Joooo.....

Vanochtend een uur of 10. We zaten aan het ontbijt, ja, nog steeds vakantie voor de kids, en Jan is thuis met z'n rugklachten en daar ging de telefoon. Jan nam op. En na iets aangehoord te hebben reageerde ie met: " Nee, niet ik, maar m'n zoon rijdt met U mee...". Het bleek de nieuwe taxichauffeur van Junior te zijn. We hadden al bericht gehad van de gemeente en daar werd in beloofd dat de chauffeur nog langs kwam.

Sommigen doen dat ook. Ze bellen even op en maken een afspraak. Tot nu toe waren het er 2 van de velen die zoonlief naar school reden de afgelopen jaren. De rest gooide een briefje in de brievenbus en daar bleef het dan ook bij.

Nu heeft Jan meestal moeite met veranderingen.Voor een kind met een autismespectumstoorinis beslist niet vreemd. Maar dat zie je aan de buitenkant niet aan hem af. En het gekke is, de chauffeurs weten het wel dat hij dit heeft (waarom zou ie anders op het speciaal onderwijs zitten..), maar ze verwachten niet van hem dat ie zich anders gedraagt. En daar gaat het nu net om....

Met een wat duidelijkere benadering kom je een heel eind bij Jan. En daar hoort zeker ook een kennismaking bij. Dan weet ie wat 'm te wachten staat en dat geeft rust. Veel meer rust dan de meeste mensen denken. Het is dan ook een wereld van verschil bij Jan.

In het verleden liep het dan ook wel eens helemaal fout. Chauffeurs die dingen lang goed vonden. Jan was er dan aan gewend en opeens moest ie zich aanpassen aan de regels. Zonder voorbereid te zijn. 'k Ben er wel eens tussen gesprongen. Letterlijk. Een volwassen vrouw met een jongen van toen een jaar of elf die bijna met elkaar op de vuist gingen. Hoe erg wil je het hebben...

plaatje van www.

Houd me ten goede hoor, ik snap heel goed dat het chauffeurs zijn en geen professionele gedragstherapeuten. Maar als er dan op school een avond wordt georganiseerd om het gedrag van jongens met autismestoornissen en ADHD uit te leggen, komen er zo weinig dat dat geen zin heeft! Pas als het flink mis gaat word je daar als ouder verontwaardigd op aan gesproken. Brrrr.

Dus wat was ik vanochtend blij. Jan gaat naar een nieuwe locatie dit jaar met een nieuwe leerkracht. En een nieuw bedrijf gaat de kinderen naar school rijden met natuurlijk ook nieuwe chauffeurs. Dus je kan je voorstellen dat dit best spannend is. Ook voor mij als moeder.... Jo heette ie. En toen hij binnenkwam dacht ik ook: "Jooooo, dat is een goeie....".

Een wat oudere man met een vriendelijke blik. Gezellig zat ie bij ons gezin aan tafel en hij maakte gelijk goed contact met Jan. Hij vertelde ook vol humor dat kinderen hem wel eens expres de verkeerde kant op stuurden. En dan zeiden: " Grapje!" Hij schaterlachte erom. Terwijl ie dan ook nog in tijdnood kwam.....

Ik heb alle vertrouwen in het komende schooljaar van Jan. Als dat zo begint, dan moet het toch goed komen!!