Verjaardagskriebels...

Jr. en ondergetekende waren 1 en 2 augustus jarig. Midden in onze vakantie. En dus besloten we het niet te vieren, dat stelden we uit tot 1 september. Ach, dat duurt nog een tijdje, dacht ik...

Ik kijk van de week op de kalender en wat zie ik tot mijn verbazing? September komt zaterdag al om de hoek kijken! Oeps... Aan de slag dus!

Ik weet niet of het herkenbaar is voor jullie, maar als er een verjaardag aan komt, ga ik mijn huis altijd met anderman's ogen bekijken. Dan is er ineens van alles mis, dingen waar ik normaal prima mee kan leven. Voorbeeldje?

De ramen. Ik ben geen lapper. En als ik dat al eens doe dan alleen even snel de onderste ramen. De bovenwinden, daar kan ik niet bij en de trap pakken kost me altijd net teveel tijd. Ach, waarom zou ik ook? Jan is meestal door de week wel eens in huis en dan vraag ik hem toch? Met z'n bijna twee meter denk ik altijd dat hij geen trap nodig heeft.

Gevonden op het www. Zou Tukker dit ook kunnen leren ; ))

Woensdagochtend. Mijn hoofd liep over en dus pakte ik papier en pen. Als ik alles opschrijf wordt het voor mij een stuk overzichtelijker. Aan de slag dan maar. Gelukkig begint de dag hier al heel vroeg, zo om kwart over zes en dan kan ik al een behoorlijke slag slaan voordat de rest "tot leven" komt.

Jan kwam uit bed en Mirte ook. Dan drink ik koffie als zij ontbijten. Daarna weer snel aan de slag. Ineens zie ik vanuit mijn ooghoek een trap voorbij komen. (Hij had het briefje ook ontdekt!) Buiten worden de ramen zomaar brandschoon. Alleen, dat heeft nog steeds niet zoveel zin, binnen moet het ook, dus ik dien een verzoekje in. Dat vlot wordt ingewilligd.

Banken aan de kant, ramen schoongeschrobt (tsja, dat was nodig...) en meteen maar de stofzuiger langs de zijkanten heen. Een dweiltje erna is ook geen overbodige luxe. En oh ja, de planten krijgen ook even een douche, hebben we dat ook maar gehad.

Geeft rust als zo'n klus klaar is. Gisteren nog even een doek door het huis gehaald. Kan me wat dat betreft in ieder geval niets meer gebeuren. Natuurlijk, er blijven nog zat dingen die gewoon nog niet klaar zijn in huis, maar ach, dat hoort bij ons. Ik heb altijd de neiging om te vragen aan de critici wanneer ze een gaatje in hun agenda hebben om te helpen.

Vandaag flans ik een paar taarten in elkaar. Vanavond halen we samen de boodschappen voor de verjaardag en als het goed is maait Jan het gras nog even snel. Wat een gedoe eigenlijk, voor een paar uurtjes feest!

Eén groot voordeel is er wél... Als het straks zondag is hè, dan geniet ik volop! Van de rust die weergekeerd is hier in huis en van al het schoons om me heen! Ik kan me er nu al op verheugen!!!

Soms kan je ´t gewoon niet laten...

Nee, ik moet zeggen dat ik niet zo makkelijk meer over te halen ben. Waarvoor? Nou, voor het kopen van hebbedingetjes. Ooit was dat héél anders.

Maar toen werd het vorig jaar november. Mijn kasten puilden uit en ik zag door de bomen het bos niet meer. Liep ook compleet vast en dat maakte dat het een poos duurde voor ik werkelijk in actie kwam. Maar mét hulp van inspiratie uit blogland,  (het project een kastje per dag kwam om de hoek kijken) ging het dan toch gebeuren...

Bibberend zette ik een tweede blog op. En ging ik aan de slag. Eerst een kastje die wat makkelijk was. Het bakkastje. Dat was zó gedaan en de dag daarna bakte ik gezellig wat lekkers. Toen was ik los. En in maart vorig jaar was ik rond! Wie had dat ooit gedacht? Nog de tuin een flinke beurt gegeven en so... klaar!!

Ja, dat zou leuk geweest zijn. Maar natuurlijk werkte dat niet helemaal zo. De kastjes beginnen zo langzamerhand weer een beetje voller te worden en dus moet ik toch echt de boel bijhouden. Goh... het lijkt wel huishouden ; )

Wél heb ik van het hele project geleerd zorgvuldiger te worden in wat ik in huis haal en aanneem van mensen. "Vroeger" nam ik alles lukraak aan. Ook dingen die eigenlijk niet zo mijn smaak waren. Beetje moeilijk nee te zeggen en ach, ons huis had ruimte, dus dat kon dan toch ook wel? Niet dus...

En ook met het kopen van vooral leuke spulletjes bij de kringloop ben ik een stuk voorzichtiger geworden. Hoewel dat soms best lastig is. En soms ook gewoon niet te doen ben ik bang. Vooral als ik dan zoiets tegen kom:

Lief hè? Ze stonden voor 1.25 per stuk tussen de beeldjes. Ze zijn van hout, en ik vond ze onweerstaanbaar.

Ik zag ze en pakte ze eventjes op. "Nee Trudy" dacht ik bij mezelf. "Sterk zijn en laten staan!" En dat lukte! Opgelucht kwam ik op de parkeerplaats bij mijn groene autootje en ik stak de sleutels al in het contact. Maar het ging toch écht niet! Ik moest ze hebben!!

Snel terug... want je weet maar nooit... Gelukkig, ze stonden er nog. Afgerekend en weer terug naar mijn autootje. Daar aangekomen wilde ik mijn sleutels uit de tas pakken. Wég?! Binnen laten liggen misschien? Of zou ik ze... nee tóch?

Ze zaten nog in het contact! Wat kan hebzucht doen met een mens... Zette ik zomaar mijn groene blikkie te geef zeg. Oeps. Niemand had gelukkig in de gaten dat er achter het vervallen uiterlijk een wereldauto schuilt ; )

Maar intussen ben ik blij met mijn beeldjes. Ze staan te pronken op mijn kastje en elke keer als ik er langs kom geniet ik. Soms moet je even toegeven, tóch??

Even wennen...

Er gebeurt veel in mijn leventje op het moment. Of eigenlijk meer in de leventjes van onze kinderen, en dus indirect ook in die van mij. Loslaten is een proces waar ik middendoor ga momenteel...

Jan gaat, zoals ik al eerder schreef, zelf met de trein naar school. Gaat heel erg goed. Vorige week ging ie zelfs met de trein en bus richting vriend. Die woont binnen het traject waar Jan z´n treinkaart voor heeft. Vriend gaf aan welke bus Jan moest hebben en het verliep allemaal als een trein ; )

Alleen, ik zei hem dat ik 'm graag terug wilde zien voor het donker werd 's avonds. Eenmaal donker vond ik het toch handig even te smssen... "Oh jaaaa", was zijn reactie. Om een half uur later aan te geven dat ie op het station stond, waar ik 'm ophaalde. Weer een horde genomen. Mooi!!

Vandaag kreeg ik zo tegen half drie een telefoontje. Jan. "Er is een seinstoring, de treinen rijden niet meer tot negen uur vanavond", zei ie. "Blijf waar je bent, ik kom je halen" was mijn antwoord. "Een half uurtje ongeveer, goed?"

Een half uur later arriveerde ik met mijn groene autootje bij het muurtje waar we hadden afgesproken. Glunderend vertelde Jan dat hij het verloren half uurtje opgevuld had met het halen en verorberen van een patatje. Mooi toch? Ik vind het heel leuk te zien hoe hij zijn eigen oplossing bedenkt. En of dat dan een keer met wat minder gezonds is, ach...

Mirte heeft volgende week de introductie van haar opleiding in Utrecht. Dan mag ze bivakkeren in de kamer van een vriendin van haar zus, die nog op vakantie is. Na deze week volgt een weekend introductiekamp van de roeivereniging in de stad. Ze werd daar ook ingeloot en ze heeft er zin in!  Stiekem vind ik het best een lang eind zo een week en een weekend achter elkaar. Niet omdat ik geen vertrouwen erin heb hoor, nee zij dopt haar eigen boontjes wel... maar toch...

Fleur zit in Antwerpen. Nog even een paar daagjes vakantie met 4 vriendinnen. Vanochtend vertrok ze. Toevallig met dezelfde trein als haar broer. "Bellen we of is het geen bericht goed bericht", vroeg ik bij het afscheid. Ze koos voor het laatste. Gelijk heeft ze, 3 dagen is niet lang, en je kan net zo goed nadien vertellen hoe het was. Als ze in haar eentje ging was het anders...

Volgende week vertrekt ze weer richting Nijmegen. Zal best even wennen zijn, het was gezellig haar die paar weekjes dat ze vrij was thuis te hebben. Maar goed...

Ach, ik denk dat het ook best lekker zal zijn, de rust als iedereen weer op z'n plekkie zit. Kan ik weer eens kijken hoe ik zelf het één en ander ga aanpakken. Ik moet ook zeggen dat ik het ook fijn vind dat de herfst voor de deur staat.

Het is wat minder warm, wat eerder donker en ik kan toch zó genieten van een wandeling in het bos met Jan en Tukker! En als Pino ons er dan heen brengt en we nadien genieten van een kop chocomel in de bus, dan is mijn dag helemaal goed!!

Als we dat maar weer gehad hebben...

Elk jaar eind augustus is het weer raak hier in het dorp.... de kermis. Nou da's totaal niet aan mij besteed.

Drukke muziek, heel veel mensen en vooral veel drank en geschreeuw (later op de avond dan). Vroeger, zo'n 30 jaar geleden vond ik het helemaal leuk. Nu niet meer.

Toen de kinderen nog klein waren moesten we wel. Naar het marktplein de kermis een bezoekje brengen. In de Calypso, de botsauto's en de Cake-walk. Om daarna toch blij te zijn daar weer een jaartje vanaf te zijn. Pfff, gelukkig hoeft dat nu niet meer.

Of ze nu zelf gaan? Nee, ook de kids geven niets om het dorpsgeweld in dit weekend. Ze zijn meer van feestjes buiten het dorp. En dan eigenlijk nog het liefst in de stad. (De meisjes dan hè, Junior heeft het allemaal nog niet zo ontdekt...).

Maar dán vader. Hij is as I write op stap. Elk jaar komt zwager hem op zondagavond ophalen. Daar ontmoet ie andere dorpsgenoten en ook oud- dorpsgenoten. Op deze avond is het echt voor de insiders, vandaar. Om dan om een uurtje of half 2 thuis te komen. Waarna hij in een diepe (niet geheel snurkloze) slaap valt (hoe kan het ook anders...).

Hopelijk hoort hij dan de wekker 's ochtends vroeg. Die gaat écht vroeg want morgen is het weer tijd voor de vogelwei. Eerst in optocht naar de wei, waar om een uurtje of half 10 het eerst biertje achterover wordt geslagen. Best een beetje vies hoor, vertrouwde ie me toe, maar de volgende smaakt al beter...

Elk jaar vind ik het weer spannend. Stel je toch voor dat ie de vogel eraf schiet. Dan ben je veroordeelt tot een ritje in de koets door het dorp, ook als vrouw van de koning. Ooit was mijn schoonzus (van die zwager van vanavond) de pineut, en dat vond ze niet zo geweldig, kan ik je toevertrouwen...

Dit is een plaatje van een voorafgaand jaar...

Dus duimen jullie stiekem voor mij? Dat hij op z'n minst een beestje slecht schiet na zoveel biertjes? Zodat ik morgen, na een rustig dagje thuis niet nog op pad hoef??

Begrijp me goed hoor, ik gun Jan dit feest van harte. Eens in het jaar gaat ie uit z'n dak en ik zorg voor een pan soep of iets dergelijks. Zodat hij na het eten morgen lekker kan gaan slapen (neee niet op de bank, ga maar ff naar boven...) om dan 's avonds zich weer vrolijk in het feestgedruis te mengen. Ieder zijn meug!!!

Het komt naar ons toe deze zomer!!

Het zit ons allemaal behoorlijk mee deze zomer. Goed, het begon misschien iets minder, zo met de Volvo in het voorjaar, maar toen dat leed eenmaal geleden was (en dat gaat toch redelijk vlot hier thuis, met ons incasseringsvermogen...) kwam het allemaal op z'n pootjes terecht.

Tsja, hoe leg je dat familie en kennissen uit? Eerst heb je een grote gezinsauto, die is kaduuk. Daarna ga je op zoek naar een eveneens oude weer (Jan's bloed kruipt waar het niet gaan kan...) en dan komt Pino in beeld.

Ga je daar dan ook mee naar je werk rijden?? Is de verbaasde en niet geheel onverwachte vraag van velen om ons heen. "Ja, da's geloof ik wel Jan's bedoeling", antwoordde ik daar dan weer op.

Maar dat was nog niet eens zo zeker. We wisten het eigenlijk nog niet. Misschien ondenkbaar voor sommige anderen maar wij leven het leven zoals het ons toe komt. Nu is het zo dat we een Volkswagen Golf erbij kochten. Zo bleef Jan rijden tijdens de opknapbeurt van Pino en ik had mijn groene autootje altijd nog.

Maar nu Pino klaar is rijdt Jan vrolijk daarin naar zijn werk. Geeft een heel relaxed vakantiegevoel volgens hem, dus waarom niet? Tsja, ik kan het ook niet bedenken. Hij rijdt op diesel en de motor is ook goed opgeknapt, dus... En de Golf? Ach, we zien nog wel even...

We volgen lekker ons eigen hoofd en genieten. Van Pino, maar van meer dingen die zomaar op ons pad kwamen. Het lijkt "The secret" wel. Voorbeeldjes?

Tukker at een stuk uit ons vloerkleed en de zondag daarna kwam er een nieuwe op ons pad. Voor niets...

Mirte en Jan moeten allebei nog een fiets. Resp. voor in Utrecht en voor naar het station. A, waar Jan Pino mee opknapte gaf aan dat dochter er nog twee had staan die toch niet meer gebruikt werden. Een dames en een herenfiets (!).

Junior moest al een tijdje een nieuwe bureaustoel (lees als je bij ons "nieuwe" ziet "andere"...). Vorige week toen we weggingen met Pino kwamen we langs een kringloop en ik móest gewoon effies naar binnen. Nooit meer aan die stoel gedacht, maar wat stond daar?? Een prachtig blauw exemplaar. Bijna dezelfde als de voorganger, niet erg als je PDD-NOS hebt. Dan houd je het graag bij het vertrouwde. Voor 5 euro's propten we het ding bij de fietsen in de bus en Junior was dolgelukkig!!

Vanochtend gingen Fleur en ik even naar Zutphen. Fleur had daar gisteren een horloge weggebracht en kon die weer ophalen. Maar eerst liepen we even bij de schoenenwinkel naar binnen. En daar scoorde ik deze:

Totale schade? 12 euro 95! Met een volle spaarkaart van de winkel en 70 procent korting hield ik dat voor mij héél erg acceptabele bedrag over! Top toch?

Verder kocht ik nog 2 t-shirts voor 5 euro stuk. 1 Voor Jan en 1 voor mij. Voor de helft van de helft, je kent dat wel. Ook kwam ik op de markt nog langs de bakken. Ik vulde mijn vriezer weer met 10 heerlijke Italiaanse broden, 6 saucijzebroodjes, 4 pizzabroodjes en 8 berliner bollen. Dat alles voor 7.50.

Het leuke is, we gingen er niet eens echt voor. Ook Fleur profiteert mee van de volle vriezer. Als ze straks weer richting haar kamer gaat zijn Italiaanse broden een lekkere maaltijd met een blikje soep erbij. Super goedkoop bij je moeder uit de vriezer en je houd toch nog tijd over voor het studentenleven ; ))

Ik heb er vertrouwen in. Natuurlijk doe ik zuinig aan, maar als het me zo toekomt zeg ik er geen "nee" tegen. Vanmiddag ga ik nog even wat grannies aan elkaar zetten. Ik was van de week bij een oude buurvouw en zij vroeg me wat ik nog voor de verjaardag wilde hebben. Moeilijk.. moeilijk vind ik dat altijd. Toen schoot me nog te binnen dat er nog steeds kussentjes van mijn haakwerk van een tijdje geleden gemaakt moesten worden. Ik ben absoluut niet handig met de naaimachine. Buuf wel, zij is coupeuse : ))

Op de fiets...

Vandaag gingen Jan en ik weer eens met Pino weg. Maar dit keer gingen er ook fietsen mee.

Jan is al tijden fan van de Action. Hij is nogal impulsief in het aankopen van dingen en ook deze keer kocht ie meer als hij van plan was. Hij ging voor koelvloeistof. Dat bracht hij ook mee hoor, maar hij kwam ook een fietsroutekaartje tegen. Voor 1 eurie maar, zo zei hij.

Gisteren moest er van die kaart een route worden uitgezocht. In dit geval werd dat de Ooijroute, in de buurt van de Millingerwaard.

Dus wij vanochtend óp naar Pannerden. Daar pootten we Pino neer op een parkeerplaats en de fietsen werden uitgeladen. Eerst koffie dan maar, vonden we. Dus de bekers werden uit het kastje gehaald en de koffie en thee (da's Jan's drankje meer) ingeschonken. Stoel omgedraaid en Jan zat op de bank in de bus. De schuifdeur hadden we open, 't was zo vroeg 's ochtends (zo tegen half tien) best al lekker buiten, vandaar.

Met dat we koffie dronken kwam er een hele groep mensen langs op de fiets. Ik hoorde een dame zeggen dat ze ons "huisje" zo schattig vond! Leuk toch?

De fiets op. Bordjes volgen. Maar dát lukte niet zo. Want er ontbraken de nodige bordjes onderweg. Toen we het spoor een beetje bijster waren kwamen we knooppunten tegen. We besloten aan de hand van het kaartje van de Ooijroute een zo veel mogelijk gelijkende route samen te stellen. En dat lukte gelukkig goed!

Pen en papier erbij en ik schreef de reeks getallen op: 49, 99, 66, 65, 95, 71, 79, 80, 88 en als laatste 89. Dan kom je in het totaal op 25 kilometer. Wat een prachtroute hebben we gereden!!

De route bracht ons langs dijken met mooie uitzichten:

Over voetveertjes:

De fietstassen en de bel waren nog een cadeautje voor mijn verjaardag van Jan. Fleurig hè??

Ook kwamen we langs de Millinger theetuin. Hoe mooi is het daar zeg! Echt genieten!

Na een lekker kopje cappuchino stapten we de fiets weer op. Voor we het wisten waren we weer in Pannerden. Eventjes zoeken naar Pino, gelukkig is ie nogal opvallend door z'n kleurtje... nog een ijsje als afsluiting van deze dag gingen we weer óp naar huis.

Daar bakten we pannenkoeken op onze buitenkeuken. Zo kwam er een passend eind aan een heerlijke dag!!

Gebabbeldebabbel...

En dan is het zomaar weer woensdagochtend. Na Junior op het station afgeleverd te hebben en even een frisse douche genomen te hebben zit ik nu toch weer met mijn laptopje op schoot. De rest van de fam. is nog in diepe rust. Alleen Tukker niet. De arme sloeber moet helaas voor hem even wachten tot ondergetekende zover is dat ze ´m uit gaat laten.

Geen straf nu. Het is heerlijk afgekoeld buiten. Dit is nu precies mijn weertype. Geen hoofdpijn bij het opstaan, en zo begin je de dag toch lekkerder.

Fijn, weer een dagje zonder al teveel verplichtingen. Zo kom ik even bij. Ach, er is altijd wel iets dat ervoor zorgt dat ik me niet verveel, daar niet van. Gisteren maar eens een beginnetje aan het onkruid verwijderen in de tuin gemaakt. Om vandaag met goede moed verder te gaan.

nou ja, dan toch maar gewoon aan de slag...

Maar niets moet vandaag overdag. En daar hou ik van. Dan komt er vaak meer uit mijn handen dan dat ik me van alles voorgenomen had. "Als je al druk bent, moet je je niet druk maken" is een spreuk van Loesje die bij ons in huis hangt. En jammer genoeg slaat dat helemaal op dit persoon.

Jan heeft zijn vrije dagen momenteel. Daar gaan we zeker nog van genieten met Pino en eventueel op de fiets. We zouden wel gek zijn als we dat niet doen!! Aankomend weekend moet ie weer aan de slag, zo werkt dat hier, letterlijk en figuurlijk...

En nu ga ik eens genieten van dat kopje moccakoffie dat naast me staat te lonken. En natuurlijk ook van jullie schrijfsels. Fijne dag allemaal en tot schrijfs!!

Hoe het ging vandaag...

Wat is het toch fijn zo´n blog te hebben. Je schrijft je kriebels een beetje van je af en krijgt hele fijne reacites en steun. Ik kon er ook echt iets mee!

Zo heb ik Jan, die vanochtend toch stiekem een beetje nerveus was, op het hart gedrukt dat ik de telefoon in aanslag had. Hij kon dus altijd bellen bij calamiteiten...

Maar het verliep allemaal volgens plan. Vanmiddag om kwart voor drie stapte hij mijn groene autootje in, die speciaal voor hem naar het station reed (hij kent gelukkig de weg ; )) en hij verklaarde dat alles prima was.

Alleen jammer, zo zei ie, dat ze nog geen airco op school hebben. Maar dat komt er volgens hem nog aan. De werklui zijn nog bezig op school, vandaar. Wél hebben ze een digibord op school. En daar kun je prima film op kijken! Da's wel wat anders dan op een laptop, vorig jaar!

De eerste boeken zijn alweer mee naar huis. Het kaftpapier, zwart zoals altijd heb ik vanmiddag nog even snel in de plaatselijke boekhandel op de kop getikt. Dus hij kan zich fijn uitleven vanavond. Maar of ie daar nu zo blij mee is...

plaatje van www.

Grote verandering...

Ik word er altijd een beetje onrustig van. Toch het gevoel dat we een beetje uit onze comfortzone worden gehaald. Je bent zó gewend aan lange niets hoef dagen... Nou ja, voor Junior dan in ieder geval.

Morgen begint zijn school weer. En alles wordt nogal anders voor hem. Na járen, vanaf groep 5 precies gezegd, komt er geen taxibus meer voorrijden. Hij gaat met het openbaar vervoer.

De maandkaart moet vandaag nog gekocht worden. Ja, dat had eigenlijk allang geregeld moeten zijn, maar het was nogal een gepuzzel hoe dat in z´n werking ging. We hadden weken geleden al een o.v. kaart aangeschaft, zo´n persoonlijke. En toen?

Internet aan. Best lastig te vinden hoe het allemaal in z'n werk ging. Er was wel een wijzer van de N.S. wat voor Jan het beste abonnement zou zijn, dat bleek een traject jaarkaart. Maar we moeten eerst nog proberen hoe het één en ander uitpakt. En als dan blijkt dat het niet werkt voor Jan (wat ik trouwens niet verwacht hoor) zitten we eraan vast.

Dus eerst maar eens een traject maandkaart. Die kun je als je in bezit bent van zo'n o.v. kaart op naam zo kopen bij de kaartjesautomaat. De laatste 7 cijfers van de o.v. kaart invullen en klaar.

plaatje van www.

Dat moet lukken morgen. Ik breng hem deze week nog naar het station, en dan moet hij er 4 stations later weer uit. Om dan de fiets, die vandaag op dat station geplaatst wordt door zijn vader, te pakken en de weg te rijden die we afgelopen donderdag al voorgereden hebben.

Zijn school is verhuisd. Naar een pand wat totaal opgeknapt is. Daar hebben we ook al gekeken donderdag. Jan was enthousiast. 

Gelukkig heeft hij nog dezelfde lerares. En ook zelfde klas. Dat scheelt. Want al lijkt het voor de buitenwereld een peulenschilletje, deze veranderingen voor een jongen van 16, dat is het totaal niet voor Jan!

Ik hoop dat alles soepel verloopt morgen. En doe die dag dan ook wat ik altijd in zulke gevallen doe. Een kaarsje branden voor mijn zoon waar ik reuze trots op ben. Want je zal er maar voor staan, als je PDD-NOS hebt!!

Véél te warm...

Oh jee, daar héb je weer zo´n Hollansche klager... dit weer is voor mij absoluut niet goed. Veel te warm  helaas.

Ik heb de neiging tot migraine. En als het dan zo heet is kom ik daar ook niet onderuit. Nou ja, bijna niet dan. Ik slik medicatie ervoor en dan lukt het me nog aardig op de been te blijven.

Vanochtend heel vroeg de boodschappen gedaan. Verder wat gewassen, gestreken en was opgehangen. Even de stofzuiger door het huis, dat was wel weer nodig. Gisteren kwam dat er ook niet van, vandaar.

Nu moet ik alleen nog het gras maaien. Het is lang en daar erger ik me groen en geel aan. Maar het zal toch écht tot vanavond moeten wachten. Voor nu heb ik de konijntjes er maar op gezet. Misschien helpt dat nog een beetje ; ))

De was hing ik aan de droogmolen en die heb ik zó neergezet dat het een soort parasol voor de konijntjes werd. Ook hebben we flessen met water ingevroren en daar handdoeken (oude dan hè..) omheen gerold. Deze bij de rennen in gedaan en kijk nou!

Dwarrel heeft eigenhandig de handdoek een stukje afgerold en ligt heerlijk tegen de koude fles aan te slapen. Hoe schattig is dit...

Hoezo met grotere kinderen ben je minder druk??

Ik kreeg laatst van iemand uit de familie de opmerking dat onze kinderen, nu ze groter zijn, veel minder tijd van ons nodig hebben. Oh ja??

Nou, dat bleek deze vakantie maar weer... De meisjes boekten allebei een vakantie naar Kroatië. Van tevoren moet er natuurlijk ingepakt worden en spullen gehaald. Nee dat hoef ik niet voor ze te doen, maar ongemerkt worden je dingen gevraagd en schieten je dingen te binnen die misschien ook nog wel handig zijn. Dus help je daarmee. En of we weg konden brengen/op konden halen naar vertrek- en aankomstpunt. Natuurlijk doe je dat. 't Is tenslotte toch je kind die op vakantie gaat!

Fleur deed nog recreatiewerk. Ze zou met het openbaar vervoer gaan. Maar toen ze er (met 4 tassen) achter kwam dat ze 4 keer over moest stappen en daar nauwelijks tijd voor zou hebben... Jan bracht haar naar de camping. En tussendoor gingen we ook nog even. Om haar vervolgens weer op te halen.

Mirte is nu naar de UIT. De introductie van de Universiteit Utrecht. Fleur's was hangt nu te drogen op 2 rekken en de droogmolen (ze kwam gisteren terug uit Kroatië), morgen komt Mirte's lading, dan is zij weer thuis.

En oh ja. Vanmiddag moeten we met Jan even kijken naar zijn nieuwe school. Met de trein, hij moet daar even aan wennen, vandaar. Dan met de fiets (die Jan vanochtend al meenam in de bus naar z'n werk, hij gaat vanuit daar) om even te kijken hoe de laatste 2 km. fietsen naar school gaat. Je moet de weg maar weten...

Volgende week maandag begint Jan's school dan weer. Fleur is dan nog een weekje thuis (ze zei het één en ander toch maar af...) maar de week daarop gaat Fleur even vrolijk nog een paar daagjes met vriendinnen naar Antwerpen. Je zal maar zoveel vriendinnen hebben die met je op vakantie willen...

Dus niet druk met grote kinderen?? An me hoela! Natuurlijk is het ánders druk, dat wel. Maar maak me nu alsjeblieft niet wijs dat je na hun 16de ze compleet los kunt laten!

Ik moet er wel bij zeggen dat ik ook niet anders zou willen. Doordat wij betrokken zijn bij onze kinderen betrekken ze ons ook bij hun wel en wee. En dat is me héél veel waard, kan ik je wel vertellen. Meer dan menig vrij uurtje voor mezelf. Die komen vast en zeker later wel! Of toch niet : o

Hier Tukker eventjes...

Oké, het vrouwtje is weer klaar met de gisteren gemiste blogjes te lezen, nu mag ik effies weer...

Gisteren had ik een topdag zeg! Ze begonnen hier thuis ´s ochtends ineens dat gele ding op wielen dat hier naast het huis staat in te pakken en dan moet ik erbij zijn hoor! Gelukkig ging de bench ook dat ding in en toen liep ik héél netjes naast de baas mee daar naartoe.

Een stukje rijden en toen mocht ik eruit. Eerst deden ze me de riem om. Was ook wel nodig, want ik rook water. En ik hoorde honden! Het bleek dat we in Zeewolde waren op het hondenstrand!!

Wow! dat was leuk zeg!! Bal mee en maar schooien dat ze ´m zouden weggooien in het water. Dat hielden ze best nog lang vol, maar op een gegeven moment hadden ze er genoeg van. Nou, ik nog niet hoor!! Kijk maar op deze foto´s:

Kijk! Mooi hè??

Hier waren ze een beetje lui, dus ik móest me wel even aanstellen...

Maar dat hielp niets, zie je me balen??

En toen gingen we weer dat gele ding in. Dacht ik toch maarzo dat we naar huis gingen, maar niets was minder waar! Op naar een ander strand. Eentje waar ze wat dichter bij het water konden komen met dat gele ding.

Ik had de knollen op. Lekker geslapen en toen ik wakker werd kreeg ik eten. Dat hadden ze meegenomen en ook voor zichzelf. Dat moesten ze eerst nog even klaarmaken op zo'n ding met vlammetjes. Het was toen heel stil op het strand en er kwamen vogels en zelfs een konijntje. Maar helaas, ik was te moe om daar achteraan te rennen...

Kleine baas was hier aan het eten, ik mag dan niet dichtbij komen... stom hè?

Ook dit strand was mooi, maar ik was heel moe...

's Avonds gingen we weer naar huis. Van de rit kreeg ik niets mee, ik sliep. En vandaag krijg ik tabletjes, want ik piepte van de pijn in mijn poten. Ook ga ik soms even lekker in de zon liggen. Fijn voor de poten! Ook kwam mijn nieuwe buurmeisje nog even langs. Ze is héél leuk. Beetje stilletjes nog, maar ik denk wel dat ze mijn vriendinnetje wordt!! Buuf en buum vinden haar ook heel leuk, gelukkig.

Nou, ik ga weer even slapen hoor. Het is niet handig met zulke stijve poten een stukje te schrijven. Tot ziens allemaal, en een poot van Tukker!!

Gestolen uurtje.

Ik vind het heerlijk zo op zondagochtend. Mij zie je dan niet tot een uur of tien in bed liggen. Neeee....

Om een uur of zeven word ik de eerste keer al wakker. Dan kán het zijn dat ik nog eventjes in slaap val, maar voor hetzelfde geld niet. Ook goed.

Ik sluip naar beneden waar ik eerst een lampje aan doe. Ik begroet Tukker, die zich nog eens lekker omdraait en ik zet de Senseo aan. De laptop komt uit de kast en die laat ik vast al opstarten.

Hoekje van de bank. Kopje koffie binnen handbereik en zo lees ik de laatste schrijfsels van blogland. Soms schrijf ik zelf ook al wat, zoals nu en als ik dan klaar ben klap ik de laptop dicht en mét dat ik dat doe verschijnt er een opgeluchte kop van Tukker bovenuit...

Brokken. De deur laat ik open, kan ie zelf weer naar z'n kleed. Waar hij nog eventjes snel een uurtje slaap mee pikt.

Ik duik dan in een tijdschrift. Of kijk de laatste update over de Olympische spelen. En zo kabbelt de tijd zomaar wat voort.

Een uurtje of negen. Tijd om het ontbijt eens klaar te maken. Met warme broodjes en een eitje, zoals elke zondagochtend.

Vandaag maak ik er om tien uur eentje klaar. Gisterenavond een feestje gehad waar het erg gezellig was, vandaar...

Voor mij is dit alles eerste levensbehoefte. Rust, regelmaat. Ik hou ervan. Om vervolgens de dag uitgerust en met een leeg hoofd te beginnen. Nog geen idee wat de dag zal brengen vandaag. Maar dat hoeft ook niet. Er moet al genoeg door de week... Fijne zondag, jullie allemaal!!

Snelstromend geld...

Er is een nieuw blog in Blogland. Met een best beetje afwijkende titel : - 10.000 klik.... Wat vínd ik haar stoer zeg! Dat ze dit zo aandurft om open en bloot op een blog te vertellen dat ze deze schuld heeft. En dat ze er ook voor honderd procent voor wil gaan, al weet ze natuurlijk bést dat dat geen peuleschilletje is...

3 Augustus begon ze haar blog. En de volgers-teller staat nu al op 33 mensen. Veel meelevende mensen vooral. Die haar goede tips geven maar die ook veel herkenbare dingen lezen op haar blog.

Zo ééntje ben ik er ook. Niet dat we een schuld hebben, nee dat niet. Er staat nog zéker een buffer op onze spaarrekening. Maar tóch snap ik wel hoe je aan zo'n schuld komt. Want er zijn weken bij dat ik het gevoel heb dat mijn portemonnee een slagaderlijke bloeding heeft opgelopen...

Natuurlijk gebruik je met zo'n gezin van vijf het nodige. En dan ben ik ook nog zo'n moeder die het iedereen naar de zin wil maken. De één vindt die chocoladepasta het lekkerst, de ander die. Zo ook met de pindakaas. En de hagelslag. Je wil niet wéten hoe vol onze ontbijttafel staat.

En ook de energierekening loopt regelmatig de pan uit. Laptopje hier, laptopje daar, gamecomputer, lampjes aan, dat staat zo gezellig.... Pfff

Wat dacht je van studiekosten? 2 Studerende meiden, 1 jongen op het VMBO, ook daar betaal je nog 200 euro's school- en ander geld voor. Oh ja, hij moet ook nog een nieuwe accu voor z'n laptop hebben. En helaas zit z'n gymbroek een beetje errug strak. Groeien gaat ook gewoon door...

't Is weer echt augustus. Terug van vakantie, wat we dit jaar niet duur maakten, maar toch... verjaardagen gehad en terug naar de realiteit...

Ik ga de financiën weer strak aanpakken. Zal wel moeten. Want zo'n buffer op de spaarrekening verdwijnt anders zomaar als sneeuw voor de zon. Budget voor de boodschappen is al handig. Dan maar niet zoveel soorten van alles, 't is niet anders. Ook verder houden we de hand even stevig op de knip. Lampjes uit in huis, da's ook niet erg.

Elke week even bijwerken. Want het is zó verleidelijk om je kop in het zand te steken... Hoe vaak ik het niet spannend vond om in te loggen bij het thuisbankieren, belachelijk toch?

En ik móet zeggen, het voelt heel goed. Want het is een uitdaging en het geeft ook rust. Ik heb natuurlijk makkelijk praten zo zonder schulden maar ik denk dat de schrijfster van - 10.000 toch ook wat meer rust in haar lijf zal hebben. Want wat is er fijner dan het gevoel te hebben dat je je leven weer wat meer in eigen hand hebt... niets toch??

Rest mij nog een uitspraak die we op de w.c. hebben hangen nogmaals hier op mijn blog te herhalen:

Overconsumptie: Met een gat in je hand kan je nooit een gat in je hart vullen!!

Wát een pruik...

Elke 4 weken knip ik Junior's haar. Hij wil het niet ál te kort en zo houden we het allebei een beetje naar ons zin. Hij heeft geen kort koppie (daar kan ie écht niet mee aan komen bij z'n vrienden en klasgenoten) en ik zie nog wie er tegen mij praat als ik iemand zie binnenkomen met dezelfde stem als zijn vader maar dan nét iets kleiner...

Tsja, zo had ik me dat tenminste voorgesteld. Maar als ik tijd heb om te knippen heeft hij net even wat anders te doen en als hij dan eindelijk eens onder de schaar wil (komt nauwelijks voor, maar ja...) dan heb ik de knollen even op. Want het is nu eenmaal een avondmens en ikke niet ; ) Dus nu loopt er een pruik met benen eronder door ons huis. En één keer in de zoveel tijd schudt het hoofd even opzij en als je dan snel kijkt kun je nog nét een paar ogen ontdekken die ik denk te herkennen. 

haardracht van Jan in betere tijden...

We hebben wél een dealtje. Hij wast z'n haar momenteel elke dag. Want als die pruik ook nog vet is is het écht kapster's nachtmerrie... Maar eigenlijk hè, eigenlijk kán het niet meer vind ik. Voorzichtig probeer ik hem dus voor te bereiden op een knipbeurt. Nou Jan, een heel klein stukje van je lok dan en wat uitdunnen, goed?? Mmmmm.... krijg ik dan terug. Niet echt een duidelijk antwoord, maar dat is ook helemaal zijn bedoeling niet, duidelijk zijn op dit gebied.

Zondagavond... dan... dan ga ik hem toch écht knippen. Rare avond, hoor ik je denken. Maar dat is de afgelopen tijd zo gegroeid. Die avond zijn we vaak wel allebei thuis, dus bleek dat dé avond te zijn. Na het avondeten komt de kniptas op tafel en poot ik een stoel voor de t.v. Je zal je maar vervelen tijdens zo'n knipbeurt, en zo heeft ie het allemaal toch het minst in de gaten.

Gewoon wat korter knippen, dan heb ik m'n zin? Nee, ik kijk wel link uit. Vertrouwen van mijn klanten is me heel veel waard. En zéker van mijn eigen kinderen. Het is tenslotte toch best speciaal dat mijn kinderen die nu 16, 18 en 20 zijn absoluut door niemand anders dan hun eigen moeder geknipt willen worden!!

Writer´s block...

Ik wil zo graag weer iets met jullie delen. Mijn hoofd zit best een beetje vol maar ik vraag me af wat de moeite waard is om eens op papier te zetten... Ik zit hier achter m´n laptoppie die het eigenlijk niet al te best meer doet, maar ach. Als ik de oplader eronder leg en dan het scherm niet te ver open klap, kan ik alles wat ik neerrammel nog best een beetje lezen ; )

Nu nog een onderwerp. Mét dat ik hier zit zie ik uit mijn ooghoek een koolmeesje en een merel lekker smikkelen van de vlierbesjes in de boom die al rijp zijn. Eigenlijk moet ik een trap pakken om ze te plukken. Ze zijn heerlijk voor de jam, vooral met stukjes appel erdoor. Maar ik vind het zo zielig voor de vogels als ik ze allemaal pluk. Ik denk maar dat ik het nét als vorig jaar doe. Ik pluk wel wat langs de weg, tijdens een wandeling met Tukker...

Oei, het onkruid begint ook weer leuk te groeien tussen de steentjes. Bleh, moet ik weer. Misschien toch maar weer eens voer voor mijn andere blog. Elke dag een stukje, dan pest het me ook niet zo. Ook de buxus groeien weer aardig. Ach, zo zijn ze ook wel mooi, een beetje poezelig, nietwaar??

Ik had vanmiddag boodschapjes kunnen doen. Maar dan wil ik eerst een lijstje maken. Want zo na de vakantie is het errug handig op de knip te letten. En als je dan precies beschreven hebt wat je gaat eten en wat daar voor nodig is haal je in ieder geval niet teveel. Ik denk dat ik morgen me daar maar eens in stort. Jan is dan druk met opruimen van de schuur en zo blijf ik ook een beetje van de straat ; )

'k Heb hier een kopje heel lekkere thee naast me staan. En het kost helemaal niets! Ik had namelijk een tijdje terug een muntplantje meegenomen van de supermarkt. En toen dat te wierig begon te worden in de vensterbank in de keuken heb ik het in een oude wekketel gezet.

Nu pluk ik een paar takjes, prop het in een thee-ei en drink met smaak mijn vers gezette kopje verse muntthee! En voorlopig hoef ik daar eventjes niets bij, ook een erfenisje van de vakantie die paar kilootjes : (

Mét dat ik dit zit te typen bedenk ik me dat ik nog steeds geen leuk onderwerp voor een blogje kan verzinnen. Nou ja, morgen beter zullen we dan maar zeggen. Tot dan!!

Nieuw buurmeisje!

We krijgen zaterdag een nieuw buurmeisje. Belle heet ze. Ze is 5 en een half jaar en komt uit Griekenland. Met het vliegtuig komt ze, en buuf en buum halen haar van Schiphol op.

't Is een heel speciaal meisje. Ze leefde de eerste jaren van haar leven op straat en toen werd ze in huis genomen door een Engelse dame. Helaas werd deze dame erg ziek en moest ze naar Engeland terug. Toen kwam Belle tijdelijk bij een mevrouw in huis die haar liefdevol opvoedde. Maar ook daar kon ze niet blijven...

Buuf las over haar op het www en reageerde. Er kwam iemand kijken bij hen thuis of ze wel geschikt waren om dit meisje te adopteren. En dit alles gebeurde in anderhalve week!

Veel weet buuf nog niet van Belle. Wél dat ze gek is op katten. Ze voedde zelfs een nest kittens op. Toch wel handig want buuf heeft al een meisje in huis, Roosje. Roosje is oud en een beetje dement. Maar laat zich wél aanhalen momenteel. Dus hoopt buuf er heel erg op dat het klikt tussen Belle en Roosje.

Ook heeft buuf kipjes. En nu blijkt dat Belle ook bekend is met kipjes. Waar Belle eerst woonde hadden ze die ook. En als ze te ver weg liepen van het erf, bracht Belle ze heel voorzichtig terug. Best speciaal voor een hondje!

En dan werd het nu tijd om verslag te doen van dag 2 van ons minitripje naar Limburg. Eerst weer eventjes de bladzijde uit het vakantieschrijfboek:

Na ´s ochtends rustig van een ontbijtje voor 2 te hebben genoten besloten we Valkenburg even in te gaan. Cauberg afgedaald en daar waren we. Voor mij heeft Valkenburg een nostalgisch tintje. Mijn oom had een caravan en die plaatste hij voor best een aantal weken op de camping in de zomer.

De hele familie van vader´s kant profiteerde daarvan. En oom vond Valkenburg erg leuk. Dus de caravan werd 3 jaar opeenvolgend op de Europa camping op de Cauberg geplaatst en wij genoten daar van de vakantie´s. Ik was ong. een jaar of 8 en vond ook de souvenirwinkeltjes in Valkenburg het einde.

Dus hoe leuk wás het om nu weer in dat plaatsje rond te struinen... Natuurlijk dronken we koffie op een terrasje met een stuk vlaai. Ja, inmiddels ben ik een beetje aan het lijnen. Niet zo streng hoor, meer om het geheel niet uit de hand te laten lopen...

Toen we op het terrasje zaten stelde Jan voor ´s middags nog even Maastricht in te gaan. Eerst reden we nog even langs een winkel met kampeerspullen, daar kochten we een kleed voor onder de luifel. Ideaal, maakt je leefruimte toch nét wat groter!

Maastricht dus. Mooie stad zeg! We parkeerden Pino bij het stadspark en liepen daar zo de stad in. leuk, zo met mooi weer de mensen daar langs het water te zien genieten! Daar krijg je pas echt een vakantiegevoel van! Jan kocht nog een paar T-shirts en een paar uurtjes en een heerlijk ijsje later tuften we weer terug naar de camping.

´s Avond haalden we een frietje op de camping en genoten we nog even van de vrijheid. De volgende dag reden we weer terug naar huis. Het eerste stukje genietend binnendoor, maar de laatste helft toch wat sneller via de snelweg.

Inmiddels is Jan weer aan het werk. Ik begin vanavond ook weer en ben natuurlijk al volop bezig geweest in en om huis. Het gras is weer kort, de was weer gewassen en ook is de stofzuiger alweer door het huis gegaan. Vandaag ga ik me eens verdiepen in de financiën. Ook geen overbodige luxe denk ik zo. ´t Is nu eenmaal vakantie geweest en dan heb je dat ...

Fleur vertrekt vanochtend naar Kroatië. Met 3 vriendinnen gaat zij ook de reis aan met de bus. Hopelijk heeft ze het net zo naar haar zin als haar zus dat had. Die geniet nog volop na met de vrienden en vriendinnen die ze daar gemaakt heeft. Lang leve de whats-app!

Goed, ik stop er maar eens mee. Even een ontbijtje klaarmaken en dan begint de dag hier ook weer. Voor jullie: een hele fijne dag en tot schrijfs!!

Hoe het was in Limburg??

Eerst maar eventjes weer 1 bladzijde uit mijn vakantieschrijfboek, daarna de uitleg:

Zoals je al ziet, ik was een beetje lui... 'k Had niet zoveel zin in ellenlange tekst en zo schreef ik toch alles op wat ik niet vergeten wou. O.k, een uitleg dan...

Via Duitsland gereden. Tsja, was eigenlijk niet de bedoeling, maar Jan mistte een afslag. En dacht dat de navigatie ons zó weer op het goede spoor zou brengen. Deed het ook, maar het was helaas allemaal iets minder mooi dan we gehoopt hadden. Nou ja...

Voordeel was dat we langs een D.M. kwamen. Wat is daar toch alles heerlijk goedkoop. En Mirte had nog doucheschuim tegoed van ons. Per ongeluk opgemaakt. We dachten dat ze het niet gebruikte maar ze bleek er erg zuinig op te zijn... oeps. Maar goed, we hebben het ruimschoots goed gemaakt. Flink ingekocht tegen kleine prijsjes. Daar moeten we maar eens vaker langs!!

Lekker kersenvlaai gekocht en gegeten. Ik was tenslotte jarig en we waren in Limburg. Hoeveel redenen heb je nodig...

Bovenop de Cauberg bevond zich onze camping. Mooi uitzicht maar wél een beetje veel wind. Een reden om op zoek te gaan naar een kleine partytent met zijwanden. Te gebruiken als afscherming voor de wind, maar ook handig als Pino even op stap gaat. Dan kan je de spulletjes daarin zetten. Ook makkelijk voor Tukker als slaapplek. We zijn er al eentje tegen gekomen op internet. Nu nog bestellen!

Op de camping waren we de kleinste. Er stonden veel knotsen van campers. Gelukkig kwam er zo'n beetje gelijk met ons nog een Vw camper aan. Wél wat groter maar we voelden ons toch iets meer thuis ; ))

Wat wás het stil zo met z'n tweetjes. Niet qua gespreksstof hoor, dat lukte wel. Maar het feit dat er niets te zorgen was, zelfs geen hond, maakte dat er zeeën van tijd was!

Gelukkig had ik mijn E-reader bij me. Nét gekregen en meteen al een boek uitgelezen. Heerlijk zo'n ding. Mooi licht in de hand en kleine bladzijden. Ik kan me als gevolg van mijn burn out, alweer lang geleden, nog steeds heel slecht concentreren. En dan is het fijn als je kleine bladzijden hebt!

Al met al was dag 1 geslaagd. Fijne en kleinschalige camping, Pino bij ons en héél prettig gezelschap. Over de volgende dag schrijf ik morgen weer verder. Vanavond komen mijn ouders even langs Fleur een fijne vakantie wensen en ik moet zo de koffie maar eens aan gaan zetten... tot morgen!!

Stiekem?

Allereerst even dankjewel voor alle felicitaties! Hihi dachten jullie dat ik stiekem mijn verjaardag voorbij liet gaan op de blog. Maar nee, zo zat het eigenlijk niet helemaal.

Op Junior's verjaardag was de laatste dag dat ik gelegenheid had te schrijven voor we gingen. En dat was best een volle dag. Junior kreeg een SSD-schijf voor z'n verjaardag. Dus hij was met het installeren overdag onder de pannen.

Ik pakte Pino in voor een paar daagjes Limburg en 's middags ging de barbecue aan. 's Avonds gingen we met het hele gezin naar Ice Age 4. Echt leuk die film. We genoten met z'n allen. Maar toen we thuis kwamen was het echt te laat om nog te schrijven.

Ook vind ik het sinds Jan geboren is lastig mijn verjaardag nog voluit te vieren. Je gaat niet 2 dagen achter elkaar visite uitnodigen en ook is het niet leuk voor hem om het over mijn verjaardag te hebben als het zijn dag nog is, vandaar.

Hoe leuk vond ik het dan ook om te lezen dat Fleur zo'n spontaan stukje op mijn blog had geschreven. Jan liet mij het op zijn mobiel zien. Het liefst was ik losgegaan met mijn reactie, maar ik kan met de mobiel van Jan absoluut niet om gaan en dat maakte dat ik het hem dicteerde. En gek maar waar, dat vind ik lastiger dan zoals nu lekker rammelen op de toetsen van een laptop.

Dus zo zit het. Ik ben weer een jaartje ouder geworden, 48 om precies te zijn. Oei, al een hele leeftijd, niet? Moet zeggen dat ik het gekker vind dat ik al zo grote en zelfstandige kinderen heb, maar dat ter zijde.

We zijn nu dus weer thuis. En we hadden het heerlijk. Daar schrijf ik jullie morgen nog uitgebreid over. Nu eerst even weer genieten van het thuis zijn. Want hoe leuk ik het vind om met Pino op pad te gaan, voor mij gaat er niets boven ons heerlijk rustige eigen stekje!!

Hihi, gelukkig was Tukker niet zo enthousiast...

Gomfeliciteeeeeerd mama!

Gomfeliciteeeeeerd met je verjaardag mama! Een dagje te laat, ik weet het, maar gister heb ik je wel al in real life gefeliciteerd :) En nu kan ik lekker zomaar een berichtje op je blog plaatsen, zonder dat jij het ziet!

Gister hebben we eerst gezellig samen ontbeten en heb jij allerlei kadootjes van ons gekregen. Onder andere dingen die je goed kunt gebruiken wanneer jullie met Pino op pad gaan! Zoals leuke plastic schaaltjes, maar ook een e-reader. Zo hoef je niet meer zoveel zware boeken mee te nemen en kun je toch lekker lezen :) Je kon het direct uitproberen, aangezien jullie na het ontbijt met z'n tweetjes vertrokken naar Zuid-Limburg. Dus waarschijnlijk zijn jullie nu lekker van het zonnetje aan het genieten, bij Pino, of aan het rondslenteren in Maastricht. De vlaai hadden jullie gister al gehad, zo hoorde ik van papa over de whats-app :)

En hier thuis, hier gaat het prima! Mirte heeft gister heerlijk gekookt, lekker rijst met kip, peultjes en mango met een woksausje eroverheen. Jummm... Als ik jullie was, zou ik haar maar eens vragen of ze dat nog een keer wil maken als jullie weer thuis zijn, was om je vingers bij op te eten! En nu zit ik dus even achter de computer, Mirte is net weer naar haar werk gegaan (ze had langer middagpauze en kon dus gezellig thuis eten) en Jan zit zoals gewoonlijk achter de computer met vrienden te chillen.

Maare, ik ga zo ook weer op pad, ik heb met vriendinnen in de stad afgesproken om een terrasje te pakken en nog de laatste dingetjes te halen voor als ik volgende week op vakantie ga. Dus, bij deze, als je het leest, nog heeeeeeeel veel plezier in Limburg vandaag en morgen, het is je gegund!

Tot morgen!
Liefs, Fleur

Jarige Jan...

Jij bent onze jongste. En dan word je 16 vandaag! Ongelooflijk, wat gaat dit allemaal snel!

Wat was het een verrassing 16 jaar geleden. Na 2 prachtige meiden had ik me er helemaal op nog één ingesteld. En toen werd jij geboren. Een jongen.

nog een keertje deze foto.. 'k vind 'm ook zó lief!!!

Je vader verbaasde zich over het feit dat jouw lichaamsbouw als baby al zo verschilde van de meisjes. Een beetje bredere schouders, dat zag je meteen al. En ook verder was het al snel duidelijk dat een jongen anders was. Leuk, om dat ook mee te mogen maken! Als ik jou een autootje in handen gaf kwam het geluid er automatisch bij: "Brrrrr, brrrr, brrrum! Wat was dat grappig zeg!.

En ook qua streken was je een échte jongen. Je moest als ouders een stuk meer op je hoede zijn. Er gingen spullen kapot die de meisjes makkelijk overleefd hadden. Lastig soms, maar toch moesten we je daarin een beetje (tot op zekere hoogte natuurlijk) ruimte geven.

En nu? Nu ben je een heerlijk joch van 16. Een stuk rustiger dan een paar jaar geleden en best behulpzaam. Tenminste als je niet net die dag even een aanval van luiheid hebt dan... Ook een stevig kind. 1.82 lang, schoenmaat 45 en sportief gebouwd. Niet dat je daar je best voor hoeft te doen, dat heb je "gewoon" van jezelf. Je hebt er trouwens wel een hekel aan als er een opmerking wordt gemaakt daarover. Grappig.

Je cadeau is al binnen. Iets voor de computer, waardoor ie een stuk sneller wordt. Ja, neem me maar niet kwalijk hoor, ik ben niet zo thuis op dat gebied : o Maar jij bent er helemaal mee in je nopjes.

Vandaag gaan we het een beetje vieren dat je jarig bent. We eten appeltaart, die hebben Fleur en ik gisterenavond in elkaar gedraaid. De enige taart die je lust, en ach, dat vinden wij helemáál niet erg hoor ; )) En vanavond zetten we de barbecue aan. Als het eten op is stappen we met z'n allen in de auto en gaan we naar de bios. Ice age kijken, altijd leuk!

Visite, daar moet je nog even op wachten. Mijn verjaardag laat ook niet lang meer op zich wachten en als de rest van de familie en vrienden allemaal weer thuis is/zijn dan vieren we het gezellig met z'n allen. de uitnodigingen zijn de deur al uit.

Maar voor vandaag: geniet er maar lekker van. Ach, dat doe je ook vast, da's aan jou wel besteed!! Gefeliciteerd van mij en een dikke kus!! (hihi, krijg ik er toch nog ééntje van jou).