Hmmm... lekker appeltaart!

Gisteren was een heel relaxed dagje. Dankzij m'n schema dat ik een paar dagen geleden had opgesteld... Ik had 's morgens nog wat bezigheden buitenshuis en 's middags ben ik de papieren die nodig zijn voor de vakantie maar eens bij elkaar gaan rapen. Doe ik normaal altijd in de hectiek van het inpakken, nu heb ik alles al bij elkaar gesprokkeld.

's Avonds moest Mirte nog werken. En na het eten kreeg ik de ingeving om eens iets met de appels te doen die nog in de kelder stonden. Deze week had ik er al geen bij gekocht van de fruitboer die hier aan de deur komt ( met trekker!) maar ze worden momenteel niet zoveel gegeten... Dus de oven aangezet en ze verwerkt in een heerlijke appeltaart.

Fleur vroeg toen ik al in de keuken aan het rommelen was: "Wat ben je aan het doen?" en voor ik het wist zaten we samen gezellig een paar kilo appels weg te schillen aan de grote tafel. Om 19.30 ging de taart de oven in en net nadat ik Mirte op had gehaald van haar werk (het hoosde nog steeds). was ie klaar. Jan had inmiddels koffie gezet .

Het herfst-avond gevoel was compleet. Beslagen ramen, kachel een klein beetje aan, een leuke film op t.v. en dit:

bij de koffie. Wat wil een mens nog meer? Ik moest denken aan het gezegde: Als het leven je citroenen geeft, maak er dan limonade van! Nou, die limonade was gisteren aardig gelukt!