7 Juni.

Mooie datum. Dat vonden we tenminste toen we onze bruiloft gingen bespreken. Onze trouwdag is op de dag af precies 22 jaar geleden. Waar blijft de tijd...

Nou misschien in het opvoeden van onze kinderen... In 90 trouwden we, in 92, 94 en 96 werden onze kinderen geboren. En da's dan best een hectische tijd zo met 3 van die kleintjes.

fotootje uit 96, nét na de geboorte van Jr. 

Maar wél helemaal mijn ding hoor, laat daar duidelijkheid over zijn. Ik ben nu eenmaal een geboren moeder, en gelukkig mocht ik het ook beleven, deze rijkdom!

En in het genieten, daar ging ook veel tijd in zitten. Leuke vakanties. Eerst in Nederland op de camping, later naar Oostenrijk en toen we eenmaal door hadden dat dat best te doen viel, zo'n lange reis met kids en hond, zijn we járen achtereen naar Frankrijk geweest. Eerst met een 4 persoonscaravannetje en een tent voor de kinderen, later vond ik het toch nét een stuk comfortabeler in een huisje of chalet. Dat dat vanaf nu weer anders gaat worden lees je hier.

Maar er gaan momenteel al niet zoveel kinderen meer mee. 1 hoogstens. Dus ach, dat moet passen in Pino. Tentje erbij. Jr. was al bang voor claustrofobie, maar wij hebben hem overtuigd dat de ruimte waar ze eerst met z'n drieën pasten nu toch zeker groot genoeg moet zijn voor zijn inmiddels wat langere lijf. Daar kon ie niets tegenin brengen...

Ook thuis waren we altijd aan de "hobby". Nog steeds trouwens. Een oud huis is nooit af, maar hoe erg is dat... We wonen er prima, en volgens mij dient het huis ook daarvoor. En ook in de tuin hoef je je hier niet te vervelen. Maar ondanks het werk daarin genieten we er ook van. Inmiddels mét hippe buitenkeuken ; ) Nu nog de zonnestralen.

Ik geloof wel dat wij het hebben getroffen. Met huisje, boompjes en beestjes. Met de kinderen en natuurlijk met elkaar. Ik denk maarzo dat dit voorlopig nog héél goed vol te houden is. Want als je zó rijk bent mag je je handen in elkaar knijpen, tóch??