En dan heb je autisme én vakantie...

Oeps. De vakantie is begonnen voor Junior. Dat betekent als het aan hém ligt: Uitslapen tot een uurtje of twaalf. Of één, 't is maar wanneer je wakker wordt. Dan de kleding aan die op je stoel nog ligt van gisteren en misschien nog eventjes naar beneden. Met een beetje geluk heeft je moeder een boterham voor je op het aanrecht liggen en als er dan ook nog een beker drinken en je medicatie bij in de buurt zijn, krijg je dat ook nog binnen...

Dan weer snel naar je slaapkamer waar de computer al aan het opstarten was. Daar had je wel voor gezorgd, je hebt zo je prioriteiten... Je duikt er meteen achter en gaat aan het gamen, ontwerpen en socialisen. Misschien krijg je honger tussendoor. Zo niet, dan gaat de dag vanzelf wel weer over in de nacht... en als je moe bent kan je nog nét je kleding weer op dezelfde stoel als vanochtend leggen voor je je bed induikt tot weer een uurtje of twaalf...

gelukkig hoef ik dit nog nét niet te doen als het tijd is om te eten...

Geen goed idee dus, vind ik als moeder van Jan. Dus voel ik me toch erg genoodzaakt daar flink structuur in aan te brengen. En dit ook samen met Jan te bespreken. Vakantie is leuk, maar een kind als hij heeft nu eenmaal een dagindeling nodig. Met vaste tijden en afspraken.

10 Uur opstaan en ontbijten. Douchen, computertijd, koffie, lunchen en klusjes doen. Voor dat laatste stelde ik een lijst op. Hij mag zelf kiezen. Zat keuze al, tot nu toe:

Gras maaien, koken, appeltaart bakken, kamer schoonmaken en stofzuigen, mee boodschappen doen, helpen in de tuin, Tukker uitlaten enz. Vandaag koos ie voor koken. We maakten vanmiddag samen een lasagne klaar en het was heerlijk! Complimentjes ten over tijdens het avondeten.

We hadden het nog even over de lijst, vanavond tijdens het eten. "Er staan nu eenmaal dingen op die je niet dagelijks kan doen", zei ik. "Maar zoiets als koken, dat mag wel bijvoorbeeld 2 keer per week. Vooral als je het zo lekker doet."

Nu is Jan meer een bakker dan een kok. Op school had ie al kookles en toen vertrouwde hij mij al toe dat hij dat toch leuker vond. En als het dan appeltaart is wat gemaakt wordt wil hij dat wel vaker. "Eén keer in de week appeltaart dan maar?" was zijn conclusie... Nou Jan, of dát zo'n goed idee is : o