. En ik vind het hartstikke fijn om wat meer betrokken te zijn bij haar leven. Ook als het thuis eigenlijk helemaal niet uit komt. Dan denk ik, die moeten zich maar even redden, hoor.

Wat is dat toch met dat verplichtingsgevoel? Waarom kan dat óók niet als er niet iets bijzonders aan de hand is? Nou, dan wordt het ineens mammatijd. En dat gaat bij mij nog lang niet altijd voor. Misschien moet ik toch eens wat meer prioriteiten gaan stellen. Want zoals ik ooit op een Gordoncursus leerde, als mamma's fles niet vol is kan ze er ook niet uit schenken! Fijne zondag!!