Heb ik je wel eens gezegd dat....

Dat vroeg ik me even af, Fem.. Want kletsen kúnnen we wel. En vaak hebben we veel lol over de dingen die we beleefden als puber. Gieren van de lach als we herinneringen ophalen. Want wat tóen zelfs nog een beetje serieus werd genomen als bakvissen, is nu kost voor een gezellig avondje. Wat ís het kostbaar wat wij samen hebben. Een heel verleden vanaf de 4de klas lagere school.

Jammer genoeg zaten we op de middelbare school niet bij elkaar in de klas. Maar mede door de korfbal bleven we ook toen een stelletje Jut en Jul. Jíj door je open opstelling t.o.v. anderen altijd heel geliefd, ik wat meer verlegen, maar wat hád ik het naar de zin in jouw gezelschap.

En ook bij jou thuis was het altijd fijn. Ik vergeet nooit de oudejaarsavonden. Je woonde bij ons achterin de straat en na twaalven gingen we -ook later nog- altijd even kleppen. Je vader zorgde voor de entertainment met z'n Elvis platen. Daar kregen we nog een lesje muziekcultuur gratis bij, of we wel wísten dat de meest popmuziek z'n oorsprong had bij deze gewéldige zanger.....

We hebben áltijd contact gehouden. Ook toen de kinderen er al waren gingen we bij elkaar naar verjaardagen en natuurlijk knipte ik jullie haar. Dus één keer in de 6 weken was het zéker bijpraten. Hoe intenser werd het contact afgelopen december....

Op die maandagochtend toen bij ons de bom insloeg. De bom die het overlijden van jouw oudste zoon inhield. Verdwaasd ben ik naar je huis gelopen. Héél onzeker, want ik wíst natuurlijk wel dat jij voor mij belangrijk bent, maar of je op dat moment op mij zat te wachten.... Gék is dat toch dat ik daar aan twijfelde, maar ja, zo werkt dat bij mij nou eenmaal.

We zijn een half jaar verder alweer. Ik heb je nog nooit zo veel gesproken als in deze tijd. Meestal ga ik onaangekondigd even langs, 'k wil niet dat je er voor thuis blijft. Maar na een week je elke keer niet thuis te treffen hebben we tóch maar even wat afgesproken. Want je gaf me laatst nog aan dat jullie zónder alle mensen om je heen nérgens waren geweest, dat heb ik dan nog maar weer extra in m'n oren geknoopt.

't Was gezellig gisterenavond. 't Huis zat vol toen ik kwam. Gelukkig weten de vrienden van je zoon jullie ook nog goed te vinden. En jouw armen staan zoals gewoonlijk áltijd open voor ze. No hard feelings, en dat wéten de jongens ook. Fantastisch vind ik dat. Toen de kamer later "leeg" was, wij bleven met z'n tweeën  over, kwamen de persoonlijkere gesprekken. Héél dierbaar zijn die voor mij.

Meid, ik hoop dat je als het nodig is áltijd bij ons aanklopt. Want de deur staat wagenwijd open, wanneer dan ook! Ik wéét dat je zo bescheiden bent dat je het niet makkelijk doet, maar het is maar dat je het weet. Want nogmaals, je bent dierbaar voor mij. Hóe dierbaar, dat probeer ik hier nog maar weer eens duidelijk te maken!