Kleur en fleur in de keuken...

(Oeps... dit is voor de rubriek kleur en fleur van veronique het blogje van vorige week... ik heb het goede logje op nr. 9 gelinkt!).

Nee, de echte Fleur is momenteel niet meer zo vaak in de keuken te vinden... Niet in deze hier thuis in ieder geval. Sinds zij op kamers woont is het plekje op het aanrecht, dat ze regelmatig in beslag nam als ik aan het koken was en zij net thuis kwam bezet door broer of zus. Maar dat wil nog niet zeggen dat er niet genoeg kléur in deze ruimte is voor de nieuwe rubriek van Veronique...

Toen ik vorige week erachter kwam dat ze weer een nieuw idee voor woensdag had, was ik er heel blij mee. 't Is niet zo moeilijk kleur te vinden hier in huis, en dan druk ik me voorzichtig uit. Kijk maar gezellig mee:

Tsja... 't is geen grote keuken, en al helemaal niet up-to-date... Maar dat scheelt mij niets. Alles wat er in staat is in de loop van de jaren bij elkaar gezocht, gekregen en gekocht en ik voel me er helemaal in thuis!!

De vensterbank... hier staan ook weer spulletjes met ieder zo z'n eigen verhaal. Trommeltjes van de kringloop, een mooie thermoskan ooit van de meisjes gekregen met een verjaardag en die blauw-witte bus kreeg ik van mijn vriendin. Inmiddels weten de mensen om me heen wel waar ze me blij mee kunnen maken!

We kregen voor onze verjaardag een cadeaubon van een winkeltje hier in het dorp met zulke leuke spulletjes... We zochten daar dit rek voor uit met het groene pannetje op de voorgrond. 'k Heb nog dagelijks plezier van dit rek, zo handig als je even snel een dingetje nodig hebt tijdens het koken!!

Nee, ik ben niet zo van een servies in één stijl. Ik koop regelmatig één schaaltje als ik die leuk vind. En dan krijg je dit beeld. Staat op de koelkast in de keuken. Handig joh!

Dit rieten mandje is een souvenir uit Frankrijk... De bekers zijn van de Hema en de Xenos. We gebruiken ze dagelijks met de lunch...

En dit? Deze gebruiken we dagelijks. Elke ochtend zet ik een pot thee en dat blijft dan warm op dit lichtje. Het theelichtje, daar kwam mijn vader ooit mee aan. Eerlijk?? Ik vind het mooi van lelijkigheid! Maar ik gebruik het met plezier en wil het nooit meer kwijt!!

Best een vol kruiphok hè, die keuken van ons... Maar dat komt natuurlijk ook doordat er geen bovenkastjes in zitten. Zullen er ook nooit komen hoor. Fleur vatte laatst nog zo mooi samen waarom... Ze gaf aan ze zelf ook absoluut niet te willen hebben later. "Hoe moeten anders je kinderen op het aanrecht kunnen zitten???" En wat mij betreft heeft ze helemaal gelijk!!!!

Een kastje per dag?!?

Oh, wat begon ik in november fanatiek... Elke dag ging er een kastje overhoop, om er na de klus trots een foto van te maken. Als jullie op mijn andere blog keken, zagen jullie meer prut langs komen dan mij lief was. Zelfs vuilniszakken zette ik op de foto, en als ik een dagje er niet één op de foto zette kreeg ik een verzoekje..

Heerlijk was het. 's Ochtends bedenken welk kastje er nu weer aan moest geloven en dan het rustige gevoel ervaren als dat ook alweer opgeruimd was. "Had ik járen eerder aan moeten beginnen", dacht ik dikwijls tussendoor. En met de dag werden de kasten netter. En het huis leger. 

'k Weet zeker dat er mensen zijn die nog zullen denken "Hoezo leger" als ze hier de deur door komen, maar ik ben er nu eenmaal niet één van less is more. Ik ben dol op spulletjes en dat zie je ook hier. Gezellig vind ik dat. Maar wat er nu staat vind ik mooi. En past bij ons, duzzz....

En tóch zat me nog wat dwars. Ineens stopte het opruimen want ik liep tegen de administratieblokkade aan. Een kast propvol papieren die uitgezocht moesten worden. 'k Zag er geen heil in. Vertelde dat tegen Jan en die bood spontaan aan te helpen.

Doet ie vaker hoor. Hij is nergens te beroerd voor. Maarreh, wanneer, dat is dan nog niet helemaal duidelijk. Want plannen, dat staat niet zo op z'n lijstje. En het probleem is, op die van mij ook niet. Leuke combi dus ; (

We roepen dan ook regelmatig dat we eens even moeten plannen tegen elkaar. Maar wanneer we moeten plannen, tsja da's dan... nou ja..

En toen... en toen kwam ik gisterenochtend thuis en zag ik dit:

Met jas aan nog op de foto gezet. In de spiegel het bewijs...

Top toch? Hij had de stapel formulieren die in dit hoekje zich weer een berg hadden gevormd erbij gepakt. En hij zocht uit en stopte alles in ordners die ie bij de Action had meegenomen. (Nee niet ik, sinds de opruiming vind ik dit soort winkels bijna eng. Was volgens mij ooit de oorzaak van het dichtslibben..).

Dus er is een begin. En nu kan ik het misschien weer overnemen? Ik schrijf dit maar eens op, misschien werkt het als de bekende stok achter de deur. En dan morgen... Kom je me morgen controleren hier, want misschien......

Een sluis die wat hulp nodig heeft..

Vanochtend, nadat we Fleur even weg hadden gebracht naar haar werk, gingen we wandelen met Tukker. Ooit ontdekten we een leuke route tussen de boerderijen door in een dorpje verderop. Een uurtje hooguit wandelden we. Met Tukker achterin de auto, die moe en gelukkig wel heel tevreden was, gingen we op weg naar huis.

Tenminste, dat dacht ik. Maar op een kruispunt in Eefde aangekomen ging de richtingaanwijzer van Black Moose de andere kant op. Jan wilde even langs de sluis. Diezelfde sluis als die laatst in het nieuws was na het afbreken van een kabel. De sluisdeur zat moervast en er lagen maanden schepen in de sluis die geen kant op konden.

We waren niet de enigen die belangstelling hadden. ´t Was ook een imposant gezicht, de grote kraan die er nu voor zorgt dat de deur toch weer open kan:

Jan schoot nog een paar plaatjes met z´n mobiel, om jullie een idee te geven van hoe het er nu allemaal uit ziet:

Van de kant van de sluis....

En van de andere kant. Hier zorgde de kraan ervoor dat de deuren open waren.  Als ik daar zo stond bedacht ik me ineens dat wij ook ooit in een sluis waren met de boot. Jaren geleden, toen we nog samenwoonden huurden we een boot in Groningen. Jammer dat het niet in Friesland was, daarvoor moesten we eerst nog een stukje varen. En we waagden ons in een kanaal waar we door een grote sluis moesten.

Een vaarbewijs? Neee, die hadden we niet, en dat zou ook niet nodig zijn was ons gezegd. Maar toch was het misschien handig geweest als we eerst eens een paar lessen hadden gehad. Om een lang verhaal kort te maken, we lagen overdwars in de sluis. Tussen héle grote boten. Met gelukkig aardige mensen aan boord. Die onze boot aan beide kanten met touwen vast hielden. Brr.... best eng hoor.. Het schoot vandaag zomaar even door mijn hoofd toen we stonden te kijken..

25-2-2012.

Deze week...

.Nam ik  een stapje terug. Soms is het handig even naar je lijf te luisteren. Gelukkig zijn we met meer mensen die voor oma kunnen zorgen..
.Ging Pepper weer terug naar huis, met kleine wandelingetjes redt zijn vrouwtje het wel. Toch wel gezellig, weer wat meer aanspraak voor oma...
.Sliep Tukker 2 dagen bij... eindelijk niet meer op de hoede zijn...
.Sliep ik ook wat bij. Heerlijk dat de kinderen vakantie hadden. Lekker slapen tot je wakker wordt (ook al was dat soms nog wel vroeg...)
.Bakten Mirte en ik abrikozenslofjes. Heel makkelijk maar o zo lekker!
.Was Fleur thuis... nou ja, op maandag na dan. Carnaval is er om gevierd te worden...
.Keken Fleur en ik een prachtige film. Love Happens heette die.. Na de eerste quote wist ik al dat het goed zat.. (Chapter one: Sometimes life will give you lemons. When that happens you've got two choises friend: you can wear a sour face or make lemonade).

plaatje van www.

.Computerde Jan weer helemaal bij... Toch best zwaar, van 9 tot 5 stage lopen. Maar het leverde hem een 9 op van zijn stagebegeleider! Top toch?
.Volgde ik natuurlijk ook het nieuws op de voet wat betreft prins Friso. Wat een naar bericht kwam er vandaag... Ik leef natuurlijk ook met de familie mee!
.Gingen we een dagje naar de stad. En daar kwam ik dé schoenen tegen. Een top hak (mijn criterium..) en voor 59.95 goedkoper! Ik betaalde een tientje! Laat ze dan nog maar eens staan....
.Verheug ik me op het weekend. Niets gepland en het wordt prachtig weer!
.Vond ik het leuk om dit zo met jullie te delen. En... hoe was jouw week??

Speciaal verzoek!

Ik las zo net het berichtje dat Jenny Green Teeth op haar blog zette vanavond. Moet zeggen dat ik er flink van onder de indruk ben. Dus zou ik zo zeggen:"Neem even de moeite om hier te klikken, dan zie je waarom!"

Lekker kletsen.

Doe ik graag. Sterker nog, ik ben er echt zo één die achter antwoorden komt tijdens het kletsen. Ik heb het dus ook gewoon nodig om mijn gedachten mee op een rijtje te kunnen zetten. En toen kwam het bloggen in mijn leven...

plaatje van www

In het begin heb je nog onderwerpen zat. Niemand kent je en dus vertel je over je leventje, de mensen om je heen en natuurlijk de dieren en over hoe je over dingen denkt. De eerste keer dat ik daarover schreef was toen ik echt niet wist waar ik die dag anders over moest schrijven..

En ik kreeg heel veel positieve reacties op dat schrijfsel! Wow hoeveel gelijkdenkenden bleken er ineens te zijn! Leuk hoor, maar ik ben er ook echt van de boel een beetje luchtig te houden. 'k Heb er moeite mee te roddelen op de blog en negatieve dingen te schrijven over mijn omgeving. Als ik dat al doe is het vaak met een knipoog en al helemaal niet zonder dat ze dat zelf als eerste gelezen hadden.

Soms zitten er ook dagen tussen dat ik het even niet meer weet. Een schrijversblok noemen ze zoiets toch? Dan kruip ik achter mijn laptop en laat de toetsen hun werk doen. En gelukkig werken die, zo ook nu, heel vaak best wel mee. Maar ja, dan kan het natuurlijk zijn dat iemand anders denkt:"Wat een onzin!"

Nou, so be it. Ik ben ik en als ik ga schrijven wat ik denk dat anderen willen lezen wordt het 'm volgens mij niet. Beetje eenheidsworst krijg je dan in blogland. Dat zou zonde zijn! Dus wat ik eigenlijk wil zeggen in dit stukje ( hè hè ze komt weer tot een conclusie..) is.. Schrijf lekker over wat je bezig houdt. Zonder daarover te twijfelen! Want je bent hartstikke uniek mét al je gekkigheden erbij! Ik lees ze zó graag, 't is niet voor niets dat ik een ellenlange leuktelezenlijst heb! Fijne dag vandaag!!!!

Our house....

Sinds 15 jaar wonen we in dit huis. Hier schreef ik erover en hier en hier ook nog over het buiten. Oud is het en we kochten het van een dame die hier geboren is. Sterker nog, haar vader bouwde het met blote handen bij een lantaarn die nog in de voorkamer stond toen we hier de eerste keer kwamen voor bezichtiging.

Mijn vader groeide hier vlakbij op. En aan de verhalen die hij vertelde ontleen ik hoe het er ook in en bij dit huis aan toe ging. 

Zo over buiten. Een lang betonpad liep er naar achter toe en aan beide kanten daarvan moestuin. De eerste jaren lieten we daar ook nog een stukje van in tact. Daar stonden nog aardbeien en chrysanten. Verder plantte ik boontjes. Lekker hoor, alleen waren de meeste helaas net rijp voor de pluk toen we op vakantie gingen. Oeps..

De moestuin liep heel vroeger helemaal door tot aan de weg achter. En dat is wel 2 keer zo lang dan het was toen we hier kwamen wonen. Moest ook wel, want de familie at ervan. Ik geloof niet dat ze verder wel groenten haalden. Later is de tuin gehalveerd. Een stuk werd door de gemeente aangekocht, om woningen op te zetten.

Ook het vlees werd zelf voor gezorgd. In het achterhuis was eerst een soort stal, dat kun je nog zien aan het deurtje in de muur. Pas weer tegengekomen toen we de muur overnieuw een pleisterlaag lieten geven. 

Volgens mijn vader was het varken dat ze hadden een soort groencontainer. Alle groene afval smaakte het beest prima. En als het varken vet was werd ie geslacht. Dus speklapjes enz. te over.

Boven in ons huis keek je zo tegen het dakbeschot aan toen het net van ons was. Twee afgetimmerde slaapkamertjes zaten erin en een inpandige douche, met een zeiltje op de grond. Voldeed voor ons trouwens niet, de vochtplekken die zich gestaag vormden in de keuken waren daar de stille getuigen van. Maar wat wil je ook met 2 peuters en een baby die in de douchebak heerlijk spetterden. Ook was de 80 liter boiler nu niet bepaald genoeg. Maar ja. Het douchen ging in etappes. De kids aan het begin en wij aan het eind van de avond. Zo was er nét weer warm water in aanbod...

En beneden, waar nu de broodkast zit, was vroeger een bedstede. Best een gek idee, dat hier vroeger in de kamer mensen sliepen. Maar het was zelfs zo dat er op een gegeven moment 2 families woonden. Opa, oma, dochter, schoonzoon en kleinzoon. En zó groot is het huis helemaal niet hoor!

Het is leuk, zo'n huis met zo'n verleden. Ik vraag me wel eens af wat ik allemaal zou horen als de muren konden praten.. Misschien wil ik dat ook wel helemaal niet weten. Feit is, dat wij er met heel veel plezier wonen. Misschien iets minder zelfvoorzienend, dat wel. 'k Ben nu eenmaal niet het typ om een beest te slachten. Denk dat ik op slag vegetarër zou zijn!

Fleur schreef in de zesde van het vwo een werkstuk over haar leefomgeving. Dus huis en buurt. Hoe het zich allemaal ontwikkelde. Opa hielp daarbij. Voor hem was het ook heel leuk alles zo weer eens op te halen en voor ons is het werkstuk een waardevol document geworden. Een mooie bijkomstigheid was dat ze er een 9 voor kreeg! 

Even eerst checken...

Naar aanleiding van een voor mij beetje aparte reactie gisteren (reeds verwijderd), heb ik ervoor gekozen het reageren op modereren te zetten. Ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben.

Ben trouwens even benieuwd of ik de enige ben of dat jullie de laatste tijd ook opmerkelijke reacties kregen. Eventueel zou je me dat ook kunnen vertellen via seealadybird@gmail.com.

Weerzien!

We zouden vanmiddag even gaan wandelen met de honden... Maar het weer leent zich er niet zo toe . Vooral omdat mijn schoonmoeder graag mee wilde. Ze heeft nu al 2 weken haar hond niet gezien en begint 'm flink te missen. En ze wilde ook eens weer wat wandelen om haar conditie op te bouwen.

Maar met longen waaraan nog niet zo lang geleden een chirurg mee bezig was (er is 2 weken geleden een tumor weggehaald en een halve long verwijderd) moet je toch heel erg uitkijken. Dus dat wandelen doen we maar even niet, maar ze komt vanavond wel gezellig hier.

Ze eet een hapje mee. Ben benieuwd hoe Pepper reageert op het weerzien van haar baasje.

Pepper tijdens een wandeling die Jan en ik deze week met de honden maakten.. Gek op stokken, hoezo een Labrador ; )

En ook hoe het voor haar is als ze vanavond weer zonder haar naar huis gaat. Ach, da's best lastig voor beide, denk ik zo.

Om 5 uur zouden we haar halen. Maar ik wacht maar even tot het schaatsen af is. Ze kijkt het graag en zit nu waarschijnlijk voor de buis gekluisterd. Vanavond om zevenen is het weer feest voor de buis. Want van een potje voetbal is ze ook niet vies. Gezellig toch voor Jan, hoeft ie deze keer eens niet alleen te kijken! Fijne avond allemaal!!

Wat zit daar dan in de boom??

Gisterenmorgen was het volgens "onze" honden heel interresant in de voortuin. Als je deze foto's ziet zie je dat duidelijk....

Huh.... wat is dat dan????

Hee Pepper, sta niet zo te slapen, zie je Tukker denken, zie je dat dan niet??

En het blijft daar ook maar boven in die boom....

Wat ze zagen?? Nou, het was weer eens snoeitijd (geweest eigenlijk al....), en Jan was de "gelukkige" die de boom in kon!

 Met de takken die eruit kwamen wisten de honden ook wel raad, kijk maar:

Geloof me, ook Tukker vond het leuk hoor, maar soms is het best lastig, honden goed op de foto te zetten...

Moet zeggen dat ik me ook weer eens lekker uit ga leven met de takken. Leuk, om daar kransen van te draaien. Hier liet ik dat ook al eens zien...Misschien met wat paasversiering erin? Als er wat onder mijn handen vandaan is gekomen laat ik het zeker even zien hoor!!

Schuldgevoel.

Ik ben er zo één. Een thuismoeder. Oké, ik heb wel eens wat verplichtingen buitenshuis, maar dat beperkt zich hoogstens tot zo'n uurtje of 10 in de week. Ach ja, en soms wat meer....

En omdat ik er dan tóch ben, en mijn autootje ook tot mijn beschikking is, waarom zou ik dan nee zeggen? Tegen een kind dat even opgehaald of weggebracht moet worden, tegen een familielid die wat van mij wil of tegen iemand die het gewoon gezellig vindt met mij...

Zou ik een compliment moeten vinden, maar ik snak ernaar. Waarnaar? Nou, zo'n dag als vandaag. Gewoon lekker thuis zijn en om half 11 achter de laptop ongegeneerd een stukje schrijven. Tuurlijk, ik moet nog van alles, maar dat komt zo wel. Nu is het even lekker genieten...

Ik heb dit de afgelopen weken niet genoeg gedaan. Te veel ja gezegd, nee is een stuk lastiger, vandaar. Komt dat duiveltje weer op je schouder zitten om je te vertellen waarom het zo flauw is dat je dat deed. En dat duiveltje is zo volhardend, dat ik daarna alsnog op mijn besluit terug kom...

Maar dat duiveltje zorgde voor flinke hoofdpijn. En een moervaste schouder en nek. Dus ik nam me voor vandaag dat gemene ding van mijn schouder af te meppen. Want, zoals ik ooit op een Gordoncursus heb geleerd... Een moeder moet zorgen dat haar fles vol is.

plaatje van www

Anders valt er niets uit te schenken! Momenteel druppelt de fles langzaam vol. En ik ga proberen de kraan lopende te houden en niets te morsen vandaag. Duimen jullie voor me dat dat gaat lukken??

Mailen...

Ik zit er nog niet in hoor. Zal best ouderwets zijn, maar mailen zit nog totaal niet in m'n systeem. Pakt de rest van het gezin meerdere keren per dag de telefoon om even te checken, daar doe ik niet aan mee. Dus áls ik dan al wil zien of er mail is moet de laptop aan.

plaatje van www

Gisteren overkwam het me nog. Zat ik om half 1 's nachts nog ff op mijn blog, zie ik dat er iemand bij mijn andere blog een reactie had gestuurd of ik haar even wil mailen. Was 2 februari gestuurd. Oeps... Daarna keek ik even in Jan's mailbox, kom ik erachter dat er een aantal dagen geleden een berichtje naar mij was gezonden.... ahum... Net even teruggestuurd, wat moeten ze wel niet denken als ik dat nog zo laat op de avond doe..

Normaal geeft Jan dat wel door hoor, maar momenteel zien we elkaar niet zo vaak... Beetje druk allebei dus dan heb je het vaak over andere dingen als je elkaar even een kwartiertje spreekt voor de één of ander weer weg moet.

Zou je denken, dan geef je toch je eigen adres, maar 't zit er nog niet in dat mailchecken.. En bij Jan wel, duzz... Maar goed, ik ga m'n leven beteren hoor. Elke dag op een vast tijdstip even kijken. Wie weet, helpt dat. Wil je controleren of ik me er aan houd? Stuur dan een mailtje op seealadybird@gmail.com. Als ik je antwoord geef, dan is het gelukt!! Tot schrijfs!!

Valentijnscakejes?

Bakfanaten zijn wij hier thuis. Mirte en ik vooral, maar Fleur vindt het vaak ook heel leuk om wat te maken. En dan hebben we sinds dat er hier glasvezel in het dorp is ook nog een kookkanaal op t.v. 24Kitchen. Staat erg veel aan moet ik zeggen. Vooral als Rudolf zijn bakcreaties toont kijken Mirte en ik de kunst goed af.

Tenminste, dat proberen we dan.... Hij is natuurlijk een vakman en de valkuil is als je die aan het werk ziet dat het allemaal zo makkelijk lijkt. Maar hij geeft hele leuke ideetjes, je krijgt er in ieder geval inspiratie van.

Mirte had het laatst op zondagavond nog. Het hele weekend geblokt voor school en ze had even zin om wat te bakken. Een biscuitbodem gemaakt, en daar stak ze rondjes uit. Maar het duurde al met al wat langer dan ze gedacht had en op een ander moment ging ze ermee verder.

Hoe het gegaan was, vroeg ik haar later. Oh, niet zo heel goed gelukt was haar antwoord. Jammer dacht ik, maar goed.. Tot laatst...

We hadden even niets bij de koffie en ik bedacht me ineens dat de cakejes er nog waren. Groot was mijn verbazing toen ik ze uit de trommel haalde. Hoezo, niet zo goed gelukt?? Ze waren prachtig!

En vooral heerlijk!! Met een chocoladecreme erin en versierd met marsepein. 

Het is jammer, ze hadden kunnen doorgaan voor Valentijnscakejes, ware het niet dat er al geen kruimel meer van over is.... 

Hoe leuk!!

Ik had er al eens van gehoord. Het boek "Het Muizenhuis". Er stond een interview over in de Flow en dat sprak mij allemaal enorm aan. Prachtig te lezen hoe Karina Schaapman na een burn-out zichzelf verloor in het maken van het huis.

Mooi te lezen hoe ze bij zichzelf kwam nadat ze zichzelf verloor in haar te drukke bestaan..

En toen op het briljante idee kwam er een boek over te maken. Mooi hoor. Ik kon het dan ook niet laten het Fleur cadeau te doen voor kerst ; ))

Ook schreef Karina dat de inspiratie tot dit alles voortkwam uit een boekje uit de jaren 50. Het Muizenboek van Clinge Doorenbos. Ik herinnerde me dat boekje wel. Ik vroeg me af of ik dat ooit al eens bij de kringloop gekocht had. Maar na wat zoeken was het nog steeds niet in beeld. En de kasten zijn aardig opgeruimd hier, duzz....

Vorige week was ik bij mijn vriendin. Zij had een aantal kratjes met boeken op de grond in de kamer staan. Of ik daar ook nog even in wilde neuzen. Nu ben ik wat voorzichtiger geworden in het aannemen van spulletjes. Als je me met het opruimen op mijn andere blog gevolgd hebt snap je vast wel waarom.

De boeken waren bestemd voor het plaatselijk mannenkoor. Die staan elke dinsdag met een kraam op de markt hier in het dorp. Daar verkopen de heren vrijwilligers tweedehands boeken. Met veel plezier als ik het zo zie. Ze hebben het altijd erg gezellig.

Mijn vriendin en haar moeder rijden geen auto. En toch waren ze van plan al deze boeken mee te slepen naar de markt. En dan met gladheid en kou... Ik bood aan de boeken even mee te nemen. Ik haal toch elke dinsdag brood op de markt. Dus dan is het nog een kleine moeite.

Stonden de heren er afgelopen dinsdag niet. De boeken werden in de gang gezet en voorzichtig ging ik toch eens snuffelen. En wat kom ik tot mijn grote verrassing tegen? Het Muizenboek waar Karina haar inspiratie vandaan haalde! Ook Fleur vond het helemaal leuk, dit boekje. 't Is in rijm geschreven en ook de tekeningen zijn zó schattig!

Grappig is dat toch... ook nu komt iets wat ik graag wil vanzelf in beeld. 't Blijft toch een beetje een wonder zoiets...

Op de valreep...

Nu kon het nog. Even schaatsen met Fleur. Vandaag is ze nog thuis en zo te horen is het ook de laatste dag dat het nog kan op natuurijs. We togen naar dezelfde schaatsbaan als waar ik deze week met Mirte al was.

Zij bleef thuis vandaag. Druk met huiswerk en als Fleur en ik niet thuis zijn is het tenminste rustig. Wij zijn van het type klets, en als je elkaar dan niet meer dagelijks ziet is er genoeg in te halen.

Maar dat kon vandaag ook prima op de schaats hoor. Om 13.00 ging de baan open en toen waren wij al van de partij. Best lekker rustig zo voor de grote stroom dachten we zo. Voor 2 euro per persoon mochten we naar binnen. Daar aangekomen hebben we de schaatsen in de kantine aangetrokken. Van de week met Mirte had ik niet aan die mogelijkheid gedacht met als gevolg dat we al ijskoude handen hadden bij aanvang...

´t Is zó leuk in die kantine... de tijd heeft er stil gestaan, zo lijkt het. Kijk maar even gezellig mee:

Die banken... daar zou ik er zo een van in de hal willen hebben. Mirte begreep daar van de week helemaal niets van, maar ja, die is toch meer van ietsje strakker en nieuwer. En dan dat loketje zo. Waar ze heerlijke chocomel en natuurlijk snert verkochten. Alles voor een klein prijsje hoor.

Nee, ´t is er niet chique, maar daar gaat het m.i. ook helemaal niet om.. Enfin... de schaatsen zaten aan de voeten..

Dus het werd tijd om naar buiten te gaan. Hier een impressie:

Vanuit het raam links..

En rechts. En dan natuurlijk nog een foto van Fleur op de schaats:

´t Was nog een beetje balanceren hoor, maar het ging steeds beter! Na een tijd geschaatst te hebben gingen we voor de chocomel:

Oké, oké, geen mooie mok maar het bekertje voldeed ook prima hoor. Daar werden de handen ook heerlijk warm van. Na de pauze schaatsten we nog een aantal rondjes en nu zitten we heerlijk na te genieten op de bank. Lekker zo nog even een schaatsmiddagje! Dat pakken ze ons niet meer af!!

Rust.

Rust, dat heerst hier vanmiddag in huis. Tenminste, als de buren het niet weer in hun hoofd krijgen de stereo weer op 10 te zetten en er dan ongegeneerd met mee gaan blèren.... schijnt hun hobby te zijn.. Maar goed, momenteel geniet ik weer eventjes van de stilte.

Jan, Fleur en Mirte zijn alle drie aan het werk en Junior zit voor de computer. Z'n tijd in te halen die hij miste door het stage lopen ; ) Zijn vrienden zijn ook on line en zo te horen hebben ze het naar hun zin. Tijd voor mij om de laptop er weer eens even bij te pakken.

't Was een hele drukke week. Jr. halen en brengen naar de stage, Mirte die op de gekste tijden moest eten i.v.m. werk en Fleur kwam zo nu en dan ook nog even om de hoek. Voor een lunch, even slapen en met de was. Was eigenlijk de bedoeling dat ze die zelf gedeeltelijk zou doen, maar ja. Je zult maar zoveel sociale contacten hebben... Die dan ook allemaal nog je kamer willen zien.... Gelukkig heeft mamma altijd tijd....

En mamma was ook nog dagelijks bij oma. Daar gaat het gelukkig goed mee, ware het niet dat ze nog niet naar buiten mag. Te koud voor de longen. Dus klusjes als boodschappen doen en om het een en ander even naar de schuur, daar kom ik dan even voor. En ook de was, de bloemen verversen, daar staan er veel van en het bed verschonen natuurlijk. Voor het schoonmaken komt 1 keer in de week 2 uurtjes iemand. net of je in die tijd een eengezinswoning schoon kan krijgen.....

Maar goed. nu is er rust. En veel tijdschriften. De Flow, de Libelle balans, 2 gewone Libelles, en dan nog de Happinez. Die kon ik niet laten liggen, was dit keer op m'n lijf geschreven!

Dus daar ga ik me eens heerlijk op storten! Heb ik nog 1 ding te zeggen... fijne zaterdag nog iedereen!!

Pasen!?!

Dat dacht Jan toen hij vanmiddag boodschappen ging doen. Meestal doe ik dat nog net zo lief zelf. Ben er helemaal niet rouwig om als het weer moet. Lekker shoppen in de supermarkt is wel aan mij besteed.

Een boodschappenlijstje maak ik tegenwoordig niet meer. Zo´n gedoe. Ik loop het huis even door en scan dan bij wijze van spreke wat er nodig is. Dat sla ik op in mijn hoofd en óp naar de supermarkt.  Maar vandaag liep het even anders..

Vanochtend eerst Jr. weggebracht en toen door naar een afspraak. Daarna naar schoonmoeders huis om te stofzuigen en de was op te hangen. Zij zelf was met Jan naar het ziekenhuis voor de nacontrole van de operatie. Alles was prima hoor, maar er was toch een tegenvaller voor haar. Voor de zekerheid moet ze toch aan de chemo, terwijl de vorige arts haar op het hart had gedrukt dat dat niet nodig zou zijn. Ze was verontwaardigd dat de vorige arts dat gezegd had. En gelijk heeft ze...

Om een uur of twaalf waren we thuis. Even eten en toen stelde Jan voor de boodschappen te doen. Kon ik even thuis "aarden". Heb ik soms even nodig, tijd alleen thuis. Ik moest wel koken en er moest nodig opgeruimd worden, maar dat vind ik niet erg hoor. Alles in een rustig tempo, daar knap je ook van op.

Jan kwam thuis toen ik nét Fleur op had gehaald bij het station. Met de boodschappen. Opvallend veel Nivea producten had ie. Bleek een aanbieding van Eredivisie live aan vast te kleven. Alleen maar in het weekend... alsof dan voetbal leuker is..

En toen had ie nog wat. Een mega grote zak paaseitjes. Hij zei op onnozele toon dat ie toch echt dacht dat het bijna Pasen was... Stond overal in de winkels PASEN... PASEN... PASEN... Dus dat zal toch niet lang meer duren zei ie. Grapjas... dat ie toevallig ook heel erg van chocolade houdt is een bijkomstigheid volgens hem  : ))

plaatje van www.

Ook kwam er nog een sixpack bier tevoorschijn, stond ook niet op het lijstje, dat ik voor deze keer wél gemaakt had... Ik vroeg hem of ie misschien de vijftigste klant was vandaag. Dat smoesje gebruik ik zelf altijd als ik bloemen meeneem, of als ik  een tijdschrift weer niet kan laten liggen. Jaaaa, zei ie en ik mocht kiezen tussen bloemen of bier. Vind je vast niet erg dat ik nu voor het bier koos?? Mannen......

Dinsdag 7 februari..

Vandaag slibte de dag ook vanzelf weer vol. Het begon vanochtend al op tijd. Om half negen werd Junior naar de kringloop gebracht. Nee, we hadden geen genoeg van 'm hoor... hij loopt er stage. En na een paar lastige dagen, wennen was het, is hij er nu redelijk op z'n plek.

Vanavond smste z'n mentor wat ie ervan vond tot nu toe en zijn antwoord was dat hij het nu leuk vindt! Yes! Maar ik dwaal weer eens af...

Vanochtend dus... De Jannen waren koud weg en ik stortte me op de te vouwen was. Kom ik daar het vest tegen dat Junior over z'n dikke trui heen draagt op z'n werk... Oeps. Hij is ook veel buiten tussendoor en het is geen jongen die z'n jas aan gaat trekken als ie daar moet zijn. Even nabrengen dus...

En dan voor het eerst sinds tijden weer eens naar binnen bij de kringloop. Kom ik daar een ijsmachine tegen. Die kon ik echt niet laten staan! Kun je denken wat gebruik je zo'n ding nou maar, hier thuis wordt de broodbakker ook regelmatig uit de kelder gehaald en dat is ook lang niet overal zo.. En gelukkig is er weer ruimte in de kelder ; )) Meteen maar even een recept van yoghyrtijs opgezocht. Morgen ga ik het maken, er staat een pak yoghurt wat op de datum is, duzz..

Vervolgens richting markt en daarna naar schoonmoeder. Elke dag om een uur of elf ga ik even aan om te kijken of ik nog wat dingetjes kan doen voor haar. Ze heeft wel recht op hulp hoor, maar in de eerste instantie zou dat pas vanaf volgende week woensdag zijn. En dan is anderhalve week later dan haar operatie aan de longen. Lekker al die stof!! Gelukkig is schoonmoeder niet op haar mondje gevallen. Nu komt er vrijdagochtend al iemand....

Vanmiddag gingen Mirte en ik naar de schaatsbaan in Zutphen. Leuk zeg, dat sfeertje! Een muziekje en een heel oud kantinetje erbij waar je heerlijke chocomel kon kopen. 'k Had graag wat foto's laten zien, maar helaas, ik was niet zo handig met Mirte's mobiel...

plaatje van www.

Ik voelde me een hele piet. Schaatsen ging me nog steeds goed af. Moet zeggen dat ik vooral onder de indruk was van een man van ik schat 'm een jaar of tachtig. Moet je je voorstellen... Zo'n oefenrekje en daarachter schaatste ie in een heeeel rustig tempo. Opvallend waren de blote voeten in z'n schaatsen. Waarschijnlijk had ie z'n hele leven al geschaatst en liet ie zich niet tegenhouden door z'n leeftijd en conditie. Knap hè?

Daarna Jr. weer opgehaald en toen we thuis kwamen had Jan de week gebroken met kip Jambalaja.. (hoop dat ik het goed schrijf..) Heerlijk zo'n handige man in de keuken! Genieten was het. En vanavond... even helemaal niets... rust. Best lekker na zo'n dag. Kon het toch niet laten nog even verslag te doen zo laat op de avond. Voor die die het nog lezen op dit late uur: Welterusten straks!