Hé ouwe!

Zo riep jij je vader vroeger altijd, Jan! En nu... nu ben je zelf van de leeftijd van die ouwe. Gék idee hè, stel je voor dat....

Je was 29 toen Fleur werd geboren. Een heel klein meisje, vooral in jouw handen. 'k Kan me herinneren dat de verpleegster, zelf ook niet klein, jou vertelde dat je 3 vingers door dat babymouwtje moest doen en dan het handje pakken. Zó kreeg je dat pieterpeuterige mouwtje om dat armpje heen. 3?? Vroeg jij verschrikt... Het staat nog op band en ik schiet elke keer wéér in de lach als ik het zie.

Daarna kwam Mirte en toen jij 33 was werd Jan geboren. Vernoemd naar je vader die helaas 6 weken voor Junior's geboorte overleed. In één klap was jíj Senior. Het leven gaat door, dat werd die zomer pijnlijk duidelijk.

Je genoot van je drietal. Een échte vader, dol op een potje stoeien na het eten, vaste prik in jouw leven. Toen je nog thuis woonde waren je zussen de klos, daarna ik en gelukkig had je toen je kids daarvoor... Vonden ze niet erg hoor, getuige de beelden die we dáár nog van hebben. Maar ook rustig een boekje lezen met ze vond je leuk. Dus élke avond voor het slapen werd dat gedaan. Oók in de caravan op vakantie, kijk hier maar...

Nu zijn je kids zó groot dat ze jou ouwe zouden kunnen noemen. Tot vandaag is dat nog niet gebeurt, maar wat niet ís kan nog komen, dús ; ) Jan Jr. 's stem klinkt nét zo zwaar als je jouwe. En als míjn vader belt neem je nu ook op met "ouwe Jan", om misverstanden te voorkomen.. En ook de meiden zijn jouw trots. Kóm er niet aan zie ik je denken en ik snap 'm helemaal.

Maar een beetje ijdel ben je ook wel.Want hóe leuk vind je het dat sommige mensen helemaal verbaasd zijn dat jíj Fleurs vader bent, in hun ogen had je haar oudere broer kunnen zijn. Beetje slecht voor je schoenen, als je er half naast gaat lopen, maar ja...

'k Geloof dat ik hier maar eens mee moet stoppen trouwens. Eigenlijk zou ik dit stuk ook niet moeten schrijven, want met jouw woorden te spreken.... Je bent m'n váder toch niet, ik krijg ook steevast op moederdag te horen dat ik je moeder niet ben, als ik vraag of je wat voor me wil doen...

En m'n eigen vader, ja daar gaan we vanmiddag ook nog heen. Eigenlijk om te barbequen maar ja, het weer hè, dus dat wordt chinees. Ook heerlijk. En natuurlijk nemen we een cadeautje mee maar dat verklap ik nog niet. Want opa leest ook nog wel eens een blogje van mij, dus voor nu alvast: Fijne vaderdag, pap!!