Vakantiegevoel...

Dat het hier thuis al totaal anders is dan door het jaar heen had ik al verteld. Rustig vooral. De meisjes niet thuis. Inmiddels al wél berichtjes van ze gehad. Van Mirte alleen sms berichtjes, zij is niet zo'n bel meisje. Maar de berichtjes die we van haar kregen waren ronduit positief. Daar ben ik heel blij mee. Ik vind het nogal stoer van haar namelijk. 18 Jaar en dan met een bus vol mensen op vakantie die je totaal niet kent.  Maar, zoals ze schreef, het is daar super (!) en héél gezellig!

Fleur had ik gisteren nog een tijdje aan de telefoon. Eindelijk een keertje tijd om te bellen. Recreatiewerk is superzwaar, zo zegt ze en ik geloof haar graag. Maar er zitten ook heel veel leuke kanten aan. Zoals een fijne groep collega's en het feit dat ze als BN-ner over de camping gaat.

"Fleur! Fleur! wat gaan we nu doen??", krijgt ze dan kinderen achter zich aan. Ook in de gestolen minuutjes dat ze vrij is. Maakt haar niet uit. De leuke band met de kinderen, die vindt ze belangrijk. En natuurlijk het creatief uitleven. Gisterenavond, zo vertelde ze, hadden ze "in Holland staat een huis" gespeeld. En zij mocht Linda Koprol zijn. Helemaal leuk, met een koprol opkomen en je helemaal inleven in zo'n personage. Net iets voor haar!!

"Kán zijn dat ik straks een Rotterdams accent heb, als ik terug kom", vertrouwde ze me toe. Nou, dat meenden we nu al een beetje te horen : ))

Maar ik dwaal weer af. De rust hier in huis geeft een ander gevoel. Je bent lekker snel door de klussen heen en dat maakt dat ik straks zelfs wel eens helemaal klaar kon zijn voor de vakantie! Da's me in jaren niet gebeurt! Vanavond nog even de laatste afspraken en dan komt daar dat gevoel...

plaatje van www.

Dat gevoel wat je als kind al had. Op de laatste schooldag. Of toen ik werkte bij mijn eerste baas. In een heel klassiek kapperszaakje. Heel veel mensen die wekelijks kwamen wassen-watergolven. Op zo'n laatste dag was het dan een gekkenhuis, maar we waren allemaal zo gemotiveerd dat we nog sneller klaar waren dan op een hele drukke dag. En dan kwam mijn vader me ophalen en reden we naar huis in zijn Opel Kadet.  Met in het achterhoofd dat je zomaar 2 weken vrij was! Top!!

We hebben nog steeds niet echt plannen gemaakt. Kan ook nog niet, Pino is nog niet klaar. En met plannen zet je daar druk op en da's nu net niet de bedoeling. Vanochtend ging Jan, die inmiddels ook vrij is van zijn werk weer vol goede moed naar de garage. "Heb je er nog wel zin in?" vroeg ik. "Ja hoor" zei ie. De klus schiet ook al behoorlijk op. Waarschijnlijk kan vandaag het huwelijk plaatsvinden. Zo noemt Jan de samenkomst tussen Pino en motor/versnellingsbak.

Maar het feit dat ik volgende week helemaal vrij ben is al heerlijk! Wél ga ik met Mirte, die zondag thuis komt nog 3 dagen richting Scheveningen. Hotel geboekt en daar even lekker shoppen en uitwaaien aan het strand. En wie weet... komt Jan ons samen met Junior ophalen. In Pino!!