Het kan nog!

Ja, het kan nog net... even een berichtje schrijven in het oude jaar.

Hoe vaak ik de laatste maand niet gezegd/gedacht heb "Dat zou leuk zijn voor een blogje!" da's niet op twee handen te tellen. En toch... toch is dit de maand met de minste blogjes geworden van het afgelopen jaar.

Een jaar dat goed was voor ons. Ja, het was zo dat Jan het grootste gedeelte druk aan het solliciteren was. Want er gaat natuurlijk niets boven een baan als je werkeloos bent. Maar verder hebben we het super gehad!

Wat ik in dit jaar geleerd heb is dat je met minder financiële middelen het nog helemaal niet slechter hoeft te hebben. Je zet de tering naar de nering en houdt de boel goed in de gaten op de rekening en dan lukt het best.

We gingen weekendjes en zelfs nog een vakantie van 10 dagen weg met Pino. Super hoor, al die leuke ontmoetingen met gelijkgestemden met T3's en ook de vakantie was niet verkeerd. Lekker rondtoeren en 's ochtends nog niet weten waar je 's avonds zou staan met je bus, dat heeft zeker iets. "Let's get lost" las ik laatst ergens, een goede quote op de bus!

Ook was Jan druk aan de klus. Eerst werd de overloop opgeknapt en later in het jaar bouwde hij een tuinhuis annex overkapping voor Pino. Trouwens, vandaag ging Pino er onder. Mooie beschermd tegen het vuurwerk. Je moet er niet aan denken dat er een vuurpijl terecht komt op het kunststof dak.

Misschien een beetje vreemd in de oren voor sommigen die ervan houden de boel onder controle te hebben, maar het was sowieso de eerste keer dat Pino eronder werd gereden. Best spannend. De boel was wel op maat gebouwd, maar toch... Meekijken hoe dat ging?

De poorten gingen open en daar kwamen ze aan!

Hihi...vergeten het lampje op te knopen.

Blijft toch genieten ;)

Zie je dat blauwe stukje doek rechts? Dat was een soort van tentje. Jan maakte dat zondag in orde, zo hadden Fleur en ondergetekende een mooi plekje voor het bakken van onze allereerste oliebollen. Voorheen deed Jan dat bak-werk, maar die was werken maandag. (Oh heerlijk dat we dat nu weer kunnen zeggen :))


Zo zag het tentje eruit:

Prima oplossing. Terrasverwarmer erin, dikke trui/vest aan en bakken maar!

Eerst was het nog wel even wennen, we kregen hele speciale bollen:

Oliebol light....

En zoiets. Heel bijzonder volgens Fleur. Zij zag er een visje in, altijd al creatief geweest, die oudste van ons ; )

Maar na een tijdje oefenen onder het genot van muziek uit de top 2000 lukten ze toch:

En ze smaken goed hoor!

Oei. Daar dwaalde ik een flink stuk af. Ben ik goed in schijnt het... 2014 dus...

Toen Jan het tuinhuis af had, de vakantie om en mijn vijftigste verjaardag achter de rug was opperde hij dat ie nu toch wel eens echt beet mocht hebben wat betreft nieuw werk. En dat lukte!

Eerst in de vorm van vijf weken tijdelijk werk. En toen ie daar nog aan de slag was, werd er gebeld door het UWV werkbedrijf. Of hij wilde solliciteren. Natuurlijk!

Jan werkt nu bij een bedrijf in brandbeveiliging. Onderhoud en reparatie aan zuurstofflessen voor de luchtvaart. Dagdienst, van half acht tot half vijf. Dat is misschien nog wel het meeste wennen, na 27 jaar ploegen, maar ach... De collega's zijn leuk, er komt er zelfs eentje werken in januari die eerst ook al Jan's collega is geweest bij het vorige werk. Mooi toch? En in februari gaat Jan op cursus in Engeland voor een week. Eind goed al goed dus...

En ik? Ja, met mij gaat ook wel alles z'n gangetje. Beetje mijn draai vinden maar dat lukt al aardig.

Het jaar was goed voor ons. Ik teken ervoor als het volgend jaar weer zo mag zijn (maar dan natuurlijk met werk ;))

Rest mij jullie nog een heel goed uiteinde toe te wensen en een mooi en gezond volgend jaar. Met veel blogrijke momenten!

Engeltjes in de keuken : )

Ja, die waren hier met kerst. Deze:

We hebben een heel leuke kerst gehad, en ook bijna de hele familie gezien en gesproken. Op kerstavond waren we uitgenodigd bij Jan's moeder. Twee van zijn zussen met hun gezin waren er ook, de derde ontbrak helaas. Die was op wintersport. Het gourmetset kwam op tafel en toen de pannetjes eenmaal warm waren en de gesprekken op gang kwamen was het heel gezellig. Bedankt nog, oma!

De eerste kerstdag brachten we bij mijn zus en gezin door. Iedereen nam wat lekkers mee. Omdat ik toch een beetje als de broodbakker van de familie word gezien, nam ik dit mee:

Een pestobrood in de vorm van een ster...

Een kaas-uienbrood in kerstboomvorm..

En nog een rundvleessalade in stijl : )

Ook heel geslaagd, deze middag en avond. Wel lawaaierig zo al die dames die elkaar al een poosje niet gezien hadden, maar opa, mijn zwager, de 2 Jannen en de vriend van mijn nicht sloegen zich er dapper doorheen.

Maar dan gisteren... Ik ben, als het op een kerstdiner aankomt, nogal traditioneel. Kom eigenlijk niet verder dan een varkenshaasje met champignonsaus, salade, gebakken aardappelpartjes en natuurlijk de stoofpeertjes. En dat... dat werd me vooral door Mirte iets minder in dank afgenomen.

Ik opperde dus door de whats-app, een tijdje geleden dan al. dat ze misschien zelf het diner maar moest maken. Ja, toegegeven, ik was ook een klein beetje aangebrand. Maar zij liet zich dat geen 2 keer zeggen! Met zus als bondgenote dook ze, nadat ze de boodschappen deze week al binnen hadden gehaald,de keuken in.

Stel je voor... Jan en ik in de woonkamer, lezend, doezelend en afwachtend. En in de keuken? Daaruit kwam een gezellig geluid van rammelende pannen, kletsen, lachen en vooral lekkere geurtjes. Zo na een poosje vroeg ik of er nog tijd was om de hond uit te laten. En ja, dat kon.

Toen ik eenmaal koud en opgefrist terug kwam, was de tafel gedekt en stonden daar heerlijke dingetjes op.

Ja, wel een varkenshaasje, maar nu met jachtsaus met uitjes. Oh ja,en champignonnetjes. Daarbij een stamppotje van zoete aardappel met knoflook en spinazie erdoor. Ook ontbraken de spruitjes niet. In paarse variant, met gebakken spekjes erdoor. En om het geheel af te maken was er nog een salade van spinazie, met zongedroogde tomaatjes en mozzarella erdoor.

Wow! Dat was lekker! Zo lekker dat het al op was voor er foto's van gemaakt konden worden... en er is een traditie geboren die dag! Want je denkt natuurlijk niet dat ik me dit volgend jaar laat ontzeggen... Die engeltjes in de keuken, die houden we erin!

Fijne kerstdagen!!

Allemaal hele fijne kerstdagen toegewenst!

Plaatje van www.

Alweer weekend!

Dank jullie wel voor alle felicitaties! Jan moet nog even het een en ander aan formaliteiten afhandelen en dan... dan is het een kwestie van lekker genieten van de resterende vrije tijd en straks vol goede moed aan de slag.

Vanochtend vierden we stiekem al een beetje vakantie. Ik maakte een ontbijtje klaar voor op bed en dat lieten we ons goed smaken...

Toen dat op was kwamen we langzaam in beweging en we reden naar het bos. Met Tukker, hij is gelukkig alweer helemaal de oude!

Ja, hij overdrijft vaak schromelijk als het gaat om het formaat van de takken : )


En nu? Nu haal ik zo de stofzuiger nog even door de benedenverdieping en dan stort ik me op een boek. "De dochter van de mangroven" van Sarah Lark. Een prachtig verhaal. Het boek bevat 511 bladzijden. Ik had dat niet in de gaten toen ik 'm reserveerde bij de bieb, en zag er ook wel een beetje tegenaan toen ik het daar ophaalde, maar het verhaal is zo meeslepend dat ik met veel gemak al op de helft ben beland. Een echte aanrader dus!

Daarna komen de meisjes nog thuis vandaag. Zo leuk om weer eens een vol nest te hebben, ik verheug me er al erg op.

Maar eerst? Eerst lezen! Dus als jullie me even willen excuseren? Fijne dag allemaal verder!

Yes!!

Yes!! Jan heeft vanochtend te horen gekregen dat hij weer werk heeft!

Deze week werkt hij nog voor een uitzendbureau, zelfs zondag nog, dan moet hij overwerken. Van 1 december tot 8 december is ie nog een weekje vrij en dan...

Dan mag hij weer aan de slag. Bij een bedrijf in brandbeveiliging.

Deze mensen namen contact op met het UWV werkbureau. Of zij nog mensen in het bestand hadden die gewerkt hebben bij NXP, Jan's vorige werkgever. Vervolgens kreeg Jan een telefoontje of hij zijn C.V.  wou opsturen, zodat het UWV hem voor kon stellen aan de nieuwe werkgever.

Afgelopen maandag, om 9.15 had Jan een gesprek. Inclusief rondleiding. En vandaag... vandaag kwam het verlossende woord.

Jan mag maandag over een week aan de slag. Zo zie je maar:

Plaatje via Pinterest.

Wij zijn blij!

Bloemetjesthee.

Ja, ik ben op dreef met schrijven... nog maar een creatief ideetje erachter aan dan...

Ik zag een tijdje geleden op Pinterest een ideetje. En ik rommelde wat in de servieskast en de hobbykast en kocht een bosje roosjes van 3 euro. Ook ging ik met de snoeischaar rond in de tuin.

Na een half uurtje stonden deze op de tafels:

De bovenste is een melkkannetje, een schoteltje en een brocante bordje van de markt in Frankrijk. Beetje mos er tussen, wat steekschuim in het kannetje en schikken maar. De foto eronder? Daar deed ik dit kunstje nog eens, maar nu met de theepot van hetzelfde servies. Eronder een ontbijtbordje en schoteltje.

Strikje erom en klaar! Ook een ideetje voor jou??

Zo ziek als een hond...

Ja, dat was eigenlijk de reden dat er zo'n tijd tussen het 2 na laatste berichtje en het 1 na laatste berichtje zat. Een behoorlijk zieke hond.

Tukker begon te klungelen. Regelmatig kwam de inhoud van zijn maag weer tevoorschijn nadat ie eerst met smaak zijn brokken had opgegeten. Eerst denk je nog dat het misschien een beetje met zijn leeftijd te maken heeft. Meneer is 10, en tsja... we hebben allemaal wel eens wat als je wat ouder wordt.

Daar kwam bij dat ik 2 weekenden geleden met mijn vriendin een weekendje weg ging. Wij vierden hiermee dat we allebei de mooie leeftijd van 50 bereikten dit jaar.

We gingen naar Amersfoort. We gingen uit eten, deden een workshop bonbonnetjes maken, hier, we gingen naar de bioscoop en we shopten. Veel. Nee, ik heb niet heel erg veel gekocht, maar wel ontzettend genoten van het neuzen in boekwinkels, kookwinkels en de hele leuke boetiekjes. We overnachtten tussendoor in het NH hotel aldaar, en ook dat beviel heel goed. Oh, die heerlijke dingetjes die ze daar hebben met het ontbijt... alleen dat is daar al de moeite waard!

Maar ik dwaal af... het had nog gekund dat het feit dat hondlief slecht at dat weekend met heimwee naar mij te maken had. Was dat maar zo geweest...

Vorige week woensdagavond kwam ik thuis na een afspraak. Tukker was eventjes alleen geweest, Jan was een uurtje ervoor richting volleybaltraining gegaan. Tuk wachtte me bij de deur op...

En wat ik binnen aantrof... nou ja... laat ik het zo zeggen: ik moest flink ruimen en dweilen met een heel lekker ruikend sopje om de boel weer leefbaar te maken. Snap je 'm?

Eerst belde ik de dierenarts. Daarna liet ik Jan uit de training halen. En om 22.00 zaten wij met z'n drietjes bij de dierenarts. Daar volgden een lichamelijk onderzoekje (vond Tuk niet leuk, maar gelukkig is het een goeierd, hij laat alles toe. Hij wilde alleen steeds richting deur,zo zielig!) een bloedonderzoek en een paar röntgenfoto's.

Oei. Dat vond ik spannend. Tuk was zo ziek dat Jan en ik al in de auto hadden besproken wat te doen als hij een verlossend spuitje moest hebben. Maar gelukkig, het viel mee...

Ze dachten aan een flinke maag-darm ontsteking. Tukker kreeg een aantal spuiten en een flinke verzameling pillen mee naar huis. En oh ja, ook nog een paar blikken licht verteerbaar voer. Maar de eerste dag mocht ie nog niet veel eten. En hij was al 2 kilo afgevallen! Voor een hond die normaal precies op gewicht is, i.v.m. zijn h.d., niet de bedoeling. Die moesten er weer bij!

Gelukkig knapte Tukker snel weer op. Hij huppelt momenteel alweer vrolijk rond. Restte ons alleen nog de vraag hoe hij toch aan de ontsteking is gekomen. Een hond die alleen maar medicinale brokken voor zijn gewrichten krijgt en niets meer...

We zijn er waarschijnlijk toch uit. Tuk eet ,als hij de kans krijgt, graag gras. Nee, niet dat korte, maar vooral dat lange gras wat langs de berm enz. groeit. Een beetje obsessief ook nog.

Ik dacht altijd dat dat niet zoveel kwaad kon. Ja, hij spuugde het wel eens uit, maar ach... een hond is een hond, dacht ik dan maar. En ik ruimde het dan maar weer "vrolijk" op. Maar volgens de dierenarts kan dat gras wel kwaad. Het is te scherp voor de ingewanden, vooral als de hond het veel eet!

Dan maar een tak in zijn bek... de oplossing?

Dus... vanochtend wandelden we nog even een stuk met de hond. En riepen we regelmatig tegen hem dat hij niet mocht snoepen van dat lekkere groen. Ook haalde Jan nog wel eens een struikje weg uit zijn bek. Want hoe je het ook wendt of keert... Tukker is een hond en geen koe. En het is ook nog eens een hond waar ik stapel op ben!

Welk brood??

Ik ben fan. Sinds mij vorige week iemand op "www.welke.nl" attendeerde ben ik om. Wat een leuk en inspirerend gebeuren!

Allemaal super-ideetjes kom ik er tegen. En nu wil het geval dat ik voor aankomende kerst al een verzoekje heb gekregen om brood te bakken. Laat daar nou ook een leuk recept voor op staan!

Dus aan de slag. Ciabatta-broodbakmix van de L.idl in de bakmachine, 290 ml. water, een beetje olijfolie, een zakje vanillesuiker en wat kaneel erin en dan op stand "kneden".

120 minuten later... een mooi deeg wat al flink gerezen is komt eruit. Wat bloem op het aanrecht (wat inmiddels weer leeg is ; )) en het deeg uitrollen tot een langwerpige lap. Flink bestrooien met donkere basterdsuiker en kaneel. Dan oprollen en de rol in de lengte doormidden snijden. Vervolgens rol je de 2 repen losjes om elkaar heen en vorm je er op het bakblik een soort krans van.

Eerst mag het dan nog na-rijzen in de oven. Die was nog warm van 's ochtends, toen bakten we er croissantjes in. Dan gaat die oven aan.35 minuutjes op 180 graden, en dit is dan het resultaat:

Ja, ik weet het... het strikje is een beetje l..... , maar ach... met de kerst komt er een pracht van een kerststrik aan ...

 Nog een paar close-ups? Komt ie!

Zie je die gekarameliseerde suiker? Mmm :)

Close-up van de binnenzijde...

Was een goed plan van welke.nl! En ik heb nog meer ideetjes van ze opgeslagen. Maar die laat ik hier nog even niet zien, want de familie leest mee. En er moet nog wel wat te raden over blijven, toch?

Beste minister...

Eigenlijk had U wel gelijk... Dat vaatdoekje bij ons in de keuken kon ook best wel wat vaker verschoond worden. We hebben er een regelmaat in gevonden. 's Avonds, nadat we de pannen afgewassen hebben (deze gaan hier niet in de afwasmachine) dan gooi ik het doekje in de was en pak ik een nieuwe uit de kast.

Maar... dan nog verschijnt er zomaar iets op mijn aanrecht. Het leeft en neemt het grootste deel in beslag. En het houdt me ook nog eens van mijn werk met gezellig geklets...

Wat denkt U minister... kan dit ook kwaad? Of moet ik het maar gewoon door de vingers zien ; )

Hee Nienke!

Voor de mee-lezers... wie Nienke is? Nou, zij is de vrouw van Menno en zij zijn de eigenaren van een net zo mooie (of misschien wel mooier, vooruit dan...) T3 bus als wij hebben.

Menno heeft een hobby, en dat is filmen. Als we een weekend uitgaan met de bussen, gaat de camera mee. En dan is het zo dat Menno filmt en Nienke achter het stuur zit van hun bus.

En dat... dat is nu iets wat ik niet durf. Rijden in Pino. Het gekke is dat ik in het verleden er mijn hand niet voor om draaide. Ik stapte zomaar achter het stuur van onze T1 en ook toen we een T4 reden was dat geen probleem. Maar dat is een jaar of 7 geleden. En bij mij is het zo... lang niet gedaan is een beetje verleerd. Denk ik dan...

Nienke drong er al eventjes op aan. Elke keer als we elkaar zagen op een bus-meeting zei ze:" En?" "Heb je al gereden?" Waarna ze toch redelijk teleurgesteld was als ik dan weer ontkennend antwoordde.

Zelfs Fleur had ik het al beloofd. "Als jij rijlessen krijgt, ga ik in Pino rijden." Een soort stok achter de deur. Inmiddels is Fleur al weken aan het lessen en zelfs haar theorie heeft ze al gehaald en nog... nog niet... Tot nu. Want ik heb Nienke wat te vertellen!

Hee Nienke... I did it!! Ik kreeg vanochtend zomaar een ingeving. Jan had nog een paar uurtjes voor hij weer richting werk moest en vroeg of ik koffie wilde. En ik zei:" Ja, bij de IJssel. Ik rijd er heen in de bus, we lopen er even met Tukker en nadien drinken we een kopje in de zon." Ik hoef je niet te vertellen dat Jan dat een heel goed idee vond!

Bewijs? Ik kan me wel voorstellen dat je dat wilt hebben. Nou, komt ie hoor:

Ja, echt, dat ben ik. Achter het stuur van Pino. Wat ik er van vond? Nou ja, eerlijk gezegd heel vertrouwd, gek toch hè... Jan heeft trouwens nog wat foto's geschoten toen we aan de waterkant waren:

Eerst een wandelingetje en voor Tukker een plons in het water...

En toen... toen was er koffie!

Voor de volgende rit ga ik oefenen Nienke. Ik beloof je hier plechtig... ik rijd de volgende keer ook een stuk : )

Wie laat wie hier uit??

Mini-weekend.

't Was toch weer eventjes gezellig... ondanks dat Jan vanmiddag en vanavond weer volop aan de slag moest, hebben we eventjes weekend gevierd. En Fleur was daar ook bij!

Zij werkt in een bejaardenhuis in een plaatsje tussen Nijmegen en ons dorp in. Aangezien ze vanmiddag toch werken moest, combineerde ze dat met een bezoekje aan huis.

Gisterenmiddag maakten Junior en ik een pan boerenkool klaar. Daar is Fleur dol op, en Junior moet leren koken als voorbereiding op zelfstandigheid (duurt nog wel even, maar op tijd beginnen is alleen maar handig denk ik dan maar...).

Fleur kwam in het begin van de avond aan op het station. Ik haalde haar even op, mijn groene autootje is daar altijd wel voor in ; ) Ze was verrast toen ze zag wat ze voorgeschoteld kreeg. "Lekker!" zei ze. "Dat maak je ook niet voor je eentje klaar." Mooi...

Vanochtend was Jan ook weer in beeld. En samen ontbeten we uitgebreid. Maar eerst zette ik de broodbakmachine aan op "kneden". Wat daarin ging?

Een half pak ciabattamix van de L.idl. Wat Italiaanse kruiden, olijfolie en 290 ml. water. Na 120 minuten kneden en rijzen in de machine had ik een soepel deeg. Dat verdeelde ik in 8 stukken en ik vormde er op de bakplaat een bloembrood van. Daarna smeerde ik de bollen in met eigeel en legde ik uienringen en geraspte kaas erbovenop.

En toen... toen ging het in de (nog een beetje warme, van de broodjes bij het ontbijt) oven. Daar rijsde het nog een paar uurtjes na.

In die tijd gingen wij met Tukker wandelen. En toen we terugkwamen zette ik de oven op 180 graden en bakte ik het brood een half uurtje. Dit was het resultaat:

Dat was lekker! En een mooie afsluiting van dit mini-weekend!

Jan ging na het eten naar z'n werk (oh wat klinkt dat toch fijn, z'n werk ; )) En daarna bracht ik Fleur nog even weg. Ja, ze had ook met de trein naar haar werk kunnen gaan, maar ach... het is ook wel gezellig zo samen in het groene autootje.

Zo zie je maar... zelf de slingers ophangen is toch altijd nog de beste manier. Fijn weekend allemaal!

Zuinigheid met vlijt.

Wij hebben hier in het dorp een regionaal krantje. "Is toch helemaal niet zo bijzonder?" hoor ik je bijna denken en nee, daar heb je eigenlijk ook wel gelijk aan.

Maar wat ik wel bijzonder vind was dat ik vorige week een foto van mijn moeder daarin tegenkwam. Een foto van wel zo'n 60 jaar oud, schat ik zo in. En nog meer bijzonder was dat ook mijn moeder deze foto niet bleek te kennen!

Er is een rubriek in onze regiobode. Retro spectief heet het. Daarin worden oude foto's getoond. Nu ben ik daar al eens vaker familieleden tegengekomen, maar als je dan je eigen moeder op de foto ziet staan is het nog leuker:

Voor de kijker 2de van links, dat is mijn moeder.

Ze had het zelf al wel gezien dat ze in het krantje stond, maar nog niet aan ons verteld. En wat is het dan grappig als je er zelf achter komt. Het is een foto van een naaischool. Nu wist ik wel dat ze daarheen was geweest, maar de plaatsnaam die bij het artikeltje stond leek voor mij niet te kloppen. 'k Dacht dat ze in haar eigen woonplaats was geweest. En toch... toch keek ik even naar de gezichten. En dacht toen: "Dat kan niet missen!" Om er helemaal zeker van te zijn pakte ik de telefoon en vroeg ik het na.

Mijn moeder naaide vroeger altijd onze kleding zelf. Heel wat uren bracht ze door achter de machine. Ik was nogal een ongedurig kind en oh... wat had ik een hekel aan het passen! Doordat ik niet stil kon staan heb ik menig per ongeluk speldenprikje gevoeld.

Mam maakte bijna altijd dezelfde kleding voor ons. Kon ze trouwens erg goed, kijk, hier een voorbeeldje:

Mijn grote zus en ik : )

We liepen er altijd best hip bij. In de jaren 70 had ik zelfs zo'n hotpants aan. En toen de wijde broeken ineens strak moesten zijn, presteerde mijn moeder het om hele broeken uit elkaar te halen en er een strakke van te maken, met succes!

Ook met de kerst was ze altijd druk achter de machine. We gingen altijd uit eten met de familie van vader's kant en dan gingen we in het lang. Uren zat ze dan te naaien en je had het exemplaar nooit lang aan. Ik kan me voorstellen dat ze de machine nauwelijks meer gebruikt tegenwoordig...

Ook kon ze (en kan ze nog steeds) goed haken. En een tijdje geleden kwam ze met dit jurkje aan:

Gevonden op zolder, al die tijd bewaard! Het is een jurkje dat ik zo'n beetje op mijn zesde jaar heb gedragen, hoe leuk is dat?

Nu hangt het jurkje aan de kast, op de slaapkamer. Want ik vind het doodzonde om weg te doen.

Zo zie je maar. Mijn moeder was er nog echt een van de oude stempel. Zuinigheid met vlijt. En gelukkig maar. Want ik heb al die maaksels altijd met plezier gedragen mam!

2 november...

2 november alweer. Een nieuwe maand. Nog helemaal open. Jaaa, eigenlijk was gisteren de eerste dag, en die hebben we meteen al mooi ingevuld.

Het was prachtig weer, Jan was vrij, dus we moesten er wat mee. De avond ervoor bedachten we dat Tukker weer eens heerlijk moest rennen in het bos, maar ook wilden we graag een stuk fietsen. Ik kocht een tijdje geleden een wat lichtere fiets. Ik heb zoals meerdere mensen in dit land een opoe-fiets met rek en mand voorop.

Loeizwaar zo'n ding. Functioneert prima als boodschappenfiets, maar toen Jan 'm op het fietsenrek moest beuren op Pino werd het toch wat lastiger. En ook ik merkte dat het niet echt een exemplaar is om een flink eind mee te fietsen. Dus kocht ik er een 2de-handsje bij...

Zo'n 10 kilo lichter is dit nieuwe fietsje wat ik er nu bij heb. Een soort city-bike met 21 versnellingen. Heerlijk dus,voor ons allebei!

Op de voorgrond Jan's fiets, de mijne verschuilt zich er helemaal achter : )

Wij zijn in het bezit van punten-kaarten. Ooit bij de Lidl aangeschaft voor een tientje, nou, dat was het echt waard!  Daarop staan alle routes die in Nederland en België zijn uitgezet. Dus wij pakken de kaart van het gebied waar we heen willen die dag en kiezen een route uit. Papiertje erbij en dan schrijf ik de getallen op. Rest ons alleen nog erheen rijden en de bordjes te volgen. En dan zie je de prachtigste plekjes in Nederland!

Gisteren gingen we niet zo ver. We fietsten in de buurt van Lochem. Daar zijn trouwens nog heel veel andere mogelijkheden en 't is lekker dichtbij, dus wij zijn voorlopig nog niet klaar : )

En nu.. nu is het zondagmorgen. Ook vandaag is Jan nog vrij. We hebben besloten niets te moeten vandaag. Heerlijk uit rusten en doen waar we zin in hebben. Morgen moet Jan weer volop aan de slag.

Dinsdag is ie dan nog 1 dagje vrij en vanaf dan werkt ie elke week 6 dagen en is ie tussendoor 1 dag vrij. Dat is hem gevraagd en ach, het is tijdelijk, dus hij is daarmee akkoord gegaan. Kan geen kwaad je van je goede kant te laten zien, toch?

Voor mezelf is het heerlijk hoor, wat meer op mezelf te zijn, maar het vraagt ook een goede manier van dag indelen. Volgende dienst is 6 dagen late dienst, dus ook door het weekend heen, en da's best lang zo. Ik maak dus een planning, pas m'n werkzaamheden voor zover dat kan aan hem aan.

's Ochtends als het kan samen genieten en dan 's middags en 's avonds aan de slag.'k Heb zo al m'n ideeën wat ik ga doen, nu nog even orde in mijn hoofd maken.  Dat doe ik d.m.v. plannen,werkt prima!

De tuin moet b.v. opgeruimd worden. Ja, eigenlijk elke dag weer, de grote bomen erachter hebben besloten in 1 keer al het blad los te laten : o Maar ook een beetje snoeien kan geen kwaad. En de viooltjes moeten nog gepoot, ga ik ook doen!

En verder een beetje creatief zijn met kralen en kransen, daar ben ik ook wel van. En lekker met Tukker wandelen, ook altijd fijn in de herfst... enneh...

Nou ja, je leest het al, ik ga me echt niet vervelen... en natuurlijk houden ook wij contact! Tot schrijfs en een fijne zondag!

Eerst eventjes...

Oh gats, ik kan vandaag helemaal niet op gang komen. Eerst heb ik me nog wel even nuttig gemaakt hoor. Ik zorgde ervoor dat Junior gedoucht gevoed en wel richting school ging, toen liet ik Tukker even uit maar daarna..

Daarna settelde ik me meteen prachtig boek van Santa Montefoire, deze:

op de bank en las ik nog een stuk. Tot half elf. Toen kreeg ik het zomaar voor elkaar om het weg te leggen, met als belofte aan mezelf dat ik het vandaag uit mag lezen. Eerst moest ik van mezelf aan de was en de rest van het huis een poetsbeurt geven. De kamers heb ik maandag al gedaan, vandaag de rest.

Maar... nadat ik de was heb afgehaald en opgevouwen (strijken staat niet in mijn huishoudlijstje, doe ik alleen als het echt... echt noodzakelijk is, en dat valt best mee als je alles strak ophangt en vouwt : ))  bedacht ik me dat ik nog ff m'n mail moest checken. En m'n blog, en m'n feestboek... Poeh... en dan ben je zomaar weer een poosje verder.

Want ik dacht ook dat ik nog maar weer eens even een stukje moest schrijven. Over hoe goed het gaat met Jan op z'n nieuwe werkplek. Want hij heeft het best naar z'n zin. Het is eigenlijk wel compleet ander werk dan hij gewend was maar ach...  En vandaag ging er geld mee omdat er een collega een pan vol gehaktballen meenam. Dan delen ze de kosten en smikkelen ze er allemaal aan mee, leuk toch? Het is toch weer een compleet nieuwe ervaring na 27 jaar bij dezelfde werkgever te hebben gewerkt maar ik merk dat hij het best verrijkend vindt. Mooi!

En over hoe fijn ik het stiekem toch vind om het rijk weer eventjes alleen te hebben. Ik maakte gisteren een mooie krans met Hortensia, Sedum en sierappeltjes en daarna zette ik ook nog een grote pan op  op de buitenkeuken in het tuinhuis. Vond Junior prima; hij vindt de geur van wat ik maakte niet lekker, op z'n zachts gezegd... Inmiddels staat de erwtensoep te wachten tot het etenstijd is vanavond. Ik ga er vandaag nog even een focacciabrood bij bakken om de maaltijd compleet te maken. (Voor Junior is er tomatensoep bij. Pfff..).

Maar eerst... eerst maak ik zo even een sopje klaar. Om de hut weer eens even lekker te laten blinken en ruiken. Ach weet je... het leven van een huisvrouw is zo gek nog niet : )

Of hij het kan maken??

De veiligheidshelm ligt al te wachten in het achterhuis. Ja, Jan heeft weer werk. Helaas, het is wel tijdelijk, maar het is een begin.

Een paar weken gelden reden we met Pino terug naar huis, na een wandeling op de hei met Tukker toen Jan's telefoon ging. Via de radio in de auto luisterde ik mee. Het was een mevrouw van een uitzendbureau die vroeg of Jan nog beschikbaar was."Jazeker!" was Jan's antwoord en vanaf dat telefoontje ging het snel.

Het blijkt dat er in een bedrijf hier in de buurt een heel machinepark moet worden verhuisd. En daar zocht men 18 mensen voor. In ploegen. Voor ongeveer een maand lang.

Eerst werd de datum 5 november genoemd maar nu blijkt Jan toch wat sneller aan de slag te mogen, vanwege zijn ervaring. Vrijdag j.l. belden ze weer. Of Jan ook iemand uit ons dorp kende die ook met het project mee deed. Eerst herkende Jan de naam niet echt, maar na even te hebben laten bezinken bleek het een oud-buurman van ons te zijn.

Gelukkig hielden ze rekening met het feit dat de twee mannen elkaar kennen en dat ze vlakbij elkaar wonen. Met als gevolg dat Jan maandag a.s. hem op gaat halen en ze 's ochtends samen richting werk rijden. Yes!

Jaaaa... ik weet het. Het is maar tijdelijk, dit werk. Maar ik zie het als een mooi begin. Je word even afgeleid van het feit dat werk zoeken vooral doorzetten is en nog meer afwachten. Dat dit als je weer eens een afwijzing krijgt dit soms heel frustrerend is. En natuurlijk staat ook dit werk weer mooi op het c.v..

Ik blijf erin geloven, en Jan gelukkig ook. Want of hij het kan maken??? Nou en of!

Dagje uit met mamma, pappa en grote zus.

Ja, jullie lezen het goed. Zou je niet verwachten van iemand van 50 jaar, maar ik deed dit toch echt vorige week. Vorige week donderdag, om precies te zijn. Hoe dit zo kwam?

Joke, mijn zus, kwam vorige week in het begin van de week even bij ons aan. Met de vraag of ik zin had samen met haar en onze ouders naar het Openluchtmuseum in Arnhem te gaan. Zij had nog kortingsbonnen en aangezien mijn moeder zich een tijdje geleden al eens had laten ontvallen dat haar het erg leuk leek, dit museum, kwam ze op het idee van dit uitje.

Ik vond het heel bijzonder. Zo samen met de oude samenstelling van ons gezin een hele dag gezellig vertoeven. En dan ook nog op een locatie waar de verhalen als vanzelf naar boven kwamen. Want al had ik al dat de jaren-zeventig woning die je op dit park kunt bewonderen herinneringen naar boven haalde ("Hee, kijk Joke, zulk behang hadden wij vroeger ook op onze kamer!") mijn ouders kwamen ook herkenbare dingen tegen. Hoewel mijn vader zich ook wel een beetje verbaasde over die "oude troep" die ze op het park soms tentoonspreidden.

Hihi, ik kijk dan toch wel weer met heel andere ogen naar de spulletjes. Mijn gasstel van op de buitenkeuken zag ik langskomen, koffiekannetjes uit de jaren vijftig die ik ook heb, bussen van koffie-thee-suiker en ga zo maar door. Voor een liefhebster van oude spulletjes een waar walhalla ; ) En natuurlijk smulde ik ook van de oude stijl van de boerderijen daar. Die bedsteden, prachtig! Maar ook zo klein! Maar goed dat de bedstede die ooit hier in huis gezeten heeft vervangen is door een heuse slaapkamer voor ons. Jan zou met zijn 1.97 echt niet meer eruit kunnen komen 's ochtends...

Ook kwam mijn vader een scharen-sliep tegen. En aangezien mijn vader zijn hele leven gereedschapsslijper is geweest, moesten de heren even samen op de foto. Kijk!

Echt leuk te zien hoe ze volop in gesprek waren hierover.

Al met al was het een heel geslaagde dag. Zo speciaal, zo samen met z'n viertjes, dat realiseer je je dan des te meer. Vanochtend haalde ik nog even mijn oude fotoalbum erbij, op zoek naar plaatjes van eerdere familie-uitjes. Al wel zo'n jaar of veertig (misschien nog wel iets langer!) geleden. En ja, ik vond er nog een paar:

Hier een foto van Pony-park Slagharen. Voorop mijn grote zus en ik volgde. En deze:

Verkeerspark in Assen. Geweldig tijdsbeeld, vind ik zelf. Ik kan me herinneren dat ik bijna niet met de voeten bij de trappers kon van dit autootje. Maar ja, als je mee wilt doen, moet je er toch wat voor over hebben...

Zo zie je maar... ook al ben je veertig jaar verder, het blijft even leuk om zo nog eens een dagje op stap te gaan. Met pappa, mamma en grote zus!

(Buiten) oven.

Ja, en toen was ie helemaal af... onze (buiten) oven. Jan bouwde de oven die we op marktplaats voor 30 euro hadden gekocht in in een zelf-gefabriceerde "unit" (gemaakt van restjes hout van het tuinhuis) en dit is het geworden:

Bovenop kwamen deze lichtblauwe tegeltjes. Die hebben ooit in onze keuken tegen de muur gezeten, voor we daar brand hadden. Jan sloopte de nog hele er toen voorzichtig af en we hadden er nu precies genoeg voor dit effect. Zo zie je maar, wie wat bewaart...

En trouwens, voor de oplettende kijker... klopt. De oven staat nu binnen! Toen Jan ermee bezig was en we liepen te dagdromen hoe vaak en wanneer we 'm gingen gebruiken, kwam hij al met de opmerking: "Ach, en als het echt slecht weer is, dan zetten we 'm toch gewoon in het achterhuis?"

Dat gebeurde sneller dan voorzien. Ik ging vorige week bezig met speculaasdeeg en met een plankje voor speculaaspopjes. Toen het bakblik gevuld was moest het naar achter, zo'n 20 meter van onze deur af. En laat het toen regenen... De popjes werden een beetje nat, en ik ook. Zo kwamen we op het idee om de wieltjes maar alvast te gebruiken. Jan rolde het apparaat naar binnen en sindsdien doet ie daar dienst.

Vanochtend maakte ik er nog appelflapjes in. Light. Ik maakte gewoon halve, dat scheelt toch ook de helft aan calorieën ; )

Ahum... beetje erg gebrande nootjes bovenop. Ik moet de oven nog leren kennen : (

Maar ach, het smaakte toch best hoor. Ik ben heel blij met mijn nieuwe aanwinst. Ik ben nog lang niet uitgebakken!

Weer niet : (

Ach, en dan hebben we nog zo goed geduimd, en dan werd 't 'm weer niet : ( Jan kreeg deze week 2 afwijzingen nadat hij op gesprek was geweest. Gelukkig was hij gisteren alweer op gesprek, dit keer bij een detacheringsbureau. Die namen contact met Jan nadat hij gereageerd had op een vacature.

Het gesprek daar ging voorspoedig. Zijn c.v. wordt bij het bedrijf neer gelegd. En dan begint het alweer. Afwachten. Pfff...

Het is lastig, dat alsmaar afwachten. Gelukkig krijgt Jan met de afwijzingen vaak wel van de desbetreffende bedrijven te horen dat het niet aan zijn kunnen ligt. Of aan zijn brief en/of gesprek. Hij past eenvoudigweg niet in het plaatje. En dat is iets wat je zelf niet in de hand hebt.

Wel ging vanmiddag de laptop weer open. En speurde Jan het net af voor nieuwe kansen. Want het helpt al als je weet dat er wat loopt. Dan hou je hoop, en da's iets waar je je toch aan vast klampt.

Vanochtend zijn we eerst maar eens even een frisse neus gaan halen toen we het vervelende nieuws gehoord hadden. Even eruit, dat helpt relativeren. En ach, Tukker vindt dat ook niet erg ; )

Of ik dat erg vind? Hoe kom je erbij?

Nu is Jan de tegeltjes op de ingebouwde oven aan het voegen. Ik haalde 'm vanmiddag maar binnen, wat makkelijker als het regent, het is toch nog wat metertjes van huis naar tuinhuis. Ik heb er sinds gisteren al appelflappen (met een notenlaagje), speculaaspopjes (ik heb zo'n plankje) en pizza's (gemaakt van een wrap-bodem belegd met pesto, tomatenplakken, prei, kaas en Italiaanse kruiden, 8 minuutjes op 200 en lekker dat dat is!) in gemaakt. Ik geniet van de ruimte die in deze oven zit, heerlijk!

Straks gaat Jan trainen. Volleybal, dat speelt hij al jaren. En ik... ik ben een avondje alleen. Geeft niet hoor ; )

P.s. Morgen volgt er een foto van de oven, eerst nog even afmaken, goed?

Leesbril.

Ja, "ze" zeggen het ook altijd... ouderdom komt met gebreken. Nou heb ik vind ik zelf nog nauwelijks last hoor, maar soms moet je toch aan iets geloven.

Kleine lettertjes, ik kan ze nog best lezen. Zelfs in de supermarkt, als de kassa-mevrouw de bar-code niet kan lezen op een product (en ik schat mevrouw toch minstens 10 jaar jonger) dan kan ik dat wel. Eerlijk zeggen... met moeite, dat wel. Maar toch...

Vooral 's avonds, als ik dan de tijd had om eens een lekker boek voor de dag te halen, of mijn kleurpotloden en mijn kleurboek, dan was het frustrerend. Zo na een half uurtje had ik droge, prikkende ogen.

Nu is het licht in ons huis ook niet al te helder, dat is ook wel zo, want ik ging in de eerste instantie voor de sfeer. "Poeh zeg, kan die schijnwerper niet uit?" kreeg ik vorige week van Junior te horen. Ja, dat kan dan wel, maar dan hield het voor mij een beetje op. Dus moest er meer gebeuren.

Ik dacht al wel na over een bril. Maar Jan was met het uitzoeken van de zorgverzekeringen dit jaar helemaal vergeten bij mij het knopje "bril" in te drukken. Dus ik had me voorgenomen maar te wachten tot volgend jaar. Na nog eens goed nagedacht te hebben (wat kost zo'n ding nou eigenlijk, en hoeveel premie meer betaal ik daarvoor) en gezien te hebben dat bij onze opticien je leeftijdskorting kreeg (joepie, ik ben al 50!) besloot ik al snel dat het tijd werd. Tijd voor...

Een leesbril! Op naar de brillenman en daar maten ze mijn ogen op. Viel trouwens reuze mee. 0.75 aan beide kanten, netjes toch? En aangezien ik ook nog wel eens iemand kortwiek, hebben ze daar maar meteen rekening mee gehouden. Fijn!

Dus zit ik hier nu achter mijn computer met mijn nieuwe aanwinst op mijn neus. Wat is dat lekker zeg, dat je zelf geen moeite meer hoeft te doen! Ja, klopt, ouderdom komt met gebreken. Maar hoe handig is het toch dat je daar ook oplossingen voor hebt!

Fotootje van mijn bril? Kijk!

Vind je het wat?

Meekijken op mijn telefoon?

En weer was ik een tijdje niet in beeld. Dat had verschillende oorzaken. Vooral het feit dat ik nog maar weinig alleen ben tegenwoordig, en ik dat toch echt het fijnst vind als ik wat wil schrijven maakt dat ik het toetsenbord toch minder aanraak. Helaas heeft Jan nog steeds geen uitsluitsel wat betreft de baan waar hij laatst op solliciteerde. Dus ook geen "nee" hoor, men weet het gewoon nog even niet. Dat werd hem tenminste gezegd toen hij vorige week donderdag nogmaals gebeld werd door het bedrijf. Dus afwachten maar.

Jan heeft al wel weer verder gesolliciteerd. Bij maar liefst 5 bedrijven. Eentje ervan liet al snel merken zijn c.v. erg aantrekkelijk te vinden. Daar mag hij morgenmiddag op gesprek komen. Mijn duimen doen inmiddels zeer van het draaien, maar ja... het moet toch een keertje helpen zou je denken ; )

Inmiddels gaat het leven hier gelukkig gewoon door. Wacht, ik pak de telefoon er even bij, daar staat het bewijs op dat dat zo is... komt ie:

Jan verveelt zich allerminst. Hij gaat er maar van uit dat zijn vrije tijd snel minder zal zijn en klust zich nu een slag in de rondte. Zo maakte hij het tuinhuis nog gezelliger :

Hier zie je de schapjes die hij bij de buitenkeuken heeft gemaakt en hij hing een rekje op dat we voor een prikkie kochten bij de kringloop. Enneh oh ja... de keuken heeft ook nog eens deurtjes gekregen!!

Zie je die kookpot voor het huis? Dat is bedoelt om een vuurtje in te stoken. Jan legde er een rondje klinkertjes onder, zo blijft het gras ook nog groen ; )

Ook hing hij dit voor mij op:

Een mandala van schelpen. Jan maakte een paar plankjes aan elkaar en rondde de hoekjes mooi af, en ik pakte mijn schelpenverzameling en een lijmtang erbij, leuk toch?

Verder kon ik het weer eens niet laten... als de herfst begint gaat het mij kriebelen. Ik moet wat met de mooie dingen die de natuur en onze tuin mij bieden. Ik kocht een paar dingen bij de A.ction, plukte wat, fröbelde wat en dit kwam eruit:

Een krans met Hortensia, Dalia's en wat meer mooie dingen van buiten... en...

Een "taart"!

Ook pasten we maandag nog op Belle, ons buurhondje. Buum en buuf gingen nog een hondje ophalen, uit België. Een Spaanse, maar zij zat daar in een opvanggezin. En aangezien Belle net een lange autoreis achter de rug had, ze kwamen net van vakantie terug, mocht ze gezellig hier komen die middag:

Ze hield Jan strak in de gaten, hier was hij in de schuur en zij hield de wacht...

Belle heeft nu al kennis gemaakt met Gusa, haar honden-zusje. Zij en de buurtjes zijn helemaal gelukkig met de uitbreiding van hun gezinnetje, zo leuk!

En Jan is alweer bezig met een volgend project, het houdt maar niet op. Het zit namelijk zo... ik wil al tijden een grotere oven. 'k Heb zo'n hete lucht/magnetron combi. Red ik me wel mee, maar bakster als ik ben vind ik het ding soms echt te klein. En de keuken biedt geen plek voor een groter exemplaar... en dan??

De oplossing kwam weer eens vanzelf. Een tijdje geleden waren we bij mensen en die hadden het uitgevonden... een inbouwoven in een buitenkeuken! Waarom niet?

Wij zochten op M.P. en vonden daar voor het leuke bedrag van 30 euro een mooi inbouw-exemplaar. Jan heeft nog wat hout over en nu wordt er een extra unit omheen gemaakt, aan te schuiven naast de buitenkeuken, compleet met wieltjes. In de zomer voor in het tuinhuis, en in de winter kan ie zo in het achterhuis. Vandaag wordt er weer flink aan gewerkt, foto's volgen! Fijne dag allemaal!!

Hee hoi, hoe gaat het? Kom er gezellig even bij!

Leuk dat je er bent! Ik dacht net nog:" Weet je wat? Ik begin gewoon met schrijven." Ik kan nu wel een half uur besteden aan het bedenken wat er hier op het scherm moet komen staan, maar daar schiet ik niets mee op. Beter is het als mijn vingers zelfstandig hun werk doen op het toetsenbord. Komt er toch nog iets gezelligs te lezen op mijn blog te staan. (Hoop ik dan hè...)

Ik zit even in de wacht-stand. Lekker gedoucht net en de tafel gedekt (Met zelfgemaakte jam, gisteren gedaan :) bosvruchten en pruim/nectarine/bosperzikjam) zit ik nu te wachten tot Junior onder de douche vandaan komt (als ik zo tenminste even op het raampje klop, anders duurt dat best wel lang...) en tot Jan uit z'n bed komt. Ik zag net al dat zijn wake-up light heel licht was al. Perfect ding voor avondmensen die toch nog op een redelijke tijd 's ochtends op willen staan.

Ook hebben Tukker en Muis (ons konijntje) al eten en drinken gehad. En keek ik net even of de zon al in het tuinhuis achter staat. Daar hangt momenteel een hangstoel en oh... wat lijkt me dat een lekker plekje voor een kopje koffie helemaal alleen in de ochtendzon!

We zijn nog met inrichten bezig, maar het wordt allemaal al wel een beetje onze stijl...

Nog wat oude pechlampen ophangen en een plankje met keukenspulletjes erop en erin... Een pruttelpotje voor koffie op het gasstel en een keteltje voor de thee : ) Oh ja, en een vuurplaats in het gras ervoor...

Ik kreeg gisteren de nieuwe Flow in de bus. Ging over spelen. Voor volwassenen. Ik denk dat ik dat al best wel doe. Begon in in de vakantie met kleuren, ook vind ik het heerlijk om samen met Jan de fiets te pakken, de knooppunten-kaarten te raadplegen en op pad te gaan. Gisteren deden we dat nog. Ach ja, zolang Jan nog niet weer werkt, nemen we het er maar van. Tuurlijk is het financieel uitkijken, maar er is meer.

Zo'n uitje kost bijna niets. Een klein stukje met Pino rijden, parkeren, fietsen eraf en daar gingen we. Onderweg genieten we van een flesje drinken en een broodje, dat ik bij me had, en een lekkere brownie. Die was over van zaterdag. Toen werd ik ontvoert richting Posbank. Daar genoten we van een high-tea, gemaakt door de meisjes. Onder het luifeltje van Pino (het regende jammer genoeg).

Maar goed, ik dwaal af (het was ook zo leuk!)... Nadat we heerlijk gefietst hadden namen we Pino (of hij ons eigenlijk) mee naar de waterkant. Waar we een kopje koffie dronken, ook meegenomen van huis. Was trouwens een heel mooi plekje, ook heel geschikt voor een keertje bbq-en op een zonnige namiddag.

Toen we terug kwamen moest Jan nog even bellen. Hij zit in een sollicitatieprocedure en hij hoorde tot onze schik dat ie een ronde verder is! Als het wat wordt, laat ik het je meteen weten. Ondertussen brand ik kaarsjes en duim ik dat de mensen daar door krijgen dat ze hem moeten hebben ; ))

So... er staat weer wat op "papier". Jan is inmiddels beneden en Junior snapt doordat ik net een ferm klopje op de ruit van de badkamerdeur liet horen, dat het tijd wordt dat ie onder de douche uit komt.

Oh ja, nog eventjes over de laatste Jan. Die maakte een web-site deze zomervakantie. Voor de pedicure bij ons in het dorp. En die is reuze tevreden. Meekijken? Nou hier! KLIK. Ik ben trots! Hij vond het superleuk om te doen en hij hoopt erop dat ie nog eens het vertrouwen krijgt. Inmiddels is hij weer in de running op school. Best fijn, weer wat meer structuur.

Ik ga zo ook maar eens aan de slag na het ontbijt. Het huis schreeuwt om een stofzuiger en een schoonmaakdoek. Nou, die kan ie krijgen hoor! Muziekje aan en dan verstand op nul en rond! Nou mensen, tot schrijfs, ik ben "even" bezig!