Klein stapeltje.

Elke vrijdag komen ze weer langs: de stapeltjes van Irma. Zij is er mee begonnen. Met haar blog "allemaal kleurtjes" heeft ze een kleine hype veroorzaakt in blogland. En vandaag had ik de kriebels om daaraan maar eens mee te doen.

De servieskast in gedoken en daar stonden ze in een hoekje. Eigenlijk een beetje te wachten tot de zomer. Want de decoratie erop doet je daar een beetje aan denken:

Ik kreeg ze van tante Leida. Dat was een tante van mijn vader. Een zus van mijn opa. Groter dan 1.50 was ze niet. Maar ze had een grootse stem. Die leek sprekend op die van Adèle Bloemendaal. Vooral als ze lachte. Een heerlijk mens die haar mening niet onder stoelen of banken stak. Ze is oud geworden. In ieder geval over de 90. Zo eigenwijs was ze wel.

Mijn moeder hielp haar wekelijks in de huishouding. Maar ook vond ze het vooral héél gezellig als ze kwam. Stofzuigen was soms gewoon lastig, hij moest om de haverklap uit voor een gesprekje. En dan moest er op 't eind flink doorgewerkt worden, anders kwam het werk niet af.  Als ik op school op tijd klaar was, de Mavo was hier toen nog in het dorp, ging ik wel eens koffie drinken bij haar. Dat vond ze leuk. Altijd belangstellend, ook naar de jeugd toe. Dat hield haar "jong" volgens mij.

Achter de kopjes zie je een krans, die ik gemaakt heb van mosselschelpen. Eerst heerlijk mosselen eten, de schelpen in een sopje laten weken, schoonmaken en dan op een strokrans plakken met een lijmpistool. Is dat een consumindertip of niet...

Fijn weekend!!