Jubilaris!

Het leven is soms net een emotionele achtbaan. Had ik gisteren nog een gedichtje geplaatst wat aangaf dat het hier ook niet altijd lekker loopt ('k ben er eigenlijk niet zo van, maar 't mocht van haar, en dus..) vandaag is het een beetje feest hier thuis.

Jan is nl. vandaag een heuse jubilaris. We hebben het al uitgebreid gevierd. Daar schreef ik hier over en hier. Toen hij jarig was hebben we ook ter gelegenheid hiervan de oma's en opa meegenomen te eten, vandaar. Gisteren kwamen ze een prachtig boeket brengen namens het bedrijf:

Jan gaf hem aan mij met de woorden en een glimlach: " Kijk eens schat, voor jou, heb ik speciaal voor jou 25 jaar voor gewerkt". Maar zo is het natuurlijk wel. 25 jaar lang... wat een tijd!!

plaatje van www.

Ooit deed Jan na de MAVO, waar we samen in de klas zaten, de MTS. Daarna ging ie in dienst. Hij was daar sergeant. Werd hem gevraagd, achteraf had ie er wel spijt van. Daardoor duurde de diensttijd wat maandjes langer, en eigenlijk kon het hem compleet gestolen worden...

Maar goed misschien heeft het nog wel een beetje geholpen toen ie solliciteerde bij de Philips. Z'n vader zag de advertentie in de krant en Jan dacht:" Wie niet waagt, die niet wint". En hij had gelijk. Hij werd al snel aangenomen.

Als onderhoudsmonteur. Mooi werk wel. Erg afwisselend, en vies word je er niet van. Hij loopt de hele dag in een lichtblauw "maanpak", zou bij wijze van spreke z'n goeie kleding er gewoon onder kunnen houden... Helaas liep het bedrijf niet altijd even goed, en in de 25 jaar heeft Jan een aantal ontslagronden meegemaakt. En een overname. Inmiddels is het N.X.P. geworden. Maar goed. Gelukkig is hij nog steeds een van de mensen die er nog werken...

En vandaag... krijgt ie een speech... en een gouden horloge en nog een schaal in de kleuren van het bedrijf (zelf uitgezocht van een folder...). Jan is er niet zo van allemaal. Klinkt misschien wat ondankbaar, maar ja, hij is nu eenmaal van doe maar gewoon, doe je al gek genoeg.

Vandaag heeft ie vroege dienst. En om half zes werden de taarten ingeladen en daar ging ie. Ik mag toch hopen dat dit ritme nog een poos doorgaat. Want hoe je het ook wendt of keert, het is toch een voorrecht een vaste baan momenteel.

Jan, als je dit vandaag nog leest:  Gefeliciteerd en dankjewel! Dankjewel dat je ook voor ons zoveel jaren gewerkt hebt. En hopelijk komen er nog heel wat jaartjes bij. Op naar de 40 ; ))