Eigen plekje....

't Zal wel aan m'n leeftijd liggen.... En ik denk ook aan het feit dat de kinderen inmiddels zo groot zijn dat ze zich prima redden. Ik loop de laatste tijd steeds meer met de gedachte rond: " En wat wil ik nu eigenlijk zelf?"

Het eerste woord wat dan in me op komt is "creativiteit".  Want in het maken van sieraden en kransen kan ik  zo opgaan dat ik alles om me heen vergeet. Ook zelfs zo dat ik vergeet dat er aan het eind van de dag nog iets op tafel moet komen. En als die tafel dan ook nog vol ligt met materiaal kan dat soms knap onhandig zijn.

Dus ik wilde een eigen plekkie. Ergens waar ik me terug kan trekken en zelfs zodanig dat als ik alleen thuis ben ik ook de deur op slot kan doen en niemand in de gaten heeft dat er toch iemand thuis is. Zodat ik zomaar ongestoord een uurtje door kan werken. En als ik er dan achter kom dat er heel snel iets op tafel moet komen ik de boel kan achterlaten, zonder dat er iemand last van heeft....

Dat plekkie heb ik nu. 't Is maar klein, echt in een hoekje in onze slaapkamer. Recht tegenover de balkondeur. Dus prima licht overdag. En ook heerlijk koel met warm weer. Niemand ziet me daar van buitenaf zitten, want er staat een uit de kluiten gegroeide appelboom voor.

Een campingtafeltje werd er neer gezet. En een oud stoeltje, uit de gang opgediept. Er boven hangt een boekenkastje van de I.kea. Stond al met spulletjes voor kransen op de overloop. En onderaan dat kastje heeft Jan een t.l.buisje gehangen, met ook prima licht. Lag al 15 jaar in de schuur, een overblijfsel uit de keuken in het oude huis.

Gisterenmiddag verhuisde ik m'n spulletjes naar het hoekje. Leuk, je komt altijd weer dingen tegen die je even vergeten was... Zoals deze doosjes met kralen en bedeltjes, ooit bij de X.enos gekocht.

En dan krijg je ook weer zin om te beginnen. Volgende week zitten alle drie kids weer op school, dus.......