Kappertje spelen.

Zit ik net wat inspiratie op te doen, ik heb nogal last van nietwetenwatteschrijven de laatste tijd, kom ik de blog Silliesullie tegen. Deze. Het gaat over haartjes knippen.

En toen kwam de schrijfstof vanzelf. Ik ben kapster, zoals jullie weten. Jarenlang gedaan, fulltime tot de kinderen kwamen. We kregen 2 meisjes en 1 jongen. Alle drie met prachtig haar. Ik grapte wel eens dat ik dat zo besteld had. Vooraan gestaan in de rij, ook wel gezegd. Maar het was natuurlijk gewoon geluk hebben.

Fleur had al prachtig lang haar toen ze nog heel jong was. Zo'n beetje meteen laten groeien en het was ook een heel pak. Lichtblond een beetje krullend haar. Mirte werd geboren en was donker. Verder had zij dezelfde bos haar als haar zusje.

Natuurlijk knipte ik hen zelf. En hun vader. En hun oma. En... nou ja, vul maar in. Je bent kapster of je bent het niet he... En overal stonden ze er met hun neus bovenop.

Oh wat was dat spannend. Ik heb in mijn loopbaan al heel wat verknipte ponny's voorbij zien komen. En soms nog erger. Ooit belde er een kennis 's ochtends vroeg op met de vraag of ik alstjeblieft even kon komen. Dochterlief had haar moeder de stuipen op het lijf gejaagd door haar wakker te maken met een rattenkopje. Letterlijk, het leek wel of die beesten eraan gevreten hadden. Oei. De oplossing was kort. Heel kort...

Dus ik waarschuwde de meisjes nadrukkelijk. Denk eraan hoor, als jij zelf je haar knipt, moet ik het heel kort knippen! En gelukkig maakte dat genoeg indruk. Ze lieten het wel! Natuurlijk speelden ze wel eens kappertje. Deze foto is daar getuige van:

Heel onschuldig, met alleen een borstel ;)

Mirte was daar een jaar of 3 en Fleur 4 1/2.

Ik knip mijn kinderen nog steeds alleen maar zelf. Niet dat ze niet naar een ander mogen hoor, dat moeten ze zelf weten. Maar ze willen niet. En ik? Ik vind dat alleen maar leuk, natuurlijk!