Wel 20!

Gisteren scheen het zonnetje lekker. Tukker had weer energie opgebouwd (was al even niet meer wezen rennen) en wij vonden het ook een goed plan die energie eens te gebruiken. Dus de auto in en op naar 't platteland.

Bij ons ong. 7 kilometer vandaan hebben we een tijdje geleden een leuke wandeling ontdekt tussen de boerderijen door. Officieel geen losloopgebied, maar wel over zandpaadjes. Tukker luisterd goed, en ook als hij andere honden tegen komt weet hij zich te gedragen. Hij negeert ze meestal als ze niet groot genoeg voor hem zijn, of tegen hem blaffen, daar heeft ie ook niets mee. Alleen als ze van zijn grootte zijn en 't liefst nog Labradors, speelt hij er soms gezellig mee. Dus geen reden om hem aan de riem te houden.

Toen we gisteren aan kwamen rijden, zagen we tot onze verbazing wel 20 (!) ooievaars bij elkaar in een weiland bij de route. We hebben eerst uitgebreid de tijd genomen om daar van te genieten, en foto's te nemen.Tukker bleef nog even in de kattebak van de auto. We dachten maar zo dat het geen goed plan zou zijn hem los te laten, 't is tenslotte een kruising van twee jachthonden (labrador x duitse staande).


We gingen bewust de route in andere richting lopen, we dachten dat de vogels wel weg zouden zijn als we terugkwamen. Toen we het rondje gemaakt hadden en weer bij de auto kwamen, was niets minder waar. Ze zaten er nog..

Jan had Tukker wel voor de zekerheid weer aan de riem gedaan. Je weet maar nooit, immers..Nou, dat was niet nodig geweest. Hij zag ze niet eens staan! Wat een jachthond! Zelfs toen Jan hem erop wees gaf ie nog geen kik! Waarschijnlijk is bij hem onbekend onbemind. Waren het honden geweest, was het waarschijnlijk een stuk interessanter geweest. Wat moet je nou met zo'n stel rare beesten die op één poot staan????