servies van Regout

Tegenover mijn ouders woonden ze. Ome Arie en Tante Mina. Hij werkte bij dezelfde fabriek als mijn vader. Ze liepen altijd samen op naar de fabriek. Ze hadden zèlf geen kinderen, maar waren er wel gek mee. Mijn moeder vertelde wel dat ome Arie nooit aan hoefde te bellen, als mijn zus in de box begon te springen stond ie voor het raam.

Tante Mina was huisvrouw. En wàt voor eentje.. Elke week had ze hetzelfde ritme. Dan kreeg alles weer een uitgebreid sopje, en zelfs de buitenboel werd grondig gedaan. Ik zie haar de voordeur nog poetsen, voor mijn beleving deed ze daar minstens een half uur over.

Een jaar of 10 geleden overleed ome Arie. Tante Mina ging verhuizen, niet lang daarna. Mijn moeder komt nog regelmatig bij haar. Voor een boodschapje, als er een nieuwe jurk moet komen en ook als ze naar het ziekenhuis moet begeleiden ze haar regelmatig.

Toen tante Mina ging verhuizen was er veel uit te zoeken en op te ruimen. Best lastig voor haar, en ook toen ze daar mee bezig was hielp mijn moeder haar regelmatig.

Nou ben ik in de familie de enige die veel met oude spulletjes heeft. En dat weet men ook. Er staan hier veel dingen in huis die van tantes en ooms zijn geweest. Als ze zich al afvragen:"wat moeten we ermee"komt het gelukkig vaak in hen op om ons te bellen. Ik zeg nergens nee tegen, laat maar komen, ik kan altijd nog kijken wat ik er mee doe...

Tante Mina's huis was opgeruimd en de spullen zouden naar de kringloop. Er was ook een servies die mee kon. Gelukkig was mijn moeder zo helder van geest dat ze vroeg of het goed was of ik even mocht kijken of het iets voor mij was.

Ik ging kijken en was zeer enthousiast. Een prachtig servies, ontbijt en thee, 12 delig. 12 bordjes, 12 kopjes en schotels, 4 vleeswarenschaaltjes, 2 broodschalen, een suikerpot en melkkannetje, een theepot en maar èèn botervlootje. Tante Mina had de tweede weggegooit, er was een klein stukje af en dat kon toch ècht niet. Een beetje jammer, nu is het niet meer helemaal kompleet. Zoals ik in een vorig verhaaltje zei: Het is niet perfect, maar...wat ben ik er gelukkig mee!