wie laat wie nu uit?

Zondagochtend, het is al weer 2 januari. Lekker ontbeten met z'n vijven en daarna begon het te kriebelen. De zon scheen heerlijk door de ramen . Tukker, onze hond,  ( zo genoemd omdat hij ook een echte tukker is, hij komt namelijk uit Twente en is ook nog eens heel spontaan en sympathiek.) was aan een echte boswandeling toe. Wij trouwens ook.

Nou kan Tukker tellen. En als zowel ik als Jan in de buurt zijn is 1+1 twee. Hij kijkt dan van de een naar de ander en wordt wat onrustig. Als je daar dan niet op reageert wordt dat steeds iets erger en na een kwartiertje stuitert hij de auto in. Daar keert de rust weer aardig terug en het stuiteren begint pas weer als er bomen te zien zijn door het achterraam.

We lopen met Tukker graag in een losloopgebied. Hij vindt het heerlijk te rennen en stokken te zoeken, hij kan dan z'n energie echt kwijt. Dus hadden we besloten naar de Roosendaalse hei te gaan. Alleen, toen we bijna op de bestemming waren bleek de weg afgezet te zijn. Waarschijnlijk i.v.m. gladheid. Gelukkig is vlakbij Landgoed Roosendaal, en op een gedeelte daarvan mogen honden ook los. Was ook leuk, dit was gedeeltelijk voor ons nog onbekend terrein.

De achterklep gaat los en het lijkt wel of Tukker afgeschoten wordt met een katapult. Hij racet het bos in op zoek naar de mooiste en het liefst grootste stok die hij kan vinden. Als hij die gevonden heeft is het meestal wel een beetje te grote. Jan breekt de stok dan vaak doormidden, en dat vindt Tukker best. Het is alleen soms lastig meerdere stokken voor hem mee te nemen omdat z'n bek dan niet groot genoeg is...

We hebben een wandeling gemaakt van ongeveer drie kwartier en zijn daarna voldaan weer naar huis gereden. Tukker hebben we vanmiddag niet meer gemerkt, ja, misschien dan het snurken dat vanmiddag van zijn plek kwam.