De haren van Maxima...

Ja, ik ben weer vroeg uit de veren vandaag. Gewoon geen uitslaapster, da's totaal niet mijn hobby. Ik krijg er altijd hoofdpijn van, en stiekem vind ik het ook zonde van mijn dag. Vooral als het zo'n speciale dag is als vandaag!

Alle ogen zijn natuurlijk op die ene familie gericht vandaag. Ga er maar aan staan! Natuurlijk, ze zijn het gewend, dat weet ik ook wel, maar het lijkt me toch geen pretje. Stel je nu voor dat je als Beatrix net vanochtend wakker word met een loopneus, of als Maxima net een bad hair day beleeft...

Ja, ik weet het wel, daar heeft ze haar kapster voor. Maar ook met die kapster voel ik mee. Dat is tenslotte een vakgenote van mij, en ik stel mezelf voor hoe dat er vanochtend aan toe gaat in het paleis. Die kapster zal ook wel twee wekkers hebben gezet denk ik zo. Je zal je maar verslapen...

Haarstuk mee en dan moet het gebeuren! Warme rollers erin en afkoelen maar. Ondertussen een koninklijk kopje koffie drinken en dan aan de slag maar weer. Met flinke toupage en een grote bus lak kom je een aardig eind. Je ziet wel aan het haar van Maxima dat het niet de dikste kwaliteit heeft, maar volgens mij is het wel mooi te bewerken. Als dat niet zo zou zijn geef ik bij deze een groot compliment aan de vaste kapster, want onze toekomstige konigin loopt er altijd piekfijn bij!

Al deze plaatjes van www.

En wat hebben ze aan vandaag?? Lekker oppervlakkig he, maar ik hou ervan! Ik zit vandaag aan de buis gekluisterd, niets wil ik missen hoor! Een koningklijk ontbijtje erbij, met sinaasappelsap en het gebak voor bij de koffie buis staat al klaar in de koelkast. Laat mij maar vandaag, ik vermaak me wel!!

Straks pakken we Pino nog even mee en rijden we naar een vrijmarkt in de buurt. Ook genieten! Want dat het genieten wordt voor mij, daar ben ik bijna wel zeker van.

En dat genieten, dat wens ik hen ook toe! Dus Beatrix, Willem-Alexander en Maxima, heel veel plezier vandaag! Probeer er, ondanks dat het ook heel spannend zal zijn vandaag, er vooral ook van te genieten!!!

Een pluim!

Oh, wat ons nou gisteren weer gebeurde... we kregen een pluim! Van de buurtjes! Voor het jarenlang oppassen op Roosje, hun kat, en de kipjes. Als zij op vakantie gaan, meestal zo'n drie keer per jaar.

We doen  het met plezier hoor. En het is ook altijd weer een beetje vreemd als buuf en buum dan weer thuis zijn. Het ritme zit er dan zo in dat ik altijd een beetje moet afkicken. 't Is echt zo'n loopje 's ochtends en 's avonds na het eten. 'k Ga ff de beestjes doen bij E. hoor, kondig ik dan altijd even aan thuis. Ik loop er dan omheen, bij hen zit de ingang aan de andere kant, en als de kipjes mijn hakken horen (ik loop nogal luid helaas...) beginnen ze al te tokken. Leuk hoor!

Roosje was vroeger een heel schichtige kat. Ook een beetje onvoorspelbaar, dus ik was altijd een beetje op mijn hoede. Maar de laatste tijd is ze nogal dement, en dat maakt dat ze vol enthousiasme op mij af komt. Moest ik eerst wel aan wennen, maar het klikt nu aardig tussen ons.

En gisteren, gisteren waren we uitgenodigd voor een drankje bij de buurtjes. Buuf had weer heerlijke cupcakejes gebakken bij de thee. Gelukkig mini's, dan blijf je ons figuur nog een beetje zien ;)) Toen de thee op was, en de borrel was ingeschonken, kwam ze met verrassingen op de proppen. Voor Jan had ze een miniatuurbusje gekocht, voor in de vitrinekast, en voor mij een heel mooi fotoboekje, die maakt ze zelf, kijk maar:

Dicht.

En dan klap je 'm open...

En zo helemaal!

"Daar kunnen dan de foto's in die jullie maken als jullie deze gebruiken" , zei ze. En toen kwam de pluim. Een soort waardebon die je kunt besteden aan allerlei leuks. We hebben vanochtend even gesnuffeld op het grote internet, op de site die bij de pluim hoort. En we kwamen overnachtingen tegen op een camping in de Ardennen. Al een beetje in de agenda rond gebladerd, en laten we nu eind augustus nog een paar daagjes ruimte hebben! Net tijdens de kermis hier in het dorp, da's nu jammer... (maar niet heus hoor, 'k ben er niet van. En Jan had er tot mijn lol ook geen last van om een jaartje over te slaan, duzzz).

Dus gaan we eind augustus voor de tweede keer deze zomer met Pino weg, naar de Ardennen. Nooit geweest, maar 't lijkt me echt prachtig daar. Oh, ik heb er nu al zin in! Met hoeveel we gaan, dat weten we nog niet. Misschien een tentje erbij voor de kids? We nemen Tukker in ieder geval wel mee. En op de konijntjes? Daar past buuf dan weer op! Lief toch?

Balanceren.

Het opvoedingen van een kind met PDD-NOS is balanceren. Balanceren tussen 'wat wil hij en wat kan hij'. Of, zoals ik ook wel eens hoorde:" Waar eindigt de rakker en begint de stakker." Zelf vind ik dat ook nog vaak een lastig iets. Tel daar ook nog eens het moedergevoel bij op en dan wordt het pas echt balanceren.

Plaatje van www.

16 is ie nu. Natuurlijk, dan kan je al best veel dingen zelf. Zou je denken. Maar heel vaak heeft hij net even dat aanzetje nodig, anders komt er niets uit. Ik denk dat dat aanzetje nodig is omdat de situatie waar hij zo comfortabel in zit hem veiligheid geeft. Ook al is het niet altijd leuke veiligheid,  hij weet in ieder geval waar ie aan toe is.

Dus ben je als moeder voor de volle honderd procent verantwoordelijk. Tenminste, zo voelt dat. En dat is zwaar. Je hebt van die dagen dat het voor jezelf nog lastig is om de discipline op te brengen aan de slag te gaan. Tel daar de ongezouten mening van je omgeving bij op, wordt niet altijd met zoveel woorden gezegd, maar 'k voel 'm helaas feilloos aan, en je hebt genoeg, zo niet teveel te verzetten. Ook bagatelliseren is iets wat vaak om de hoek komt kijken. "Oh ja, maar dat doet ie van mij ook hoor"  :s

Over drie weken doet hij examen. De planning daarvoor wordt samen met zijn zus gemaakt. Fleur is al een tijdje zijn persoonlijke begeleidster als het om school gaat. Zij krijgt daar een zakcentje voor van ons, ik vind het erg fijn dat ze dit zo wil doen. Het klikt prima tussen Fleur en Jan, en zo word ik, wat dit stukje betreft, ontzien. Fijn!

Maar daarna... daarna is het drie maanden vakantie. Ik heb zo mijn plannen voor hem. Ook al doorgesproken . In de eerste instantie gaan we voor het schrijven van een sollicitatiemailtje naar het stageadres van laatst. Ik hoop erg dat daar plaats voor Jan is in de vakantie. Ook al is het maar part-time. Verder ga ik hem leren koken. En is het weer tijd voor een klusje per dag.

Al deze dingen bij elkaar maken het verschil tussen hele dagen achter de beeldschermen of het echte leven meemaken. Dat is al genoeg reden om me toch weer voor honderd procent in te zetten. Want dat er zo weinig uit deze jongen komt op de wat minder gestructureerde dagen heeft niets te maken met willen. Maar alles met kunnen.

"Mam, wil je me de volgende keer even weer vertellen hoe leuk ik dit ook alweer vond?" zei Jan laatst toen we na een boos gezicht (van hem) in het bos liepen met Tukker. Dat zegt al wel genoeg, toch? Nee, de grote strijd is hier thuis al wel gestreden. Ik heb een open puber die niets te beroerd is iets voor een ander te doen. En soms ook met prachtige inzichten op de proppen komt. Inzichten waar een ander nog wat van kan leren. Genieten vind ik dat!

Maar het feit blijft dat autisme niet iets is wat over gaat. Dus veel energie erin stoppen, dat  blijft doorgaan. Met plezier overigens, laat dat vooral duidelijk zijn!

Dus mensen, oordeel niet. En probeer eens "autist" niet als negatief scheldwoord te gebruiken. Want autisme is iets wat niet maarzo wat is. Het is een lastige aangeboren beperking. Maar met het nodige begrip en geduld van de mensen om hen heen kan iedere autist uitgroeien tot een waardevol lid van de maatschappij! Mooi streven toch?

Bijkletsen op de fiets...

Jan is best druk de laatste tijd. Naast zijn werk en de PLC cursus (wat hem eergisteren een dag van 9.00 - 22.00 opleverde) is er ook altijd wel iemand of iets wat zijn aandacht opeist. Van de week waren dat de fiets van Junior en de laptop van A en A. Niet dat ie dat met tegenzin doet hoor, helemaal niet! Alleen, soms hebben wij dan van die weken dat we elkaar alleen tijdens het eten zien. Als Jan dan niet hoeft te werken natuurlijk...

En toen zag ik op de weersverwachting dat het donderdag mooi weer zou worden. Ik bedacht me dat het misschien wel een slim idee was om aan Jan te vragen of ie geen halve dag vrij kon nemen. Zo kwam het dat we gisterenochtend met Pino op stap gingen. Fietsen mee en op naar Busloo...

Eerst haalden we nog een heerlijk broodje bij bakker Bril:

Als je eens in het plaatsje Voorst bent, vlakbij Zutphen, moet je het brood van deze bakker écht eens gaan proberen! Zooo lekker!

We zetten de bus op een parkeerplaats bij Busloo neer en we genoten eerst van een kopje koffie en ons aankopen. Daarna stapten we op de fiets. Met de puntenrouteborden in de buurt kwamen we tot een route en we gingen op weg.

Onderweg kwamen we in Twello nog een kringloop tegen (nou ja, we wisten dat die daar was en probeer daar dan maar eens weerstand tegen te bieden ;)) Ik kocht nog leuke dingetjes, maar daarover een ander keertje meer...

Tussen de middag lunchten we bij vliegveld Teuge. Leuk, picknickkleed aan de kant van het vliegveld en onder het genot van nog een broodje een beetje vliegtuigen "spotten". Daarna gingen we weer vol goede moed op weg.

Toen we weer bij de bus aankwamen genoten we nog van ons laatste kopje uit de thermoskan, voordat we weer op huis aan gingen. Daar pakte ik het huishouden weer op, en Jan vertrok met de bus om het laatste stuk van de late dienst nog even te werken. Het was een geslaagd dagje! Even heerlijk bijgekletst en bijgetankt. Echt voor herhaling vatbaar!

Vandaag is Jan vrij, vanavond gaat ie de nachtdienst in. De bedoeling is dat Pino vandaag klaargemaakt wordt voor het echte kampeerwerk. Een beetje opbouwen (luifel eraan enz., schoonmaken, opruimen, de gordijntjes erin,dat werk).

Ik haal nog even een sopje door het huis en ga zorgen dat er weer genoeg te eten en drinken is. Ook doe ik de was, Jan nam het van Fleur ook mee gisteren, op weg naar huis. Ze had deze week geen tijd voor dit klusje. Ik gelukkig wel vandaag, de eerste is al bijna klaar. Dus ik typ hier maar eens een eindje aan, dan kan ik het even ophangen. Fijne dag allemaal vandaag en tot schrijfs!!

Eh ja...

'k Zit me hier te bedenken wat ik eens zal schrijven, en eigenlijk heb ik geen idee... gek is dat toch. Ik vertrouw er maar op dat wederom de toetsen hun werk weer eens doen. Ik zit achter Junior's laptop, misschien scheelt dat nog ;)

Plaatje van www  (ik had het met de tuin vandaag ;)

Die laptop heeft wat hem betreft z'n langste tijd wel gehad. Hij heeft dit exemplaar nu 3 en een half jaar, en volgend jaar voldoet deze niet meer aan de eisen van de opleiding die in de planning staat. Mediavormgever interactief. Poeh, de naam alleen al... Het betekent in ieder geval dat hij dingen moet ontwerpen op de laptop, en da's nu net een mooie reden om eens flink te sparen en dan met bijdrage van ons een prachtige nieuwe te kopen.

Jan had deze laptop echt nodig voor school, destijds. Het schrijven kostte hem zoveel moeite dat ie daardoor de lessen niet meer goed kon volgen. Op aanraden van de gedragstherapeut van school zat Jan in de brugklas al dagelijks achter de laptop. Zelfs het examen, over 3 weken, gaat op de computer gedaan worden. Wat ben ik blij dat deze dingen bestaan zeg, het heeft Jan, en dus ook ons, een hoop ellende bespaard!

Ja, en zo zie je maar, ze kletst weer zo een end weg. Heeft ze toch nooit moeite mee hoor, hoogstens met het feit dat ze vindt dat ze wel eens wat meer de mond dicht kan houden ;) Maar goed...

Vandaag was een lekker dagje. De tuin in geweest en behoorlijk wat onkruid weggetrokken. Poeh, mijn knieën en mijn handen doen er nog zeer van. Nou ja, de tuin is in ieder geval al weer een stukje opgeruimder, en dat was het doel. Tussendoor echt wel wat tijd genomen hoor, maar als je zo tegen de vijftig aan loopt (anderhalf jaar nog) dan is zelfs een half uurtje op je hurken zitten al lastig. Dat wordt nog wat...

Zo na het eten vond ik het tijd om de laptop weer eens te pakken en bij jullie langs te gaan. De hele dag had ik het ding niet aangeraakt, dat heb je als je schik hebt ;) En wat zijn jullie dan weer fanatiek aan het schrijven geweest! Leuk hoor, zo mee te mogen lezen en kijken in jullie levens. De passie van het koken, handwerken, maar ook hoe jullie een en ander aanpakken om trend huishouden en financiën  is altijd interessant om te lezen. Nu zo nog even door de mailbox heen, je weet maar nooit of er nog gezellige berichtjes binnen zijn gekomen. Nou, tot de volgende keer dan maar weer!!

Moestuin maandag.

Zag ik toch bij Valhalla op de blog dat deze blogster een nieuw item had bedacht... En laat dat nu nét helemaal aansluiten bij het blogje dat ik toch al had willen schrijven! Dus komt ie dan:

Ik schreef laatst al een blogje over het voorzaaien. Maar helaas, het mooie weer liet op zich wachten en heel veel plantjes schoten door. Ik redde er vandaag nog een aantal, dat wel. Vooral tomatenplantjes, maar daar had ik dan weer teveel van. Maar gelukkig heb ik dan altijd nog deze oplossing:

Ik zorgde ervoor dat voor kwart over drie de plantjes aan de weg stonden (er is een basisschool vlakbij, vandaar), en het ging heel hard. Zó leuk vind ik dat... een mevrouw die al helemaal blij toch nog eens voorzichtig informeerde of ze ze werkelijk mee mocht nemen... Já hoor!

Inmiddels had Jan de moestuin klaar. Laatst stortte ie al flink wat compost in het gat waar de trampoline voorheen ingegraven is geweest, en afgelopen zaterdag mengde hij de grond met zwart zand, dat ie tóch maar veilig bij een bouwbedrijf haalde. Met schoon grond verklaring, tenslotte verbouwen we er eten in. En, oh ja, ik zag in blogland laatst een aardbeientoren voorbij komen, hier!, en ik was meteen enthousiast. Dus in het midden werd dat gerealiseerd. De plantjes zitten er al in:

Vanmiddag zaaiden we alvast wat in het rondje. In punten ging er wortel, radijs, lathyrus, rode bietjes en sla in. En toen het klaar was haalde Jan nog even een gieter tevoorschijn en werden de plantjes van water voorzien. Ook altijd handig ;)

Handig toch zo'n "tuinkabouter" ;))

Ik krijg binnenkort van moeder en schoonmoeder nog zaadjes voor spinazie en lente uitjes. De plaatselijke supermarkt heeft momenteel een actie. Bij een bepaald bedrag aan boodschappen krijg je dan zaadjes cadeau!

Bewaartrommeltje met zaadjes, sommigen moeten nog ff wachten...

Nou, en wij wachten af! Elke avond even rond met de gieter en hopelijk doet het weer de rest. Jaa... natuurlijk ook zorgen dat het onkruid geen kans krijgt, dat spreekt vanzelf! En dan... dan eten we straks heerlijk onze eigen groenten, ik verheug me er nu al op!

Studententijd is genieten!

Gisterenavond om een uur of 1 werd het tijd het boeltje maar eens op te ruimen beneden om het nest in te duiken. Lange dag gehad en ik was er helemaal aan toe. Maar toen kwam er nog een kersje op de taart van deze dag. Jan liep al lezend op zijn mobieltje de trap op en gaf heel droog aan dat Mirte zo nog thuis kwam. Twee weken zagen wij haar niet, en de laatste week daarvan was ze pas echt ver van huis!

In Boedapest, wel te verstaan. Ze gunde zichzelf samen met 2 vriendinnen een stedentripje. Na hard werken hadden ze dat echt verdient!

Ze zijn natuurlijk studenten dus er werd een heel goedkope versie bedacht. Vliegen met een supergoedkope maatschappij (50 euries kostte een ticket) en met z'n drieën een koffer delen. Overnachten in een hostel voor een 10tje per nacht. En oh ja, de laatste nacht gingen ze uit, en nadien meteen weer door naar het vliegveld. Scheelde weer een overnachting... Even nog slapen op het vliegveld ("Nee mam, ik lag bovenop mijn spullen, dus er kon echt niets gebeuren!") en om half zeven vloog ze weer naar Eindhoven.

Nee, we hoefden haar niet weg te brengen of op te halen. Er rijdt een trein en ze ging toch via Utrecht. Tante zelfstandig ;)) En, oh ja... 's avonds ging ze natuurlijk nog naar Fleur, daar was het ook feest...

van het www.

Een huisfeest. Met 10 mensen wonen ze in een huis en al die mensen nodigden weer hun vrienden uit. Jan reed maandag met Pino naar hen toe en samen maakten ze de voorraad bier bij de A.ldi een koppie kleiner. Natuurlijk moest er ook wijn komen (de bus was afgeladen) en oh ja! 4 zakken chips maakten het feestmenu compleet :o

Alles ging in het thema "Sprookjesbos". Volgens Mirte erg geslaagd, dit feest. Alleen, ze was wat moe, gek he? En er was een vriendin van Fleur met de auto. Die reed dus vannacht nog weer deze richting op en er was nog een plaatsje vrij... Duzzz...

Het wordt dus weer genieten vandaag. Lekker veel verhalen aanhoren. Van Mirte al straks, aan de ontbijttafel en Fleur zal ergens in de loop van de dag zeker ook vol anekdotes thuis komen.

Ik vind het geweldig, dat de meisjes zo volop genieten van deze tijd. En de cijfers lijden er helemaal niet onder, wat wil een moeder nog meer??

Lekker zwemmen vandaag!

Vanochtend toen ik wakker werd wist ik het zeker. Het is perfect zwemweer vandaag! Neee, niet voor ons! Maar Tukker had best zin in een flinke plons. Dus ik pakte 'm achterin mijn autootje en we reden naar Zutphen. Daar, bij Bronsbergen heb je een flinke plas. Tot 1 mei zijn de honden vrij om daar lekker te rennen en een duik te nemen. Zo ziet dat er uit bij Tuk:

Het enthousiasme spat van deze foto af!

Jan gooit een stok én...

Daar gaat Tukker!!

Zwemmen is heel erg goed voor Tukker. Hij heeft H.D. Wij weten dit al bijna 6 jaar, op zijn 3de werd de diagnose gesteld. Met goed voer en zo veel mogelijk zwemmen en rust op z'n tijd houden we het prima in de hand.

Schudden doet Tukker op commando. Best handig!!

En nu ligt Tukker uit te rusten. Voor hem even een dagje niet rennen of zwemmen, dat zou teveel voor hem worden. Tuk is nu bijna 9 en we mogen blij zijn dat het nog zo goed met hem gaat. Hoewel ie net wél een pijnstiller heeft gehad van mij. Hij liep alsof ie op eieren liep, toch een beetje zielig. Maar ach, het zou zieliger zijn als ie zich nooit meer kan uitleven, duzz...

Eventjes bleh...

Ik had er gewoon niet zoveel zin meer in. In wat niet? Nou, in de eerste instantie in bloggen. Ben al heel wat daagjes alleen thuis, en dat is niet altijd even leuk. Ja, ik weet 't, er  zijn zat drukke moeders die graag met mij willen ruilen. Zo had ik er ook over gedacht, zo'n 10 jaar geleden. Maar als het, zoals deze week, wel érg stil is in huis, en je dan ook nog niet veel afspraken buitenshuis hebt, is het niet leuk meer. Dus waar moet je dan nog over schrijven??

Dinsdagochtend had ik er zat van. Belde vriendin, en ging gezellig op de koffie. Daarna nog even de stad in, en ik knapte daar behoorlijk van op. Ik besliste dat het woensdag afgelopen moest zijn met het niet veel doen en opkijken tegen grote klussen. Gewoon dóen, dacht ik zo!

Dus gisterenmorgen ging ik naar buiten. Pakte een hark en de elektrische grasmaaier en werkte systematisch al het blad en prut de tuin uit. Toen ik daarmee klaar was en Junior thuis kwam, pakten we mijn groene autootje en reed ik naar de winkel. Viooltjes moesten er komen, en Junior ging mee voor het sjouwen van grote zakken potgrond.

Een tijdje geleden gaf mijn vader aan dat hij bij iemand was geweest die van een oude bloembak af moest. Zoals de trouwe lezers weten, wij zeggen zeer moeilijk "nee" tegen dit soort aanbiedingen. En zo kwam het dat aan het einde van de dag er dit te zien was in onze tuin:

Ja, het is echt een oude bak. Een Bentheimer, blijkt ook nog! De verf bladdert af, wij laten dat lekker gebeuren. Is precies onze stijl!

Leuk toch, zo bij de deur?

Nog even wat andere plaatjes, voor het idee:

Aan de andere zijde van de deur staan m'n kruidenplantjes.  

Plaatje van de zijtuin. In het schuurtje achter de put is de labrakraai druk bezig met zijn nest.

Hier zie je dat. We kunnen dat op de voet volgen als we aan de eettafel zitten, leuk hoor!

Deze staat op de tafel bij het schuurtje. Nee, niet schoongepoetst, ik vind het zo leuker.

Viooltjes in een schaal, gekocht ooit op vakantie bij een onvervalste Franse brocante...

Ja, achter is het ook klaar. Ik kan lekker in het zonnetje onder het afdak zitten!

Poeh, wat heb ik hier tegenop gezien. En wat is het heerlijk als het nu klaar is! Ik heb weer volop energie voor meer klussen. Welke? Ach, misschien schrijf ik daar dan nog wel over!!

Hoe het gisteren was?

Ja, leuk! Oh weet je wat, ik laat het je zien aan de hand van wat foto's die ik her en der gemaakt heb. Met m'n mobieltje, dus let niet teveel op de kwaliteit ;)

Net op het goede moment geknipt ;)

Voor kinderen was er ook veel te doen.

Onze rommelkraam.

Oude tractoren mogen ook niet ontbreken.

Jaa, m'n duim zit ervoor, maar ik vond het meisje te leuk om het jullie te ontnemen...

Weer eens wat anders dan spelletjes op de computer, tóch?

Het was alleen heel erg jammer voor ons dat de organisatie niet helemaal vlekkeloos verliep. Er was A. een hele kraam van 4 meter beloofd, en toen we bepakt en bezakt aankwamen kregen we een halve. Dat werd dus proppen, met als gevolg dat alles niet echt leuk tot z'n recht kwam. Maar ach, we verkochten leuk, het weer werd in de middag heel aangenaam en er was een super ontspannen sfeertje. Wat wil een mens nog meer op z'n vrije dag??

Bladeren tussen de kettingen...

So... ik ben er klaar voor. De hele dag nog even lekker doorgewerkt en nu staan alle spulletjes voor morgen klaar. Morgen sta ik op een lentefair, hier schreef ik er al eventjes over.

Jee zeg, wat heb ik nog veel kettingen! Jan haalde een doos van het zolder en zei dat daar nog een hoopje in lag. Dus ik dacht: "Nou, dat is dan niet zoveel, maar ach, ik zie wel..." Tot ik vandaag eens aan het uitzoeken ging.

't Is net als bladeren in een fotoboek. Bij heel veel kettingen weet ik het "verhaal" er nog achter. Díe maakte ik van die ketting die ik bij dat winkeltje kocht, en die maakte ik voorin de bus, op weg naar Frankrijk. En, oh ja! Die maakte ik op het strand. Ik had dan zo'n dienblad mee met zo'n kussen eronder en dan ging dat prima!

Ook maakte ik er veel in de uurtjes dat ik zat te wachten, als Junior voor therapie moest bijvoorbeeld. Zocht ik thuis kralen uit en dan ging ik daar in de wachtruimte aan de slag. Leuk was dat altijd dat de mensen die daar werkten even kwamen kijken wat ik nú weer in elkaar had gefrutseld. Ik had best een keer een workshop willen geven, maar ik had het lef niet om dat voor te stellen...

De spulletjes gaan er voor een prikkie uit. Ik vind het leuker als iemand er blij mee is dan dat ze weer bij ons in een doos op zolder belanden. Dus voor de kostprijs, dan ben ik allang tevreden. En dan... dan kan ik weer aan de slag!

Met z´n allen...

Jan Junior is hier thuis meestal op z´n kamer te vinden. Achter z´n computer, waar ook nog eens 2 beeldschermen op aangesloten zijn. Koptelefoon op, spel aan en skype aan. Met zijn vrienden speelt ie dan gezellig een eindje weg. Ik vind het wel eens jammer dat ik die jongens nauwelijks zie, maar ja... Volgens Jan heeft ie op deze manier net zo goed contact. Maar toch...

Van de week kwam Jan thuis met een vraag. Of N, die ook bij hem in de klas zit, vrijdagmiddag vanuit school mee mag komen. N. woont nogal een eindje van ons af. Maar met de trein met Jan mee en dan niet te laat ´s avonds de trein terug, dat moet kunnen. Tot 10 uur mag ie van z´n moeder, en ik vind dat ook een prima tijd.

´s Avonds komt Jan tussen het gamen door even beneden. "Ik heb een vraag"  zegt ie,  "Maar waarschijnlijk mag het niet..."  De vraag komt erop neer of er nog een klasgenoot mee mag komen. Ik vind het goed. Jan's gezicht klaart helemaal op. Hij weet heel goed dat het al met al best een drukke boel gaat worden. 2 PDD-NOSsers, waarvan ééntje ook nog ADHD heeft en dan nóg een ADHDer. Ze zitten niet voor niets op een cluster 4 school.

Eh ja... zo kan het ook. Plaatje van www.

Maar ik ken de 2 jongens goed, en ze zijn absoluut de kwaadste niet. Sterker nog, ik kan er prima mee overweg. En dan is de tijd ook nog eens afgebakend. Ik hou ervan, flink duidelijkheid voor deze jongens. Het geeft hen rust, en stiekem mij ook.

Jan heeft ook nog een vriend hier in het dorp. Hij was altijd z'n beste maatje op de lagere school. Kind aan huis. Zijn moeder werkt full-time en dat maakte dat vriend bijna dagelijks hier was na schooltijd. Of vriend ook nog mocht komen misschien???

Ach, kom ook maar op! Het handige was dat Jan Sr. vroege dienst had en de drie jongens zo mee kon nemen met de bus. Vriend uit het dorp is ook al gearriveerd. Wij maken zo even een lekker patatje voor de jongens en nu.. Nu geniet ik van de zware stemmen die doorklinken door het plafond. Ze hebben er lol in, en dat is me heel veel waard!!

Labrakraai.

Het was toch een kraai van de week. Die vogel die in de buis van de afvoer van de afzuigkap probeerde een nest te maken. Ik schreef er een paar blogjes geleden over. Hij heeft gelukkig een nieuw plekje voor een nest gevonden!

Onder een oud afdakje dat achteraan ons schuurtje zit. Een prachtig hoekje, te zien vanaf de eettafel. Leuk zeg, om te zien hoe druk de vogel ermee is!

Het mooiste vind ik nog dat ie met takjes in zijn snavel loopt. Nog best grote ook. Het doet me echt denken aan Tukker, onze kruising Labrador, als ie met een grote tak in het bos loopt te parraderen.

Zo dus..

Zodoende gaf ik de vogel een nieuwe soortnaam. De labrakraai!

Zelf knippen...

Ik krijg de vraag nogal eens: "Knip jij trouwens zelf je haar?" Ik kan het best wel een beetje begrijpen, deze vraag, maar natuurlijk kan je de achterkant van je hoofd nu eenmaal niet goed zien. Afgezien van het feit dat ik niet van elastiek ben. Ik denk dat mijn schouders flink zullen protesteren als ik ga proberen achter in de nek mijn haar te knippen ;o

Dus nee. Ik kan dan wel kapster zijn, maar er zijn grenzen. En dit is er ééntje van. Ik ben al blij dat ik de rest van het gezin gratis van een goed model kan voorzien, dus ik vind dat die 25 euro's, die ik moet betalen als ik bij mijn ex-collegaatjes mijn haar laat knippen eraf moeten kunnen. 1 Keer in de 5 weken. Als ik het heel droog ga uitrekenen is dat 5 euro per gezinslid. Dat lukt niet veel mensen, denk ik zo. Tenminste, als je dan nagaat dat het haar daarvoor door gediplomeerde kapsters geknipt wordt.

Maar toch is het niet helemaal waar wat ik je nu wil laten geloven. Niet het hele haar wordt in de salon geknipt. De lok, die is voor eigen rekening. Ik heb namelijk 2 gigantische kruinen op mijn voorhoofd zitten en die zijn al veel te vaak te kort geweest. Met als hoogtepunt de ene keer dat mijn vader mijn ponny voor zijn rekening nam. Natmaken, naar beneden kammen en dan de schaar er zo recht mogelijk langsheen halen. Oei. Dat was de laatste keer dat hij het mocht doen.

Een jaar of 10 was ik hier... leuk model hè, en dan wilde ik het ook nog laten groeien :o

Vanochtend, na het douchen, pakte ik de schaar er ook maar weer eens bij. handdoek over de toilettafel en via de spiegel knippen maar. Gelukkig ben ik erg gewend met de spiegel te werken, het gebeurt nogal eens dat je tijdens het knippen gezellig een gesprek voert met de klant. En dan kijk je vaak tussendoor in de spiegel. Dat maakt dat de oriëntatie steeds beter wordt wat dat betreft.

En toen ik klaar was had ik een handdoek waar nog best wat haar in zat. Tsja, ik moest al eventjes, en het gekke is, zelfs als je het zelf kunt laat het knippen nogal eens op zich wachten.

Met dat haar deed ik iets wat meer mensen die net geknipt zijn doen. Ik legde het buiten neer, voor de vogels. Er zijn kennissen van mij die het hele jaar hun afgeknipte haar sparen, en het in deze tijd in een hanging basket doen als nestmateriaal voor de vogels! En het is heel erg leuk te zien dat daar dankbaar gebruik van wordt gemaakt!

Birds...

We hebben plenty vogels in de tuin. Tjsa, wat wil je ook... een beukenhaag erom heen, da's al ideaal voor mussen. Ik blijf het een leuk gezicht vinden, dat, als ik hier uit het raam in de voorkamer kijk, ik zomaar een heleboel mussehoofdjes uit de heg zie komen. En da's dan nog niet het enige soort...

Plaatje van www.

Ook zitten hier veel merels. Lekker een hapje meepikken van het brood, dat ik nog dagelijks op de put leg, en natuurlijk gaan ze voor de pindakaas in het houdertje dat Jan daar eens speciaal voor maakte. 1 Pot per week gaat erdoor. Ik was eigenlijk al van plan te stoppen als de pot leeg was, vorige week, maar het is nog zo koud  's nachts! "Nog eentje dan", dacht ik begin deze week. En die is ook alweer half leeg. Ze vechten er soms gewoon om!

Reden genoeg dus om het hier een goed plekje te vinden in de tuin, als je vogel bent. En vanwege de vele heggen om het huis ook een prima plek om een nest te bouwen. Nou, dat gebeurt dan ook!

We hebben een schuur naast het huis staan. En de oplettende kijker op dit blog is vast wel eens opgevallen dat dat nou niet bepaald een schuur is die de schoonheidsprijs verdient. Maar ach, hij doet het nog, dus... Alleen... de laatste dagen wordt de schuur langzamerhand afgebroken! En ik zie dus regelmatig een merel met een stukje hout in de snavel wegvliegen! Oei oei...

Nou was ik vorige week in het achterhuis met de was aan het ophangen, en toen verbeelde ik me toch dat de vogels ook al aan de muur van het huis begonnen waren zeg! Een gerammel daar buiten, en als ik de deur open deed vloog er een weg! "Het moet toch niet gekker worden", dacht ik nog. "Het lijkt wel een horrorfilm, waarin de vogels de schuur en het huis van ons overnemen!"

Vanmorgen was het lekker weer. En als ik dan zo in huis bezig ben kan ik het niet laten de deur open te zetten en de verwarming laag. Heeft stiekem ook wel te maken met van die warmtevlagen (ahum) maar goed...

Het was alweer zo'n lawaai, daar buiten aan de muur. Ik doe de deur open, en kijk naar boven en zie tot mijn stomme verbazing een vogel uit de buis van de afvoer van de afzuigkap komen! Ja, dat klopt, daar hoort een klepje op, maar 2 jaar geleden is de buitenmuur opnieuw gestuukt en toen is dat klepje er af gehaald en tsja... dat moest nog ff....

Vogel was een nest aan het bouwen in de buis! Aggos, dat vond ik zielig. Met regelmatig de afzuigkap aan kan het toch echt niet een geschikt plekje zijn... Ik vroeg Jan om er eens naar te kijken. Hoe eerder hoe beter, nu had vogel nog tijd een andere plek te zoeken. Jan haalde de trap erbij, en met een veeg met zijn hand door de buis kwam er veel hout, bladeren en ook zelfs een stukje dakpan uit de buis zetten!

Nou, om een lang verhaal kort te maken (niet dat dat nog kan, maar goed) er zit een klepje op de afvoer nu. Ik hoop nu maar dat vogel het mij niet kwalijk neemt... Ik strooi morgen wel wat extra brood...

Lentefair! Kom je ook??

Oh en dan was het gisteren al best mooi weer, ik hoor net dat het volgend weekend wellicht nog beter wordt! Yes! Waarom ik hier zo enthousiast van word?

Nou, ten eerste ben ik, net als velen onder jullie, het koude weer gewoon meer dan beu. Maar er is nog iets anders. Namelijk dit: KLIK.

Er is bij ons in de buurt, in Warnsveld, op de Lage Lochemse weg, om precies te zijn, volgende week zondag een lentefair. In Anton Pieck stijl. En ik mag daar ook staan met mijn spulletjes.

Ik krijg een hoekje van de kraam van A. mee. De vrouw van die andere A, die Jan zo heel mooi hielp vorig jaar, met het opknappen van Pino. A. heeft vooral veel leuke nostalgische spulletjes voor in de kraam. Zeker de moeite waard om even te komen kijken hoor!

Ik ga van de week de zolder maar eens op. Ik pik daar de kettingen vandaan, die nog steeds, nadat ik de laatste markt gehad heb, in een doos daar liggen. Deze gaan dan voor prikkie weg. En daarnaast neem ik zeepkettingen mee en nog een paar boekenleggers.

Oh, de weerman zei net dat het zondag misschien wel richting de 20 graden kan gaan! Hoe perfect kun je het hebben voor zo'n fair? Gratis entree, en voor de kinderen kan je voor een euro een kaart kopen waarmee ze zich heerlijk kunnen vermaken met de spelletjes die daar aangeboden worden.

Ook met de kringspelletjes mogen de bezoekende kinderen mee doen!

Woon je in de buurt? En heb je zondag even tijd? Kom je dan ook gezellig even langs? Zo ja, tot ziens! Ik verheug me erop!!

Zon!!

Nou, nog maar een berichtje vandaag... want met zulk weer heb je best wel wat leuks te beleven! Vanmiddag gingen Fleur, Mirte, Tukker en ondergetekende naar het bos. Genieten van de zon, en we namen het fototoestel mee.

De dames weten wel raad met dat ding. En hieronder zie je het resultaat!

Gezellig bijkletsen met Mirte.

Door zus op de foto gezet...

En andersom... even gek doen...

En dan samen...

Ben nie gek, ben een vliegtuig!

Wat deze al niet met je doet...

En Tukker? Tukker genoot ook! Kijk maar:

Er waren trouwens meer dieren daar in de buurt die dat zonnetje echt niet erg vonden:

Lief hè?

Blij.

Ja, ik ben helemaal blij. De reden? Nou, mijn nest is weer vol. Vrijdag kwam Fleur al richting huis, en van Mirte was het allemaal nog niet zo zeker. Is meer een kind van haar vader wat dat betreft. Ze heeft er een beetje een hekel aan om verwachtingen te scheppen, en dat heb ik wel geaccepteerd. Ik zie dan wel.

Maar zo tegen de avond aan vertelt Fleur dat ze met haar zusje contact heeft. Zusje is aan het leren geweest, in de UB in Utrecht, in de stad. En in de pauze is ze wezen shoppen. Het mooie weer komt eraan, en er moest een jurkje komen. Maar ze wist niet helemaal zeker of het jurkje het wel was. Dus een fotootje gestuurd, en zo hebben de meisjes vaak even contact.

Ook zei ze terloops dat ze misschien straks nog even de trein pakte naar huis. Maar, ze is een tijdje geleden haar O.V. kaart verloren, en nog steeds is er geen nieuwe via de past aangekomen. Ze denkt dat de buurtjes hem hebben. De post heeft in haar straat nogal moeite met het vinden van het juiste adres. Met bis en zo en dan nog een letter erachter. Lastig.

plaatje van www.

Buum is thuis. Maar helaas, geen kaart. Beneden haar zit nog een kapsalon, het zou maar zo kunnen dat de kaart daar ligt. Maar de kapsalon is natuurlijk na het weekend pas weer open. Een beetje teleurgesteld heb ik even later Mirte aan de telefoon. En niet alleen zij is teleurgesteld. Volgend weekend zijn er weer roeiwedstrijden en die week daarna gaat ze op stedentrip naar Boedapest. Dus zie ik haar best lang niet. Maar een kaartje helemaal betalen, ze kan het niet missen..

Nou, ik wel! Er zijn nu eenmaal prioriteiten!! En zo komt het dat ze gisterenavond om kwart over 9 op het station aan kwam, en we zo gezellig samen aan het ontbijt zitten. Ik geniet! Van de 2 meisjes extra aan tafel en de verhalen die ze mee hebben.

Het is hier buiten nog een beetje mistig, maar ik hoop dat dat straks allemaal oplost. En dan... dan gaan we straks Tukker ook nog even heel blij maken. Met een flinke wandeling in het bos. Daar zijn we allemaal aan toe. Fijne dag, voor jullie ook!!!

Wassen of stomen?

Onze dochters wonen, zoals de regelmatige lezers allang weten natuurlijk, niet meer thuis. Ze zijn op kamers gegaan. Maar als je nu denkt dat dat betekent dat ze beiden wekelijks met een volle tas was thuis komen, nee hoor. Gelukkig hebben ze allebei de beschikking tot een wasmachine, en daar maken ze dan ook dankbaar gebruik van. Maar soms, heel soms...

Komt Fleur nog eens thuis met een mini plastic tasje met wat fijne of afwijkend kleurende was. Om nu voor 1 dingetje de wasmachine apart te laten draaien, nee. Daar is ze niet zo van. Zou je denken dat ze zo'n wasje met de hand zou kunnen doen, nou nee. Daarvoor lijken de dames teveel op hun moeder. Voor wassen gebruik je een machine, is zo mijn overtuiging. 

Niet zo dus...

Maar vorige week had Fleur een blazer aan. Tijdens het eten viel het een beetje op dat het ding onder de vlekken zat. Hoe langer je keek, hoe meer er tevoorschijn kwamen. Het waren, zo bleek na enig speurwerk, vlekken van het deeg. Van de taart die ze vrijdagmiddag maakte met haar oppaskindjes. Oeps, toch beter om de volgende keer het jasje uit te doen in de keuken...

Ook Mirte had nog 3 voorjaarsblazers op haar kamer hangen. Met vlekken. Doordat ze op een feest b.v. haar jasje uit had gedaan, en het ding op de grond terecht was gekomen. En dan waren daar mensen overheen gelopen. Daar krijg je pas echt vlekken van... en nu was het ding nét gestoomd. En dat kost toch wel een klein vermogen, in de ogen van een studente.

Mijn vriendin heeft een dochter van 21. Die ook vaak jasjes draagt. En het ook heel gezellig vindt om uit te gaan. Vriendin vertrouwde me laatst toe dat zij de jasjes gewoon lekker in de machine gooit. Ik liet me al snel overtuigen (kwam best goed uit :o) en zo kwam het dat ik deze week vier jasjes door de machine liet gaan.

Fijne was programma aan. Fijnwasmiddel erbij. Vlekken even voorbehandeld met Marseillezeep en op 40 en 800 toeren centrifugeren in de machine. En wat denk je? 

Brandschoon en nadat ik vanochtend voorzichtig de boel opgeperst heb met ouderwetsch een zakdoekje ertussen weer helemaal als nieuw! Ik ben blij! En ik denk toch zomaar dat Fleur en Mirte dit ook een prima oplossing vinden!