Aanwinsten kringloop.

Dinsdag zijn we nog weer even naar de kringloop geweest. Dit keer één waar we nog niet eerder waren geweest, altijd leuk. We moesten Jan's klas ergens heen brengen en later weer ophalen en tussendoor hebben we ons even hiermee vermaakt...

Ik ben de laatste tijd vaak op zoek naar leuke prentenboeken. Een beetje geinspireerd door wat ik allemaal zie op andere blogs. Met die plaatjes kun je leuke dingen doen, daar kwam ik achter. Ik stuitte tegen dit mooie boek aan. Niet oud, maar wél een verzamelwerk van allemaal oude werken.

Toen ik hem na de koop nog eens goed doorbladerde kwam ik tot de conclusie dat het toch wel zónde is om erin te knippen. Dat wordt kopiëren, ben ik bang. Zulke mooie platen staan erin:

En nog véél meer...

Ook zag ik deze haarspeld nog.

Zelf kan ik hem niet meer gebruiken. Na járenlang mijn haar heel lang te hebben gehad, ging ik vorig jaar september voor een korte boblijn. Heerlijk, geen moment spijt van gehad. Zo nu en dan krijg ik nog steeds opmerkingen erover. 't Is ook zo'n verschil dat sommige mensen mij echt niet herkenden in het begin.

 Maar de meisjes hebben nog wel de lengte dat er een staart in kan. Dus ze waren er blij mee. En dat voor 50 cent. Zelfs op deze leeftijd is een kinderhand nog snel gevuld!

Tweedehands woensdag

Ik las vanochtend het idee van "spaarcentje" om van de woensdag de tweedehands woensdag te maken. Leuk, ik doe mee, dacht ik spontaan. 'k hoop dat ze het goed vind..... Dingen genoeg hier in huis die daarvoor in aanmerking komen, dus...

Het is eigenlijk meer een erfstukje, mijn tweedehands ding van vandaag. Het zakhorloge dat bij mijn man al vanaf 1877 in de familie is. Vanaf toen is het de bedoeling dat elke oudste Jan hem in bezit heeft.

Erop staan de geboorte- en overlijdensdata van de Jannen.('k Kreeg ze niet zo goed in beeld, maar 't is echt zo.).

Helaas is Jan's vader, ook Jan dus overleden 6 weken voor onze Jan Jr. geboren werd. Dus hij heeft hem nooit gekend. Tot op de dag van vandaag vinden wij dat nog heel jammer.

Jan Junior is heel trots op z'n naam. Hij vindt het superstoer dezelfde naam als z'n vader, opa, overgrootvader en betovergrootvader te dragen. Pfff, tóch wel een opluchting, voor hetzelfde geld vond ie het helemaal niets, zo'n oerhollandse naam. Hij krijgt er ook altijd leuke reacties op, zoals: "oh lekker simpel, goed plan!". Vooral toen ie nog heel klein was .

In onze kamer hangt een foto:

De peuter die erop staat is mijn man. En natuurlijk z'n vader en z'n opa. Prachtig tijdsbeeld, tóch?

toeristisch rijden.

Ik heb al sinds 9 jaar een eigen autootje. Een Polootje van 1993. Een oud bakkie maar precies goed voor mij. Echt een familietaxi. Als we willen kunnen we er met ons zessen in. Tukker meegeteld dan. Zitten we wel als sardientjes in een blikje maar het "past". Kan handig zijn als Black Moose weer eens een vervanger nodig heeft....

(footootje van Black Moose van voor de restauratie, een aantal jaar geleden. Jr. lijkt hier járen jonger..)

Ik ben echt een recreatierijder. Snelwegen, daar hou ik niet van. 120 is ook niets voor m'n blikkie. Als het al voor komt dat ik op zo'n weg rijd ben ik diegene die je met 100 op de rechterrijstrook ziet. Dus als ik ergens in de buurt moet zijn, wat in 99 procent van de gevallen zo is rijd ik de toeristische route.

Zo ook gisteren. Binnendoor over de landweggetjes ben ik in m'n hum. Géén stoplichten, geen drempels en 60 km. vindt niemand erg hier in de buurt. Als er dan nog één bumperkleeft laat ik hem er even langs, wel zo relaxed. Vaak kom je diegene dan bij de volgende oversteek weer tegen.

Gisteren deed ik het nog weer. En weet je dan wat zo leuk is... Je ziet ook nog eens wat. En sinds ik blog vallen me nog zoveel meer dingen op dan daarvoor. Zo ook deze schattige geitjes, zomaar in een weitje waar ik langs kwam. Ik moest even een plaatje schieten. Zie hier het resultaat:

Is dit lente of niet??

Jan's succes.

Onze jongste, Jan is een jongen met een autistische stoornis, PDD-NOS. De diagnose is pas vorig jaar gesteld. Een labeltje heeft ie nu dus. Maar met dat labeltje gaan er deuren voor hem open die anders gesloten zouden blijven.

Op z'n 5-de kregen we in de gaten dat er wel eens iets aan de hand kon zijn. Hij zat in groep 2. Met een 10-minutengesprek gaf de juf aan dat Jan erg veel moeite had met bij de les te blijven,. Dacht ze. Hij zat wel onder, achter en naast z'n stoeltje, maar erop, dat was een ander verhaal. Later bleek nadat ie de testen gemaakt had, dat ie bij alles A-scores had. Dus hij was er wél bij, alleen dat leek zo van niet.We hebben hem tóch nog maar een jaartje laten kleuteren, hij was een vroege leerling, dus wat kon het voor kwaad. Echt blij mee achteraf, want sociaal liep ie behoorlijk achter...

En ook thuis was ie overactief. De keukenkastjes, vriezer en zelfs koelkast zaten op slot, anders was er niets veilig van de inhoud. En ook kon je aan hem merken dat ie gebaat was met een flinke dosis aan structuur. Als dat er niet was ging ie "fladderen". Met ophalen van de meisjes van school moest ik hem aan de hand houden of op de fiets anders was ie binnen een paar seconden spoorloos verdwenen. Ik ben samen met een juf wel eens een half uur aan het zoeken geweest, stond ie aan het eind van een paadje waar we altijd door kwamen, zijn commentaar? "Hier kom je toch altijd langs...."..

De onderzoeken begonnen. huisarts, Jeugdzorg, Spatie, kinderarts, Viataal en dan nog wat second-opinions, we hebben het allemaal gehad. En vaak kwamen ze tot de conclusie dat Jan wel een héél bijzonder kind was. Maar wat er nu aan de hand was? Ja goed, ze zagen wel dat hij niet helemaal doorsnee reageerde, en hij heeft ook wel speltherapie gehad en dramatherapie maar een echte diagnose was toch schijnbaar nog lastig te stellen.

Toen Jan in groep 5 kwam begonnen de échte problemen op school. Hij had een juf die niets had met kids die anders reageerden en ook nog een bomvolle klas. 37 kinderen. Toen we dat van te voren te horen kregen kwamen we zelf al tot de conclusie dat dat hem niet ging worden voor Jan. En de school gaf ons gelijk. Maar ja, ze hadden toen geen keuze....

Driftbuien kwamen steeds vaker voor. Het was op een gegeven moment zó erg dat wij als ouders de afspraak hadden dat we hem op zouden halen als dat wéér gebeurde. De juffen hadden ook geen idee hoe ze met hem om moesten gaan. Eén ging zelfs een keertje bovenop hem zitten, geeft nét het omgekeerde effect.....

Het duurde niet lang tot de term "speciaal onderwijs" viel. Had ik zelf een jaar daarvoor ook al aangedragen, omdat ik het idee had dat dat veel beter voor hem zou zijn, maar toen werd dat voorstel verontwaardigd van de hand gedaan. Gelukkig zag de school ook in dat de situatie onhoudbaar werd en nu moest er ineens een spoedplaatsing komen....

En die kwam er. Bij een cluster 4 school, een school voor kids met gedragsproblemen, door b.v. ADHD, autistische stoornissen of psychische stoornissen. De eerste keer dat we daar mochten kijken ging er een wereld voor ons open. 't Leek wel of de school voor Jan gebouwd was. Perfect!

En dat bleek ook zo. Jan bloeide op daar en na deze school ging hij naar het VSO, ook voor kids met gedragsstoornissen. Daar ging het heel even mis, in de eerste week kreeg ie een hele erge driftbui. Zo zijn we bij Karakter terecht gekomen. Daar hebben ze eerst z'n diagnose gesteld, en hij kreeg psycho-educatie. Dat ging perfect. Hij heeft zelfs nog wat meer uurtjes gekregen dan normaal, dit omdat hij zó leerbaar was dat ze er álles voor hem uit wilden halen.

Op ons eigen verzoek kregen wij ouderbegeleiding. Dit omdat ik het nog steeds moeilijk vind de balans te vinden in een opvoeding van een kind als Jan. Ik hoorde ooit eens de zin: "waar eindigt de stakker en waar begint de rakker" en daar zit 't hem nu maar net. Daar Jan's intelligentietesten uitwezen dat ie absoluut niet op z'n achterhoofd is gevallen is het soms heel lastig inschatten hoe je met hem om moet gaan. En dan is ie ook nog eens een puber.....

Vanochtend hadden we het laatste stukje begeleiding. Het gaat fantastisch. Ik moet erbij vertellen dat Jan sinds een poosje medicijnen slikt, voor de concentratie en die maken ook dat ie qua opstelling tegenover anderen heel erg veranderd is. Ten goede. Hij zoekt de gezelligheid veel meer op. En ook probeert hij tegenwoordig nieuwe dingen uit. Qua eten, maar ook met spelletjes. Hij staat veel meer open, prachtig om te zien.

'k Vond het een goed plan dit eens op "papier" te zetten. 't Is tenslotte een succesverhaal geworden. We hebben er héél veel energie ingestoken maar het was allemaal zeer de moeite waard. Ik dacht maar zo dat er misschien wel mensen zijn die zo'n verhaal als opstekertje kunnen gebruiken. Die ervaring heb ik in ieder geval wél.....

Blehhhhh...

Zo. De eerste zomertijd-dag zit erop. Prachtig weer en zelfs vanmiddag daar nog even van geprofiteerd.

De dag begon voor mij een beetje vroeg. Jan had vroege dienst en de wekker ging om 7.15. Twee uurtjes vrij genomen i.v.m. verjaardag gisterenavond en de zomertijd. Hij is helemaal geen ochtendmens en in dit geval leek ons dat dus héél handig. Maar als de wekker gaat ben ik ook door m'n grootste slaap heen. Ook als die wekker niet voor mij geldt....

Even lezen dan maar. En opeens hoor ik gestommel op de overloop. Jr. heeft een bloedneus.  Wel vaker, gelukkig viel het deze keer mee. Ik was er nu tóch uit dus gelijk maar naar beneden.

De dag begint. Jr.'s bed afgehaald, gelijk ook die van ons maar, in de wasmachine ermee, ontbijt klaargemaakt, afwasmachine geleegd, gegeten, afgeruimd, hond eten gegeven, hond uitgelaten, was opgehangen en dan ff pauze.

Lunch klaargemaakt, tafel afgeruimd, was afgehaald en opgevouwen, eten voorbereid, steentjes gestapeld in de tuin ( een stapelmuurtje van een overschot aan steentjes, staat ook nog gezellig) snel even naar vriendin, was niet thuis dus weer terug, stof gezogen, visite gehad, gekookt, afgeruimd, afgewassen, bed opgemaakt, was opgeruimd.

En dan komt het gevoel.... Blehhhh... niets gedaan vandaag. Frustratie dat ik éigenlijk ook nog in de tuin had willen werken. En dat ik daar zo weet ik nu al morgen ook weer geen tijd voor heb wegens een druk schema.

Ik duik toch maar lekker op de bank. Laptop aan en even blogjes kijken. Kom bij casa di mamma terecht. En die schrijft een stukje over "even". Dat ze van plan is alles wat meer bewust te gaan doen. De tijd er voor nemen en genieten van het feit dat het een uur langer licht is. Inspiratie! Ik moet het nog even laten zakken, maar ik geloof dat ik hier wel wat mee kan...

Waar Blogland al niet goed voor is. Zit je er nét even door en dan lees je zoiets. Dankjewel!

Stapelen?

Neeee, dat stapelen, dat was gisteren al.. Maar deze foto zou er zó met mee kunnen doen...

Altijd erg aandoenlijk, van die grote grove poten...

Alleen, nu stoor ik 'm, hij wordt er wakker van, niet leuk....

En wat ik toch aan het doen ben...geen idee. Hij snapt er helemaal iets van, weet zich geen houding te geven en wat doe je dan als je een hond bent....

Een heel relaxed weekend toegewenst!!

Nog een keer!

Vorige week besloot ik voor één keertje mee te doen aan stapelen op vrijdag. Wat was dat leuk. Reacties van veel mensen, ook die ik nog niet kende. En zelf kijk je natuurlijk óók het lijstje op Irma`s blog af. Aangenaam verrast over de creativiteit die loskomt bij zo´n item.

Dus ik kon het niet laten. Deze week weer! Maar dan komt de vraag: wat ga ik stapelen? Ik had nét wat spulletjes klaar gezet om een boekenlegger te maken. Op een stapeltje!

Elly, een vroegere buurvrouw geeft zaterdag haar verjaardag en we geven elkaar altijd een kleinigheidje, zoals afgesproken. 't Gaat tenslotte om het idee, we vinden het onzin elkaar op kosten te jagen. Dus fröbel ik zelf wat in elkaar.

Het stapeltje op de vorige foto werd omgetoverd tot dit:

Een beetje in "Hollandse" stijl, altijd leuk, tóch....

Vorige week heb ik er ook al één in elkaar gezet. Toen voor Els, de huidige buuf. In een wat romantischer stijl:

En voor de mensen die zich afvragen, hoe gebruik je dat nou? Hier nog even een fotootje van de manier hoe ie in het boek gaat:

Ik vind ze zelf heel praktisch en 't staat ook nog gezellig!

Wat eten we vandaag?

Altijd weer die lastige vraag. En het feit dat we in 3 etappes eten maakt het er ook niet eenvoudiger op. Mirte moet vanavond van 5 tot 8 werken, en Fleur had vanochtend nog geen idee hoe laat ze thuis was van school. Dus moet het eten zijn dat er tegen kan opgewarmd te worden...

En dan hebben we nog dat het eind van de maand in zicht is. Werkt bij mij altijd zo dat de knip toch iets meer in de gaten wordt gehouden. Geïnsprireerd door de consuminder-blogs die ik vaak lees besloot ik eens te koken uit voorraad.

Ik had nog: een restje champignons, en met een pakje champignonsoep vormt dat een prima combi.

 En dan een klein beetje gehakt, als balletjes door een pakje tomatensoep. Zo.

Een beetje italiaanse groenten vormt samen met 2 plakjes ham in stukjes gesneden, 3 eieren en 1.5 dl. melk en wat aardappelkruiden de vulling van een hartige taart. Bladerdeeg uit de vriezer eronder en een restje kaas geraspt erover heen en dan móet het goed komen vanavond. Ziet er goed uit, tóch?

Jan jr. houdt niet zo van al die poespas.Voor hem niet te veel verandering, hij heeft tenslotte autisme dus daar houd ik rekening mee... Voor hem had ik nog een italiaanse bol in de vriezer en kruidenboter hoort hier in huis bij de vaste voorraad. Mét de tomatensoep gaat het er bij hem dan ook wel in.

Alles is al voorbereid. Even een soepje in de magnetron en de taart opwarmen en Mirte kan zo om 4 uur alvast smullen. Pff.... alweer gered.... Fijne avond!!

Lekker doorbladeren..

Gisteren lag ie weer in de brievenbus. De Flow. Sinds het eerste nummer uit kwam ben ik fan. ´t Lijkt wel of ze dat blad voor mij geschreven hebben. Zoveel herkenning als ik ´m weer open sla. Helemaal leuk. En ook Fleur, onze oudste van 18 vindt hem zeer de moeite waard. Ik kocht hem elke keer als ie uit kwam, sinds dit jaar heb ik een abonnement. En een leuke jaren vijftig- waterkoker op de koop toe!

Deze keer zijn de onderwerpen: nostalgie, familie, slaapstrandhuisjes, schuldgevoelens en de rubriek inspiratie favoriet. Eerst blader ik hem even vlot door, en als ik wat meer tijd heb lees ik hem uitgebreid. Genieten is dat.

"k heb altijd al iets met tijdschriften gehad. Mijn moeder leest al heel erg lang de Libelle en m'n zus de Margriet. Nadat zij met elkaar gewisseld hebben ben ik aan de beurt. Daarnaast las ik eerder ook altijd bladen als Seasons, Landleven en Buitenleven. Op Buitenleven heeft Jan me ook maar een abonnemt gedaan, was goedkoper en je koopt 'm toch was z'n redenatie.

'k Vond het de laatste tijd toch wel wat overvloedig, al die bladen. Niet dat ze niet leuk zijn, maar de portomonaie vindt het wat minder. En ook het bloggen heeft er invloed op. Je moet toch érgens de tijd vandaan halen...

Dus de Buitenleven zeggen we op. En ik heb ontdekt dat ik het ook heel leuk vind de andere bladen van een jaar terug weer eens te lezen. Want of het nu lente 2011 is of 2008, de onderwerpen verschillen toch niet zo heel veel. En verder geeft de bieb ook de mogelijkheid tijdschriften te lenen. Daar maak ik dan ook dankbaar gebruik van. Vooral als ik op vrijdagavond ga, lekker zo voor het weekend.

Maar vandaag.. Vandaag ga ik me eens even lekker storten op de Flow. Misschien haal ik er wel inspiratie uit. Voor een volgend blogje....

Dromen.

Voor sommige mensen is het leven van een ander een droom. Het gras is bij de buren altijd groener, kun je ook wel zeggen. Je verkijkt je op de mooie spullen die mensen hebben, of op de perfecte relatie van een ander.

De reclame maakt daar ook dankbaar gebruik van. Van de onvrede die in de mensen zit. En van het gevoel er misschien nét niet helemaal bij te horen. Als je dan dit koopt, dan...

Of als je híer je vakantie boekt, ben je zó ontspannen dat het lijkt of je weer dat meisje van vroeger bent.... En dan zijn er mensen die dat ook denken. Niet voor niets schijnen veel relaties op de proef gesteld te worden tijdens de vakantie. De verwachtingen waren hoog, veel geld is er voor betaald en dan hebben we het nog maar niet over de voorbereiding. Bekaf stappen mensen in de auto, op weg naar dé droomvakantie. Je hebt er tenslotte een jaar voor gewerkt, dus dan móet het wel aan de verwachtingen voldoen.

Kán het misschien ook zo zijn dat als je niet op vakantie gaat het ook best lekker kan zijn? Tenslotte heb je dan alle tijd voor jezelf en er worden ook veel kosten uitgespaard. Misschien kan je die dan besteden aan eens een extra lekker broodje met de lunch of wat spulletjes om eens iets lekkers te bakken met de kids. Ook kan het horloge een tijdje af, tenslotte moet je in één keer niets meer.

Ook in de lente merk je het weer. De tuincentra zijn superdruk en vaak nemen mensen veel meer mee dan ze hadden voorgenomen. Het wordt er ook zo leuk voorgesteld, daar kan je toch niet omheen... Niet voor niets ben ik al in geen jaren in zo'n zaak geweest. Je leert van die keren dat de kassa een best groot bedrag liet zien. oeps...

Tuurlijk wordt de tuin hier ook klaar gemaakt voor het buitengebeuren. Maar 'k probeer toch zoveel mogelijk te roeien met de riemen die ik heb. Misschien een bak violen van de markt maar daar blijft het ook wel bij.

't Ging bij mij ook niet ineens. En nog haal ik wel inspiratie uit ideetjes van anderen. Maar 'k probeer toch vooral te kijken naar wat we hebben. En dan vind ik het m'n "plicht" om daar zorgvuldig mee om te gaan. En dankbaar voor te zijn. Want geluk zit in jezelf en niet in spullen of dure reizen!

mmmmm...

Lekker, ´t zonnetje schijnt zo heerlijk op m´n rug. En op het plekje waar ik ben, net achter het huis, ben ik uit de wind. ´t Is echt weldadig, die warmte. Ik word er bijna een beetje soezerig van.

Ook de vogels hoor ik prachtig fluiten. De boom missen ze eigenlijk niet. Beukenhaag zat, en anders is er altijd nog de appelboom...Ze zijn elkaar ´t hof aan het maken en dat is te horen. Gratis concert zeg maar. En verder is er alleen maar rust...

Wat ik aan het doen ben? Iets wat noodzakelijk is, sinds de droger stuk ging. En met dit mooie weer doe je dat toch lekker buiten?  's Avonds als het rekje binnen staat ruik je nog die heerlijke buitenlucht. Was ophangen, ook als het moet, is beslist geen straf. Integendeel!

Voor (o) pa.

Hé pap,

't Moest er toch ook een keer van komen. Een blogje aan jou gericht. En wanneer kan dat beter dan vandaag. Want je bent vandaag precies 75 jaar geleden geboren. GEFELICITEERD!!!

23 Jaar heb ik bij jullie gewoond. Vanaf m'n geboorte tot dat ik op kamers ging. En dat was niet omdat ik het niet leuk meer had thuis, maar ik was er gezien m'n leeftijd gewoon aan toe. Lekker op mezelf. In de stad waar ik toen ook mijn werk had. Ik weet nog wel dat ik destijds de sleutel overhandigd kreeg van de huisbaas. En jij zei: "Als het haar nu niet bevalt, kan ze dan nog wél terug?" Dat was tekenend voor de opvoeding die m'n zus en ik genoten. Héél beschermend maar daardoor óók heel fijn en veilig.

Want iets voor een ander doen, dat is jou niet vreemd. Eerst moet je vaak even wennen aan een vraag, maar daarna gá je er ook voor. En vooral als het technisch een "uitdaging" is. Die keer, ik was een jaar of 11 denk ik. Ik was stapel op barbie's. En m'n mooiste had van die draaibare handjes. Stom van mij, 'k had haar laten slingeren en ging er bovenop staan. Knak, handje eraf. Wát een verdriet herinner ik me nog. Jij dook de schuur in en een poosje later kwam je mét een barbie met 2 handjes er weer uit. Nog draaibaar ook. Je had nét zo lang geprutst tot je een schroefje erin had gekregen. Geweldig vond ik 't.

En ook voor familie sta je vaak klaar." Die ouwe lost 't wel weer op" is echt zo'n uitspraak van jou. Aangezien je nog zo'n beetje de enige man van jouw generatie in de familie bent, die ook nog een keer handig is, ben je een graag geziene gast bij de tantes. Mét gereedschap graag. Of auto, want soms ben je nét zo'n verkapte taxichauffeur. Ook voor de kleinkinderen. Je hoeft opa maar te bellen en hij komt al aanracen met z'n Opel.

Ook Jan Jr. ziet je graag. Op zaterdag komt ie je nog wel eens helpen. Altijd zijn er wel klusjes. In de schuur of zoals vorig jaar, na je operatie het gras even maaien. En hij verdient er ook een zakcentje mee. En 2 blikjes cola, niet te vergeten. Voor hem best speciaal, zo vaak krijgt hij dat niet.

Maar vandaag, vandaag ben je jarig. Vanmiddag komen we dat samen vieren. En zoals je dat wel vaker doet, als er een aanleiding is, je nodigde ons uit om lekker chinees te eten. Heerlijk! En vooral ook heel gezellig natuurlijk. Tot straks!

Nog veel jaren erbij toegewenst! Liefs,Trudy.

Ik geef iets weg!!

Ik had al een poosje 49 volgers. En ik dacht: "Als het er 50 zijn, doe ik een give-away". Laat ik er gisteren nou 6 bij gekregen hebben! Dus gisterenavond ijverig aan de slag en dit is het resultaat:

Een kettinkje met kant en "pareltjes". En aan de achterkant zit een verlengkettinkje dus hij past iedereen. Hopelijk vinden jullie het wat. Als dat zo is, laat dan hieronder een reactie achter. Op 2 april verloot ik dan het kettinkje. Jullie horen dan van mij. Succes en een fijne dag toegewenst!

Klein stapeltje.

Elke vrijdag komen ze weer langs: de stapeltjes van Irma. Zij is er mee begonnen. Met haar blog "allemaal kleurtjes" heeft ze een kleine hype veroorzaakt in blogland. En vandaag had ik de kriebels om daaraan maar eens mee te doen.

De servieskast in gedoken en daar stonden ze in een hoekje. Eigenlijk een beetje te wachten tot de zomer. Want de decoratie erop doet je daar een beetje aan denken:

Ik kreeg ze van tante Leida. Dat was een tante van mijn vader. Een zus van mijn opa. Groter dan 1.50 was ze niet. Maar ze had een grootse stem. Die leek sprekend op die van Adèle Bloemendaal. Vooral als ze lachte. Een heerlijk mens die haar mening niet onder stoelen of banken stak. Ze is oud geworden. In ieder geval over de 90. Zo eigenwijs was ze wel.

Mijn moeder hielp haar wekelijks in de huishouding. Maar ook vond ze het vooral héél gezellig als ze kwam. Stofzuigen was soms gewoon lastig, hij moest om de haverklap uit voor een gesprekje. En dan moest er op 't eind flink doorgewerkt worden, anders kwam het werk niet af.  Als ik op school op tijd klaar was, de Mavo was hier toen nog in het dorp, ging ik wel eens koffie drinken bij haar. Dat vond ze leuk. Altijd belangstellend, ook naar de jeugd toe. Dat hield haar "jong" volgens mij.

Achter de kopjes zie je een krans, die ik gemaakt heb van mosselschelpen. Eerst heerlijk mosselen eten, de schelpen in een sopje laten weken, schoonmaken en dan op een strokrans plakken met een lijmpistool. Is dat een consumindertip of niet...

Fijn weekend!!

ff bijkletsen.

Zo. En dan is het nu ineens weer woensdag. Dinsdag werden we wakker met ineens veel licht in huis. De boom is weg, het staat wel kaal hoor. Maar gelukkig hebben we om de tuin een beukenhaag. En daar kunnen de vogels ook prima in schuilen. Mooi gezicht, zoveel kleine vogeltjes in de heg! Fleur kwam vanochtend beneden en zei dat ze bijna geen wekker nodig had vanochtend. De vogels floten haar vrolijk wakker....

Ik heb een hele volle wasmand. Ook de wasmachine heeft het maandag begeven. Was ook versleten, voor ons geen tweedehandsje meer. Toen we laatst de droger stuk hadden zijn we voor een wasrek met katrollen gegaan. ( zie blogje wasrek plafond.) . Jan jr. maakte toen de opmerking: "Oh nee hè, gaan we bij alles wat stuk is nu weer ouderwets doen?" Ik moest er erg om lachen. De verleiding was van de week groot om een wastobbe in de gang te zetten!

Vandaag komt de nieuwe machine. Jan heeft er één op internet besteld. Kieskeurig en nog wat andere vergelijkingssites bekeken en toen maar beslist. 't Wordt een S amsung. 'k Vind het best, als ie maar wast. Ik moet ervoor thuis blijven want hoe laat ie komt dat weten we niet. Nou ja, er is in en om huis nog genoeg te doen. En vanavond ben ik ook gewoon thuis, dus dat wordt wassen.. Ik heb er bijna zin in. (gelukkig kon ik deze week nog even bij mijn ouders terecht, daar ook 2 wasjes gedaan. Ze wonen een straatje verderop.).

Gisteren hebben we heerlijk gefietst. Jan was nog vrij en hij heeft nét een nieuwe fiets, dus die moest even uitgeprobeerd worden. We wonen vlak bij Bronkhorst. Het kleinste stadje van Nederland. 't Lijkt wel of daar de tijd heeft stil gestaan, heel autentiek. Ook zijn daar wat winkeltjes en ateliers. Echt leuk voor een dagje uit.Nog even wat fotootjes gemaakt voor een idee.

Met het pontje over de ijssel heen en daar stond zo'n knooppuntenbord. Pen en papier erbij en een route opgeschreven. En dan kom je nét weer op plekjes waar je nog nooit bent geweest. We gingen om half twaalf weg en om drie uur waren we weer thuis. Prima dagje weer.

't Was jammer dat Tukker niet mee kon. We lopen nu met de gedachten een fietskar te kopen, dan kan ie tussendoor misschien een wandelingetje maken en verder tóch lekker mee. Nu lag ie wél heerlijk in 't zonnetje:

Nét na Bronkhorst staat de Bronkhorster molen. Daar verkopen ze ook van alles. Tipje misschien??

Als je goed kijkt kun je de molenaar naast de molen zien. Hij gaf net de zet om de molen te laten draaien.

Best heftig....

Zoals ik jullie al eens verteld heb hebben we best een grote tuin. Met aan de zijkant van het huis een oude waterput. Mét tafelblad erop. En daar zitten we met warm weer vaak aan, want dat is zo heerlijk in de schaduw. Die schaduw komt van een hele grote hulst. En daar gaat het nou om.

Die hulst groeit volledig uit z´n voegen. Elk jaar is het een heel karwei om al het blad wat er van af valt weer aan te vegen. Soms zelfs dagelijks want anders loopt het zo uit de hand. Ze prikken ook nogal in je voeten. En blote voeten en slippers zijn hier gewild in de zomer, dus geen goeie combinatie.. Ook ontneemt de boom heel veel licht in huis. Als je thuiskomt van vakantie is het altijd even wennen dat het zo donker is in huis. Dat lossen we op door altijd lampjes aan te hebben, maar het blijft een beetje bruin-café gevoel.

Dus was de beste oplossing: kappen dat ding! Maar...nu komt de clou... 'k hou er niet van. Ik blijf het lastig vinden om in te grijpen in de natuur. Ook het tuinieren pas ik daarop aan. Dus bij ons géén gestructureerde tuin  (behalve de buxussen dan) maar ik haal onkruid met de hand weg ( als het leuk onkruid is niet) en snoei kleine beetjes, zodat het nog nét leefbaar blijft en mooi. Bestrijdingsmiddelen komen er bij ons niet in. En de stoep schrobben, nee dank je. De zon maakt hem elk jaar weer prima op kleur.

Zelfs heb ik 3 eikeboompjes in de tuin die ontstaan zijn doordat de kids er ooit eens eikels hebben "geplant". En toen het eenmaal ging groeien heb ik ze wat van onder af aan bij gesnoeid,ze staan ook nog eens heel leuk!

Maar nu nog even waar het om gaat. De hulst. 'k Heb Jan toch maar groen licht gegeven om hem te kappen. Soms móet 't gewoon, maar wél met de voorwaarde dat er weer iets anders komt te staan. Wát, daar zijn we nog niet helemaal uit.

Misschien een pruimenboom. We hebben bij het vorige huis waar we woonden een Reine victoria gehad. Heerlijk grote pruimen gaf ie...Toen we gingen verhuizen heb ik even getwijfeld of we hem mee zouden nemen, maar hij stond er al weer een jaar of 3. Dus we dachten dat ie dat misschien niet zou overleven. Nadat we 'm hadden laten staan zagen we tot onze schrik dat de nieuwe bewoners hem na ongeveer 3 maanden alsnog gekapt hebben :(

Vorige week is Jan begonnen. En hoe meer boom weg, hoe meer licht in huis. Heerlijk. Wat er nu nog staat is een zielig pluimpje op een hele hoge stam.

 De aanhanger zit al voor de derde keer bomvol boom.

 En de vogels zijn helemaal in de war. ´t Is heel triest om te zien. Ze zitten op de hele kleine stompjes, die eens takken waren voor zich uit te staren. Vanavond gaat de boom helemaal plat. Dan komt m´n zwager met de motorzaag en hij neemt het hout mee. Zij hebben een houtkachel. Ik heb vanavond een afspraak. Ik ben gelukkig niet thuis....

Met liefde gemaakt.

Afgelopen donderdag was ik met mijn moeder even bij de Action. Die zit in hetzelfde dorp als waar de computercursus gegeven wordt. Mirte had nieuwe schriften nodig, en die zijn bij de Action wel héél goedkoop, dus..

Nu heb ik als ik in die winkel rondloop altijd de neiging om wat meer mee te nemen, wie niet.. En toen ik bij de "bakafdeling" kwam zag ik een doosje met uitsteekvormpjes voor koekjes. In de vorm van hartjes. Leuk, dacht ik en de prijs was óók al Leuk. 1 Eurootje, dus waarom zou je het laten liggen.. geen idee dus ze namen plaats in m'n mandje.

Vanochtend had ik de bakkriebels. En dat in combinatie met m'n nieuwe vormpjes leidde tot het volgende:

Met rolfondant nog wat kleine hartjes opgemaakt en we kunnen weer smullen dit weekend!

Ik had laatst bij de kringloop al een prentenboekje  meegenomen. Ik was een beetje geïnspireerd door een blog, 'k weet helaas niet meer welke. Deze blogster had leuke dingen gedaan met nostalgische plaatjes uit kinderboekjes. Alleen nadat ik het boekje mee had genomen wist ik eigenlijk nog niet zo goed wat ik er mee moest..

Toen we gisteravond even bij Keetje Knus (zie gelijknamig blogje) waren om wat kant te kopen, zag ik mooie papieren hartjes. Leuk voor in de kroonluchter! Daar hangt bij ons altijd wel decoratie in, anders vind ik 'm wat saai. Nu hingen er nog kleine gebreide schaatsertjes in, kon écht niet meer, 't is bijna lente!

Hé, dacht ik, die papieren hartjes, die kan ik ook zelf wel maken. Als ik nu eens de mooiste plaatjes uit het boekje daarvoor gebruik..  Vormpje erop, even "uitmeten" en dan knippen maar.

Een kantje erdoor en dan de kroonluchter in. Dit is het resultaat:

En het heeft zowat niets gekost. 0.60 cent voor het boekje en het kant was 0.50 per meter. Stuk goedkoper dan gekochte hartjes! En gemaakt met liefde!

Wat een ramp!

Ik had vanavond een stukje willen schrijven over kettinkjes maken, hoe ik daar zo bij gekomen ben en hoe het daarna verder ging en zo... Maar 't voelt vandaag niet zo goed om het over zo'n onbenullig onderwerpje te hebben. Want ook al is een hobby voor mij heel belangrijk, vandaag is dat even héél anders.

Zet de t.v. vanochtend aan tijdens het ontbijt, de t.v. staat bij ons in de tussenkamer. Ik vind het altijd fijn om te weten wat er gebeurt is in de wereld toen ik lag te slapen. Om 7.30 komt er een kort item op dat er een aardbeving zou zijn geweest in Japan. Komt natuurlijk de laatste tijd wel vaker voor, aardbevingen en ondanks dat het vind ik het wel erg maar eet mijn  boterham er niet minder smaakvol door op.

De journaals daarna wordt steeds duidelijker wat een ongelooflijke  ramp zich heeft voltrokken aan de andere kant van de wereld. Er komen steeds meer mensen aan het woord. Sommigen waren ter plekke en vertellen wat ze zagen en hoe ze het beleefden. Anderen zijn wetenschappers en geven ons een beeld van het hoe en waarom. Als ik dit blog zit te typen is er bij de wereld draait door een microbioloog die dit uitlegt met 2 speelgoedautootjes. En dan blijkt toch maar weer hoe krachtig de natuur is.

Hoe wij mensen ook proberen dingen in de hand te houden, moeder aarde gaat toch wel z'n eigen gang. Zo ook vandaag. Kan er wel een tsunami-alarm aangebracht zijn na de laatste ramp, als je dan maar 10 minuten hebt om weg te komen, tsja...  How fragile we are, zong Sting en wat had ie gelijk. Het enige wat we nog wel in de hand hebben is hoe respectvol we met de aarde om gaan…

Fragile Sting..

Heb je even?

Nog even leuk om te laten zien, dacht ik. Toen ik laatst met Mirte in de stad was zag ik bij een groot warenhuis een ketting met stukjes kant ertussen. We bekeken hem eens van dichtbij en kwamen tot de conclusie dat we dat ook wel zelf konden maken.

Zoals ik al had laten zien had ik al kant meegenomen van de beurs, laatst waar ik met Els was geweest. Afgelopen zaterdag had ik dat feestje, en ik vond de kleding die ik daarvoor in gedachten had nog een beetje té basic...

M'n spullenkast ingedoken en aan de slag gegaan. Het is een ketting geworden die, vind ik,  bij veel kleding past. 'k Heb hem deze week dan ook al veel gedragen. En ook al leuke reacties erop gehad. Hoe vind jij  'm?

 ( De pareltjes ertussen zijn nog steeds van dat éne kettinkje..)

Oma online!

Zo'n 4 jaar geleden gebeurde het. Mijn moeder kon zich in de zomer altijd prima vermaken. Wandelen en vooral fietsen is de hobby van m'n ouders. Maar in de winter is dat tóch een beetje anders. Wat nu?

Op een dag belde ze me op. Met hét idee. Misschien is het voor ons iets om een computer te kopen? En zou jij mij daar dan wegwijs op willen maken? Mijn medehuisgenoten kwamen niet meer bij van het lachen.. Hoezo, jij? Zij wisten, net als ik dat dat het niet ging worden...

De computer kwam, het ding werd aangesloten en oma was zéér geinterreseert. En het duurde ook niet lang dat Fleur op een dag tegen mij zei: oma was gister ook niet zo lekker. En ik: waar heb je haar gesproken dan? En zij: op m.s.n. natuurlijk! Hélp, daar heb ik me nog nooit in verdiept....

Dat zet je aan het denken. En toen kwam het idee op. Bij ons in de buurt worden er door Stichting Welzijn computercursussen gegeven. Ik stelde m'n moeder voor om daar eens een kijkje te nemen. Naar de infoavond en toen was de beslissing snel genomen. Vanaf september zaten we samen op cursus. Elke donderdagochtend haal ik haar op en gáán we ervoor.

We hebben er al erg veel geleerd. Van Word, tot Exel en Powerpoint. E-mailen, dingen kopiëren en plakken, mappen maken en opslaan, het houdt maar niet op. Ook komt nog foto's bewerken aan bod en ook hebben we sinterklaasgedichten gemaakt en kerstkaarten.  Leuk! Met nog 4 lessen te gaan blijft het elke week weer leuk om er heen te gaan. De leeftijd van de groep loopt van schat ik 80 tot in de 40, er zit buiten mij nog iemand op van "mijn" leeftijd, ook met haar moeder. De rest is ouder, maar wat maakt het uit.

Vorige week was ik even bij m'n ouders. Trots vertelde m'n vader dat mijn moeder creatief was geweest op de computer. Ze hebben nog niet zo lang een printer en ze kwam erachter dat daar een programmaatje op zat waar je een kalender mee kon maken. Met foto's. En op fotopapier. 't Is haar gelukt! Hartstikke leuk! De kalender ligt toevallig hier, Jan heeft beloofd hem even te binden. Dit is b.v. het blad van juni, met daarop een foto van de tuin van mijn ouders:

Mooi, hè? En na aanleiding van dit nog even iets:

Vorige week kreeg ik voor de tweede keer een award uitgereikt.

Deze keer van  Juffrouw mie Dank je wel!  En na er even over nagedacht te hebben ben ik er (gedeeltelijk ) uit. Ik geef hem door aan ook een moeder. Van "zuster Klivia". Haar blog heet "Daar was laatst een meisje loos" . Ik vind het zo leuk dat ook een moeder wordt aangestoken door het blogvirus! En het is nog  leuk om te lezen ook! Dat verdient een award vind ik. Veel geluk en plezier met je blog, Sanneke!

Volgens de regels mag ik er meerderen nog een award uitreiken. Maar aan wie dat weet ik nog niet. Ik denk er nog even over na...

"Er was eens....."

Een meisje van 16, klein, wel pittig, maar een beetje onzeker. Op school vond ze het maar zo- zo. Ze hád wel een paar vriendinnen daar, maar de meeste vriendinnen kende ze via de korfbal. Daar voelde ze zich helemaal thuis. 't Was haar ook met de paplepel ingegoten dat verenigingsleven. Pappa was de voorzitter van de club, mamma zorgde dat de kantine genoeg spulletjes had om te verkopen en ook haar grote zus was er actief. Die had zelfs een vriendje eraan overgehouden.

Op school liepen best leuke jongens rond. Blond en lang, dat vond ze leuk. Eén keer, in het fietsenhok, stapte ze een stukje achteruit en belandde ze zó op de tenen van die ene leuke. Slik.... maar ja, hoe pak je het nu aan, zo'n kennismaking?

Op een goeie dag kwam ze op de training. Ze was inmiddels al een half jaar van de middelbare school af. En wat zag ze tot haar grote geluk? Er trainde iemand mee die ze een tijdje geleden nog op de tenen had gestaan. Op de korfbal gedroeg ze zich anders. Ze voelde zich daar heel erg op haar gemak en was compleet zichzelf. Trok de mond gewoon lekker los als ze daar zin in had.

De juniorenploeg was hecht. Veel lol hadden ze met z'n allen. 't Gebeurde regelmatig dat ze uitgenodigd werden voor een disco bij een andere vereniging. Die avond, van de 7e maart 1981 was er ook weer één. Auto's gecharterd en daar gingen ze.

Dansen vond ze leuk. En toen ze eenmaal gezellig op gang kwamen raapte ze alle moed bij elkaar en ze vroeg hem gewoon. Hij was wél lang, het scheelde zo bleek achteraf meer dan 30 centimeter tussen die 2. Maar dat maakte het met schuifelen niet minder romantisch. 't Was deze plaat, waar het allemaal mee begon:

(ik had het hier graag tussen gezet, maar dat lukte me niet, vandaar dat ie hieronder staat...).

Inmiddels zijn we 30 jaar verder.Vandaag om precies te zijn. En nog steeds bij elkaar. En ook nog steeds niet op elkaar uitgekeken. 't Was lang niet altijd makkelijk. Maar als je dat samen aan kunt bewijst het wel hoe hecht onze relatie is. En als we het voor het zeggen zou hebben eindigt dit sprookje zo: " En ze leefden nog lang en gelukkig!".

Phil Collins - In The Air Tonight (Official Video)

Weer een award!

Voor de tweede keer een award! Wat een eer, alweer. Deze keer kreeg ik 'm van haar , Mejuffrouw Mie. Ze gaf al aan dat er verplichtingen aan zaten, ahum zie m'n vorige verhaaltje... en die kom ik graag na. Maar daar neem ik liever even de tijd voor. Dus, wordt vervolgt.....

Verplichtingen.

'k Zit nog even op de bank, weer een beetje bij te komen. We hadden een feestje bij zwager, die werd 50. Om twaalf uur,om precies te zijn.

De laatste tijd ben ik even niet zo van de feestjes. Ik zie er vaak als een berg tegenop. Al die mensen om je heen dat maakt dat ik ineens minder spontaan reageer. Ik ben nogal een gevoelsmens en pik van alles van iedereen op. En dat put behoorlijk uit. Meestal heb ik een dag nodig om weer een beetje mezelf te worden.

Tel daar een zoon bij op die ook niets heeft met "open" gebeurtenissen, vanwege z'n autisme en het  "feestje"   is voor mij compleet. Om iets over twaalf waren we de eerste die opstapten. En dat is niet persoonlijk bedoelt in zo'n geval.

Gék is dat toch dat ik sowieso steeds minder met verplichtingen heb. 'k Ben meer van een spontaan bezoekje en natuurlijk staat dan altijd de koffie klaar. En we kletsen dan gezellig bij. Graag! 

Maar ik merk dat dáár tegenwoordig steeds minder tijd voor is (wordt genomen). En ik moet de hand ook in eigen boezem steken want bij ons is er óók altijd wel wat. Mijn beste vriendin kwam eerder ook alleen in beeld als het weer tijd voor een knipbeurt was, of een verjaardag te vieren. Niet dat we het niet leuk vonden, het kwam er gewoon niet van.

Hoe anders was dat de laatste tijd. Want door de tragedie die daar begin december plaats vond (zie blogje alles stopt even) néém je nu de tijd gewoon. En ik vind het hartstikke fijn om wat meer betrokken te zijn bij haar leven. Ook als het thuis eigenlijk helemaal niet uit komt. Dan denk ik, die moeten zich maar even redden, hoor.

Wat is dat toch met dat verplichtingsgevoel? Waarom kan dat óók niet als er niet iets bijzonders aan de hand is? Nou, dan wordt het ineens mammatijd. En dat gaat bij mij nog lang niet altijd voor. Misschien moet ik toch eens wat meer prioriteiten gaan stellen. Want zoals ik ooit op een Gordoncursus leerde, als mamma's fles niet vol is kan ze er ook niet uit schenken! Fijne zondag!!

Fijne vrijdag.

Vanochtend hadden Jan en ik afgesproken weer eens een wandeling te maken. Tukker ging nog even niet mee, die was gisteren nog geweest en dat resulteerde weer in het nemen van pijnstillers. Vanochtend liep ie al wel iets beter, maar gelijk weer, dat is nu nog even té. Gelukkig was ie wél zeer relaxed...

We wonen op het randje van de Veluwe. En als we dan een half uurtje rijden komen we terecht op de Posbank, een prachtig wandelgebied bij het dorp Rheden. Met het mooie weer van vandaag leverde dat mooie plaatjes op.

 Het grappige is dat nu ik jullie hier over vertel ik mezelf ook meer realiseer wat een geluk het is dat dit zó dichtbij is. Waar de blog al niet goed voor is.....

We hebben daar de Panoramaroute gelopen, deze is maar 4.5 kilometer. Dat vraagt om rustig aan kuieren en dan kun je even heerlijk bijpraten. Tussen de middag hebben we nog even gegeten bij het paviljoen De Posbank. Daar serveren ze zalig boerenbrood met zelfgemaakte salades, echt een aanrader. ('k heb daar geen aandelen, hoor..).

Vanmiddag ben ik even weggedoken in m'n hangstoel en daarna had ik weer energie over om even te knutselen. Mét de spulletjes van afgelopen zondag. Zie hier het resultaat:

Vandaag begint de vakantie van Fleur en Junior. Ze zitten in zuid op school. Mirte had al 2 weken geleden vrij, zij zit in midden op school. Traditie is hier dat er pannekoeken gegeten worden op de vrijdag dat de vakantie begint. Kwam dat even goed uit, lekker makkelijk... Zelfs Mirte kreeg er een beetje vakantiegevoel van!! Fijn weekend allemaal!