Morgen is het 7 juni. Onze trouwdag. Vorig jaar was dat 20 jaar. Dat moesten we vieren, vonden we. We houden het graag eenvoudig, en zo kwam het dat we 's ochtends richting kust reden. Althans, dat was de bedoeling. Maar hoe het kwam weet ik niet meer, Jan reed helemaal de verkeerde kant op. Ach sh... zei ie en hij keerde om....
Toen we binnendoor terugreden de goeie kant op zagen we ineens in de verte wat liggen. Toen we dichterbij kwamen bleek het een man te zijn. Hij lag half op de weg en de fiets lag er naast. Gelukkig heeft Jan voor z'n werk EHBO gehad en reanimatie. Hij stapte uit en liep richting man. 't Zag er niet goed uit, dat kon ik als leek ook nog wel zien. Hij was lijkbleek en Jan zei mij 112 te bellen. Dan begin ik vast te reanimeren gaf hij aan.
Dan wordt het toch wel menes. Het idee dat je 112 moet bellen is heel raar. 'k Had het al eerder aan de hand gehad toen we brand in huis hadden, en ik kreeg weer zwaar de kriebels. Jan gaf aan dat de man alweer bij kwam. Reanimatie bleek toch niet nodig te zijn.. Wél had hij hem al op z'n zij gelegd. En hield Jan hem aan de praat. De man van de alarmcentralen stelde me wat vragen en stuurde snel politie en een ambulance. Tot die tijd heb ik de auto's gewaarschuwd met een scheef oog op Jan.
De politie was er gelukkig snel. Dat gaf al een heel rustig gevoel. De ambulance was ook snel te plekke en nadat de man "ingeladen" was kwam ik erachter dat het een buurman van mijn beste vriendin was. Gék is dat dan, je kent hem eigenlijk en het was me niet opgevallen. Hij zag er ook zó anders uit op dat moment... Wij gingen na overleg tóch maar op naar zee. In de auto heb ik de moeder van m'n vriendin nog gebeld en m'n ouders, die wonen in dezelfde straat.
Later op die dag, toen we nog even contact met m'n ouders hadden, bleek dat de man een gescheurde aorta had. ( Het enge was dat mijn vader al een tijdje wachtte op een operatie aan de aorta. Verdikt. Best confronterend als je dan het gevolg ervan mee maakt.) De man is gered na een lange operatie. 's Avonds zijn we nog even naar de moeder van m'n vriendin geweest. Het is prettig om je verhaal te doen op zo'n moment, en ook te horen hoe het aan de andere kant beleefd werd.
Gelukkig was de man snel weer thuis. Zijn vrouw kwam die week nog met een bosje bloemen aan omdat Jan hem gered had. Dat voelde eigenlijk helemaal niet zo zwaar, je doet gewoon op zo'n moment wat moet... (Het blijft ook een gek idee dat je dán juist verkeerd rijd. Moest het zo zijn??).
Eind juni wordt de man 70. Zijn vrouw kwam ons vragen of we ook willen komen op z'n feest. Als jullie dat echt graag willen doen we dat, hebben we gezegd. We willen niet het gevoel hebben dat ze zich verplicht voelen. Maar we vinden het bést een eer!!
Dat jullie uitgenodigd zijn, dat snap ik. Als jullie er niet waren geweest, had deze meneer niet meer geleefd. Een eng idee, maar knap van jouw man!
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat jullie er waren en wisten hoe en wat. Het is voor die mensen heel belangrijk, dus laat je de eer ten deel vallen.
BeantwoordenVerwijderenDat heeft dan toch zo meoten zijn dat jullie net voorbij kwamen ... bijzonder om dan een jaar na dato zijn verjaardag mee te mogen vieren lijkt me!
BeantwoordenVerwijderenJa ik geloof er absoluut in! Jullie zijn gewoon gestuurd.
BeantwoordenVerwijderenEr zat vast een engeltje op die man zijn schouder die er even voor heeft gzorgd dat jullie zijn richting op reden.
Geweldig toch!
Lekker naar zijn verjaardag gaan ik zou ook willen dat jullie dan kwamen.
liefs Vlinder
Het moest zo zijn ....alles heeft een reden...zei mijn moeder altijd!!
BeantwoordenVerwijderenMaar....je mocht bij mij elke week wel op visite komen hoor en dan niet uit een soort van verplichting maar gewoon uit pure dankbaarheid dat je op dat moment de juiste beslissingen hebt genomen om iemands leven te redden (en die iemand is heeeel belangrijk voor allen die hem lief zijn) dus...ga lekker naar die verjaardag toe....en denk dat 'ze' heet een eer zullen vinden jullie te mogen ontvangen.
Mooi verhaal....met een gelukkig einde...
Fijne dag,
liefs, Trudie.
Inderdaad,alsof het zo moest zijn.
BeantwoordenVerwijderenEn dat jullie uitgenodigd zijn,op zijn zeventigste verjaardag,is erg mooi.
Groetjes Ans
Maar goed dat jullie daar reden, niet voor niets, alles heeft een reden.
BeantwoordenVerwijderenVoor morgen een heel fijne trouwdag:))
Groetjes,
Eefie
Toeval bestaat niet ...
BeantwoordenVerwijderenwat fijn dat Jan zo gehandeld heeft, en leuk dat jullie ook mogen komen,
BeantwoordenVerwijderenheee, leuk om te lezen, morgen is het ook onze trouwdag, zal morgen aan jullie denken.
Lieve groet Stina
Ach, Trudy... mooi verhaal. Wat een bofferd deze man. En niets is zomaar....
BeantwoordenVerwijderenToch wel een beetje eregasten hoor, alsof het zo moest zijn dat Jan 'fout' gereden was, maar eigenlijk reed hij de goede kant op voor de buurman althans. Groetjes, Colin
BeantwoordenVerwijderenJeetje Trudy wat een indrukwekkend verhaal. Op het juiste moment op de juiste plek.
BeantwoordenVerwijderenZelf geloof ik absoluut in toeval hoor dus geloof ik niet in dingen die zo moeten zijn.
Ik begrijp hoe dankbaar die mensen jullie meoten zijn. liefs Hélène
Jullie waren op het goede moment op de juiste plek!
BeantwoordenVerwijderenDe reddende engel........Jan is zijn naam.
Groetjes,Ger
dit zal je nog wel een poosje bezig houden, goed erover blijven praten, dat is goed voor later, enne veel plezier op het feest, geniet ervan , liefs marion
BeantwoordenVerwijderenniks geen toeval hoor, het leven heeft soms zo zijn eigenaardigheden. En soms mag je voor engeltje spelen.......
BeantwoordenVerwijderen