Bloemenkraampje langs de weg.

Ik ben er altijd al dol op geweest. Die kraampjes met van allerlei koopwaar langs de weg. Met jam of dingetjes in zuur of oogst uit de moestuin of appels... Er zijn er niet zo ontzettend veel in de buurt, maar die er zijn ken ik dan ook wel. En ik rijd er zelfs wel eens een stukje voor om.

Vanochtend, na een heerlijke wandeling met Tukker, maar daar een andere keer meer over, reden we hier even langs:

Het kraampje van de Deko- bloemen. Prachtige bloemen voor maar 4 eurootjes per bos! En ze ruiken ook zo heerlijk naar de herfst...Maar dat kunnen jullie nu eenmaal niet ruiken, wel heb ik er foto`s van gemaakt. Geniet even mee:

Prachtig toch? En wil je nog van meer bloemen genieten, ga dan even naar de site van "een sneller kloppend hart".

Kermismaandag....

Op zich houdt Jan best van een pilsje. Hij werkt in de ploegen en als hij late dienst heeft drinkt ie er graag eentje als hij 's avonds thuis komt. Of zelfs wel twéé.... En soms in zijn "weekenden". Dit zet ik bewust tussen aanhalingstekens want zijn weekend is lang niet altijd op zaterdag en zondag. Hij werkt namelijk vol continue. 6 Dagen op en 4 dagen af. Dus hij moet nogal eens vrij nemen als er een feestje is...
Daardoor is hij altijd snel door z'n dagen heen. En nu zijn er niet zo veel meer over. Ik weet niet precies hóe veel, maar ze zijn nog op één hand te tellen denk ik. Maar voor kermismaandag (vandaag dus...)  neemt hij altijd vrij. Geen twijfel over mogelijk.

Want op kermismaandag is er bij ons in het dorp het vogelschieten. 2 Houten vogels waar op geschoten wordt. En degene die het eerst één van de hoge paal af schiet, die is koning. Ik hoop altijd maar dat Jan dat niet is. 'k Ben niet zo van dit feest en loop er dan al helemaal niet op te wachten om op een platte wagen door het dorp gehobbeld te worden.

Jan daarentegen denkt daar heel anders over. Hij vindt deze dag het hoogtepunt van het jaar. Om een uur of 9 's ochtends vertrekt ie naar de wei om daar al snel z'n eerste pilsje te nemen. Bah, ik moet er niet aan denken.... Jan vindt de eerste ook niet te pruimen maar hij vindt dat ie daar maar even door heen moet. Daarna gaat het vanzelf....

Vandaag had ik geluk. Hij was te laat op de wei, een uur of 10 (gisterenavond was hij ook al kermis wezen vieren) en het inschrijven voor het schieten kon niet meer. Maar het plezier was er niet minder om. Vanavond om half 6 was hij thuis. Om even te eten en te slapen.. om daarna weer vrolijk...

Hij zag er heel apart uit deze keer. Had een jute zak aan met het logo van het St. J.ans Gilde voorop. Zag er niet uit, maar ja. Ik vroeg hem hoe ie daaraan kwam. Gekregen op de wei was z'n antwoord. Je kon vandaag verkleed komen maar voor de mensen die daar geen moeite voor hadden gedaan was er deze oplossing:

(de rest van de dagen van het jaar is z'n blik nét iets helderder...)

Zeg nou zelf, staat ie niet fantastisch?? Jan heeft speciaal even geposeerd voor ie weer terug ging naar de kermis. Daar wacht nog een avond vol gezelligheid op hem en een lekker.....

Over de streep.

Ik weet niet of julle ´m al gezien hebben..  maar er is een fantasisch nieuw programma op t.v.. Het wordt gepresenteerd door A.rie Boosma en het draagt de titel "over de streep". Een antwoord op het pesten en buitengesloten worden van pubers en jong volwassenen op school.

Het doel van het programma is jongeren te laten zien dat ze eigenlijk heel erg veel met elkaar gemeen hebben. Ondanks dat ze denken dat ze in een heel ander hokje thuis horen dan de "sukkeltjes" en "nerds" in de klas blijken ze ineens niet zoveel "meer" te zijn, maar eigenljk gelijk.....

Wat een eye-opener kan dat dan zijn zeg! En dat zie je dus ook onstaan in dit mooie concept. Brillant bedacht vind ik. Want wat is er nu beter dan problemen op school positief op te lossen. En te leren dat als je als jongere je hart open zet er ineens een hele nieuwe wereld is....

Het gaat als volgt: De leerlingen van de desbetreffende school wordt verteld dat ze een uitje hebben die dag. En dan worden ze naar een zaal gebracht. Daar zijn mensen uit Amerika, waar het bedacht is en die presenteren de boel. Eerst wordt d.m.v. spelletjes de mensen wat losser gemaakt.

Als dat dan zo is, worden ze in groepjes gezet. Onder begeleiding van een volwassene. En de vraag wordt gesteld om de volgende zin af te maken: "Als je me echt zou kennen dan zou je weten dat:" Daar komen de meest opmerkelijke onverwachte ( Ook voor de klasgenoten) antwoorden op.

Vervolgens is er een streep in het midde van de zaal. En er worden allerlei situaties bedacht waar zo'n kind in zou kunnen zitten, Zoals.... Ga over de streep als het tuis bij jou niet veilig voelt, of als er één of allebei je ouders overleden zijn, of als je je eenzaam voelt.

Wat je ziet is de verbazing en opluchting op de gezichten bij de kinderen als blijkt dat ze niet de enige zijn die over de streep zijn gegaan. Dat schept een band. En de achterblijvers kunnen d.m.v. een handgebaar respect tonen aan de andere kant.

plaatje van www

Wij kijken er thuis van het begin af aan al naar. De kinderen vinden het ook een heel goed programma. Mirte zou het zelfs wel op haar school willen zien. Ze verbaast zich zo vaak over het gebrek aan sociale vaardigheid van sommigen om zich heen. En zou hopen dat dat op deze manier wat beter zou worden.

Want het prachtige is dat zelfs de grootste pestkoppen aan het eind van de dag hun excuses aanbieden. Ze realiseren zich dan pas dat de anderen gelijk zijn aan hen. En als je dat kan bereiken kan dat toch alleen maar goed zijn voor de toekomst van onze maatschappij??

P.s. Het laatste deel van dit programma wordt donderdag a.s. om 21.30 op Ned. 1 uitgezonden. Kijken hoor!!

Kijk nou!!

Kijk nou wat we vonden. In de gang aan de zijkant van de trap zat ie, tussen de muurplaten in. Jan haalde er een plaat weg en daar kwam ie tevoorschijn. Hoe leuk...

Een oude plaatselijke krant. Van 18 april 1955 wel te verstaan. Maar een paar pagina's er van, maar ontzettend leuk om te lezen. Vooral de advertenties vind ik prachtig. Jammer genoeg was de krant wat gehavend, maar ja....

Heerlijk om de tekst ervan uitgebreid te lezen. Moet je dit zien:

Heerlijk he die Oudhollandsche truttigheid......
En dan deze advertentie:

Mooi he? Ze hadden toen nog niet kunnen bedenken hoeveel smaken er over 55 jaar op de markt zouden zijn.... Engelse Melange was toen het je van het!

Wel hadden ze al in de smiezen dat volkoren brood goed voor de lijn was. Je moest het maar even aan de lopers doorgeven als je wat wilde bestellen.....

En zie dat telefoonnummer.... 3 cijfers! En dan deze nog even.... grappig he?

Leuk dat je in zo'n oud huis zulke dingen kan tegen komen. Blijft een verrassing, ook al is het maar een oud vodje! Fijne zondag allemaal!

Eigen plekje....

't Zal wel aan m'n leeftijd liggen.... En ik denk ook aan het feit dat de kinderen inmiddels zo groot zijn dat ze zich prima redden. Ik loop de laatste tijd steeds meer met de gedachte rond: " En wat wil ik nu eigenlijk zelf?"

Het eerste woord wat dan in me op komt is "creativiteit".  Want in het maken van sieraden en kransen kan ik  zo opgaan dat ik alles om me heen vergeet. Ook zelfs zo dat ik vergeet dat er aan het eind van de dag nog iets op tafel moet komen. En als die tafel dan ook nog vol ligt met materiaal kan dat soms knap onhandig zijn.

Dus ik wilde een eigen plekkie. Ergens waar ik me terug kan trekken en zelfs zodanig dat als ik alleen thuis ben ik ook de deur op slot kan doen en niemand in de gaten heeft dat er toch iemand thuis is. Zodat ik zomaar ongestoord een uurtje door kan werken. En als ik er dan achter kom dat er heel snel iets op tafel moet komen ik de boel kan achterlaten, zonder dat er iemand last van heeft....

Dat plekkie heb ik nu. 't Is maar klein, echt in een hoekje in onze slaapkamer. Recht tegenover de balkondeur. Dus prima licht overdag. En ook heerlijk koel met warm weer. Niemand ziet me daar van buitenaf zitten, want er staat een uit de kluiten gegroeide appelboom voor.

Een campingtafeltje werd er neer gezet. En een oud stoeltje, uit de gang opgediept. Er boven hangt een boekenkastje van de I.kea. Stond al met spulletjes voor kransen op de overloop. En onderaan dat kastje heeft Jan een t.l.buisje gehangen, met ook prima licht. Lag al 15 jaar in de schuur, een overblijfsel uit de keuken in het oude huis.

Gisterenmiddag verhuisde ik m'n spulletjes naar het hoekje. Leuk, je komt altijd weer dingen tegen die je even vergeten was... Zoals deze doosjes met kralen en bedeltjes, ooit bij de X.enos gekocht.

En dan krijg je ook weer zin om te beginnen. Volgende week zitten alle drie kids weer op school, dus.......

Back from Oxford

Hallo allemaal!
Mijn vorige gastblogje vanuit Duitsland was me erg goed bevallen, wat leuk om al die reacties daarna te lezen! En aangezien mijn moeder al wel een stukje had geschreven over haar reizende dochter en er veel leuke reacties op de plaats Oxford waren gekomen, leek het mij leuk om jullie dan ook maar even de foto's te laten zien. Dus bij deze:

Christ Church, het grootste college van Oxford



In Christ Church, de zaal waar Harry Potter deels in is opgenomen!



Weer Christ Church, ook deze trap speelt mee in Harry Potter! (En als vanzelfsprekend moesten wij daar dan natuurlijk mee op de foto ;) )

Al puntend door Oxford, heerlijk relaxen met mooi weer :)

Dit bruggetje schijnt geïnspireerd te zijn op de Ponte di Rialto uit Venetië (maar ik vond het gewoon mooi!)

Al met al was het een heerlijke minivakantie met mijn lieve vriendinnetjes in een geweldig mooie stad!

Groetjes van Fleur.

Restjesmacaroni.

'k Had het voor gisteren eigenlijk niet zo goed gepland. Meestal als Mirte vroeg moet eten omdat er 's avonds een kassa wacht om achter te zitten zorg ik voor een makkelijke pot. Maar dat was me er bij het maken van het weekmenu even bij in geschoten....

En ik was nog niet aan boodschappen toe. Soms vertik ik het ook gewoon. Dan komt bij mij de gedachte naar boven dat creatief zijn met wat je hebt toch ook soms gewoon leuk is....

Macaroni dan maar. Eens even kijken.... Oef, nog maar 250 gram in de voorraadpot... Oh kijk nog een zakje van die vlindertjes, doen we dat even in een aparte pan, 't scheelt zo'n 10 minuten in kooktijd.

Beetje gehakt was er nog. Beetje groenten (weliswaar thaise roerbakgroenten, maar ja...) ook in de vriezer opgediept. En een restje ontbijtspek in de koelkast. In stukjes gesneden en dat eerst in de pan. Gehakt en groenten erbij en dan... een pakje kruidenmix voor macaroni...

Op! Oh en nu? Toevallig kocht ik vorige week een potje Italiaanse kruiden. Ik heb dat over het mengsel gestrooid, toen de ketjupfles erboven en de curryfles en toen Fleur binnen kwam was het commentaar:" Wat ruikt dat lekker!". De pasta erdoor, een oud stukje kaas geraspt en erdoor geroerd en klaar!

'k Was nog een beetje bang dat de smaak te flauw zou zijn, maar dat was toch echt niet zo. Eigenlijk had ik nog een foto van m'n zelf in elkaar gebouwde macaroni willen plaatsen, maar het was op voor ik er erg in had. Toch leuk, koken met restjes. En een pakje? Helemaal niet nodig! Top!

Reizende dochter...

Toen we op vakantie in Duitsland waren hadden we de laptop mee. En toen Fleur daar een keer achter zat, slaakte ze een vreugdekreet. "Ik ga naar Oxford!" kwam er helemaal opgewonden uit... "Eind augustus, Yes!!!"

Nu kijk je als moeder niet zo snel meer ergens van op met zo'n ondernemende dochter van 19. Met die O.V. kaart van haar reist ze zomaar het hele land door. Een vriendin die in Maastricht studeert, 1 in Utrecht, 1 in Delft en oh ja, ook nog 1 in Enschede dus ach, met de trein kom je er wel....

Maar nu was er een vriendin met een studerende broer in Oxford! En vriendin was uitgenodigd door broer en ze kon wel een paar vriendinnen meenemen. Dat liet Fleur zich geen 2 keer zeggen. Op vakantie was de boel al snel in kannen en kruiken....

Zondag gingen ze. Met minimale bagage, 't is toch zonde om te veel te betalen, je bent tenslotte een student, op naar vliegveld E.indhoven. Moeder van vriendin bracht ze weg. Om het onzalige tijdstip van half acht 's ochtends stapte ze hier opgewekt in de auto.

Gisterenavond kwamen ze aan op vliegveld W.eese, Duitsland. En Jan zou ze ophalen. Nog bij Jr. geprobeert of die niet mee wilde maar die zag zo'n rijdend kippenhok niet zo zitten. Ook niet gezellig, dacht ik nog en op het laatste moment ben ik bij Jan in de auto gestapt.

Noem me een boerentrien hoor, maar ik vond het hartstikke leuk, dit uitje! Een wat kleiner vliegveld dus je kon behoorlijk dichtbij de vliegtuigen zien. En het was nog een mooie zomeravond ook dus het was absoluut geen straf om daar nog 20 minuten extra (vertraging...) te moeten zitten.

plaatje van www.

En de meisjes... die hadden het echt leuk gehad. Broer had een studentenpas, dus ze konden overal zonder veel geld kwijt te zijn gebruik van maken. En wanneer krijg je nu zo'n kans, dus aanpakken toch? Toen de vriendinnen de auto uitstapten werd nog even over de volgende afspraak gesproken. Bowlen en oh ja kitesurfen, dat moest ook nog een keer......

Wandelen op de Roosendaalse hei....

't Was weer maandag gisteren. En ik had zo m'n plannen. Ik zou eens fanatiek aan de slag gaan in huis en ook mijn nieuwe werkplekje moest nog ingericht worden. Nadat we met z'n vieren hadden ontbeten (Fleur zit momenteel in Oxford, kans die ze aangeboden kreeg door een vriendin, vriendin's broer studeert daar...) zou het moeten gebeuren..

En toen kwam de vraag van Jan. "Gaan we nog iets leuks doen vandaag?" Daardoor moet ik me dan altijd "even" 180 graden de andere kant op draaien. "Eeeh, ik had eigenlijk".... "Oh nee laat dan maar" , was z'n gelaten antwoord. Maar daar kan ik dan al geen genoegen mee nemen.

Dus net na de middag (toch nog even wat gedaan van de plannen) werden de 2 (ja, Tessy logeert weer hier) honden achterin de auto geladen. Op naar de Roosendaalse hei. Zo'n 40  minuten rijden vanaf onze woonplaats. Een schitterend uitlaatgebied voor honden en ze mogen er nog los ook.

Nou, vooral Tukker ging helemaal los. Hij racet dan van de ene naar de andere kant, en iedere hond die ie tegenkomt wordt uitgebreid begroet. Als ie dan ook nog een stok kan vinden is het helemaal top....

En het ultieme geluk tijdens het uitlaten is het vinden van.... Modder!Iedere plek van z'n logge lijf gaat onder. Je wil niet weten hoe dat eruit ziet nadien, maar ja, hij vindt het zo leuk.....

De rest van de middag hebben we nog volop genoten van de wandeling in het prachtige gebied.

En Tessy? Nou die was 's avonds zo moe dat ie compleet van de wereld was.....

Schattig toch?

't Is weer genieten... (herfstboeket en appelchutney.).

De nazomer vind ik een van de mooiste tijden van het jaar. Warmte is aan mij niet zo heel erg besteed. Niet dat we daar deze zomer veel "last" van hadden, maar ja... Nu vind ik het met het zonnetje erbij toch een stukje aangenamer. Helemaal onder het afdak uit de wind is het prima, ook bij een graad of 20.

En natuurlijk niet te vergeten de cadeautjes van de natuur. Deze week waren de bloemen die binnen stonden helemaal "op" en uit zuinigheid deed ik eens een rondje tuin. Daar haalde ik nog dit boeket vandaan:

Elk jaar geniet ik daar toch volop van. Ook de appeloogst is dit jaar weer een overvloedige. Alleen jammer dat er nogal wat plekken op zitten. Waarschijnlijk door de loeihete zon in het voorjaar, 't lijkt wel of ze verbrand zijn. De plekken zitten nl. allemaal op dezelfde kant van de appels.

Neemt niet weg dat ze nog heel goed te verwerken zijn. B.v. als appelchutney. Gisterenavond heb ik me er maar eens aan gewaagd. En tijdens het schillen had ik gezelschap. Van dit:

Toch een goed teken maar weer!

Appelchutney maak ik als volgt: men neme:

Een stuk of 15 appels. (Ik gebruik Bram's Seedleys, een heel oud appelras, vergelijkbaar met Goudrenetten.).
Een drietal uien.
Een paar teentjes knoflook.
Een paar scheppen bruine basterdsuiker.
Beetje koekkruiden.
Een beetje geraspte sinaasappelschil en de sap ervan.
Anderhalf kopje azijn.

De appels worden geschild en in stukjes gesneden, de uien in halve ringen, de teentjes knoflook ook in stukjes, de sinaasappel gaat erbij, dan wat koekkruiden, de suiker en de azijn en de pan gaat op een heel laag vuurtje (met eventueel een plaatje eronder). Dit breng je even aan de kook en dan moet je een uurtje geduld hebben. In die tijd was je wat potjes af en spoel je ze nog even uit met heet water. Theedoek op het aanrecht en als de chutney dan een beetje ingekookt is kan ie in de potjes. Deksel erop en de potjes op de kop op de theedoek zetten.

Ik vind het wel gezellig staan om dan nog even een stukje stof als afwerking om  de dekseltjes te doen. En natuurlijk een etiketje met ook de datum, ook niet weg...

De chutney is heerlijk bij een stukje vlees of kaas. Maar ook kip kun je er lekker in garen. Ik doe dat altijd in de Römertopf. Fleur vroeg er nog naar laatst. De smaken trekken er helemaal goed in en het vlees wordt supermals door het azijn in de chutney. Eet smakelijk!

Hier is ie, de give-away!

't Had even voeten om aarde.... Het parelkettinkje waar ik een paar blogjes geleden van vertelde lag al even in huis. Het is zelfs mee geweest op vakantie, maar daar deed ik er ook niets mee. Kan komen omdat we daar ook nog veel andere leuke dingen te doen hadden hoor...

Maar dan heb je zo'n kettinkje en dan wil je er ook iets speciaals mee doen. Dus ik denk, weet je wat , ik vraag jullie raad. Maar het enige wat daar uit kwam was alle vertrouwen in mijn kunnen. Okee dan....

Er  ging eerst nog wel iets aan vooraf. Ik wilde heel graag een eigen plekje in huis om te fröbelen. En in de slaapkamer stond al een poos een kledingrek, dat nou niet bepaald de schoonheidsprijs verdiende. Dus op mijn verzoek plaatste Jan het rek op de overloop en kwam er een heel simpel tafeltje uit de schuur op die plek te staan. Een rieten stoel uit de gang beneden erbij en het hoekje was gemaakt. 't Is nog niet helemaal klaar, maar ik kon in ieder geval aan de slag.

Het fijne is, dat het plekje direct bij de balkondeur zit. Dus overdag zit ik volop in het daglicht. Niet geheel onbelangrijk als je met kralen werkt. 't Kan 's ochtends best tegenvallen als je dan de ketting tegenkomt die 's avonds in elkaar is gezet. Dacht je dat de kleuren zo perfect bij elkaar pasten..

Gisteren heb ik het materiaal al bij elkaar gezocht. Oudroze gecoat staaldraad, met natuurlijk de (witte) pareltjes en dan nog roze glaskralen en nep (sorry) pareltjes in het zalmroze erbij. Vanmiddag na de lunch er een geheel van gemaakt. Dat ziet er zo uit:

Mirte poseerde eventjes.

En nog een paar oorbelletjes met pareltjes erbij:

Een leuk setje, lijkt me zo:

Maar 't is natuurlijk een give-away. Wil je kans maken op dit setje, moet je wel volger zijn van m'n blog. Ik heb het natuurlijk gemaakt om de reden dat er 100 volgers waren.... Helaas zie ik nu nog maar 98 op de teller maar zoals we hier in huis zeggen: " Gebloofd is gebloofd" , dus...

Als je mee wilt doen, geef dat dan even aan in een reactie. En zet een linkje op je blog. Hoe meer zielen hoe meer vreugd, toch?  'k Wil jullie wel de ruimte te geven te reageren. Vandaar dat ik een tijd van 2 weken bedacht had. De laatste dag wordt dan 5 september. Succes ermee!

Ingredienten voor een gezellig avondje....

Vanavond hingen we eerst een beetje voor de t.v.... Jan achter de laptop, ik ook eerst maar daarna een boek gepakt.  Fleur en Jr. waren boven. Fleur achter haar laptop en Jr. achter z´n computer.... Mirte was de enige die nog nuttig bezig was. Die moest nl. werken vanavond. Half 10 kwam ze thuis.
En eerlijk gezegd vond ik het helemaal niet gezellig zo. Dus opperde ik een spelletje te gaan doen. En daar waren ze gelukkig allemaal wel voor in. Maak ik er een sapje bij, zei ik....

Eens even kijken wat er nog voor overrijp fruit op de fruitschaal lag. Mijn buit was 2 bosperzikken, een kiwi en een banaan. Voeg daar een fris sapje aan toe, even in de blender en je hebt een prima drankje:

Uno kwam op tafel en er werd fanatiek gespeeld. Want hoe leuk is het om je buurman/vrouw de loef af te steken. En dan moet je ook nog uitkijken hier thuis, want er wordt héél "onschuldig" flink vals gespeeld, tot grote hilariteit van de rest.

Zo werd het toch nog een heel gezellige avond. Waar een ouderwets spelletje en een beetje oud fruit al niet goed voor kunnen zijn!

Echte pareltjes....

´t Zat er al een heel tijdje erg dichtbij. Dan had ik er 97, toen ineens 99, ze komen meestal met een paar tegelijk. En toen ik daarna inlogde waren er zo maar 2 weg! Hè..... Deze week ging de teller weer omhoog. En toen ik vanochtend inlogde bij Blogger stond er zomaar dat mooie ronde getal.... 100!!!

100 Volgers, want daar heb ik het natuurlijk over. Wat een eer vind ik dat. En omdat ik er zo blij mee ben ga ik weer een give-away houden. Alleen, ik moet nog wel even aan het knutselen.... 't Wordt iets met echte pareltjes. Ja, je leest het goed, want die heb ik laatst op de kop getikt bij een winkeltje hier in het dorp. Een snoertje. Dat snoertje is al uit elkaar geprutst en nu moet ik nog verzinnen wat ik ermee ga doen.

foto van www

Daar heb ik even tijd voor nodig. En die tijd had ik deze week minder dan dat me lief was, maar goed. Het weekend komt er aan en dan zal het toch een keer lukken......

Dus als je nog even geduld hebt.... 't komt eraan. En als je leuke creatieve ideeën hebt, 'k hou me aanbevolen!

't Is weer donderdag....

plaatje van www.

En dat betekent voor mij: de voorraad aanvullen. Elke week op donderdag na het ontbijt pak ik papier en pen. En op het eerste blaadje zet ik 7 stipjes, met daar achter wat we gaan eten komende week.... Best lastig, want ik wil ook niet elke week in herhaling vallen.

Als het zomer is betekent het voor ons vooral salades. Van ijsbergsla met lekker veel vulling, spitskoolsalade met fruit, Griekse salade met feta tot een heuse maaltijdsalade met lekker grote garnalen erin. Vaak wordt er bij die laatste een soepje gemaakt. Zo ook vandaag. Donderdag moet Mirte vaak om 16.00 al eten, omdat ze van 17.00 tot 20.30 in de supermarkt achter de kassa te vinden is.

'k Ga me er zo maar weer eens aan wagen. Meestal komt er een dag met woknoedels of zoiets bij voor en ook Italiaans slaan we niet over. En op zaterdag.... patat! Reuze makkelijk.... En daar het de laatste week van de maand is ga ik maar eens even kijken wat er nog in de vriezer zit en daar pas ik de lijst op aan... Pannenkoeken zijn ook lekker goedkoop en geen straf.....

Als ik dan de lijst klaar heb ga ik opschrijven wat daar zoal voor gehaald moet worden. Eerst bij de A.ldi en de rest bij de D.eka, waar Mirte werkt. Zij krijgt ook nog een percentage van het aankoopbedrag als ik een personeelscheque invul. Dus....

Het gekke is, ik zie er altijd een beetje tegenop, tegen deze wekelijks terugkomende verplichting. Maar eigenlijk vind ik het helemaal leuk. Gezellig tussen de mensen uitvinden hoe ik zo goedkoop mogelijk m'n proviand weer binnen kan halen. En je komt ook vaak bekenden tegen. Gezellig. Laatst liep ik in de A.ldi en daar hoorde ik m'n vader gezellig fluiten. Dacht ik.. maar het bleek nog zo te zijn ook! En even later, bij de volgende winkel hoorde ik hetzelfde fluitje weer...

En als ik dan thuis kom met de spullen vinden de kids het vaak ook leuk om eens te kijken wat mamma nu weer mee  nam. Want als er iets nieuws is wat niet te veel kost, ben ik er altijd als de kippen bij. Een beetje variatie houdt ze aan het eten en dat is waar je het allemaal om doet, toch?

Bloemetje op woensdag, maar dan een beetje anders.....

Ik zie het regelmatig voorbij komen in blogland, bloemetje op woensdag. Nu is het een feit dat ik niet bepaald groene vingers heb... Mijn moeder wel, maar helaas, dat stukje heb ik niet van haar meegekregen..... Ze komt ook regelmatig bij me binnen en maakt dan heel dorstige geluidjes.... De planten krijgen hiet wel water hoor,  ik heb er alleen niet zoveel regelmaat in :o

Maar ik ben wel dol op bloemen. En dan vooral op serviesgoed. Bij ons op de eettafel staat dit:

Het bewijs.... En de kopjes die erop staan heb ik niet in een keer gekocht. Dat is zo gegroeid.... Ik kan het niet laten als ik bij b.v. de A.ction ben er een  mee te nemen:

Of twee, ik kon niet kiezen, 'k vond allebei kleurtjes zo leuk.....

En al tijden terug nam ik deze twee mee van de X. enos. De roze drinkt oma altijd uit als ze komt en de blauwe opa....

En pas geleden viel ik als een blok voor deze twee kopjes:

Dat roosje op het oortje en dat vogeltje! Die kan je toch voor zo weinig geld echt niet laten staan.....

Maar ik koop ze niet allemaal zelf, hoor. Met moederdag kreeg ik een prachtig geel gebloemd doosje, met deze kop en schotel erin:

Mooi he?

En laatst nog kwam een vriendin van Fleur met deze aan zetten:

Had ze over en ze wist van mijn "verzameling", dus.....

Het blad is inmiddels vol, dus dat betekend dat het kopen maar even op een laag pitje moet.... alleen.... stel je nu voor dat..... (en zoveel kosten ze nou ook weer niet.... ).

Voor meer bloemetjes op woensdag, kijk even op vipderoos.blogspot.com.

Joooo.....

Vanochtend een uur of 10. We zaten aan het ontbijt, ja, nog steeds vakantie voor de kids, en Jan is thuis met z'n rugklachten en daar ging de telefoon. Jan nam op. En na iets aangehoord te hebben reageerde ie met: " Nee, niet ik, maar m'n zoon rijdt met U mee...". Het bleek de nieuwe taxichauffeur van Junior te zijn. We hadden al bericht gehad van de gemeente en daar werd in beloofd dat de chauffeur nog langs kwam.

Sommigen doen dat ook. Ze bellen even op en maken een afspraak. Tot nu toe waren het er 2 van de velen die zoonlief naar school reden de afgelopen jaren. De rest gooide een briefje in de brievenbus en daar bleef het dan ook bij.

Nu heeft Jan meestal moeite met veranderingen.Voor een kind met een autismespectumstoorinis beslist niet vreemd. Maar dat zie je aan de buitenkant niet aan hem af. En het gekke is, de chauffeurs weten het wel dat hij dit heeft (waarom zou ie anders op het speciaal onderwijs zitten..), maar ze verwachten niet van hem dat ie zich anders gedraagt. En daar gaat het nu net om....

Met een wat duidelijkere benadering kom je een heel eind bij Jan. En daar hoort zeker ook een kennismaking bij. Dan weet ie wat 'm te wachten staat en dat geeft rust. Veel meer rust dan de meeste mensen denken. Het is dan ook een wereld van verschil bij Jan.

In het verleden liep het dan ook wel eens helemaal fout. Chauffeurs die dingen lang goed vonden. Jan was er dan aan gewend en opeens moest ie zich aanpassen aan de regels. Zonder voorbereid te zijn. 'k Ben er wel eens tussen gesprongen. Letterlijk. Een volwassen vrouw met een jongen van toen een jaar of elf die bijna met elkaar op de vuist gingen. Hoe erg wil je het hebben...

plaatje van www.

Houd me ten goede hoor, ik snap heel goed dat het chauffeurs zijn en geen professionele gedragstherapeuten. Maar als er dan op school een avond wordt georganiseerd om het gedrag van jongens met autismestoornissen en ADHD uit te leggen, komen er zo weinig dat dat geen zin heeft! Pas als het flink mis gaat word je daar als ouder verontwaardigd op aan gesproken. Brrrr.

Dus wat was ik vanochtend blij. Jan gaat naar een nieuwe locatie dit jaar met een nieuwe leerkracht. En een nieuw bedrijf gaat de kinderen naar school rijden met natuurlijk ook nieuwe chauffeurs. Dus je kan je voorstellen dat dit best spannend is. Ook voor mij als moeder.... Jo heette ie. En toen hij binnenkwam dacht ik ook: "Jooooo, dat is een goeie....".

Een wat oudere man met een vriendelijke blik. Gezellig zat ie bij ons gezin aan tafel en hij maakte gelijk goed contact met Jan. Hij vertelde ook vol humor dat kinderen hem wel eens expres de verkeerde kant op stuurden. En dan zeiden: " Grapje!" Hij schaterlachte erom. Terwijl ie dan ook nog in tijdnood kwam.....

Ik heb alle vertrouwen in het komende schooljaar van Jan. Als dat zo begint, dan moet het toch goed komen!!

Eigenlijk....

Heb ik helemaal geen tijd om een blogje te schrijven.... De dag werd opgeslokt door allerlei verschillende zaken. Het besluit ons feest niet door te laten gaan zaterdag aanstaande.... Jan is het vorige week zo in de rug geschoten dat het niet handig lijkt. Dus een andere datum gepland. Half september....

En daarna nog even naar een buurvrouw geweest die vorige week geopereerd is. Een bos zonnebloemen meegenomen. Nooit geweten dat je een drupje bleek in warm water moet doen, niet te veel en dan houden de bloemen langer. Weer wat geleerd.

't Ging goed met buuf. Toen ik daar zat kwam de andere ook nog even binnen en we hebben gezellig even bijgekletst. 't Was zo laat.

Vanavond heb ik van barbecueworstjes die nog in de vriezer zaten spiesjes gemaakt. Tomaatjes ertussen en champignonnetjes ingesmeerd met wat kruidenboter.... tsatsiki erbij en een salade van tomaatjes en komkommerstukjes, gedroogde tomaatjes en kaas. Net Grieks... crisisgrieks noemden ze het hier voor de grap.

En nu moet ik weg. Om zes uur afgesproken, en help, dat is het al.... Nou ja, ze zijn wel gewend dat ik iets later kom. Dat scheelt.... (slecht he?)

In onze keuken...

Nou, daar was het best bedrijvig vandaag. Vanochtend voor het ontbijt de broodbakmachine al aangezet. 'k Ben nogal van het gemakkelijke, dus er werd een pak witbroodmix in gekieperd en wat Italiaanse kruidenmix. Olijfolie erbij en natuurlijk water en het kneedprogramma aangezet.

Daarna een ontbijt gemaakt met croissantjes en een heerlijk klein eitje afkomstig van de kipjes van Els, onze buurvrouw. Gezellig ontbeten. En tijdens het ontbijt vatte Mirte het plan op cupcakejes te maken. In minivorm wel te verstaan. De vormpjes had ze in Antwerpen op de kop getikt. En toen ik voorstelde vandaag bij oma en opa op de koffie te gaan was er meteen een goede bestemming voor....

Dus ze ging aan de slag. Eerst even op haar laptop een goed recept gezocht en voor ik het wist had ze de cakejes al in de oven staan. Deze moesten maar heel kort, ong. 10 minuten:

Inmiddels had ik van het brooddeeg een bloembrood gevormd en deze kon daar dus naadloos achteraan. Dit was het resultaat:

En hij smaakte heerlijk! Na de lunch gingen we samen de cakejes decoreren. Er was nog marsepein en fondant in de voorraad en veel decoratiemateriaal uit Duitsland. Kwam nu prima van pas. Best gezellig aan de grote tafel knutselen. Want het voelde of we zaten te kleien, maar dat is hier al weer een poos geleden...

En dan natuurlijk het resultaat. We zijn lekker los gegaan met al de bloemetjes, hartjes enz. En zo kregen we een heel gevarieerd bord met cakejes:

En ik hoop dat ze straks net zo lekker smaken als dat ze eruit zien. Oma en opa, tot zo bij de koffie!!