Beetje vreemd misschien?

(Mijn bijdrage voor bloemetje op woensdag. Voor meer bloemetjes klik hier...).

Ik zou morgenochtend een verjaardag hebben... Mijn nichtje is dan jarig en ze had voor de gezelligheid wat dames uitgenodigd. In de zomer vierden ze het al wat uitgebreider, maar ach, als je jarig bent is het toch nog wel gezellig als er dan ook nog wat visite komt...

Ik vond het leuk om toch nog even wat mee te nemen. En helemaal als ik het zelf zou maken. Dus ik waagde me nog een keertje aan gevulde speculaas. In de vorm van een bloemetje. (beetje vreemd?):

Onder het motto van "ik neem een bloemetje voor je mee."

De oven deed z'n werk en het rook heerlijk hier in huis. Het lijkt dan bijna zonde om zoiets lekkers weg te geven, maar ja....

En toen... stond ie op het aanrecht af te koelen en de we kregen een s.m.s. je... Dat nichtje ziek is en morgen i.p.v. verjaardag vieren een dagje bed houdt. Heel vervelend allemaal natuurlijk, dat wel. Had ik net dat lekkers gebakken en wat moet je er nu mee ; )

P.s. Gelukkig vind ik het heel leuk iets te bakken. Dus als ze weer beter is moet ik toch maar weer eens achter het aanrecht kruipen....

Liefde is...

Nou, hier in huis overal! Zelfs nog in de kelder... neee niet 2 muizen dit keer, daar horen we even niets meer van. Maar vanmiddag toen ik aardappels wilde pakken om te schillen kwam ik deze tegen:

"Aaaah wat lief!" zei Fleur. En Jan vroeg of het mogelijk was 'm heel voor te koken en dan in herkenbare plakken te snijden voor het bakken.. Liefde van de man.....

Hoe simpel kan het zijn...

Nou dat bleek hier vandaag maar weer. Allereerst stortte ik me vandaag op de vraag: "Wat eten we vandaag?" Ik haal altijd van alles in huis met boodschappen doen en probeer daar elke dag weer iets fantsoenlijks uit te laten komen...

Kip. Kippevleugeltjes leek me wel wat. Die maak ik als volgt klaar. Zonder toevoeging van boter of ander vet. De römertopf komt dan uit de kelder zetten. Ooit gehaald op de rommelmarkt en hij wordt hier nog regelmatig gebruikt. Even onder water zetten, zo'n kwartiertje.. (in die tijd ruimde ik de kelderdeur op..) , kip d'rin , deksel erop en een uur in de oven op 180. Niet voorverwarmen hoor, dat vindt de römertopf niet zo leuk..

Ja, ze houden hier van goed gaar... maar dan moet 't nog wel afgebakken worden later. Want zonder korstje, dat kan hier écht niet.... Dus daarna gaat de kip op het rooster, met lekbak eronder, nog een minuut of 20 terug op 200. En dan komt het vanavond zó op tafel:

Met krieltjes, appelcompôte en rode kool. Niet gek toch?

Als je het ritme een beetje leuk te pakken hebt op zo'n dag, daar krijg je energie van.... dus ging ik nog even aan de fröbel....

Een mosselkrans moest het worden. Hier gezien. En ik dacht zo:"dat moet mij toch ook lukken?!" Ik had nog schelpen in de schuur liggen van de laatste keer mosselen eten, geen straf voor Jan en mij... Een strokrans van boven gehaald en het lijmpistool. Mosselen erop gelijmd, wat tillansia er tussen geplakt en een paar "parels"op de schelpen. Bordje eraan en zo staat ie nu op de schouw te pronken:

Wat ik het leuke van zo'n krans vind is dat ie bijna niets kost. Krans bij de Action voor een paar euro, bordje van de Wibra en een simpel touw uit elkaar gehaald dat ik gisteren in de rommella in de keuken nog tegen kwam.. Hoe simpel.... Fijne dag verder!!

Time-out vandaag...

Ik geloof dat ik het vandaag maar eens heel rustig aan doe....

plaatje van www.

Fijne dag vandaag en tot morgen!!

We've got him!

Laatst schreef ik al over de grote notenverplaatsing bij ons in de kelder en hoe dat kwam. Nadat we de kelder schoon hadden gemaakt en daar ook een wijlen muisje uit kwam dachten we dat we het wel gehad hadden. Jan maakte wat gaten dicht met pur schuim en het leed was geleden.... toch???

Nou nee dus. Eerst was het een tijdje rustig in de kelder, dat wel. Maar vorige week verbeelde ik me toch echt knagen te horen. En ook Fleur hoorde het. Zelfs tot in de kamer klonk het geluid door. Niet bepaald prettig.... Maar er stonden een 2 tal valletjes in de kelder, duzzz....

Vanochtend, toen Fleur de bus haarlak uit de kelder pakte zei ze: " getsie, ik hoor 'm gewoon knagen, en zelfs met het licht aan gaat ie gewoon door, hoe brutaal!" Even later ging ik toch maar eens polshoogte nemen. Ik antwoordde nog dat ik ook de appels maar eens achter slot en grendel moest zetten, dan zou ie vanzelf wel zin in de kaas krijgen die we in de valletjes hadden gedaan....

Nou, wat bleek, die kaas had ie al op! En het geknabbel wat Fleur hoorde was het krabben van z'n pootjes om uit de val te komen.... want daar zat ie in... we hadden 'm!

Meteen stapte ik in m'n autootje en bracht hem naar het bos. zo... goede daad verricht....

De schade was heel beperkt gebleven in de kelder. Een appeltje was z'n eten geweest:

Maar de rest van de voorraad was nog onaangetast. Gelijk maar tot actie overgegaan. Pan vol geschild. (eerst even gewassen natuurlijk..):

Beetje sinaasappelsap erbij van de laatste sinaasappels die er nog lagen, paar druppeltjes vannillearoma en kijk!

Een voorraadje potjes met heerlijke appelcompote!  En natuurlijk een schaaltje voor bij de lunch. Toch nog een goede afloop... hoewel ik toch nog wel de valletjes laat staan, je weet maar nooit.....

Comfort zone...

Ik had er voorheen nog niet van gehoord. Voordat ik naar de haptonoom ging. Zij legde met het uit. Iedereen heeft een comfort zone. Dat is het gebied waar je in leeft en waarin het behapbaar is voor jou. Ik noem perse het woord prettig niet want dat gaat lang niet altijd op, hoe gek ook....

Voor sommige mensen is het juist comfort als ze iets te piekeren hebben. En helaas, daar hoor ik ook bij. Bij mij zit 't 'm al tijden in de organiserende hoek. Ik weet wel hoe ik het allemaal graag zie, maar dan...

Van de week zag ik bij Mevr. Williams  de titel "een kastje per dag". En alleen die titel al gaf me een gevoel van onbehagen. Het lezen ervan zou me over de rand doen stappen van de zone....

plaatje van www.

Dus deed ik net of ik het stukje niet had gezien. Dat hield ik een dagje vol en toen deed ik het toch.... Ik klikte erop en de rest is jullie bekend. Het was niet voor niets dat ik toegaf iets heel impulsiefs te doen en dat ook heel eng te vinden....

Ik kan me zo voorstellen dat dit allemaal niet zo te begrijpen is voor veel mensen. Die zouden denken: "Wat doe je moeilijk mens, 't is toch gewoon een kwestie van doen!" Maar gelukkig vond ik gelijkgestemden nadat ik over de streep was gestapt. In de reacties las ik ze en het geeft me heel veel steun.

Vandaag ga ik voor het "knutselkastje". Nadat ik boodschappen heb gedaan en gekookt. Dus dat wordt wel vanmiddag ben ik bang. Maar goed, het gebeurt wel en daar gaat het om. Fijne dag allemaal!!

Bakinspiratie....

Oh, wat ben ik blij dat ik gisteren de stoute schoenen aangetrokken heb. Voelde héél goed na het eerste kastje ( klik ) . Geeft heel veel rust in m'n hoofd, het idee dat er elke dag iets gebeurt. En hoe leuk dat er zoveel mensen meeleven! 16 Volgers al de eerste dag van mijn nieuwe blog...

Nou maakte ik dat kastje schoon en ruimde 'm op,  kwamen er meteen weer bepaalde kriebels naar boven. Ja hoor, je raadt het al... de bakkriebels. Gisterenavond kon ik me nog bedwingen, vanochtend voor negenen ging ik al helemaal los.

Nog 1 keertje speculaas.... de vorige voorraad was alweer op, dus... Deze keer ging ik voor minibrokjes. Een aantal zonder en een aantal mét nootjes. Lékker dat dat is, de combi van walnoot en speculaas!

Dan had ik laatst al een recept gezien van een kaneelrolletjes taart. Die wil ik wel eens proberen, dacht ik... Hij stond in de Boodschappen, het blad van de Deka, en naar ik begrepen heb ook van de Dirk v.d. Broek. Klik...

Zó simpel te maken... Eerst een pak broodmix in de broodbakker, en even op dough (deeg) zetten:

Het hele programma hoeft niet af hoor, rijzen gaat pas als de rolletjes in de ovenschaal zitten.

Deeg uitrollen, dan dit er overheen:

Mixje van rozijnen, donkere basterdsuiker en kaneel...

Oprollen en in stukjes snijden. Rolletjes rechtop in de schaal en met folie erom heen laten rijzen:

ok ok.... een beetje rommelig , maar ach.... komt goed.....

30 Minuten op 200 in de oven en dan :

En dat wás me toch lekker....  Iets voor pakjesavond misschien??  Wil je het hele recept precies weten, kijk dan nog even op de site.... Eet smakelijk!!

Moed....

Oh jee, wat vind ik dit eng.... Ik ga nu dus echt met de billen bloot, ben ik bang van. Zelfs nu ik dit schrijf weet ik eigenlijk nog niet of ik dit wel ga publiceren.... Maar het móet, ben ik bang van. Ik kwam via het blog van Merv. Williams op dit blog terecht. En jaaa, ik ben er ook zo één.

Op het eerste gezicht is ons huis een gezellig en opgeruimd plekje. Maar dan.... trek niet de administratiekast lost of kom vooral ook niet op zolder. Om nog maar niet te spreken van kleine rommelhoekjes in huis. Of de schoenenkist in de gang. ´k Wil er al heel lang iets aan doen, maar het verlamt gewoon.

En toen kwam ik haar tegen. Een lotgenote.... maar wel iemand die er iets aan gedaan heeft. Ze is een blog begonnen erover zelfs. Ik las, nadat ik van de week de blog van Merv. Williams zelfs overgeslagen had, te confronterend vanwege de titel al ("een kastje per dag...") precies wat ik lezen moest. En ik ga ook niet wachten tot 1 januari hoor. Nee. Vandaag het eerste kastje.

Ik houd jullie op de hoogte. Begin er "gewoon" een nieuwe blog over. Als ie al klaar is vind je die hier. Klik maar. Oh oh, wish me luck. Want dat heb ik ben ik bang zeker nodig......

Kletspraatje..

Hele ochtend druk geweest en voor m´n gevoel... niets gedaan. Gek is dat toch met het huishouden. Begon ik vanochtend toen Fleur en Mirte nog aan de ontbijttafel zaten met de was te strijken en op te vouwen, tussendoor de tafel even afgeruimd. En toen ik klaar was zag je dit:

Inmiddels hangt de volgende was alweer aan het plafondrek en zit er ook weer één in de machine. Die wacht nog even tot Junior thuis komt, kunnen z'n gymkleren er ook nog bij. Het houdt maar niet op....

Zomaar had ik vanochtend (of eigenlijk gisteren al) zin in een flinke pan soep te maken. Leek me wel handig zo in het begin van de week. Je weet maar nooit wat zich allemaal nog voordoet i.v.m. de planning... Kippesoep werd het. Lekker wat groenten en 2 kippepoten laten trekken voor een paar uurtjes en afgemaakt met een pakje en bolliontabletten. Die soep, daar hebben Fleur en ik al een kopje van voorgeproefd tussen de middag. Lekker met dit weer.

Ook moest er brood gehaald worden. Doe ik altijd op de markt. Van dat brood wat nog gesneden moet worden. Maar dat gaat redelijk snel, met een elektrisch mes. Ligt nu in de vriezer, we kunnen er weer een weekje tegen... Nog even wat andere boodschapjes gedaan daarna.

Vanmiddag het eten voorbereid. Portobello's en tomaten gevuld met spekjes, kruiden, kaas en een uitje. Staat klaar om in de oven afgebakken te worden. Wat krieltjes voorbereid op deze manier en een beenhammetje gegaard in de pan. 'k Had laatst mazzel. Hij was al in de reclame en nu ook nog 30 % goedkoper vanwege de datum. In de vriezer blijft ie dan nog lang goed... en vanavond eten we er lekker van.

Zo... en dan nu nog even de stofzuiger erdoor. Met een grote hond is dat dagelijks gewoon nodig... Oh ja, rest mij nog jullie even te laten zien wat ik van de houten kralen van de ketting die ik gisteren liet zien gemaakt heb:

Omwikkeld met zilverdraad. Leuk werk om te doen, alleen mijn vingertoppen zijn er nog een beetje beurs van....

Kralen hergebruiken.

En tijdje geleden was ik bij mijn nicht. Dit om haar weer eens te kortwieken, dat doe ik bij haar zo een keer in de 5 weken. Toen ze er weer lekker fris geknipt uitzag, kwam ze nog met een aantal kettingen op de proppen die ik jaren geleden voor haar gehaakt had:

Ze vond het niet meer zo wat en vroeg of ik er misschien wat anders van kon maken. Zodoende toog ik vanmiddag naar boven naar m'n knutselhoekje en ging ik aan de slag.

Ik haalde de eerste ketting uit elkaar, en dit was het resultaat:

Kraaltjes in mooi roze, daar maakte ik deze ketting van:

Zwevend noemen ze dat ook wel. Heel fijntjes is ie, maar dat past ook wel bij m'n nicht.

Toen de zwarte uit elkaar, die heb ik nadien geketteld. Met grote ringen ertussen. Totaal andere stijl, maar ik hoop dat die ook in de smaak valt:

En dan nog een bruine ketting. 'k Had net van de week deze ketting bij de kringloop gekocht voor de grote houten kralen:

De kleintjes ertussen deed ik bij de kralen van de bruine ketting en ik heb hem, heel simpel, geregen. Daar kwam deze ketting uit:

Een middagje werk met dit resultaat. Zelf vind ik ze goed gelukt. Nu hopen dat nicht er ook blij mee is. Fijne avond!

Sinterklaas achter het fornuis....

Even een anekdote over "vroeger". Toen mijn zus (van 2 jaar ouder) en ik nog kinderen waren... We waren al wel zo oud dat we van onze ouders te horen hadden gekregen waar de cadeautjes werkelijk vandaan kwamen, dat wel...

En daar zat het 'm nou maar net. Want het was ook zó leuk de schoen te zetten... Aangespoord door mij zetten mijn zus en ik hem toch maar op een avond. Je wist maar nooit. En toch een beetje vol verwachting gingen we die avond onder de wol.

De volgende ochtend naar de kamer... de schoen stond voor de haard en... inderdaad! Er zat een cadeautje in! Maar.... er lag ook een drol ervoor. Ja, écht! Mijn zus dácht er in de eerste instantie niet over er in de buurt te komen. Alleen het idee al. Báh!

plaatje van www

Het gekke was dat het niet stonk in de kamer...... en toch rook ik wat. Onraad. En toen ik in de lachende gezichten van m'n ouders keek wist ik dat we flink voor de gek waren gehouden. Wat hádden ze een lol!

Wat hadden m'n ouders nou bekokstoofd? Die avond ervoor, toen wij al in bed lagen hadden ze taaitaai gesmolten in een pannetje. En er een prachtige drol van gemaakt. Wat zullen ze een plezier hebben gehad... de triomf was helemaal van hun gezichten af te lezen toen bleek dat de pen die in de schoen zat er gewoon 1 was van een set. De rest kregen we op pakjesavond... Best leuk, sinterklaas vieren met grotere kinderen....

Kan selluf wel!!

Dat hoor je natuurlijk regelmatig als je kinderen klein zijn. Maar 'k moet zeggen, dat was ook wel eens zo! Zo leerde ik de kinderen al vroeg hoe je moet bakken. Ook in eigen belang natuurlijk, want hoe leuk ís het om met je peuter achter het aanrecht te staan.... Drie jaar was Fleur hier en we maakten soepstengels van bladerdeeg:

Ook nu nog draaien ze er hun handen niet voor om. Appeltaart, cupcakes, pizza's en wat zo meer.... Soms kom ik thuis en is Mirte druk in de keuken de heerlijkste dingen aan het maken. Of nodigt Fleur een vriendin uit en wordt de bakkast geopend. (Dat is het aanrechtkastje vol met vormpjes, springvormen enz. enz...).

Maar ja, vandaag waren ze er niet. De meisjes gingen allebei werken en Junior op de mountainbike met z'n vader. Dus had ik het rijk alleen....

En ook wel wat tijd. Dus.... aan de hobby! Eerst maakte ik de voorraad appels op uit de kelder. Even schillen, in de pan,en nu staan er een aantal potten op het aanrecht met als inhoud moeder's appelmoes! En daarna kreeg ik de bakkriebels. Bijna sinterklaas, dus maar weer eens speculaas maken... Ik ging eigenlijk voor gevulde maar Junior is daar niet dol op. Hij is meer van de brokken.

Dat zit in de naam. Opa Jan was ook een liefhebber. Ik lig nog in een deuk als ik  aan z'n "onschuldige" blik denk wanneer Jan's moeder erachter kwam dat het pak brokken in de kast zomaar weg was. Hele stukken tegelijk kon ie aan... En Jan is er ook niet vies van. Als ik 's avonds thuis kom is het niet gek als die trommel ineens leeg is. En dan wist ik zeker dat dat nog lang niet zo was na de koffie... Dus neem het Junior maar eens kwalijk... nee toch...

Brokken dus... dit heb je nodig:

. 200 gr. zelfrijzend bakmeel.
. 100 gr. donkere basterdsuiker.
. snufje zout. (hihi, 'k zie net dat het blikje waar de zout in zit van orgine een kaneelblikje is....)
. 2 eetlepels speculaaskruiden.
. 100 gr. boter.
. 2 eetlepels melk.

En zo ga je te werk:

Eerst doe je de eerste 5 ingrediënten van het rijtje in een kom. Zo:

Dan maak je daar een kruimelig deeg van. Zo:

Dan melk erbij en een soepel deeg kneden. Zo:

Even een half uurtje laten rusten in folie in de koelkast en dan uitrollen. Zo:

Dan in stukken op het bakblik. Zo:

En als je 'm dan 20 minuten op 180 graden in de oven zet, gaat je huis heerlijk ruiken en is dit het resultaat:

Zo! Eerste deel gelukt. Hij is inmiddels gekeurd en goedbevonden door Junior...

Deel twee... Want natuurlijk, de rest lust wél gevulde speculaas. Ik heb weer een deeg gemaakt volgens het vorige recept. en tijdens het rusten in de koelkast (het deeg dan he....) deed ik dit:

Ik maakte de vulling van deze ingrediënten:

. Een pakje amandelspijs.
. 1 heel klein eitje (of een halve grote).
. Walnootjes.

De amandelspijs, daar maakte ik stukjes van met de hand..Het eitje klutste ik en de walnootjes kraakte ik en maakte er ook stukjes van:

Dat meng je dan door elkaar:

En toen kwam 't... Het deeg rolde ik uit en eerst legde ik de helft op de bakplaat. Dan de vulling erop:

En dan de bovenkant. Dan verzon ik een voor de hand liggende vorm..... (Deze had ik vorig jaar, maar dat was voor sinterklaasavond... klikkerdeklik...) en zo ging het de oven in (op 180 graden 25 minuten):

En zo kwam het er weer uit ; ))

Nou je ziet het hè.... made with love! Als je het ook gaat maken veel succes en eet er lekker van! Fijn weekend verder!

Vandaag zagen wij...

Vanmiddag gingen we met Tukker even naar een plaatsje verderop. Daar, tussen de boerderijen door is een prima route waar ie toch los kan lopen. Moet wel zeggen dat het officieel geen losloopgebied is, maar Tukker luistert prima naar ons, dus dat kan daar wel. ( Hij mag absoluut niet in de weilanden komen hoor...).

Fijn was het. het zonnetje scheen lekker en het was echt weer de vraag....  ja.... wie wie nu uit liet.....  Gezellig keuvelend liepen we te genieten van Tuk´s enthousiastme. Hij kwam zelfs nog per ongeluk een vennetje tegen en tsja... dat werd een nat pak natuurlijk. Eigenlijk nu juist niet de bedoeling, hij heeft de laatste tijd wat last van z´n oor.... Maar ja, het bloed kruipt....

En toen... toen we bijna rond waren kwamen we langs een boerderij. Daar, in het weiland zagen we een soort ren en daar lag van alles in, we konden het eerst even niet plaatsen. Even turen, en toen zei Jan: "Het lijkt wel een speelplaats van een nest pups". Om vervolgens heel verrast te zeggen: "Kijk nog eens goed!" En ja hoor, daar lagen ze....

Dit zagen we in de eerste instantie...

En als je dan een beetje inzoomt....

Oh echt ik had er wel een stoel bij willen pakken, daar raak je echt niet op uitgekeken! Wat een schatjes! Er lagen er 4 in het mandje en 2 ervoor. Het grappige was dat Tukker ze niet kon zien. Natuurlijk werd hij wat ongeduldig en bij een klein protestpiepje van hem strekten de nekjes van al die pups zich.. Als ze op dat moment tegen mij gezegd hadden dat ik er één uit mocht zoeken, dan hadden we nu 2 honden gehad. Misschien vond Tukker dat stiekem ook nog wel leuk!

Samen een straatje om....

Eigenlijk deden we dat niet zo veel met Tukker. Achter onze tuin sluit een veldje aan en dat was een prima plek om ´m even z´n behoefte te laten doen. Kwam bij dat ie heel hard trok aan de riem de eerste jaren, en dus was de keus snel gemaakt.

Een paar keer per dag naar het veldje en verder los laten gaan in het losloopgebied, hier op verschillende lokaties in de buurt. Prima oplossing tot voor kort, maar het werkte niet meer.

Tukker bleek H.D. te hebben en atrose. En daarom moest ie echt bijkomen als hij een keer naar het bos was geweest. Vaak wel een dag, en daarna dan kon het weer. Maar dan kreeg je de situatie dat ie de ene dag niet liep en de andere als een gek los ging. En daar heel veel last van had nadien. Pijnstillers waren dan ook volop nodig....

Nu doe ik het anders. Een paar keer per dag aan de riem door de wijk, (Schepje mee natuurlijk, de uitwerpselen gaan netjes in de put langs de weg..) en natuurlijk een paar keer per week de auto in naar het bos. En dat is echt een uitkomst. Zo logisch natuurlijk, ik verdeel de beweging wat meer en dat maakt dat hij nauwelijks nog pijnstilling nodig heeft.

Ook voor mij is het heel gezellig. D'r is er altijd wel één die mee gaat. En zo heb je nog eens een persoonlijk gesprekje, heel nuttig ook. Het opmerkelijkst is nog dat Junior het zelfs leuk vindt om met Tuk te lopen. En de hond luisterd ook prima naar hem. Het wordt al zo'n gewoonte 's avonds samen lopen, ik zou het missen als het niet zo was.

Zo is het voor iedereen een pluspunt. Ik moet zeggen dat het liedje "samen een straatje rond" me ook wel eens in het hoofd zit als ik 's ochtends heel vroeg met Tuk buiten ben. Lekker fris en rustig is het dan nog en je vraagt je inderdaad af: "Wie laat wie nu uit???"

Goeie ruil!!

Hij had best lang dienst gedaan bij ons in de tuin. Handig als je zo'n zoon als Jan hebt. Is ie nu de rust zellve, da's ooit heel anders geweest. Dan had ie het erg nodig eens flink uit te leven.

Nou dat lukte wel hoor! Op de trampoline (van ong. 3.50 doorsnee) ging ie heerlijk z'n gang. Springen, salto's, zelfs achterwaarts koprollen, alles was leuk. Ook als z'n zussen sprongen en hij heel relaxed in kleermakerszit op de trampo zat was dat best leuk. Hij deinde vanzelf mee, grappig om te zien.... Ook stoeien deden ze hier vaak op, hier een foto van Jan met z´n oudste zus, zo´n 7 jaar geleden:

De trampoline was hier nog niet ingegraven, maar dat bleek later toch wel veiliger...

Ook de meiden gingen vaak met vriendinnen erop los. Dan kwam de camera erbij te pas en werden de leukste foto's gemaakt. Later werd het ook een prima plekje om op te lezen. Als Fleur even "kwijt"was, dan lag ze daar met een boek.  Het was trouwens ook een prima plekje voor een onder-onsje tussen de 2 zussen...

Tot afgelopen zomer...  het was er natuurlijk ook niet echt weer voor, maar de lol was er ook gewoon af. Het ding stond ongebruikt smerig te zijn... dat was niet de bedoeling....

Vorige week ging Jan Tukker uitlaten.  Toen ie thuis kwam kondigde ie aan dat hij de trampoline ging uitgraven.. want hij had aarde geritseld wat weer in het gat kon.. handig toch? Dus zo gezegd, zo gedaan. De heren lieten hun handen wapperen en het enige wat nog even geregeld moest worden was een nieuwe eigenaar voor de trampo.

Volleybalwedstijd.... pilsje na die tijd en de vraag: "Jongens ik heb nog een trampoline voor nop, wie?" gaf de uitkomst. Zondagmiddag werd het spul ingeladen en weggebracht.

De nieuwe eigenaar houdt van vissen. Hij gaf Jan als dank 4 forelletjes mee. Lekker hoor, maar Jan moest ze wel ff fileren, want daar ben ik niet zo van : o  Dat deed ie met plezier : ))

Ik pakte de forellen in in aluminiumfolie. Wortel en bosui ertussen, viskruiden erop natuurlijk en een paar plakken sinaasappel erop. 30 minuten op 200 in de oven. Een herfstsalade erbij en wat röstirondjes erbij. Wat aten we er weer goed van! Heerlijk!

Rest Jan nog op de plek waar de trampoline stond een terras te maken. Nog steentjes zat, dus dat gaat zeker lukken. Zo hebben we aankomende zomer er weer een prima plek in de schaduw bij. Misschien krijgen we wel een warme zomer, je weet maar nooit......