Hoe het Junior ging/gaat...

So... Junior´s stage zit erop! Hij heeft vanaf vandaag een weekje vakantie.

Was best een beetje spannend van tevoren, hoe het zou gaan met de stage. Tuurlijk vinden wij Jan in de familie een computergenie, maar of wij als familie daar nu zo´n goede leidraad voor zijn...

De enige bij ons in het gezin die voor mijn gevoel ook nog wat meer verstand van die dingen heeft is vader Jan. Maar ook die weet het vaak niet. En dan lijkt het al geweldig als Junior zegt: "Oh, kom maar even hier!" Hij rammelt even wat op verschillende toetsen en ja hoor, het probleem is opgelost!

Als ie het ook even niet weet raadpleegt ie Google. Hij vult in wat het probleem is en volgt de instructies. Hij zegt dan, als het probleem opgelost is dat ik dat ook had gekund. Gewoon een kwestie van de aanwijzingen volgen... Túúrlijk Junior...

Dus toen we op het stagebedrijf waren voor het kennismakingsgesprek vertelden we dat ie van het één en ander best verstand had. En dat ie het werken daar, achter de computers, geweldig zou vinden. En ja hoor, hij mocht het proberen!

Tussendoor vertelde mijn zus, die werkt bij dat bedrijf, dat de computers al klaar stonden voor Jan. En dat ie dus zó aan de slag kon. En toen sloeg bij mij de twijfel wel een beetje toe hoor...

Zo'n stapel, stelde ik me voor ;)

Ik vroeg aan Junior hoe ie dat nu vond, dat het werk al klaar stond. En hij antwoordde op de typische manier van hem met een stoïcijns gezicht: "Oh, goed hoor". Nou ja, dacht ik, we zien het ook wel. Hopelijk verwachten ze niet teveel en kunnen ze een beetje overweg met hem. Gelukkig is z'n tante in de buurt, en die heeft dan mijn mobiel nummer weer. Je kent dat misschien wel, moeder van een kind met PDD-NOS die meeleest, de bekende beren op de weg...

Nou, ik kan je vertellen, het ging prima! Jan voelde zich als een vis in het water daar. Na twee dagen gaf ie aan het gevoel te hebben dat ie er al twee weken zat en ondanks dat het werk wat ie moest doen niet zo super uitdagend vond zat ie er erg op zijn plek. De drie weken vlogen voorbij!

Vorige week vrijdag 's middags om een uur of half drie ging de telefoon. "Met Jan, kun je me halen, ik ben klaar", hoorde ik. En op de achtergrond het meelevende gejuich van z'n "collega's".

Toen ie thuis kwam vertelde hij dat hij van z'n begeleider een negen had gekregen voor de stage! En voor de moeite kreeg ie ook nog eens twee waardebonnen mee. Die zijn inmiddels al verzilverd voor een computerspel.

Toch heerlijk dat Junior ook dit weer goed volbracht? 't Is niet om op te scheppen dat ik dit allemaal vertel hoor. Meer als ode aan de mensen die hem daar wilden hebben voor de stage. En natuurlijk ook om te laten zien dat het met een kind met PDD-NOS ook soms super kan gaan!

Trouwens, vanochtend ging Jan voor een intakegesprek naar het ROC. Hij is daar zo goed als zeker aangenomen! Alleen de "warme overdracht"(mooi woord hè) moet nog plaats vinden. Da's iets wat altijd plaatsvindt als een kind van het VSO naar de vervolgopleiding gaat. Een gesprek waar de lerares van nu en ook de ambulant begeleider van het ROC bij zijn. Maar ik voorzie daarbij totaal geen problemen. Op naar een mooie toekomst!!!