Operatie.

Vandaag was het dan zo ver. Mijn schoonmoeder werd geopereerd. De tumor uit haar long werd verwijderd en ook het gedeelte van de long waar ie zat. Dit gedeelte was al ingeklapt.

De operatie begon om 8 uur vanochtend al. Dat vond ze zelf wel prima. Hoe eerder hoe beter, was haar redenatie, had ze ook geen tijd om zich zorgen te maken.

De operatie verliep voorspoedig. Hoewel ze pas om 18.30 weer op zaal was. Maar dat ze "gewoon" op zaal lag was een meevaller want er werd van tevoren gezegd dat ze op de I.C. zou liggen de eerste dagen.

Jan ging er vanavond heen. Volgens hem lang ze er al weer heel monter bij. Mooi! Waarschijnlijk ga ik morgenmiddag even bij haar langs.

Gelukkig dat het tot zover allemaal voorspoedig liep. Al met al is het toch het gunstigste scenario dat we konden verzinnen. Nogmaals dank jullie wel voor alle steun en medeleven. Ook namens Pepper!!!

Tukker vertelt....

Nou heb ik me toch wat aan de fiets hangen.... Kwam vrouwtje vanochtend toch met een mooi meisje aan! Ik kende haar al een beetje hoor, want ze woont bij oma.

Soms gingen we wel eens wandelen samen met baasje en kleine baas. Dat was toen oma het niet zo goed kon. En toen vond ik haar al zó knap he. Ze is hoogblond en ze heeft een schattig roze neusje en mooie blonde wimpertjes... kijk maar:

Pepper heet ze. En omdat oma morgen naar het ziekenhuis moet blijft ze een poosje bij me logeren. Is dat boffen of niet?? Vanochtend had vrouwtje haar kussen in de voorkamer gelegd en ik lag op m´n vaste plek in de tussenkamer. Maar dat vond Pepper een beetje ongezellig dus kwam ze naast mijn kleed op de grond liggen. Daarom heeft vrouwtje het kleed maar naast de mijnes gelegd.

Vanavond mochten we nog even samen op de foto. Deed vrouwtje met de mobiel. Daar zit geen flits op, want anders zijn we zo weg. Nu niet....

Natuurlijk hoop ik dat Pepper nog een poosje mag blijven, maar niet te lang hoor, want ik vind het ook gezellig als oma weer komt. Krijg ik soms een botje van haar, en dat vind ik helemaal niet gek! Nou, wij gaan weer spelen hoor. Fijne avond!!

Feestbrood.

Ik kreeg van Sinterkerst (we vierden het met kerst, vandaar...) een heel mooi boek. En vanochtend, om half negen toen ik net uit bed was en een kopje koffie voor mezelf gezet had pakte ik het er eens bij..

Er staan allemaal heerlijke recepten in van broden die vooral gekneed zijn in de machine maar afgebakken in de oven. Zo ook deze:

Leek me een goeie voor de lunch. Dus om een uur of negen ging ik aan de slag. Dit had ik nodig:
. een pak witbroodmix.
. beetje olijfolie.
. 270 ml. water, lauw.
. beetje kerriepoeder.
. beetje mosterd.
. 60 gr. geraspte kaas.

Met de olijfolie vette ik het blik in, alle ingrediënten gingen erin en het deegprogramma ging aan.

Ondertussen bakte ik een gesnipperde ui goudbruin:

Best heftig, zo´n geurtje om kwart over negen ´s ochtends. Maar het bleef nog rustig in huis. De rest bleef nog lekker op één oor liggen....

Ondertussen maakte ik een ontbijtje en riep ik iedereen erbij. Toen het tijd was voor afruimen bemoeide ik me daar even niet mee. Ik had wat anders te doen:

Ik kneedde de ui door het deeg. Verdeelde het deeg in twaalf bolletjes en begon te stapelen in het bakblik dat ik eerst invette. Dan krijg je dit:

Poosje rijzen in de oven, intussen dronken we koffie... en dan ging ie op 160 graden 40 minuten in de oven. Toen dat gebeurt was was er dit resultaat:

En hier nog een plaatje van dichterbij:

Ruik je ´m ; ))  Was in ieder geval voor herhaling vatbaar!!!

En dan nog even dit: Vanavond waren Jan en ik uitgenodigd bij een nichtje van mij voor het eten. Eigenlijk vond ik het een beetje jammer dat we niet thuis waren omdat het voor Fleur de laatste maaltijd thuis was. Maar het was al lang geleden afgesproken en Fleur wilde vooral geen bombarie om het uit huis gaan heen. Daar is ze veel te nuchter voor (alsjeblieft niet..)....

Dus kookten de dames voor zichzelf vanavond. En dat ging ze heel goed af! Kijk maar:

Nee, niet gekocht, maar zelfgemaakt!

Ach, en dan maken ze er ook nog even een pastasalade bij... komt wel goed met dat koken toch?

En Junior? Die at een heerlijke pannenkoek. Hij ook weer blij!!

Naar de grote stad.

Zoals ik al wel eens schreef, nee ik ben geen held. Vooral niet als ik met m'n groene autootje de snelweg op moet. Naar de grote stad in dit geval. Maar ja, nu moet ik wel. Want als je dochter in die grote stad gaat wonen wil je er toch wel heen als het zo uitkomt....

Gisteren waagde ik de stap. En Fleur durfde zomaar bij mij in te stappen. Eerst waren we nog even heel erg druk geweest:

Het begon al 's ochtends vroeg met haar haren knippen. 't Is zo'n beetje standaard toch, bij de schoenmaker zijn de zolen van de kids versleten, bij de scharensliep de messen bot en bij ons thuis moet iedereen net iets langer wachten op een knipbeurt.

Jan's collega's maken wel eens zo'n "subtiele" opmerking van: "jouw vrouw is toch kapster??" Maar nu is deze vrouw niet zo weg van heel kort haar bij man en zoon en als je dan net iets te lang wacht.... En zo is het bij de meisjes omdat ze lang haar hebben. Kan nog wel effies... totdat...

Dus de schaar ging in Fleur's haar en ze vindt de lengte en dikte weer acceptabel. Weet ik tenminste zeker dat ze niet bij zo'n goedkope studentenkapper haar heil haat halen. Stel je voor. Gelukkig durft ze dat zelf ook niet. Ha! Na het knippen moest ze nog wat laatste spulletjes inpakken en toen was het tijd voor de boodschappen.

De eerste boodschappen waren nog voor rekening van paps en mams. En daar moet je natuurlijk wel gebruik van maken. Neee... niet profiteren, dat ligt niet in Fleur's aard. Op naar de drogist en de supermarkt. Pff, dat kost alsnog wat zeg. Maar goed dat er niet elke week een uit huis gaat...

En na een kop soep werd de boel in het groene autootje geladen. Kattebak  en achterbank vol en daar gingen we:

Het is gelukkig makkelijk te rijden, van ons huis naar Fleur's huis (hihi, klinkt dat grappig..). Eerst een recht stuk snelweg. Rechts houden op de rotonde en dan kwam ik vanzelf in de goede baan terecht. Dan weer een recht stuk. Alsmaar rechts houden was Jan's advies en ja... we kwamen er!!

Nadat we de spullen uitgepakt hadden en ik kennismaakte met een van Fleur's huisgenootjes was het tijd voor een kopje koffie bij m'n dochter. En toen weer op weg naar huis. Ja, Fleur ging nog mee. Vandaag moet ze nog werken en vanavond gaat ze naar een vriendin's verjaardag. Morgen is het de laatste dag thuis en dan....

plaatje van www.

Vliegt ze uit!!!

Boven het maaiveld....

'k Was eigenlijk van plan om het heel ergens anders over te hebben vandaag. Over de erwtensoep die ik maakte vandaag en de boerenkool en... Ik had zelfs al een foto van mijn gasstel gemaakt. Lijkt wel voor een weeshuis, niet?

Is voor vandaag én morgen hoor... niet dat je denkt...

Maar toen kwam Fleur de keuken in. "Aahh"zei ze, "da's ook niet leuk".  Ze had een berichtje van Mirte op haar mobiel. Dat Mirte een 9.5 voor haar natuurkunde tentamen had gehaald. En nu zul je denken: "Hoezo niet leuk?"Nou dat kwam daarna....

"Zou jij alstjeblieft een beetje blij voor mij kunnen zijn?" vraagt Mirte. Niemand is dat hier voor mij... 't Is schijnbaar lastig te begrijpen dat iemand die vaak goede cijfers haalt dat  helemaal niet zomaar gewoon vindt, en vooral dat ze daar heel hard voor geknokt heeft!

Bah, ik moet het toch gewoon even kwijt. Waar blijft het sociale gevoel tegenwoordig? Ik weet zeker dat Mirte wel belangstelling voor klasgenootjes toont. Maar als je toch je kop boven het maaiveld uitsteekt moet je schijnbaar oppassen. Dan wordt het afgedaan met: "Ja, jij... jij hebt toch altijd goeie cijfers?!?"

We hebben Mirte een berichtje teruggestuurd. Met: "Waaaaaaahhhh... goed zeg!!!! Hier zijn er wel 2 heel erg blij voor je hoor!!!!" Hopelijk is dat een beetje een pleister op de wond....

Opluchting...

Ja..... vooral opluchting heerst hier vandaag in huis. Ik vertelde jullie in dit blogje over mijn schoonmoeder. Dat er bij haar een plekje was gezien in de longen. En dat er verder moest worden gekeken wat er aan de hand was.

Da's inmiddels gebeurd. Een scan, een punctie en nadien nog een specifiekere scan. Tussen de eerste scan en de punctie door kregen we al te horen dat het helaas wel kanker was. Oeps. Vorige week woensdag ging Jan mee toen z'n moeder voor een specifiekere scan moest. Daarna was het wachten op de uitslag.

Aanstaande vrijdag zouden ze die kunnen ophalen, mijn schoonmoeder en 2 zussen van Jan. Maar vanochtend..

Vanochtend werd ze al om half negen gebeld. Of ze vandaag naar de anesthesist kon. Want de tumor was operabel. En er is volgende week dinsdag een plek vrijgekomen dus het gaat ineens heel snel.

Een stukje van haar long wordt ook weggehaald. Maar dat is al ingeklapt, dus dat werkt nu ook al niet meer goed. En de dokter wist zelfs te vertellen dat als de operatie gaat zoals gepland ze alles weg kunnen halen en ze nadien genezen verklaard kan worden! Ongelooflijk toch?? Wat zijn we blij met deze wending!

Natuurlijk is de operatie nog heel wat. Maar het staat er nu ineens wel heel anders voor! Wat een opluchting!!

Ik ben er zó blij mee....

Mijn autootje is weer klaar! Moest voor de APK. Maar er was wat huiswerk aan te doen. Huiswerk ja, want ik ben gezegend met een alles kunner.... Een man die alles kan dus. Ook auto's maken!

Is niet z'n werk hoor, hij heeft er nooit voor geleerd. Sterker nog, op z'n werk zal hij niet smerig worden. Hij loopt daar in zo'n blauw maanpak rond. Krijgt hoogstens vet haar als ie veel "op de vloer" is geweest.

Maar vandaag was dat anders. Vanochtend bracht ik hem met het groene autootje naar een kennis met garage (dankjewel Steven!) zodat Black Moose (zijn Volvo) ook mee kon. Altijd handig als hij nog een onderdeeltje tussendoor moest halen... De hele dag is hij ermee bezig geweest. En je moest 'm zien toen hij terug kwam!

Wij zaten al aan tafel toen er een pikzwarte hand om de deur heen kwam. 't Leek zwarte piet wel! Snel eten, douchen en slapen, want om 21 uur was het weer tijd om naar z'n werk te gaan. "Gewoon" nog even een nachtdienst er achteraan....

Voordat hij naar z'n werk ging gaf ik 'm een lift naar de Volvo. Die stond nog bij de kennis. En ik reed helemaal blij en dankbaar weer terug naar huis. Hij doet 't weer prima, mijn groene autootje! Jan, wat zou ik toch zonder jou moeten beginnen?? Dankjewel hoor!!

Blokkade...

Da´s waar ik al jaren last van had. Natuurlijk weet je inmiddels al dat ik aan het opruimen ben geslagen. Tot vervelends toe val ik jullie daarmee lastig. Maar het was ook nogal een ding voor mij....

Volle kasten, dat is waar ik voor zover ik nog terug kan denken al last van had. En waardoor dat kwam? Geen idee, zeg het maar. Kan me zo voorstellen dat ik vaak heb gedacht: "Ach, ik bewaar het nog maar even, je weet maar nooit..." Of dat het door tijdgebrek kwam.

Ik ben in de ogen van familie, en vooral schoonfamilie een poetstante. En een opruimer. (Nou, inmiddels denken jullie daar wel anders over, kan ik me zo voorstellen.). Dat komt omdat het op het oog heel netjes lijkt hier in huis. ´k Heb er ook een hekel aan rommel te zien, ik word er heel onrustig van. En schoonmaken? Da´s hier in huis ook een wekelijkse klus. Een oud huis is nu eenmaal een stofnest. En dan ben ik ook nog gezegend met een stofmijtallergie...

Maar ik ben ook iemand die de boel graag onder controle heeft. Was ook best een drukke boel vroeger toen de kinderen nog klein waren. Ik kreeg er 3 in 4 jaar, dus er moest ook wel een schema zijn. En dan bleek de jongste ook nog een flinke gebruiksaanwijzing te hebben (kreeg ik er alleen niet bij..).  Het liefst maak ik het eten al zover klaar ´s ochtends, stel je voor dat er iets tussen komt ´s middags. De oorzaak stamt nog uit de tijd dat Junior helemaal los ging na schooltijd...

Dus van grote klussen, daar kwam weinig van. En toen dat eenmaal anders werd, was ik geblokkeerd. De rommel keek me zo aan als ik de kasten open deed dacht ik dacht: "Weet je wat? Een ander keertje dan maar...". En zo sluimerde het een aantal jaar door. Er werd soms een laagje rommel bovenaf geroomd, dan leek het weer even wat, maar verder....

En toen kwam de dag dat ik een kastje per dag ontdekte. Eerst wou ik er nog niet aan, maar toen ik eenmaal de grote stap gezet had, ging het los. Totdat....

De zolder aan de beurt was. Ik hield mezelf weer voor de gek door te denken dat ik dit project niet alleen aan kon.. hier zie je waarom ik dat dacht:

Het uitzicht links van de trap...

En rechts.... waar begin je met zoiets???

Dus zouden we het samen doen. Spraken we nu inmiddels al 2 weken geleden af. Wachten. En nog eens een dagje. En dan realiseerde ik me dat er deze week ook weer niets van kwam...

Dus schreef ik er hier een blogje over en kreeg support! (In de vorm van reacties, maar dat was nu net wat ik nodig had!!).  Dus ik begon vandaag. Benieuwd hoe dat gelopen is? Kijk even hier. ´t Is nog niet af hoor, maar ik ben zoooo blij met het resultaat tot nu toe!!!

Zonnebloempittenrozijnenwalnotenbol. Met kaneel. En vanillesuiker.

Klinkt ingewikkeld he? Valt best mee hoor! Komt ie:

Wel een beetje op tijd opstaan als je tussen de middag het brood klaar wilt hebben. Voor mij geen probleem. Voor 9 uur in de machine is om een uur of 12 uit de oven.

Men neme:

. Een broodbakmachine. En daar doe je in:

. Olijfolie. Een scheutje en dat kwast je dan even door de vorm heen.
. Pak broodmix naar smaak. 500 gram in dit geval.
. Zakje vanilliesuiker.
. Kaneel. Een flinke snuf.
. 1 ei, die doe je dan in de maatbeker.
. Vul 'm dan aan tot 300 ml vloeistof. ( met water dan hè..).

In de broodbakker ermee en kneden maar. Het kneedprogramma op mijn machine duurt 120 minuten, daar zit ook de rijstijd bij in. Maar natuurlijk kun je ook met de hand kneden en dan laten rijzen op een warme niet tochtige plaats met een theedoek erover.

Na het rijzen ziet het deeg er zo uit:

Dan is het tijd voor de andere ingrediënten. Even wat bloem op het aanrecht en dan kneed ik dit erdoor:

100 gram gewelde rozijnen (een kwartiertje in warm water) en een stuk of 15 walnoten (gepeld en in stukjes).
Even goed erdoor heen kneden:

En dan gaat het deeg op de bakplaat. Ik heb een crispyplaat, die hoef je niet in te vetten. Handig joh!

Na een uurtje gerezen te hebben in de oven (die gewoon uit staat..) is ie zo groot geworden:

 Dan gaat de oven op 160 graden een minuut of 35 bakken en dan....

Krijg je dit! (even erop kloppen. als ie hol klinkt is ie gaar..) Dan door de helft snijden, dan zie je ook de binnenkant goed:

Lekker luchtig geworden en hij ruikt ook zo lekker. Je kunt er gewoon niet afblijven:

Best lastig als je moeder eerst weer zo nodig foto's moet maken voor haar blog ; ))


Ik hoop dat jullie het zo een beetje duidelijk vinden. 't Is dus echt niet moeilijk, zo'n zonnebloempittenrozijnenwalnotenbrood maken!

Kracht.

(Allereerst even over het vorige berichtje... opgelost hoor! Jan installeerde Google Chrome en alles werkt weer prima! Dankjewel voor de tips!!).

Toen was het alweer zaterdag. En ik deed iets waar ik in weken al niet meer aan toe kwam op zaterdag. Slapen tot ik uit mezelf wakker werd. Uitslapen zou je het niet kunnen noemen, want als je er om 8 uur uit gaat lijkt dat niet zo. Ik ben nu eenmaal een ochtendmens...

Fleur ging gisterenavond bij een vriendin de grote finale kijken.(van the Voice dan hè..) En toen besloten ze maar meteen dat daar slapen wel net zo handig was. Vriendin en zij werken in dezelfde stad, en zo kwam het dat ze vanochtend een lift had. Mirte moest pas om 12 uur beginnen en Jan ging opa om half 11 helpen. Dus vandaar dat ik het er even lekker van nam!

Wat een rust vandaag! Het grootste deel van de dag was Junior ook thuis, maar die had zo z'n virtuele afspraken met vrienden. Complete stilte hier dus ( een koptelefoon kan handig zijn bij een gamende jongen van 15..). 

Vanochtend haalde ik nog een sopje door de keuken, badkamer en de toiletten. Ook de was ging gewoon door, maar verder waren er niet zo veel verplichtingen. En zo kwam het dat ik vanmiddag vrije tijd had. Wat te doen??

We hebben sinds een week glasvezel in the city en dat betekend dat we nu 24 kitchen kunnen ontvangen op de t.v. Leuk joh! Ik kreeg na een programma te hebben gezien van Rudolf over bakken ineens inspiratie om een taart te bakken.

Had ik nog een pak mix voor appel-kruimeltaart staan. Even geknutseld en dit is 'm geworden:

lekker makkelijk te maken, daar hou ik wel van!

Een tijdje geleden vertelde ik dat ik een cadeautje van mijn vriendin kreeg, al die tijd was er nog niets van gekomen me er mee bezig te houden. En het boek keek me zo aan! Begon bijna te staren.... 

This was the moment! Het boek erbij en ik sloeg 'm open. Toen kwam ik deze mandala tegen. Hij geeft kracht, staat erbij... Dus ik begon, tussendoor nog even wat krachtvoer in de vorm van een stuk appeltaart:

en een paar uurtjes later was dit het resultaat:

Volgens Fleur lijkt het een beetje op Keith Haring kunst....

Leuk toch?

Al met al was het een heerlijk bijkom-dagje. Daar knapt een mens van op!!

Bah....

Wat is het weer irritant hier bij Blogger. Wil ik klikken op een titel van een blogje dat in mijn "Leuk om te lezen" lijst staat, krijg ik een witte pagina.

Ik kan wel klikken op de naam van de desbetreffende blog. Dan kan ik het stukje wel lezen maar niet reageren.

plaatje van www.

En aangezien ik een echte kletskous ben frustreerd me dit enorm. Meer mensen die hier last van hebben??

De verhuizing....

Vandaag moest het maar eens gebeuren... de spullen van Fleur gingen richting Nijmegen. Eerst zouden we met z'n tweetjes daar heen, maar er moest nog een kastje in elkaar worden gezet, en nog wat andere knutseldingetjes (Fleur's taal). Dus ging Jan ook nog maar weer eens een keertje mee richting kamer. Toch heel fijn....

Er was ook nog een lijst die in elkaar moest worden gezet, daar ging de tekening in die hier werd gemaakt. Jan was druk doende toen ineens z'n oog viel op de gebruiksaanwijzing:

Hij schoot in de lach, want kijk:

't Is goed gekomen hoor! Intussen knutselde Fleur haar bureaulamp in elkaar. Ik vond het hartstikke knap. Volgens mij kan ik gewoon niet klussen, Jan heeft daar zo z'n twijfels bij. Maar ik laat het graag zo, ieder z'n ding ; ))

Ook plakte Jan deze nog op de muur:

Mooi he?

Wij gingen intussen de keuken in om de potten en pannen af te wassen en in het kastje te ruimen. En natuurlijk had de kamer ook nog even een sopje nodig. En toen gingen nog even de puntjes op de i. Om jullie nu trots Fleur's kamer te presenteren:

Ze is er helemaal blij mee. Natuurlijk ging deze foto meteen op facebook en kreeg ze er al veel reacties op. Nu nog even een tentamen leren en volgende week vrijdag gaan we boodschappen doen en de kleding en boeken transporteren in m'n groene autootje. Alles op z'n tijd.....

Enneh oh ja, er komt nog een fel rood stoeltje. Van de Ikea, was er ff niet maar komt volgende week maandag weer binnen. Toch wel makkelijk, zo'n vader die er zowat langs komt richting werk. Kan ie 'm meteen even brengen..

Sprokkelen...

Hallo daar was ik weer eens een keertje... Tukker, weet je nog wel, die grote bruine hond van deze familie.

Ik lag al een paar daagjes te balen op m'n kleed. Wat hebben ze het druk hier thuis, schijnt het.... Eerst verdwenen ze zondag naar boven. Een hoop gestommel en elke keer kwamen ze langs het huis lopen richting het groene autootje. Dacht ik toch maarzo dat ik mee mocht naar het bos, stopten ze de plek in de auto waar ik altijd zit vol met spullen!!

En gisteren gingen Fleur en vrouwtje weer weg met het autootje. Met die spullen. En toen ze terug kwamen lagen er weer andere dingen in. Volgens Fleur hele leuke, want ze liet ze helemaal vrolijk aan de andere mensen hiet in huis zien. Dingen waar mensen hun eten in klaarmaken en waar ze mee eten en zo....

En net toen ik dacht dat ze me helemaal vergeten waren, zei vrouwtje tegen Junior dat ze ging wandelen met mij vanmiddag in het bos! Yes!!!

Toen we daar waren mocht ik niet in het water. Dat was ook koud en hard. Ik probeerde het ook maar niet want dan riep vrouwtje de hele tijd NEE!!! Duzzz..... Maar gelukkig heb ik nog een hobby. Hout sprokkelen... Hier zie je hoe ik dat doe:

Soms moet je even tussen de bomen door. En als ik dan lang weg blijft roept vrouwtje "Tukker!!!"

Hier zie je dat ik soms stokken kapot schud. Zijn ze net te groot om mee te nemen..

En als ze dan een beetje lang stil staat, ga ik stukjes van de stok afbijten, ook leuk...

Maar ik ben wel altijd hartstikke trots op m'n stokken... Mooi toch??

Soms komen we mensen tegen als ik een stuk of 3 stokken in m'n bek heb. Vragen  ze altijd aan vrouwtje of ze een open haard heeft. Geen idee wat dat is..... Maar maakt me ook niet uit. Ik lig zo weer tevreden op m'n kleed, lekker voldaan van de wandeling van vandaag. Die pakken ze me niet meer af!!!

Te korte armen....

Wij (Jan en ik dan hè...) zijn allebei over de 40. En al een tijdje ook ben ik bang. Maar ach, dat doet geen pijn en dat de kinderen groter worden vind ik ook wel prima eerlijk gezegd. Had ik nooit verwacht toen ze nog klein waren, maar er komt een tijd dat je het wel gehad hebt met die kleintjes... later misschien weer ; )

Maar ik dwaal weer eens af. Ik had het over onze leeftijd, en vooral over die van Jan in dit geval.... Want dat is waar dit logje over gaat. Het grappige is dat ie wel vaak veel jonger wordt geschat dan dat ie is, en dat is dan iets wat hij graag even laat horen.... Maar nu....

Nu worden z'n ogen wat slechter. Of beter gezegd zijn armen te kort. En dat zegt wat in zijn geval. Bij een vent van bijna 2 meter horen ook geen korte armen zoals je wel snapt. Ook als hij op z'n werk onder een machine ligt en op een cm. of 60 iets moet lezen wordt het lastig.

Al een flinke tijd geleden liepen we in een stad. (geen idee meer welke maar goed). Komen we daar een soort van A.tion tegen en hij was ineens zeer geinterreseerd in leesbrilletjes! Een paar euro's neergeteld en mee naar huis.

Vanavond heeft Mirte ineens een klusje voor haar vader. Het batterijtje van haar horloge is leeg. Dus Jan pakt z'n bril erbij en bekijkt het ding eens grondig:

't is weer tijd van scheren, z'n baard is grijs ; )

Hoe gaat ie uit elkaar? Intussen in de keuken ontstaat hilariteit om het nieuwe uiterlijk van pa.... "Hee moet je daar eens kijken!" roept Junior, die samen met Fleur aan het afwassen was. Waarop Fleur roept: "Da's een bril, daar kan je mee kijken!!" Waarop ze helemaal in een deuk lagen want hoe blond klonk dat......

Vrijdag de dertiende....

Dat was het echt gisteren. Het begon ´s ochtends om 6 uur al. Ik werd wakker met een schreeuwende hoofdpijn. Anders kan ik het niet omschrijven. Jan wakker gemaakt en gevraagd om een tablet. Ik slik een aantal jaren nu tabletten tegen migraine en die helpen goed. Moet wel zeggen dat ik gisterenochtend na een uur nog een heb genomen. Toen begon de pijn een beetje af te zwakken.

Uit bed gestrompeld en op naar de ontbijttafel. Na het eten op eieren verder lopen. Als ik heel rustig aan doe lukt het. De medicijnen halen alleen de pijn weg. Er blijft een verdoofd en opgezet gezicht over en dufheid. Gelukkig had ik geen plannen buitenshuis.

´s Middags een uur geslapen nog. Daarna gaat het redelijk. Om een uur of 4 belt Jan´s zusje. Zij ging vandaag mee met Jan´s moeder. Voor de uitslag van de scan van maandag.

Slecht nieuws. Er zit een plek op de linker long en het is zeker kanker. Volgens de arts geen twijfel mogelijk. Maar verder kan ze er nog geen zinnig woord over zeggen. Maandag een punctie en wachten op een belletje van het ziekenhuis wanneer ze voor een Pet-scan kan.

Het enige wat we op het moment kunnen is afwachten. Het kan nog alle kanten op. Dus dat doen we dan maar weer. Jan´s moeder gaf nog wel aan dat ze het al aan zag komen. Wij ook. Maar dat maakt het feit er niet anders om.

Nu zit ik op de bank dit te schrijven Zaterdagochtend 11 uur. Jan´s zusje kwam nog even langs alles nog eens te vertellen. Zij woont in het hoge noorden en is nu weer op weg naar huis. Mijn hoofdpijn is redelijk onder controle. Met tablet gaat het prima. Vanmiddag even naar Jan´s moeder toe.

´t Is altijd maar afwachten wat het leven je brengt. Nu nog de kunst verstaan hoe je er dan mee om gaat...

Doolhof....

Gisterenavond zei ik tegen Fleur: "Als je naar bed wilt, moet je de deur in van je slaapkamer en dan rechtsaf, daar staat je bed..". Was wel nodig deze aanwijzing, want zo langzamerhand is haar kamer veranderd in een doolhof. Dozen met spullen, een printer, lijsten, een bureau vol met kopjes, soepkommen, bordjes enz. enz...

Ook was het beneden in de hal tot vanochtend zeer vol. Wat dacht je van een extra kastje, een bed en een stoel? Is niet gek dat je je dan regelmatig stoot als je de bocht door gaat richting kamer..  Maar gisterenavond kwam daar verbetering in. Black Moose ( Jan's Volvo) werd volgepakt met al deze dingen. Toch handig als vader in dezelfde stad werkt als waar dochter haar kamer heeft!

Vanmiddag heeft Jan late dienst. En Fleur moet tot 12 uur naar school. Jan vertrok om half 11 naar Nijmegen en Fleur komt dan ook naar haar kamer na de les. Kunnen ze samen het bed opzetten en de kast en stoel alvast even op de plek zetten.

plaatje van www.

Volgende week volgt dan de rest. In het weekend gaan we het een en ander uitzoeken. De dozen met serviesgoed die ik overhield na het opruimen van kasten moeten nog uitgebreid geïnspecteerd worden en dan gaat het een mee naar de kamer en voor de rest... we komen langs de kringloop op weg naar de kamer, duzz....

Eind van de week wordt het dan tijd voor het echte inrichten en natuurlijk de boodschappen. Gaan we samen halen met de hulp van mijn portemonnee. Kan ze er even tegen voordat ze zelf de knip moet gaan trekken.

Er staat ons dus een actieve week te wachten. Maar het lijkt me heel erg leuk om haar te helpen. Vooral omdat ik het zelf ook heerlijk vond op kamers te wonen. Je beleeft het dan toch weer een beetje opnieuw. Want wat is er nu leuker dan met 5 andere meiden op jezelf te wonen als je 19 bent? En dan ook nog in de buurt van 3 klasgenoten/vriendinnen.....

Maarreh... met die lege hal weet Mirte wel raad.. zij heeft het bed van de vorige bewoonster van de kamer van Fleur overgenomen. Zij gaat namelijk ook op kamers. Maar dat duurt gelukkig nog even. Volgend schooljaar... 1 Tegelijk graag, kan ik net handelen....

Stil.

´t Was een beetje stil in mij de afgelopen dagen. Gisteren en eergisteren had ik er niet zo´n zin meer in. Waarin? Ja, nou gewoon even niet meer. En dan ook niet in bloggen.

Beviel me uiteindelijk ook nog wel goed hoor. Zondag las ik een boek en wandelden we met de hond. Gisteren begon ik in het boek van Kanjerguusje. Lag er al even maar ik kwam er niet aan toe. Nu heb ik eenmaal een begin gemaakt en dan loopt het meestal wel.

plaatje van www.

Er is hier veel gebeurt de laatste tijd. 2 Sterfgevallen in de familie, mijn schoonmoeder die gisteren door de scan ging, zij krijgt vrijdag uitslag, en dan nog de verandering op Jan´s werk en Fleur die het huis uit gaat. Normaal handel ik dat wel, maar nu was het allemaal even veel geworden. Tijd om de handrem aan te trekken.

´k Merk dat ik bloggen heel leuk vind, maar het kost natuurlijk tijd. Bedenken wat ik schrijven en opruimen ga, opruimen,  2 berichtjes op een dag blogland in sturen en dan natuurlijk jullie verhalen lezen en soms ook reageren. En als dan thuis even wat meer tijd nodig is voor andere dingen, wordt het soms lastig.

Nu speelt het door mijn hoofd de laptop eens wat vaker uit te zetten. En daardoor ook rust te vinden om andere dingen te doen die ik leuk vind. Of, zoals iemand laatst zo verhelderend zei, rust te vinden door leuke dingen te doen. Maar bij mij duurt het altijd even voor ik de boel op een rijtje heb in m´n hoofd. De goeie dingen vallen me vaak in als ik de tijd neem voor beslissingen. Dus dat neem ik dan maar. Fijne dag allemaal!!

Daar komen de schilders!!

Vandaag gingen Jan en Jan naar Fleur's kamer. Leek het eerst nog dat het erg meeviel hoe wit de muren waren, toen de meubels van de vorige bewoonster eruit waren niet meer.. (hoe cliche.). Dus gingen de heren met rollers en een emmer muurverf op pad. Ook namen ze meteen matrassen, een dekbed en een hoofdkussen mee. Die konden ze daar wel kwijt in de kast op de gang.

Fleur heeft best geluk met deze kamer. Op zich is ie niet groot, 9 vierkante meters... maar ze heeft wel een ingebouwde kast en nog een vrijstaande kast op de gang, net om de deur. Dus dat scheelt al best veel ruimte. En dan kan ze ook nog gebruik maken van vele faciliteiten... als daar is:

Een wasmachine (jaaa... vindt mamma helemaal niet errug hoor..), twee combimagnetrons, een vriezer, een vaatwasser en zelfs een ligbad hebben de dames tot hun beschikking! Kon slechter, dacht ik zo!

Ook ligt er nog een goed laminaatje op de vloer in haar kamer, scheelt toch ook al weer.. Het enige waar het Fleur momenteel aan ontbreekt is tijd om te verhuizen.. maar dat komt goed. Nu is ze nog even volop voor school bezig maar week 3 en 4 van dit jaar komt er tijd in zicht. Dus dan zien we verder....

Voorlopig is het even een doolhof van spullen hier in huis. een bed, een stoel, een kastje en kratten met spullen, die eerst nog moeten uitgezocht worden... Maar als het eenmaal klaar is ben ik bang dat ik het hier knap leeg ga vinden. Door de ruimte maar zeker ook doordat haar stem die ruimte veel minder zal vullen...

Maar goed... de muren zijn fris wit geschilderd, mede door Jr. (voor het eerst in de weer met een roller, en het ging prima!).  Jan heeft er op mijn verzoek een foto van gemaakt. Helaas heeft hij z'n telefoon net meegenomen toen hij ff weg moest. Dus die komt z.s.m..... wordt vervolgd!

Half acht bijna... en daar komt een schilderende Jr...

alsof ie nooit anders doet.....

Luchen deden ze bij de Mac-drive....  Daar kwamen de vogeltjes ook op de patat af..

Grappig hè? Natuurlijk krijgen jullie nog foto's te zien als Fleur alles klaar is. 'k Heb net haar toestemming gevraagd en gekregen!

Familiereunie....

Vandaag was een rare dag. Zoals ik gisteren al schreef is ons jaar niet goed begonnen. En één van de nare dingen die we meemaakten was het sterven van mijn tante. Vanmiddag hadden we de crematie van haar.

Mooie herinneringen heb ik aan de logeerpartijtjes bij haar thuis. Ze had 4 kinderen, en het jongste meisje was 3 jaar ouder dan ik. Dus daar logeerden mijn zus (2 jaar ouder) en ik veel. In dit logje zie je daar nog een foto van.

Ik schreef daar al, hoe fijn het er op de pluk- en sorteerdagen was als kind. Ze hadden een appelboomgaard en we hielpen dan altijd met de hele familie daar. Maar ook het feit dat ze vlak bij de IJssel woonden en heerlijk buitenaf, hielpen mee aan een vrijheidsgevoel tijdens de dagen daar.

Altijd waren we er buiten. Struinen door de uiterwaarden. Ooit, kan ik me herinneren waren we een jonge kat kwijt. De hele dag zochten we met z'n drietjes, maar nergens was ie te vinden. Tot we naar huis liepen. Ineens liep het kleintje mauwend achter ons aan!

Ook maakten we kennis met hele andere aspecten van het buitenleven. Zoals toen tante een kip slachtte. Dat hadden wij nog nooit meegemaakt. En ik moet zeggen dat de schrik heel erg groot was toen de kip letterlijk zonder kop in het rond liep! Mijn zus en ik zien het nog zo voor ons. De rest van de familie daar lag in een deuk, ik kan er tot op de dag van vandaag nog niet echt om lachen, maar ja... 't is maar wat je gewend bent...

Maar vandaag namen we afscheid van tante. Moeilijk natuurlijk, maar ook mooi om nichten en neven weer eens te zien. Zelfs nichten en neef van vaders kant. Bij mij doet het feit zich voor dat oudste nicht van vaders kant getrouwd is met oudste neef van moeders kant. Leerden elkaar kennen op het 12 eneenhalf huwelijksfeest van mijn ouders, die allebei jongsten waren van de fam... Mooi he?

Dus het kijk- en vergelijk was natuurlijk niet van de lucht. Goh zeg, wat lijkt die op... en is dat nou een dochter van... heerlijk is dat. Dat vonden wij niet alleen, want toen ik nicht een hand ging geven voor het naar huis gaan sprak zij uit hoe veel ik volgens hen op mijn moeder ga lijken..

Eigenlijk is het jammer dat je elkaar vooral nog ziet bij dit soort gelegenheden. En dan speelt wel even het idee om eens zomaar met elkaar af te spreken. Of het er van komt, ik betwijfel het, maar leuk zou het zeker zijn!!

Indrukwekkend!

Gisterenavond laat zette ik nog heel even de t.v. aan. Hij staat hier de laatste tijd ook vaak uit 's avonds. Heerlijk vind ik die stilte in huis dan. Mirte was druk aan de studie, en voor haar is het ook fijn dat er rust is.

Maar toen ik op de aan knop drukte kwam Mark Marie in beeld. En het kleine stukje wat ik nog zag van zijn theatershow maakt diepe indruk op mij. De laatste paar dagen is hier van alles gaande in huis. In de familie hebben we 2 sterfgevallen. Wel mensen op leeftijd maar toch is het allemaal best confronterend. En dan ook nog de sores met mijn schoonmoeder niet te vergeten.

En dan praat Mark Marie over zijn moeder waarbij op 61 jarige leeftijd kanker werd geconstateerd. En dat dat best lastig was te accepteren. Maar dat ie zich ook realiseerde dat dat bij het leven van zijn moeder hoorde. Dat leven liep op jonge leeftijd dus al af. Maar dat er ook geen ander (parallel) leven was wat ze eigenlijk zou hebben moeten leven.

Net zo als bij mijzelf, riep hij. Ik was tot m'n twaalfde net een meisje, daarna werd ik heel dik, en de laatste tien jaar liep ik met een cavia op mijn hoofd, omdat ik niet kaal wilde zijn... Maar ik realiseer me nu  dat ik dit gewoon ben!

Wat een openbaring, als je er eens over nadenkt. Mirte en ik hadden het er nog uitgebreid over nadat hij ons met de neus op de feiten drukte. Nu moet ik zeggen dat ik zelf makkelijk kan aanpassen. Jaren geleden nadat we een keukenbrand hadden gehad leefden we 2 dagen later alweer volop in dit huis. De badkamer getransformeerd als keuken, koken deden we buiten onder de luifel en het ging allemaal gewoon door. wat heb je eraan te gaan bedenken dat dit niet moest gebeuren en hoe erg het was dat we er zo bij zaten. Ik was eerder dankbaar dat het hierbij gebleven was.... had allemaal erger kunnen aflopen.

En dan keek ik vanmorgen op de blog van Lowie, de vader van kanjerguusje en dan zag ik dat ook hij refereerde aan de show van Mark Marie. Vooral aan dezelfde zinnen die zo'n indruk op ons maakten. Hij verwees zelfs nog naar een bericht waar hij eerder woorden van dezelfde strekking schreef. Hoe knap is het als je zo kunt kijken op zo'n verschrikkelijk moeilijk moment!

Ik wilde dit alles toch even met jullie delen. Want hoe mooi is het als je zomaar op momenten dat je het niet verwacht tegen zo'n aha moment aanloopt!!

Cadeautje!

Gisterenavond was ik nog even bij mijn vriendin, de moeder van Matthijs, waar ik hier over schreef. Het is alweer meer dan een jaar geleden dat het verschrikkelijke met Matthijs gebeurde. En al die tijd probeerde ik zoveel mogelijk betrokken te zijn.

Best lastig vond ik het soms. Ben je er niet teveel, want je gunt de familie ook zo hun privacy. Maar ze gaf me wel aan dat ze het nodig had, mensen om haar heen die haar steunden.

Gisterenavond was ik ook nog even bij Femmy. Zij moest ook geknipt en hun dochter ook. Nadat ik dat gedaan had en aan de koffie zat kreeg ik dit van haar:

Lief he? Ik vind het helemaal leuk, zo'n mooi boek met mandala's om te kleuren. Ik heb in het verleden zelf er ook eens een getekend, die hangt bij ons in de tussenkamer.

Dus als ik de rust kan vinden binnenkort ga ik er eens lekker mee aan de slag. Misschien laat ik dan ook wel zien hoe deze:

Geworden is!

Grote schrik.

Zo, daar was ik weer. Na gisteren heel wat uurtjes te hebben gedobberd in het heerlijk warme water sta ik weer met 2 voeten op de koude (helaas) grond.

Want toen we gisteren onze tassen uit de kluisjes haalden kwamen we erachter dat Jan ons alle drie ge- smsd had. Wat zou er aan de hand zijn?? Ik belde hem meteen terug en hij zei: ''Ik ben er zo, dus dan vertel ik het je dan wel''. Nu heb ik zo´n beetje een radar soms, en met dat ik naar de auto liep voelde ik al dat dit iets met z´n moeder te maken had.

En dat klopte dus. Zij kreeg tussen de middag pijn op haar borst, en nadat de huisarts haar onderzocht had liet deze een ambulance komen en werd ze naar het ziekenhuis vervoerd. Gelukkig waren 2 van Jan´s zussen daar ook vrij vlot.

Na een aantal onderzoeken (hart, bloed afnemen) werd er een longfoto gemaakt. En daar zagen ze een plekje op. Jan is al die tijd op de hoogte gehouden door een zwager. Hij had ook nog naar het ziekenhuis kunnen gaan, maar ze mochten maar met één tegelijk bij haar. Anders werd het te druk. Vandaar dat hij besloot af te wachten.

Vanochtend zijn we bij haar langs gegaan. Ze is inmiddels weer thuis. Heeft medicatie gekregen en de pijn is weggetrokken. Volgende week maandag moet ze door de scan en dan hoort ze meer.

Natuurlijk schrikken we hier flink van. Mede omdat Jan´s moeder 14 jaar geleden een knobbeltje uit haar borst heeft laten halen. En het feit dat ze flink rookt maakt ook niet dat je er gerust op bent. Maar meer dan hopen dat het goed is kunnen we nu niet.

We proberen haar als kinderen te steunen en waar het kan praktische zaken voor haar op te lossen. Gelukkig zijn we met 4 stellen dat is wel fijn momenteel. En natuurlijk branden we een kaarsje voor haar!

Ik ben er ff niet...

Vandaag ga ik met Fleur en Mirte heerlijk een middagje en avondje dobberen in het Sanadome:

Jan moet werken, hij heeft late dienst en dat is daar om de hoek. Dus hij brengt, gaat werken en haalt ons nadien weer op. Mooi geregeld lijkt me zo!

Eigenlijk moesten de meisjes hard aan de studie, maar dit moet maar even kunnen tussendoor vinden we zo.... Ontspanning op z´n tijd maakt dat je daarna weer beter kunt presteren. Goede reden tóch?

Een heel nieuw jaar!

En dan, zomaar ineens word je wakker in het nieuwe jaar. Natuurlijk weet je dat ie eraan komt, tenslotte hebben we dat gisteren gevierd. Maar toch. En nu de vraag: ''Wat moet je ermee????'' Kom ik toch nog even terug op die kerstgroet van de collega van Jan. Want daar staan nog een paar oneliners op waar ik van denk dat die een aardige leidraad kunnen zijn voor 2012:

. Waar je passie ligt, daar ligt je weg.
. Verwondering vormt de basis voor alle kennis.
. Na het snoeien van oude berperkingen, bloeien nieuwe inzichten op.
. Elke dag iets leren is kennis, elke dag iets loslaten is wijsheid.
. Pas als je de moed toont je weg te gaan, toont de weg zich aan jou.

En dan komt Loesje nog weer even om de deur kijken, ook deze hangt tussen de anderen op de w.c. deur:

Ik wens jullie allemaal een geweldig nieuwjaar toe. Een jaar waarin je je dromen kunt waarmaken maar ook een jaar vol tevredenheid en liefde met iedereen die je dierbaar is. Maak er wat van!!