En dat was juni...

En dan is de maand juni zomaar weer voorbij. Wat gebeurde er veel hier in huis...

We kochten Pino:

Daar wordt nu volop aan gesleuteld. Bijna elk vrij uurtje zit Jan met A in de garage. Ze genieten er gelukkig nog steeds volop van, anders was het ook niet vol te houden. Voor de kinderen is het meer de man die zondags het vlees snijdt momenteel. Maar ach, gelukkig is dat tijdelijk.

Tukker werd ziek. En gelukkig na een operatie ook weer beter. Best een spannende periode. Momenteel kampt ie nog een beetje met de naweeën van dit alles. Zijn wond is een heel klein beetje ontstoken. We hebben daar zalf voor van de dierenarts en het lijkt de goede kant op te gaan : )

Fleur stopte met haar studie. Om vervolgens te kiezen voor Pedagogische Wetenschappen. Sinds ze deze keuze maakte is ze weer de vrolijke, opgeruimde Fleur die we kenden. Pfff...

deze bedoel ik : )

Ook Mirte liet van zich schrijven. Eerst slaagde ze voor haar VWO, om vervolgens nog een gokje te wagen d.m.v. een herexamen Nederlands. Helaas was dat cijfer lager dan de vorige. Dus die gemiddelde 8 zit er helaas niet in, maar daar legde ze zich heel gemakkelijk bij neer. Maar goed ook, want een 7.9 gemiddeld is vind ik ook al een wereldprestatie! 


En dan liet Mirte ook nog haar haar afknippen. Voor Stichting Haarwensen. Inmiddels is ze helemaal gewend aan haar nieuwe kapsel;

Ze was ook nog eens heel verrast over alle mooie reacties. 


Vanavond, de laatse avond van Juni is ze op verjaardagsbezoek bij Anna. Het meisje waardoor haar afknip avontuur begon. Een heel speciale verjaardag dus. Hoe mooi kan je de maand afsluiten...


De maand juli staat voor de deur. Natuurlijk met de nodige sleuteluurtjes aan Pino. Voor de meisjes staat er ook veel leuks op het program. Fleur gaat aninmatiewerk op de camping in Zuid-Holland doen. Met een compleet nieuw team mensen. Zoals haar zus op vakantie gaat met voor haar onbekenden. Met een jongerenreis naar Kroatië. 


Junior sloot vorige week ook het één en ander af.

Oei, een hele oude foto, maar het opschrift op het t-shirt klopt nog steeds :)

Met een mooi rapport gaat ie over. Volgend jaar examen. Dan zit ie in de vierde van de Mavo. Mede door de hulp van Fleur met het plannen zijn de dreigende onvoldoendes de kop in gedrukt. Jan neemt zelf al een aantal dingen over met het plannen, mooi! 


Hij gaat volgend schooljaar met openbaar vervoer naar school. Na jaren met de taxi gebracht te zijn. Spannend, maar ook goed voor hem. Ook gaat de locatie van de school veranderen.  Zo zijn er een hoop veranderingen voor een jongen met PDD-NOS. Er is dus werk aan de winkel in de vakantie. Want er moet wat voorbereid worden, wil dit alles soepel verlopen.


Genoeg stof om over te schrijven denk ik zo. Ga ik doen. Jullie lezen van mij. Of je wil of niet ; )

Over shoppen en koken...

Nee, ik heb nog geen give-away idee bedacht. Zover was ik nog niet gekomen. Vandaag ben ik met de 2 dochters de stad in geweest. De één gaat volgende week op vakantie naar Kroatië en de ander begint volgende week op de camping met animatiewerk voor drie weken. Dus er moest nog het één en ander aangeschaft worden.

Het was bést puzzelen wanneer we zouden gaan. Volle agenda's bij de dames maakte dat het een beetje moeilijk plannen was. Maar we kwamen eruit hoor. Vandaag kon goed, alleen moest Mirte vanavond om zes uur weer aantreden achter de kassa bij de plaatselijke supermarkt.

Als je dan een dagje shoppen wil, moet je het goed doen. Om half elf waren we in Apeldoorn en om half vier werd de trein terug gepakt. Daarna moest er toch best snel gegeten worden. Tukker kookt nog niet zo best, dus ik moest het toch écht zelf doen...

nee, dit is Tukker niet hoor, dat zou toch zielig zijn...

En aangezien ik nu eenmaal geen mens ben die onder druk goed functioneert  bereidde ik het avondeten gisteren al wat voor.

Rijstsalade werd het. Met druiven, walnoten, bosui en kipfilet. Het recept? Komt ie:

Nodig:
. 1 pak notenrijst.
. 1 doosje druiven zonder pit.
. Een stuk of 10 walnoten.
. 1 kipfilet.

Gisteren bereidde ik het voor.
. De notenrijst kookte ik volgens de aanwijzingen op het pak.
. De druiven sneed ik half door.
. De walnoten kraakte Mirte en ze brak ze in stukjes.
. De kipfilet bakte ik mooi bruin (met een beetje kruiden) en 'k sneed 'm in stukjes.

De hele handel ging in de koelkast. Vandaag, toen we om vier uur thuis kwamen gooide ik alles in een ruime schaal bij elkaar. Toen kwam de dressing in beeld:

. Een paar eetlepels yoghurt en dezelfde hoeveelheid  fritessaus. Een beetje mosterd naar smaak erdoor en goed roeren.

. De dressing door de salade roeren en nog eventjes laten staan. Trekt het er even lekker door.

Het recept kwam van een vriendin van Fleur. Met haar vierde ze vorige week haar verjaardag en dit was één van de buffetgerechten. Wij zijn er inmiddels achter dat dit ook een prima recept is voor een dagje "iets minder tijd" en ook aan het eind van een warme zomerdag kan ie héél goed. Hopelijk maak ik het om die reden nog vaak klaar deze zomer!!

500!!

En daar is ie dan... mijn vijfhonderste blogje!! Poeh, wat een getal hè? Niet te geloven toch?

Soms denk ik als ik weer eens herinneringen aan het nalezen ben op mijn blog: "Waar haalde ik het vandaan?" Maar eigenlijk was dat maar zelden een probleem. Er gebeurt hier in en om huis en leven zoveel waar ik over kan schrijven. En als ik eventjes geen inspiratie had liet ik gewoon de toetsen het werk doen.

Over huis, tuin en keuken ging het. Dat huis zorgde zelfs vanaf vorig jaar november voor een tweede blog. Opruimen die hap, was de boodschap. Nou, da's gelukt! De tuin was het volgende project op dat blog. Want een kastje per dag werd een stukje tuin per dag, 't is maar hoe je het interpreteert... Maar goed, ik dwaal weer eens af, ben ik goed in geloof ik : o

Deze blog dus. Begonnen om de mooie dingen in mijn leven te delen. Dat  wordt goed ontvangen gelukkig! Ik kwam er vandaag achter dat ook het Volgers-getal rond is geworden. 150 al! Wow... en het mooie van het verhaal is dat ik door dit blog zelf ook steeds meer ben gaan genieten van de goede dingen om me heen.

De inspiratie die ik opdoe van anderen wil ik zeker ook nog even noemen. Hoe leuk is het om blogs te lezen van mensen die besparen, consuminderen of juist de mooie aankopen voor in huis met je delen. Of creatieve ideetjes. Leuke anekdotes uit het dagelijks leven. Om nog maar te zwijgen over de wijze lessen die ik regelmatig voor mijn neus krijg bij het openen van de klep van de laptop.

En tsja... nu hoort bij een feestje een cadeautje. Maar ik kan nog niets geschiktst vinden om te geven... Ik heb nog eventjes tijd nodig om erover na te denken wát. Ik hoop dat jullie me de tijd nog eventjes gunnen, dan ga ik me daar eens uitgebreid in verdiepen. Voor nu kan ik gelukkig niets anders zeggen dan:

Fleur en kleur gezaaid...

Vorig jaar haalde Jan de trampoline weg uit de tuin. Na lange tijd een favoriete plek te zijn geweest voor de kinderen. Eerst springen en gekke capriolen uithalen, ( dus graafde Jan 'm in, net wat veiliger...) later als een soort chill annex hangplek.

Op de plek van de trampoline moet een terras komen. Maar zoals met zoveel projecten hier in huis... het duurt eventjes voordat het zover is. Meestal is er dan weer een ander project dat voor gaat, in dit geval Pino,  of we worden opgeslokt door dingen van alledag. Die moet hierheen gebracht, er moet iets aangesloten/gerepareerd worden, je weet het niet. Best handig dat je als man weet hoe je dingen zelf moet aanpakken, maar het kost vaak zo'n hoop tijd ; )

Dus had ik een zandgat. Ik haalde het onkruid er al eens weg, en harkte de boel een beetje aan. Nou ja, zo moest het maar dan... Totdat...

Ik op de blog van Valhalla zag dat er bloemzaden bij de A.ldi te koop waren. Ik kocht twee busjes en strooide het uit. Lange tijd gebeurde er niet zoveel. Ja, het werd een beetje groen en lang, en Junior vroeg me op een gegeven moment of ik niet een stukje vergeten was met het maaien...

Maar nu komen de bloemen uit! Het eerst wat te lange gras verandert in een heuse bloemenwei. Nou ja, als je het zo fotografeert dan:

Net echt, tóch? En moet je eens kijken wat er dagelijks tevoorschijn komt! Het lijkt wel een bloementoverbal!!

deze is nog zo aandoenlijk nét uit de knop... wat een prachtige kleur  hè?

En dit alles voor twee keer 2.50! Ik zou het zo weer doen. Mag bijna hopen dat het terras nog eventjes op zich laat wachten. (Grapje hoor Jan).

Wil je nog meer Fleur en Kleur zien vandaag? Klink dan even hier!

Z'n gangetje...

Ja, dat was een erg geslaagde actie gisteren. In de ochtend een berichtje schrijven en dan de klep dicht. Geeft een hoop rust. En toen ik gisterenavond om een uurtje of half tien thuis kwam en de klep van mij weer los mocht was het ook veel leuker! 20 reacties stonden er om gemodereerd te worden en dat is toch een verrassing!

Daar waren er nog 5 voor Mirte bij. Leuk hoe enthousiast jullie reageren, ook op haar nieuwe kapsel. Het is toch best spannend wat anderen ervan vinden, maar ze heeft tot nu toe- ook in het dagelijkse leven- alleen maar positieve geluiden gehoord. Soms vragen mensen waarom ze het af heeft laten knippen (je had het zo mooi lang...) maar haar uitleg geeft dan ook weer veel goede reacties. Toch fijn...

Vandaag ga ik maar weer dezelfde strategie aanhouden. Nu is het nog rustig in huis. Jan is weer werken en Junior moet vandaag weer naar school. Niet dat dat nog stimulerend is hoor. Gisteren hebben ze gecomputerd en film gekeken. Daar werd ie niet bepaald vrolijk van. Hij heeft zoiets van als we toch naar school moeten, mag het dan op z'n minst een beetje nuttig zijn? En ja, ik kan 'm geen ongelijk geven...

De meisjes slapen nog. Ik denk dat als ik een uurtje verder ben, ze dan wel weer boven water zijn. Zonde om te lang in bed te liggen, vinden ze vaak. Dat hebben ze van hun moeder : )

Als ik de klep dicht heb ga ik me eens storten op de was. En op de tuin vandaag. Jan heeft geen tijd voor thuis momenteel, dus ik ga eens kijken hoe een elektrische heggenschaar werkt. De hagen groeien boven de klippen uit, dus ik móet wat... Ben alleen bang dat Jan de bovenkanten van de heggen nog even moet doen daarna. Of ik zou zo'n ding moeten hebben:

hihi... misschien toch best handig...

Vanmiddag moeten we nog naar Junior's school. Oudergesprek, altijd wel leuk. Junior mag zelf ook mee, dat heb je op je 15de. Ben toch ook wel een beetje benieuwd wat de juf te vertellen heeft. 

Al met al allemaal niet zo heel bijzonder dus. Maar goed, het weer werkt leuk mee dus erg is anders. Ik heb er al een rondje wandelen met Tukker opzitten en ik kan je vertellen, zo met de rug in de zon is dat absoluut geen straf.

So... m'n koffie is op en ik ga aan de slag. Mocht ik jullie vandaag overdag niet meer spreken, dan wens ik je een fijne dag. En geniet even lekker van het zonnetje, daar waren we aan toe, tóch??

Klep dicht!

Je leest het hier regelmatig in blogland. Hoe fijn het is een stapje terug te doen. Een beetje eenvoudiger leven en ook tevreden daarmee kunnen zijn. En soms, soms is het goed daar even bij stil te staan. Neem nu de computers en telefoons hier in huis...

Ik ben de enige hier in huis die geen gebruik maakt van internet op de telefoon. Nu moet ik zeggen dat onze kinderen niet de hele dag met dat ding in de zak lopen en ook niet in paniek raken als ze ´m een keer vergeten zijn hoor... maar sinds ze gebruik maken van deze dienst wordt er regelmatig eventjes gecheckt. Ook door vaderlief, soms zelfs tijdens een gesprek.

Vind ik niet zo leuk. Maar ik betrap mezelf erop dat ik hetzelfde doe met de laptop. En dan vooral als het gaat om reactie van mijn medelandgenoten in Blogland. Bleh, soms krijg ik wat van mezelf...

Neem nu dit weekend. Ik knipte Mirte´s haren kort en natuurlijk is dat zelfs voor een kapster als ik een grote stap. ´t Is toch mijn eigen kind en al heb ik al 32 jaar knippen erop zitten, dit was anders. Ze had het sinds peutertijd niet meer zo kort gehad en ik vind het dan ook spannend wat anderen daarvan zeggen...

plaatje van www.

Dus de klep van de laptop ging open, eventjes kijken. Klusje doen, nog eentje en als er dan weer tijd voor even zitten was, klep weer open. Oh, weer een reactie, leuk!! Herkenbaar?

Vandaag ga ik het toch eventjes anders doen. Dit ding blijft even dicht, vanavond ga ik er pas weer even achter. Kijken of het werkelijk zoveel rust met zich mee brengt als ik hoop. Maar natuurlijk vind ik het wel leuk om dan nog eventjes van jullie wat te horen hoor!

Nou, fijne dag allemaal, en misschien dan tot vanavond!!

Het grote metamorfoseavontuur voor Stichting Haarwensen.

Tijden had Mirte ervoor gespaard. Ze kwam op het idee door Anna, haar vriendin. Anna bleek vorig jaar leukemie te hebben. Ze moest chemo's ondergaan en daardoor verloor ze haar lange, blonde haar.

Gelukkig was daar Stichting Haarwensen. Deze stichting biedt gratis pruiken aan aan kinderen zoals Anna. Ook Anna mocht een pruik laten aanmeten en ik hoef natuurlijk niet te vertellen hoe belangrijk dat voor een meisje van 18 is in zo'n situatie...

Mirte had toen al best lang haar. En Anna "waarschuwde" Mirte eventjes fijntjes, dat als ze het ooit af zou laten knippen ze dan wél aan de stichting moest denken. "Alsof ik het ooit kort zou knippen.." dacht Mirte toen nog. Maar na er eens over nagedacht te hebben vond ze het toch niet zo'n gek idee.

Wél onder voorbehoud. Het moest lang genoeg zijn zodat het in ieder geval niet héél kort zou worden. De vlecht moet voor de stichting 25 cm. zijn. Dus Mirte moest nog eventjes.

Vorige week ging ik eens meten. We kwamen erachter dat het lang genoeg was. Nu nog moed verzamelen. Gelukkig was Fleur deze week ook thuis en toen we Mirte aangaven dat haar haar wel een beetje lijzig lang werd was ze snel overstag. Nog een keer voor de zekerheid de meetlat erlangs:

Het was toch écht lang genoeg! Dus kapmantel om, schaar erbij en toen deed ik iets waarvan ik nu nog niet weet wie het enger vond, Mirte of ondergetekende...

Maar goed. De eerste stap was gezet dus de volgende volgde...

En daar kwam dit resultaat uit:

links

achter

rechts

en in beweging ; )

Gelukkig is ze er zelf heel blij mee. Ze verzekerde me nét nog dat ze er nog geen spijt van heeft. Vooral niet om het doodeenvoudige feit dat ze iemand anders, die er niet voor kiest het haar te verliezen er heel blij mee maakt!! Enneh oh ja. Ik heb Mirte aangegeven dat, als er vriendinnen zijn die de stap ook durven nemen, ik het er gratis bij hen afknip. Iemand van jullie misschien ook??

Cliffhanger...

Ik ben net even druk bezig geweest. De eerste handeling had dit als resultaat:

Met daarbij meteen eventjes het adres waar het naar toe gaat... morgen meer!!

That's life...

En dan zit ik een beetje gaar te wezen op de bank vanochtend. Mijn eerste kop koffie al door de keel, maar ja. Lukt nog niet zo heel erg, dat wakker worden.

Gisterenavond was het een latertje. De vriendinnen van Fleur waren zo tegen half twee vertrokken. We hielpen haar met opruimen en om twee uur kon ik gaan slapen. Om half zeven ging de wekker weer. Mirte moest vanochtend alweer vroeg aan de slag.

Vanavond komt de familie op bezoek. Niet allemaal. Een paar met vakantie, en een paar zegden gisterenavond af. Ik weet ook niet precies wat er van de rest wél komt, we zien het wel. Wordt in ieder geval niet druk. Is ook niet erg, zo spreek je elkaar wat meer.

Zo eens even kijken wat er voor boodschappen gehaald moeten worden. En dan ga ik die gezellig bij Mirte afrekenen bij de kassa. Daarna nog de boel weer een beetje opruimen en dan zijn we klaar voor vanavond. Wie weet hou ik nog wat tijd over om te genieten van een zonnetje vandaag. Ik hoop dat dat zo mag zijn.

Morgen even helemaal niets. Heb ik ook nodig na zo´n feestweekend. om weer een beetje te aarden. Ik hoop nog even tijd te hebben voor mijn hobby. Ik vond gisteren via via een leuke site. Geeft inspiratie en dan gaat het kriebelen. Hopelijk komt er morgen iets moois uit. Als ik het de moeite waard vind laat ik jullie mee genieten! Voor vandaag: Geniet er een beetje van. Want met dit in mijn achterhoofd doe ik dat ook:

plaatje van www.

John Lennon had het bij het goed eind!!

Goeiemorgen jarige job!

Het is wél een beetje kaal hoor, dit. ´s Morgens wakker worden in de wetenschap dat je oudste jarig is en dan is het zo stil. Je woont natuurlijk nu op kamers en je bent eventjes nog niet thuis.

Gisterenavond vierde je je verjaardag al voor de vriendinnen in Nijmegen. Veel handiger om het daar te doen, dat scheelt hen een hoop reistijd. Vandaag kom je heus wel thuis, alleen wat later. Gelukkig zijn er telefoons, en kwam Junior gisterenavond op het idee om drie whats-appjes tegelijk te sturen. Leuk toch?

20 Jaar! Oef, wat een leeftijd is dat zeg! Best gek voor mij ook om ineens een moeder te zijn van een 20jarige! Een tijdje geleden was ik bij ouders van een vriendin van jou en moest ik lachen dat de vader daar zo'n moeite mee had. En nu is het hier al zover!!

En in die 20 jaar ben je heel erg gegroeid. Niet alleen fysiek, hoewel dat ook wel zo is. Van een kleine baby van 46 cm. tot een jonge vrouw van 1.80... Da's niet niets. Maar ook geestelijk ben je heel groot geworden. 

Mooi mens, dát ben je. Altijd klaar staan voor een ander. Je hebt een vriendin die visueel gehandicapt is en daar stond je gewoon voor klaar. Van de kleuterschool tot nu toe hebben jullie nog steeds contact. Het leuke is dat zij ook in Nijmegen woont en jullie elkaar ook spontaan vaak tegenkomen in trein of Universiteit.

Ook met je broer kan je heel goed overweg. Natuurlijk heeft ie je het bloed vaak onder de nagels weg proberen te halen en was je ook wel eens boos op hem. Maar je hebt de kunst je je te verplaatsen in zulke kinderen en daar maak je nu handig gebruik van door voor deze studie te kiezen!

Hier kon je Jan nog redelijk aan, hoewel dat momenteel misschien iets lastiger is...

Het straalt, het borrelt om je heen. Toen we deze week 's avonds je tas even kwamen ophalen was dat voor ons weer duidelijk. Je kwam er eventjes voor naar je kamer, maar vertrok daarna weer richting vriendin, waar je eigenlijk was die avond. Om een uur of 10 's avonds fietste je de stad weer in.

Tegen het verkeer in, op je blitse fiets met de grote bos blond haar achter je aan wapperend. Pap en ik hadden stiekem schik over dat plaatje. En over het feit dat er altijd actie is in jouw buurt. Heerlijk!

Meid, je hebt het duidelijk héél erg naar je zin in deze fase van het leven, maar je neemt het leven ook zéker serieus. Dat is een heel goede balans en ik hoop dat je die balans nog lang mag houden. Gefeliciteerd met je verjaardag, en we eten er vandaag nog een lekker stuk Tiramisutaart op! Tot straks!!

Dromen over Pino...

Oh hoe heerlijk vonden Fleur en ik het gisteren om eens even lekker melig te doen... maar goed. Nu weer over tot de orde van de avond.

Nét even spullen van Fleur opgehaald van haar kamer en nu zitten Jan en ik lekker even achter de laptops. Een beetje te brainstormen en dromen over hoe het er allemaal straks uit gaat zien als we op weg gaan met onze Pino.

We werden al een beetje gewaarschuwd door de vorige eigenaar. Laat wat spulletjes op je kampeerplaats staan als je even een boodschapje gaat doen met de camper anders kan het maar zo zijn dat je plek verzegd is als je terug komt. Dus openen wij M.P. en gaan op zoek naar een bustent.

Eventjes maar en dan komen we al een retro exemplaar tegen. Echt zo'n soort voortent maar dan voor een bus. Zet 'm aan de luifel en je krijgt ineens best veel leefruimte : )  Vraag blijft waar Junior dan slaapt. Er kan een binnentent in gehangen worden, maar dat gaat natuurlijk weer ten koste van de leefruimte. En wat als Mirte ook nog mee gaat?

Niet onmogelijk, zo kwamen we achter. Zij keek toch ineens héél anders tegen Pino aan toen we het over een paar daagjes zee hadden. Of toen we Tukker toch nog maar even een extra inenting lieten geven voor het geval we nog in Frankrijk terecht zouden komen. ("Wat, gaan jullie naar Frankrijk??").

Ik denk dat het 2 héle simpele tentjes worden. Zulke uitklapbare, geen gezeur toch? Want het blijft a way of life, het camperen en dan moet je vooral niet te moeilijk willen doen. Daar ga je je niet bepaald vrij bij voelen... En da's nu nét waar het hier allemaal om gaat!

Intussen dromen wij nog even vrolijk verder. Over vintage klapstoeltjes, het liefst in felle jaren 70 kleurtjes. Het tafeltje staat al in de gang, eindelijk wordt ie straks in gebruik genomen. Kijk, hier staat ie al op de foto:


                   


We kochten 'm ooit bij een kringloop. Zo van je weet maar nooit, als we nog eens een camper kopen...  Deze foto komt uit een blogje van 30 april 2011. Heeft eventjes geduurd dus...

De gordijntjes heb ik inmiddels uitgewassen. Jan had ze nog steeds in de bus hangen, en dat leek me niet handig gezien de werkzaamheden daar...  Die trouwens gestaag vorderen. Elk vrij uurtje wordt erin gestoken,  maar mét plezier hoor!

En intussen... intussen kijk ik nog even verder. Op M.P., bij de kringloop, ach net waar je het tegen komt. Laatst kreeg ik een piepklein koffiezetapparaatje van schoonmoeder van zus. Zó schattig, en helemaal in de stijl van de bus. Léuk toch??                        

Banaan in vliegtuig.

Altijd leuk om eens te kijken bij "verkeersbronnen" op het dashbord. Ik weet niet of het voor jullie herkenbaar is maar ik hou ervan ; ) Zo ook vanavond. Nu wéét ik dat ik over uiteenlopende onderwerpen schrijf maar deze vond ik wel heel uniek: "Banaan in vliegtuig" was een zoekwoord van vandaag. Ik vraag me toch echt af hoe ik daar over geschreven heb. Fleur en ik werken enige theorieën uit... (waarschuwing, Fleur is héél creatief...)

gegoogled op "banaan in vliegtuig", écht waar!

. Ik schreef een tijdje geleden over Pino, onze nieuwe camper. Misschien had ik het wel over de voordelen ervan. Zoals dat we niet meer op vakantie met het vliegtuig hoeven en dus makkelijker een banaan mee kunnen nemen. Nu hoeven we niet meer door de douane heen en is er dan een banaan toegestaan (?)

. Misschien weet ik het niet meer, maar had Tukker toevallig een banaan te pakken en liet ie 'm van schrik vallen toen er een vliegtuig overvloog. ( hij is nl. ook bang voor luchtballonnen...).

. Mirte draaide een beetje door van al het leren en zei toen: "Ik ben niet gek, ik ben een ... ja juist vliegtuig!" Nu neemt ze meestal komkommer mee naar school maar misschien door de examenstress pakte ze een banaan???

. Of had ik misschien een banaan in die pannenkoek van laatst gesneden en vloog er toen ineens een vliegtuig over??

. Of was Jan in een vlaag van geen zin in leren een vliegtuigje aan het vouwen die per ongeluk later in de bananenmilkshake terecht kwam?

Oh jee, we kwamen er écht niet meer uit. Er was nog maar één manier om erachter te komen. Ten einde raad gingen we over tot deze laatste strohalm... we google-den gewoon deze zin! En ja! Toen kwam de aap (of eigenlijk banaan ) uit de mouw!!

De hele zin was geschreven in augustus 2011. Fleur ging per vliegtuig naar Oxford en in dezelfde maand maakte ik een heerlijke vruchtensap met een banaan ! Oef, het mysterie is opgelost. Wij kunnen in ieder geval weer goed slapen straks. En misschien hè, neem ik nog een lekker bananensapje voor het slapen gaan!!!



.

Dansen op het ritme...

Geen idee wat er zo dadelijk in mijn berichtje staat maar hopelijk komt dat vanzelf. Geen inspiratie, ook wel gezegd, maar ik vertrouw maar op wat er boven komt borrelen. Het leven is een dansvloer, las ik laatst. En het is de kunst om mee te bewegen op de muziek.

plaatje van www.

Drukke tijd, deze periode. In ieder geval al wat de kinderen aangaat.

Herkenbaar? Einde schooljaar. Kamp voor jongste vanaf morgen tot vrijdag. Ik zal zo eens even de was ophangen, weet ik zeker dat alles droog is wat eventueel nog mee moet. En ik zal me eens eventjes verdiepen in het programma. Kan ik het één en ander even doorbespreken met Junior. Best handig dat ie weet wat hem een beetje te wachten staat. Nieuwe omgeving en ander ritme is genoeg reden voor ontsporen. Dus als ik dat d.m.v. wat voorbereiding voorkomen kan zal ik dat zéker niet laten!

Mirte moet vanmiddag op voor haar her. Hopelijk gaat het lukken, maar ze houdt er zelf ook rekening mee van niet. Een beetje realistisch moet de wel blijven, een 7.5 is heel hoog voor een examen Nederlands. En ach, het papiertje is al binnen dus...

Fleur is eind deze week jarig. En Fleur zou Fleur niet zijn als dit niet uitgebreid gevierd wordt. Donderdag op haar thuisbasis in Nijmegen, vrijdag bij ons thuis voor de vriendinnen van de middelbare school en zaterdag voor familie. Ik zal toch wel een beetje blij zijn als alles weer achter de rug is, hoe gezellig dit alles ook vaak mag zijn.

Begin juli gaat Mirte op vakantie. Fleur gaat dezelfde dag naar de camping waar ze 3 weken recreatiewerk gaat doen. Als ze daarvan terug komt is er nog een vakantie voor haar in het verschiet.

Ondertussen is Jan niet te traceren hier in huis. Hij is óf werken óf bij de camper. Het werk daaraan vordert gestaag, maar het is al met al een hele klus. En met de vakantie die hijgt in z'n nek moet het natuurlijk wél af ; )

Mijn schoonmoeder was deze week weer opgenomen in het ziekenhuis. Weer wat benauwd, ze moest andere medicatie en wat bloed toegediend. Ze kan elk moment weer naar huis mogen, ik hoor het wel als het zover is. Dan kar ik in mijn groene autootje richting stad en haal haar op. Zo niet, dan ga ik vanmiddag nog eventjes op bezoek denk ik zo...

En zo dans ik tussen al deze dingen door. Zoveel mogelijk in mijn eigen ritme maar soms raak ik de tel een beetje kwijt. Vooral als ik de meerdere muziekjes door elkaar heen hoor wordt het een beetje lastig. Dan pak ik mijn laptop er eventjes bij en schrijf de hele handel van me af. Heerlijk dat dat kan en dan ook nog eens een keer met zoveel "lotgenoten"!!

Op de goede afloop!!

Wij (Junior, Tukker en ondergetekende) komen net van de dierenarts af. Tukker moest voor nacontrole en de hechtingen mochten eruit. De dierenarts was zeer tevreden. Wij niet minder trouwens.

Gisterenavond zijn Jan en ik nog even met Tuk naar het bos geweest. Daar heeft ie zich nog even heerlijk uitgeleefd. Flink rennen en spelen met soortgenoten, hij doet niets liever. Door z'n heupafwijking heeft ie de dag daarna dan wel nodig om bij te komen. Hij is dan zo moe dat ie het maken van deze foto's (met flits) gewoon toelaat:

Hier was ie nog echt in dromenland...

Zie je dat open oogje? Wel in de gaten dat er iets gaande is, maar dan...

Ik moet wel zeggen dat ik erg voorzichtig met Tukker geworden ben. Als ik hem uitlaat let ik er heel goed op dat hij niets eet wat ie onderweg tegenkomt. Er is nog een hond in de buurt die net zo ziek was in dezelfde periode. Ze hebben deze hond gelukkig beter kunnen maken zonder operatie maar je schrikt hier erg van...

Maar goed, Tuk is er weer helemaal en over een dag of twee mag ie ook weer volop zwemmen. Ik denk dat we dat maar eens gaan vieren in het bos nabij het water lijkt me zo ; ))

Als je haar...

Ik zit nu net RTL 4 te kijken. Je weet wel, dat voetbalprogramma waar ze de wedstrijden die gespeeld zijn die dag nog eens fijntjes herkauwen. Tsja... wat is er nog te zeggen vandaag. 3 Keer verliezen in de eerste ronde, wat kún je daar nu nog mee...

Groot is mijn opluchting dat het in ieder geval nog ergens over gaat in dit gesprek. Over de kapper die mee gegaan is. Hanni schijnt in ieder geval nog een goede job te hebben volbracht. En ook de kapper van Roelof wordt nog eventjes fijntjes besproken. Op de vraag van Johan of ie door z'n vrouw wordt geschoren geeft hij aan al jaren naar een Turkse kapper te gaan.

Zo zie je maar weer. Zelfs op zo'n avond als vanavond is er maar één ding echt belangrijk. Als je haar maar goed zit ; ))

Pfff... móet dat?

"Pfff mam, het gaat wel erg veel over mij", was Mirte's reactie vanochtend. "Ja, klopt, zeg ik. Weet je wat, de volgende keer schrijf ik eens een keertje over je broer en zus...".

Zus... Fleur is gestopt met haar studie. Zo, da's eruit. Niet dat ze niet meer gaat studeren volgend jaar hoor, maar niet meet op de PABO. De ALPO, wat ze nu deed, was een combi tussen de PABO en Pedagogische Wetenschappen. En gaandeweg kwam ze erachter dat dat lesgeven niets voor haar is.

Individueel, dat is wat haar trekt. Zich concentreren op dat éne kind dat dat zo nodig heeft. En kijken hoe ze dan zo goed mogelijk kan helpen. Daar kwam ze eigenlijk al wel begin dit jaar achter... maar de stap nemen om dan ook je hart te volgen, da's moeilijk. Gelukkig zag ze in dat dat de enige goed weg was. En dat daar dan wat praktische nadelen aan zitten, dat is dan zo.

Wat wás ze opgelucht zeg, toen ze de beslissing had genomen zich helemaal op Pedagogische wetenschappen te storten. Dat ze volgend jaar weer in het eerst jaar moet beginnen, ach. Ze heeft al wel een aantal studiepunten, dus dat heeft natuurlijk z'n voordelen.

Broer... Die gaat goed momenteel. Ook dankzij Fleur. Zij begeleidt hem met het plannen van zijn huiswerk (zo'n half uurtje in het weekend) en hij neemt het zo langzamerhand heel mooi over. Top! Wie zei er dat jongens totaal niet kunnen plannen?? Ze hebben soms nét iets meer begeleiding nodig, maar het lukt echt wel hoor. Zelfs Jan, een jongen met autisme doet het nu goed!

3 Kinderen met ieder zo hun eigen dingen. Zó leuk te zien hoe het zich allemaal ontwikkeld. Van de week las ik zo'n mooie quote, dat het leven een dansvloer is en je alleen maar hoeft mee te bewegen met het ritme van de muziek. En zó is het volgens mij precies!!

Tóch een her...

Mirte zit toch weer achter de boeken. Leren voor dinsdag, dan heeft ze herexamen Nederlands. Ik kwam vanochtend langs het huis lopen en had zomaar een déjà vu. Grappig toch hoe snel je een lerend kind weer ontwend bent.

Hoezo her? is de vraag van velen om ons heen. Je bént toch geslaagd??? Ja, dat klopt inderdaad. Maar om de loting van haar volgende studie te ontlopen heeft ze 0.9 punt meer nodig. Dan slaagt ze cum laude. En Mirte zou Mirte niet zijn als ze dat gokje niet gewoon zou wagen.

Een examenbundel geleend bij een klasgenootje en de leraar Nederlands inmiddels gemaild voor tips. Die had er niet zoveel voor haar. Ze had het examen niet eens slecht gedaan, het was ook gewoon erg lastig en de normering was niet zo heel hoog. Beetje pech dus.

Mirte leert inmiddels nog eventjes verder. Ik vind het helemaal top, die ambitie van haar. En wat een ander daar dan van vindt... ach het maakt haar niets uit. En gelíjk heeft ze!!!

Yes! Geslaagd!!

Ja hoor, natuurlijk! Mirte is met glans geslaagd! En wij zouden wij niet zijn als we daar geen versiering voor hadden:

Ik hoef er niet meer bij te vertellen hoe blij ze ermee is ; ))

Toch wel een beetje spannend...

Mirte krijgt vanmiddag haar examenuitslag. Tussen 16.00 en 18.00 wordt ze gebeld. Eigenlijk vond ze van de week dat ze niet zou kunnen zijn gezakt. Maar op één of andere manier is die overtuiging toch wat minder     nu de klok wat meer in de richting van vier uur komt. Dus brandde ik toch nog maar eventjes een kaarsje:

bij een mooi fotootje van onze middelste. En we duimen toch ook nog maar eventjes voor de zekerheid. Want je wéét maar nooit...

Kleur en fleur waar je blij van wordt...

Nog weer eens eventjes een keertje gesnuffeld in de dozen, die we zondag mee kregen, leverde toch weer wat interessants op. Zo kwam ik dit servies tegen:

Een broodschaal, 4 ontbijtborden en 4 vleeswarenschaaltjes, naar mijn interpretatie. Als je achterop het servies kijkt lees je Royal Bonn Tokio. 1833. Best oud al dus. Maar een heel mooi bloempatroon in een prachtige kleur:

Die volgens mij zó mooi is dat het wel mee kan doen aan het item van Veronique, kleur en fleur op woensdag. Hier zie je nog meer kleurigs en fleurigs. Best nog eventjes leuk om tussen te neuzen, zo in de ontspannen uurtjes voor DE wedstrijd... Hopelijk is het vanavond ook weer oranje in ons land!!!

Op chique.

Wat is het toch leuk om mee te maken. Nu was Mirte aan de beurt, vanavond is het eindexamengala. Mirte nodigde haar vriendin Anna uit om bij ons thuis te komen optutten en omkleden. Om daarna door Jan gebracht te worden in een poepchique auto. Hoe leuk is dat...

Haren in de krul, nagels doen, make up op en een mooi galajurkje aan. Mirte (donker) in een nude-tintje en Anna (blond) in het zwart. Een prachtig stel meiden, klaar voor het feest. Helaas voor jullie heb ik de foto's waar Anna op staat niet geplaatst, vanwege de privacy. Mirte daarentegen had er geen problemen mee:

Jan leende de auto van A. Een zo goed als nieuwe Volvo. Er werd een colbert van de buurman geleend ; ) en daar gingen ze... Fleur ging mee voor de foto's. Deze schoot ze nog even bij de rode loper:

Momenteel is het feest nog in volle gang. Ik ben na het puinruimen thuis heerlijk op de bank neergedoken, nu al benieuwd naar de verhalen van vanavond!

Verwennerij...

Wat heeft het leven ons toch weer verwend. Komt het verhaal:

Gisteren hadden we een gezellige zondag met ons vijfen thuis. Om half elf 's ochtends zaten we lekker buiten onder ons afdak aan de koffie toen de telefoon ging. Mijn ouders. Even horen hoe het met Tukker ging (helemaal goed trouwens, hij schooit alweer heerlijk om z'n eten!) en of het uit kwam dat ze eventjes kwamen. Ja, natuurlijk... dus om elf uur zaten we met z'n zevenen om tafel.

Daarna even eten en dan zouden Jan en ik nog een stuk gaan wandelen. Nog eventjes zonder hond, leek ons verstandig. Hij houdt nog geen grote stukken vol. Maar de middag liep heel anders. Een uur of één. Telefoon. Mijn zus. Haar schoonmoeder gaat verhuizen naar een andere woning, wat kleiner. En dan moet er natuurlijk het nodige opgeruimd worden.

Nou, dat had ze gedaan. Zus, zwager en dochter waren 's ochtends nog even langs geweest om te kijken of er nog iets van hun gading bij zat, maar zij zijn niet zo van de oude spullen. Geeft niets zei schoonmoeder, ik doe het hele boeltje wel naar de rommelmarkt. En tóen, tóen dachten ze aan ons. Of ik misschien eventjes nog wilde kijken. En 't liefst vandaag nog, schoonmoeder wou er duidelijk vanaf.

Daar wijzigden we graag onze plannen voor. Hou ons "oud spul" voor en wij zijn van de partij. En we hebben er geen spijt van! Kijk en geniet eventjes mee voor een kleine selectie:

Een Droste serviesje. Helemaal nog gaaf. Mooi hè?

Detail...

Hartelijk dank voor het peper en zoutstel... ik vind hem gewéldig!

Kijk nou... lief toch?

En dan nog dit:

Een eh... geen idee eigenlijk...

't Hoort bij elkaar en dit staat eronder:

Corning glass uit de U.S.A. 't Is van melkglas. Ik zou er graag iets meer van weten. Ik dacht maarzo, misschien hebben jullie een idee?

En zo staan er nog heel wat dozen in de gang. De schoonmoeder had het liefst dat we alles meenamen. Wij zijn de beroerdste niet hoor : ) Ik ga vandaag nog eens lekker rommelen in de dozen en als ik nog meer dingetjes tegenkom die een blogje waard zijn hoor je vanzelf van mij. Voorlopig ben ik eventjes zoet : ))

Proefkapsel.

Mirte heeft volgende week dinsdagavond eindexamengala. Alles is geregeld. Jurkje, tasje, schoenen, haarklem en oorbellen. Alleen de kapper nog. Nou die heeft ze natuurlijk erg dichtbij. En gelukkig ben ik nog steeds de enige die ze volop vertrouwd als het om knippen en stylen gaat : )

Vanavond na de wedstrijd hadden we toch een beetje een lichte kater. Tijdens de wedstrijd van onze oosterburen hielden we het allebei een beetje voor gezien. Hangen op de bank, laptop erbij, armbandje in elkaar gedraaid en toen verveelden we ons zomaar. Om tien uur besloten we maar eens even een proefkapsel voor dinsdag in elkaar te draaien.

Draaien dus. Vintage krulset (volgens Mirte dan hè) erbij:

Opwarmen en draaien maar:

Ja, dat zie je goed. Mirte's haar is erg lang momenteel. Dat komt doordat ze aan het sparen is voor stichting haarwensen. Als ze er 25 cm. (vlecht) af kan laten knippen en het zit nog nét over haar schouders mag ik dat doen. Dus nu nog maar eventjes zweten met de rollers, 't is toch voor een goed doel...

De rollers lieten we afkoelen en ik haalde ze eruit. Dan krijg je dit effect:

Oeps, zakt toch best al weg... de volgende keer iets meer en kleinere rollers gebruiken. Toch wel handig, dat proefdraaien. Voor nu kamde ik het met een hele grove kam uit en zette ik er de klem in:

De klem heeft Fleur ook gedragen op haar gala, leuk toch? Het werd zo'n beetje goed gekeurd door de dame. Alleen vonden we allebei dat de zijkanten wel iets meer creativiteit konden gebruiken. Beetje invlechten dus:

Het zit nog een beetje pluizerig, maar om er nu een bult lak in te spuiten zo vlak voor het slapen leek me niet zo'n goed idee. Dus dinsdag... dinsdag zit het allemaal nét eventjes wat chiquer. Weet je wat? Als ze klaar is voor het feest komt er nog een update. Mét galajurkje (ja, hij is kort) en hakken (nog effies inlopen ; ) Dus... wordt vervolgd!!

Bus kopen : o

Er gebeurt hier weer van alles in huize ...... Zal ook eens een keer saai zijn hier. Jan is vanochtend blij naar Drenthe vertrokken. Hij had een bus gesignaleerd waar een goede motor en versnellingsbak in zit. Een vijfbak, toch wel wat fijner met rijden.

Vanochtend om 7 uur zat ie op de rand van het bed. Kan je vertellen dat dat op een latedienstdag heel apart is. Hij is nu eenmaal niet van de vroege. Toen ik hem verbaasd vroeg wat ie ging doen zei ie dat ie mij ging verlaten ; ) Ik had het gisteren allemaal niet zo meegekregen, maar het bleek dus dat hij vanochtend een afspraak voor de bus had.

Hij belde net. Hij heeft 'm gekocht. Nu snel de motor en bak eruit, kan ie snel door naar de sloop of een andere liefhebber... Niet hier op de stoep, ik wil niet op een autosloop wonen, dat is 'm gelukkig duidelijk ; )) Maar hoe je het ook wend of keert, surpriseman kwam weer even leuk om de bocht zetten.

Met Tukker gaat het allemaal goed. Ik heb alleen vanochtend wél een medicijngevecht met 'm moeten houden. Hij krijgt een drankje en 5 verschillende tabletten. Drankje en 1 soort tablet gingen goed, dat tablet heeft een lekker smaakje, vandaar. Maar bij de rest hield ie strak de kaken op elkaar. Dus los wrikken en achter op de tong leggen maar. En dan bek dicht, zo moet ie wel slikken zou je denken...

Tuk is een jachthond dus de bek is ruim. En nét als ik dan dacht dat ie het tablet doorgeslikt had, bleek het verstopt in z'n wang... Maar goed, deze aanhouder heeft gewonnen! En nu ligt meneer lekker te snurken op z'n kleed, na een bakje voer en een gezellige wandeling (nou ja kleintje dan...).

De rest van de dag moet ik thuis zijn voor Tukker. Geen straf hoor, ik heb 'm gisteren zó gemist dat ik dat er graag voor over heb. Fijne dag vandaag en voor de liefhebbers: Prettige wedstrijd!!

Yes!!!

Nou, volgens mij hebben jullie fanatiek geduimd...Het gaat de goede kant op met Tukker. Vanochtend konden we om half tien bellen en toen vertelde de assistente dat hij best goed te pas was! Hij had gegeten en gedronken en was ook al uitgelaten. Onder dat uitlaten was ie lekker eigenwijs geweest. De assistente wou linksaf, maar Tukker rechts, zoiets : )

Vanmiddag belde de dierenarts ons nog eventjes. Het ging nog steeds goed. Tuk zit nog wél aan het infuus, maar dat is ook wel voor de zekerheid. Vanavond kunnen we hem tussen half zeven en acht ophalen. Ik sta om vijf voor half zeven op de stoep ; )

Ik ben nu alleen thuis. En zonder hond is dat wel echt alleen... Gek toch dat je zo'n beest al zo snel mist. Ik heb al heel wat keertjes op z'n kleed gekeken en dan... oh ja, da's waar ook...

't Is heel wat hoe sterk een hond zich houdt ondanks alle pijn. Gisterenmiddag ging ik gras maaien en toen liep ie er zelfs nog om heen met z'n bal. Ik maakte nog eventjes snel een fotootje:

Tukker heeft al jaren een grote bal om te spelen. Kleine maakt ie toch alleen maar stuk. En stél je nu eens voor dat hij per ongeluk wat van dat materiaal binnenkrijgt en hij raakt ervan verstopt... daar wil je toch écht niet aan denken...

Tóch opereren...

Dankjewel voor alle felicitaties! Daar zou je een echt feestgevoel van moeten krijgen. Maar dat liep even totaal anders vandaag...

Ik vertelde jullie een paar blogjes geleden hoe opgelucht ik was dat Tukker alleen een buikgriepje had. Nou niets was minder waar. Het verhaal ging zó:

Gisterenavond gingen wij, zoals ik al schreef, naar de dierenarts. Die constateerde een buikgriep en Tukker kreeg medicijnen mee tegen misselijkheid en diarree. En wij kregen het advies dat als hij alsnog braakte ondanks de medicatie wij meteen moesten bellen. Dag of nacht.

Om half twee vannacht hing ik aan de telefoon. De waarnemer van dat moment (een andere dan 's middags) sprak zijn collega nogal tegen. 't Was nog niet zo nodig om nu al te bellen, sprak hij. Een beetje gerustgesteld, maar ook verontwaardigd gingen we slapen. Nou ja, een poging dan : (

Vanochtend gaf ik Tuk bouillon. Dat ging goed. Later, om een uur of 11 nog een keer. Maar toen werd ie wéér misselijk. Hij ging buiten gras eten, en dat was voor mij het teken alsnog de arts te bellen. Om half 3 vanmiddag waren we welkom.

Na een onderzoekje moest Tukker voor een röntgenfoto. Daaruit bleek dat er veel gas in zijn darmstelsel zat en dat zou duiden op een verstopping. We gaan hem opereren, meldde de dierenarts. En wel nú...

Om een uur of vijf werden we gebeld. Er was geen oorzaak gevonden, vermoedelijk is Tukker daar gisterenavond al afgekomen met ontlasting. Wél waren zijn darmen erg geïrriteerd en ze hebben deze dan ook gemasseerd. Wat later, om half zeven ongeveer belden ze opnieuw. Hij had gebraakt en er was bloed meegekomen. Oeps. Ze denken aan een ontsteking in de maag, misschien wel door de verstopping. Hij had alleen geen koorts vanmiddag, vonden ze toch gek...

Nu ligt ie aan het infuus en krijgt hij ook antibiotica. Morgen moet hij zeker nog een dagje blijven. We mogen vanavond op bezoek, maar zien daar voor Tukker vanaf. Hij wordt waarschijnlijk wat onrustig als ie ons ziet en ook het feit dat we voor de tweede keer weg gaan zonder hem vinden we zielig.

Morgenochtend om half tien mogen we bellen. hopelijk horen we niet eerder van hun, dan is het een goed teken. Duimen maar, 't is niet anders. Duimen jullie weer mee?

7 Juni.

Mooie datum. Dat vonden we tenminste toen we onze bruiloft gingen bespreken. Onze trouwdag is op de dag af precies 22 jaar geleden. Waar blijft de tijd...

Nou misschien in het opvoeden van onze kinderen... In 90 trouwden we, in 92, 94 en 96 werden onze kinderen geboren. En da's dan best een hectische tijd zo met 3 van die kleintjes.

fotootje uit 96, nét na de geboorte van Jr. 

Maar wél helemaal mijn ding hoor, laat daar duidelijkheid over zijn. Ik ben nu eenmaal een geboren moeder, en gelukkig mocht ik het ook beleven, deze rijkdom!

En in het genieten, daar ging ook veel tijd in zitten. Leuke vakanties. Eerst in Nederland op de camping, later naar Oostenrijk en toen we eenmaal door hadden dat dat best te doen viel, zo'n lange reis met kids en hond, zijn we járen achtereen naar Frankrijk geweest. Eerst met een 4 persoonscaravannetje en een tent voor de kinderen, later vond ik het toch nét een stuk comfortabeler in een huisje of chalet. Dat dat vanaf nu weer anders gaat worden lees je hier.

Maar er gaan momenteel al niet zoveel kinderen meer mee. 1 hoogstens. Dus ach, dat moet passen in Pino. Tentje erbij. Jr. was al bang voor claustrofobie, maar wij hebben hem overtuigd dat de ruimte waar ze eerst met z'n drieën pasten nu toch zeker groot genoeg moet zijn voor zijn inmiddels wat langere lijf. Daar kon ie niets tegenin brengen...

Ook thuis waren we altijd aan de "hobby". Nog steeds trouwens. Een oud huis is nooit af, maar hoe erg is dat... We wonen er prima, en volgens mij dient het huis ook daarvoor. En ook in de tuin hoef je je hier niet te vervelen. Maar ondanks het werk daarin genieten we er ook van. Inmiddels mét hippe buitenkeuken ; ) Nu nog de zonnestralen.

Ik geloof wel dat wij het hebben getroffen. Met huisje, boompjes en beestjes. Met de kinderen en natuurlijk met elkaar. Ik denk maarzo dat dit voorlopig nog héél goed vol te houden is. Want als je zó rijk bent mag je je handen in elkaar knijpen, tóch??