Kaartlezen....

Mirte gaat vanavond even gezellig stappen met haar vriendinnen. Eigenlijk hadden ze eindfeest van school. Maar op dit feest komen ook de 1ste en 2de klassers. De wuppen noemen ze ze oneerbiedig... En de zaal die door school elk jaar wordt afgehuurd is eigenlijk te groot. Dus daar wordt het niet gezelliger van.

Even over gebrainstormd en daarna hadden de dames besloten de kroeg in te gaan. Maar ze verzamelen bij een vriendin in de stad. Eerst moest Mirte nog werken van 5 tot 8. Om kwart voor 9 was ze thuis, ze moesten nog afsluiten, schoonmaken en spiegelen...  Dus ze gaat net even wat later dan de rest. Of wij haar even weg kunnen brengen..

Ik zou haar brengen, dan was het mooi verdeeld want 's nachts is het voor mij niet zo´n succes alleen door de stad te lopen dus Jan haalt dan op. "Heb je een adres?" vroeg ik, want ik heb haar daar nog nooit heen gebracht. Ja hoor, dat had ze. Google Maps aan en kijken maar. 'k Ben best bekend daar in de buurt maar dit stukkie nieuwbouw ken ik nog niet. En een kaart.... da's niet aan mij besteed.

Héél clichee misschien maar ik bén er zo één hoor!  Een richtingsgevoel van... tsja hoe omschrijf ik dat.. Nou ja, als ik je vertel dat als we aan het winkelen zijn ik soms niet meer weet van welke kant ik kwam als ik de winkel uitkom, zegt dat dan genoeg?  En een kaart... die heb ik pas een béétje leren gebruiken toen we vóór het T.om-T.om tijdperk naar Frankrijk gingen. Zo'n 2 weken heb ik nodig en dan begin ik inzicht te krijgen.Nét als we naar huis gingen zág ik het. Om het het volgend jaar compleet weer opnieuw te moeten opbouwen.

Dus nu hebben we óók zo'n Navigatiesysteem. Maar ja, Mirte wil wél een beetje op tijd bij haar vriendinnen zijn. En het is ongeveer 15 minuten rijden. Zo lang heb ík nodig om het ding in te stellen. Dús... Jan zei: "zal ik 'r maar even brengen dan"... En terwijl ik dit zit te typen denk ik dat ie allang weer op de terugweg is. De schát.....