Dat past nooit.....

De vakantie komt weer in zicht. Jan moet nog een paar dagen werken en ik ben ook heel druk met de laatste loodjes. De hele familie en wat vrienden, ze moeten  natuurlijk allemaal wel allemaal strak geknipt zijn voor ik weg ga... Dus dat betekend voor mij avond aan avond aan de knip. En dat kan ik goed merken. Anders heb je je rust, en die begin nu pas om ongeveer half 10...

Met de vakantie rijst zich ook elk jaar weer de vraag hoe we toch in vredesnaam alles weer in de V.olvo mee krijgen. Voorheen hadden we een bus en dat was een stuk eenvoudiger. Ook waren de benen van de kinderen nog niet zo uitgerekt... Nu moeten  3 kids  van ong. 1.80 en een grote hond achterin de auto mee. Vorig jaar richting Frankrijk, 13 uur rijden was dat niet zo´n succes...

We hebben een aanhanger. Misschien kunnen we die achter de auto knopen was de gedachte. Maar hij is een "beetje" gammel. Dus, dacht Jan, we knappen hem op. Gelijk voor dagelijks gebruik een goed plan... Hij ging aan het slopen, het hout was een beetje vergaan... maar toen bleek dat het metaal óók een beetje vergaan was. oeps. De oplossing was er gelukkig sneller dan verwacht.

 Gisterenavond om 18.30 moest ik knippen. En toen ik om 21.30 weer thuis kwam stond er een "nieuwe" aanhanger! De supriseman was weer bezig geweest. Hij had het ding op M.P. gespot en het was op 6 km. Dus hij is gelijk maar wezen kijken en.. gekocht. Voor een prikkie! En nu kunnen we met een gerust hart inpakken. Zélfs de moutainbikes kunnen mee.....

De eerste stap is dus genomen. En zo langzamerhand komen we zo steeds meer in vakantiestemming. Nog even doorzetten en dan.... H.ambachtal, here we come!