Het leven leeft zichzelf!

Gisterenochtend moest ik nog even een boodschapje doen. Jan had de voorraad gehaald, en ondanks dat ie alle ingrediënten voor bami in huis had gehaald was ie één essentieel ding vergeten... de mie. Gelukkig hebben wij een "kampwinkel". De Spar, een paar straatjes verderop. Ik haal er eigenlijk alleen maar boodschapjes tussendoor, voor de wekelijkse is ie me helaas te duur. Bij mij is een boodschapje tussendoor doen best link. 'k Kom altijd met meer thuis dan dat de bedoeling was, en tijdschriften zijn voor mij vaak onweerstaanbaar, dus...

De Santé, werd het deze keer. En nadat ik me geinstalleerd had met een kopje koffie onder m'n afdakkie, nam ik er eens lekker de tijd voor. Mijn oog viel al snel op een artikel over een jounaliste die verschillende retraites in korte tijd had gedaan. En de conclusie die ze daaruit trok, sprak me zeer aan." Opeens viel het kwartje" vertelde ze. Het leven leeft zichzelf!

 Ik citeer: "Je hóeft helemaal niet zoveel moeite te doen. Je kunt gewoon achterover leunen." "Dat klinkt wel heel makkelijk. Voor sommige dingen moet je toch wél moeite doen?" vraagt de interviewer. "Natuurlijk", antwoordt ze, "Maar ik weet nu dat het ook iets lichter kan. In moeite schuilt iets zwaars, iets krampachtigs. Als je moeite moet doen klopt er iets niet, dan ben je tegen de stroom in aan het roeien. Als je dingen loslaat, gebeuren ze als het ware vanzelf"". Daarna geeft ze aan dat ze door haar baan opgezegd te hebben, meer tijd en rust heeft om te schrijven en zelfs een zoon heeft gekregen in die tijd.

Mooi. En natuurlijk, 't is een keuze. Maar wel een hele moedige. Vereenvoudigen van je leven en dan hopen dat je met veel minder luxe óók heel tevreden kunt zijn. Een paar jaar geleden werkte ik ook nog volop. 'k Wist vaak niet hoe ik alles voor elkaar moest krijgen, en als Jan me erop aan sprak, wat rustiger aan te doen, wat minder werk aannemen, was ik zéér verontwaardigd. Want hoe kón dat nou, met minder geld...

Een burn-out was het resultaat. En zo werd ik gedwongen zelfs een klein jaar helemaal niets te doen. Met de financiële gevolgen van dien. Maar natuurlijk red je het dan ook. Je past je aan en het gáát gewoon. Nu gaat alles beter en er spookt een hoop door m'n hoofd. Hóe nu verder? Soms denk ik aan een webwinkeltje met sieraden, of misschien tóch wat brocante spulletjes. Of toch workshops gaan geven..

Aan alles kleven wel nadelen. En de onrust in m'n hoofd groeide. Ik was zelfs zó in m'n hoofd bezig dat een ongelukje ( begin deze maand) me even weer op de plek moest zetten.

Zo'n stuk in een tijdschrift geeft me rust. Denken, het komt allemaal wel goed, als de tijd rijp is. En tussendoor in jezelf geloven. Want dat ik dit nu lees is mijns inziens natuurlijk géén toeval. Want het leven leeft zichzelf.....

Ons buitenleven...

29 Graden vandaag... 'k zit alvast lekker te genieten met een kopje koffie onder 't afdak. Mén, wát een aanwinst is dat! Jan heeft hem wel heel eenvoudig gehouden, maar dat neemt niet weg dat het gebruiksgemak groter is dan we hadden durven hopen. Natuurlijk met dit mooie weer er lekker in de schaduw zitten, maar als het niet mooi is buiten is het altijd nog een prima droogplaats voor de was. En komend najaar gaat Jan een motor aanschaffen, dan dient ie als carport daarvoor. Stiekum was dat ook de reden van de snelle bouw, kwam ik laatst via een kennis achter, die dat door Jan was ingefluisterd  : 0

Maar goed, ik dwaal een beetje af. Zoals de wat "oudere" volgers weten heb ik jullie ooit een rondleiding gegeven door ons thuis.  En toen had ik al in gedachte dat de tuin nog wel kwam als alles een beetje groener was. Ik heb het mobieltje aan de hand genomen en een paar kiekjes gemaakt. Kijk je even mee?

Ons terras met afdak. Lekker dicht bij de deur, dus ook ideaal om buiten te eten.Hoe dichtbij is op de volgende foto duidelijk, 't is dezelfde buxusbol die daarop staat.

Hier ben je op één van de achterste veldjes van onze tuin. Daar is sinds kort ruimte vrijgekomen, eerst stonden er  schommels, een glijbaan en een paalhut. Vorig jaar hebben we deze afgebroken. Werd inmiddels niet meer gebruikt.... Dús een perfecte plek voor een tuinstel en een bankje. Heerlijk koel als het heet is, door de schaduw van de bomen. Ook is het leuk hier verjaardagen te vieren. Zo'n lange italiaanse tafel past hier goed. Helemaal leuk!

Ook groeien hier bessen. Duurt nog even zoals je ziet, maar we verheugen ons erop.

De appels komen ook al tevoorschijn. 't Blijft elk jaar wéér een wonder.

En onder de appelboom vinden de konijntjes een prima plekje. Muis en Dwarrel vermaken zich hier goed.

Nog even een paar plaatjes van de bloemetjes in bak en pot.

Opzij van het huis staat de put. Hier zaten we eerder veel, maar het is nu wat warmer doordat de zon tevoorschijn gekomen is. Dit gebeurde toen er een hele grote hulst gekapt is dit voorjaar.

Even voor het huis. Deze buxussen waren héél klein toen we hier kwamen wonen. Maar net als de hosta's groeit alles hier als kool.

 Hier nog even een kiekje van een heel oud tafeltje voor het huis:

Als laatste nog even een bord dat ik er heel lang heb, kan wel eens 25 jaar zijn. Er stond "welkom friends" op en hoewel dat niet helemaal meer leesbaar is, geldt het nog steeds. óók jullie waren van harte welkom!

 

Goed gescoord!!

Gisteren wás het weer zover. De kerkemarkt bracht weer leven in ons dorp. Waar het op andere zaterdagochtenden stil is, bij het saaie af, liep nu heel ons dorp uit.... En we hadden het geluk dat Jan 's ochtends ook vrij was. Dus om half 11 gingen wij richting het centrum.

Om 10 uur begint het spektakel al, maar dan moet je hardloopschoenen aandoen en een flinke plank voor je kop hebben. Zó wordt er dan om het hardst gelopen voor dat éne koopje en elkaar de spullen voor de neus weggekaapt...Nou, daar ben ik niet van. 'k Voel me al snel een beetje opgelaten in zo'n geval. En ik ben ook wel in de overtuiging dat er voor ieder wel wat is weggelegd.

Eérst maar eens richting "grootmoeders kraam". Toch wel onze favoriet. En daar hebben we ons slagje geslagen. Het begon met deze apothekersflesjes. Voor een prikkie. Op het moment dat ik ze kocht had ik er nog geen plekje voor in gedachte maar ik vind ze hier níet misstaan...

Daarna kwam ik deze schalen tegen. Mét bloemetjes natuurlijk. Past prima bij m'n verzameling. Léuk toch?

En nog soepkommetjes..ook niet te weerstaan...

Ondertussen was Jan's oog op een weegschaal gevallen. Maar nét te laat. Iemand was 'm voor en druk aan 't onderhandelen. Hij was zo goochem even in de buurt te blijven en toen de man voor hem de weegschaal quasi beledigd terug legde afwachtend wat er zou gebeuren verscheen er tóch even een plankje voor Jan's hoofd. Ik wil 'm wél voor die prijs. Alsjeblieft! En nu hangt ie ( mét plantjes)  te pronken aan ons afdak....

Later tikte Jan nog een leuke oude lantaarn op de kop. Al omgebouwd tot "nieuwerwets" lampje en dus ook helemaal geschikt voor het afdak. Als er nog maar plaats genoeg is ;)).

Na nog wat boeken en speldjes en katoen (haken? zit dat erin dan??) gingen we mét oliebollen, want dat is traditie op weg naar huis. Helemaal geslaagd, alleen moet ik misschien eens even wat anders opruimen.... via M.P. misschien???

Dit is genieten!

Hoe vaak lees je niet een blogje over hoe simpel geluk kan zijn. Wat heb je nou écht nodig zou je denken? Nou, als Jan en ik eens wandelen in het bos en daar zo'n idyllisch boswachtershuisje zien staan, dat waarschijnlijk véél te klein is voor ons gezin, zien we ons er al hélemaal wonen. Maakt het úit, die ruimte, moet je zien waar het staat, hoe mooi is dat...

En de aandacht voor elkaar, niet te vergeten.. En de rust.... Mag het dan ff zónder t.v. en computer..... Ahhhh dat kan ook eigenlijk niet... het dromen is en blijft leuk. Maar eigenlijk... we hébben toch alles al!

Een aantal jaren geleden zijn we naar de musical Turks Fruit geweest. Ik had het slotnummer al eens op t.v. gezien en was toen al zwaar onder de indruk. Want dat nummer staat precies voor waar veel mensen naar op zoek zijn. En het feit dat Antonie het zong maakt het er nog specialer op. Het leuke is dat hij de c.d. ervan, die ik natuurlijk móest hebben zelf gesigneerd heeft en ik heb hem uit zíjn handen mogen ontvangen.

Omdat ik het zo'n speciaal nummer vind dat denk ik velen van jullie zal aanspreken komt ie hier nog een keer. Geniet ervan!

Logeerpartijtje...

Wéken heeft ie er naar uitgekeken... En alleen het idee al dat ze zou komen logeren maakte hem helemaal hyper... En nu ze er is zijn ze de hele dag in de weer. Lekker rennen in de tuin, ravotten en spelen met de bal. En als ze dan écht moe zijn vallen ze voldaan in slaap. Op het kleed van Tukker.....

Zó stelden we ons dat voor. Mijn ouders kochten vorig jaar een jong hondje. De oude hond was een half jaartje daarvoor overleden en dat was ook geen verrassing met 17 en een half jaar.... Eerst wilden ze er geen één meer, maar 't was toch wel héél stil. Dus na veel wikken en wegen en de belofte van ons dat wij wel voor haar wilden zorgen als dat nodig bleek werd de knoop doorgehakt. Tessy kwam hun leven verrijken.

Vandaag zijn ze voor het eerst sinds Tessy er is weer op vakantie gegaan. Lekker een weekje naar zee. Nog wél getwijfeld of ze hondlief mee zouden nemen, maar ze vonden het bij nader inzien tóch niet zo'n goed idee. Je zit er zo aan gebonden, en ach, hij kon ook prima hier zijn, dus...

Het gékke is dat Tukker het prachtig vindt met andere honden te spelen. Ware het niet dat hij een sterke voorkeur heeft. En die gaat niet bepaald uit naar kleine hondjes. Daar wil ie soms nog eens achterna jagen, als wíj dat goed zouden vinden. Maar helaas.... Dus Tessy wordt gedoogd. Hij mág hier zijn, maar Tukker is vanaf ze haar snuit laat zien erg bezig met lief gevonden worden. Hóe irritant... Normaal ligt ie overdag altijd lekker op z'n kleed te maffen, en zó ziet het er nu uit:

Op z'n hoede, want stél je voor.... En Tessy... voor haar hebben we even de bench weer opgezet.

 Heeft ze een veilig plekje om in te liggen, als het deurtje dicht zit is ze veilig voor dat bruine monster, die haar compleet negeert. En gelukkig staat daar wél haar vertrouwde mandje in misschien voelt ze zich dan snel een beetje thuis. Wordt vervolgd.....

De juf en de kapper....

Vanochtend waren we al vroeg in de weer. Oudste moest zoals ik gisteren al vertelde vandaag als "ouderwetsche" juf naar haar stageschool. Dus de wekker ging nog meer op tijd dan anders en nadat alle gewone dingen gedaan waren kwamen de klemmetjes tevoorschijn om een knot te fabriceren. Daar heb je er héél wat voor nodig want ze is in het bezit van een enorme bos haar. En tóch is het aardig gelukt. Met bril op kan ze zó mee doen in 't kleine huis op de prairie....

Is het geen échte juf???

De auto ingestapt en óp naar school. In zulke gevallen ben ik altijd een beetje bang te laat te komen met als gevolg dat we toen we ter plaatse waren ik nog rúim tijd had om te tanken en daarna nog even in de auto met z'n tweetjes naar Chiel te luisteren.....

Ik reed terug en bedacht me ineens dat ik nog heerlijk vroeg was. Vroeg genoeg om even te proberen of ze het bij de kapper al druk hadden. M'n boblijn was weer aan onderhoud toe, dat is één keer in de vijf weken wel nodig. En de kapperszaak waar ik vroeger zelf ook werkte werkt zonder afspraak. Heel gezellig om daar nog regelmatig even bij te kletsen en gelukkig hadden ze tijd voor mij.Zelf ben ik heel tevreden met het resultaat maar oordeel gerust zelf:

'k Ben wel van een beetje klassiek eenvoudig, dus....

Nu nog even een kleurtje erin. Dat doet Jan of Mirte meestal, 'k wacht m'n kans af wie er het eerst tijd heeft. Een kleurtje vind ik heel prettig. Zéker voor de grijze haren, maar het haar wordt er een beetje stugger, dus steviger van. 's Zomers kies ik altijd voor een beetje lichter, dit keer heb ik voor een beige-blond gekozen van de L.. Óreal. Ben benieuwd...

De moeder van de juf....

Fleur, onze oudste, studeert aan de ALPO. Academische Lerarenopleiding Primair Onderwijs, ook wel gezegd. Een opleiding die pas 2 jaar bestaat. Hier doet ze de PABO, gecombineerd met Pedagogische wetenschappen op de Universiteit.

Ze vind het gelukkig helemaal leuk. En toen de stage zich aankondigde leek dat haar óók wel wat. Hoewel ze het liefst wél een groep had met jongere kinderen, dat ligt haar wat meer. Haar wens werd verhoord. Ze kreeg in een dorpje in de buurt een gecombineerde groep 3 en 4 toegewezen op een heel klein schooltje.

De eerst dag vonden we het allebei even spannend. Hoe vaak hoor je niet dat het tóch ontzettend tegenvalt, dat lesgeven en iemand er na dag 1 al mee stopt.... Maar het viel haar gelukkig heel erg mee. En inmiddels gaat het steeds makkelijker. De kinderen in de klas zijn dol op d'r en zij raakt ook niet uitgepraat over hen.

En deze week heeft ze dubbel mazzel. Ze mag 2 dagen. Niet alleen de dinsdag, maar ook donderdag is ze welkom. Dan is er een feest op school, met het thema Ot en Sien. Een lange rok is al geregeld, een wit bloesje erop, een schort ervoor en een brilletje op haar neus. En als klap op de vuurpijl mag ik een échte juffenknot in haar haar maken. Ik breng haar 's ochtends maar wél even naar school, ze heeft niet zo'n trek aan  aandacht in de trein....

Ook werd er gevraagd of ze schoolfoto's mee wilde brengen van "vroeger"van haarzelf. Maar dat "vroeger"is bij haar nog maar een jaar of 15 geleden...

 Dus of dat nu het tijdsbeeld is.... Dus vroeg haar stagebegeleidster of er misschien nog foto's vanhaar ouders waren. We hebben even gesnuffeld vanochtend en deze kwam tevoorschijn. De moeder van de juf op de kleuterschool.

Grappig toch? Al besef je jezelf wél dat het steeds een stapje verder gaat. Zó sta je op het schoolplein ze op te halen en zó heb je ineens een heel andere rol...

P.s. Nog even over het reageerprobleem... Ik regareer gewoon op anoniem, en dan met naam erbij, dat lukt wél, kwam ik achter!

Hè....

Hè, 't lukt even niet te reageren op anderen. 't Is nét of je de mond even dichtgeplakt is. En dan moet je mijn geduld hebben... Klaar ben je ermee! Ik heb gelukkig vanavond nog wat afspraken, en dan hoop ik maar dat als ik terug ben de boel weer gefixed is. Ik las al bij Trudie van Truuske dat het bij haar ook lastig was. Is dit toeval of zit het 'm in de naam ;))....

Actie!!

´t Gaat heel goed met m´n knie. Zó goed dat ik vandaag eindelijk weer eens heerlijk in actie kon komen. Om 6.15 ging de wekker. Ontbijten, Jan Jr. op tijd de deur uitgewerkt en Mirte was er ook al vroeg bij. Ze had wel de eerste 2 uur vrij, maar er is nog zat te doen voor school, dus ze had besloten deze uurtjes daar aan te besteden.

Na het ontbijt de afwasmachine uitgepakt en daarna even heerlijk gedouched. Toen was het tijd voor m´n knie omhoog. Kwam goed uit, want m´n boek was bijna uit. Ik sloeg hem dicht en tergelijkertijd kwamen Fleur en Jan naar beneden. Kopje koffie erbij en even gezellig aangeschoven terwijl zij zaten te ontbijten.

Ik had besloten dat het tijd was voor een grondige poetsbeurt. De kamers, keuken, gang, badkamer en de 2 w.c.´s werden heerlijk schoon. Fijn om je weer eens lekker uit te leven na een weekje frustratie. Zelfs dit klusje wordt dan leuk...

En toen... was er koffie. En de onvermijdelijke vraag van Jan of we nog ff wandelen gingen. Goed plan. En Fleur wou er ook wel even uit, dus óp naar Apeldoorn. Daar bevindt zich ´t Leesten, een mooi natuurgebied waar de honden los mogen lopen. ( aan de A1 ter hoogte van Hoenderloo.). Zelfs een stuk wat omheind is, voor de mensen die het eng vinden hun hond de vrijheid te geven. Tukker vind het altijd heerlijk daar, hij komt er al sinds ie een puppy is.

Er is ook een eethuisje bij. ( de dame op de foto zat er al, ben ik niet hoor..).

En daar hebben we de lunch gebruikt. Een broodje gezond werd het, in de vorm van een volkoren triangel en zoals je ziet rijkelijk belegd. En voor de prijs hoef je het ook niet te laten 4.75, da's niet teveel vind ik.

Vanavond ging ik nog even een receptje uitproberen. Buuf kwam er vorige week mee. Ze hielp me met afstoffen en ik was nét een boodschappenlijstje aan het maken. Heb jij nog een idee? Vroeg ik en het antwoord leek me het proberen waard.

Gevulde groenten. Een courgette, tomaten en portobello"s. Uithollen en vullen met een mengsel van gehakt, ui en kruiden ( wat al gegaard is in de pan.).Geraspte kaas erop en dan even 20 minuten op 180 in de oven. Zo zag het eruit,

en het smaakte heel goed. Wij aten er gebakken aardappeltjes bij, maar rijst is ook een goeie optie. Eet smakelijk!!

Jammetje.

Vanochtend zat ik weer eens even lekker te surfen in blogland. Daar las ik tot m'n schik dat er in Wijhe een rommelmarkt was. "Morgen".. schreef de blogster. Toen ik nog eens beter keek zag ik dat het vrijdag geschreven was. Jammer...

Met het ontbijt haalde ik dit aan. Oh, zei Jan maar vandaag is er in Zutphen wél een braderie. Zullen we dan even.... Om 11 uur zaten we in de auto. 't Was best gezellig daar. Zutphen is sowieso al de moeite waard, en in één straatje waren er best kraampjes naar onze gading. Beetje rommel, tweedehandsspulletjes en wat leuke oude spulletjes. Jammer alleen dat de prijzen die daar aan hangen steeds hoger worden. Ook al vind ik iets dan nog zo leuk, ik vertik het....

Dus we kwamen thuis met weinig spulletjes. 2 Katrollen voor het wasrek in de gang, die loopt wat zwaar dus daar gaat Jan verandering in brengen. En een pakje broodmix voor Ciabattabrood. Leuk, dat gaan we nog eens uit proberen. En aardbeien. 'k Zag deze week lekkere jam langskomen op een blog. Maar aangezien we zélf nog geen aardbeien hebben wachtte ik op de kans goedkope aardbeien aan te schaffen.

2 kilo. 5.50 euro. Da's te doen, dacht ik. Vanmiddag heb ik me er maar aan gewaagd. Ik had nog geleisuiker speciaal ( voor halfzoete jam) in de kelder staan en dat was precies genoeg voor dit gewicht.

Wassen, kroontjes eraf, suiker erbij en al roerend aan de kook brengen.

 Eventjes doorkoken en ik heb hem iets fijner gemaakt, gewoon met de stamper. Potjes afgewassen en de trechter erop. Inscheppen, deksel erop en op de kop op een theedoek. 6 Potjes jam hield ik er aan over! Staat het niet rijk op m'n aanrecht? ( Ze staan hier op de kop, zodat de deksels vacuüm trekken. Een manier van "wecken" zeg maar..).

Ik hield er ook nog een heerlijk ruikend huis aan over. En niet te vergeten een heel voldaan gevoel.Wat wil je nog meer??

Ons hotel...

Dit is weer dé periode van het jaar. Dan heb ik soms het gevoel dat ´k de énige ben die nog een beetje structuur in de dagbesteding heeft. Neem nou de afgelopen 3 dagen.....

Jan Jr. ging op schoolkamp. In een dorpje nog geen 6 km. hier vandaag. Hij zit 20 km. verder op school. Dus Jan heeft ´m woensdag éérst met z´n fiets naar school gebracht, en daarna is ie het hele stuk weer terug gefietst. Klinkt onlogisch, maar ja, ´t is ook niet leuk rechtsstreeks te gaan. Dat mócht wel, maar dat hebben we bij nader inzien maar niet gedaan....

Feit was wél dat de Jannen ´s ochtends om 7.15 al in de auto zaten. Om 8.15 moest Junior daar verschijnen en om 9.10 ging ie weg. En ja, hij is dan wél al 14, maar dat je vader er is om uit te zwaaien is nog maar wát leuk!

De volgende dag ondernam Mirte een grote stap. Helemaal richting Maastricht met de trein, in d´r uppie. Om 7.11 vertrok ie, dus toen heb ik ( ja, 't ging weer, een stukkie autorijden!) haar naar 't station gebracht. Ze ging daar meelopen met een vriendin van Fleur, bij biomedische wetenschappen, en oh ja... ze bleef die nacht daar, dan kwam ze de volgende dag weer terug met 2 andere vriendinnen. Die hebben een ov kaart, en dat betekent 40 procent korting, scheelt toch bést, op zo'n stuk...

Donderdagavond verjaardag van oma. Nu hebben we dus 3 kids, maar er was er geen één in de gelegenheid om 's avonds bij de koffie daar al aanwezig te zijn.. Fleur kwám nog wel, om 21.45, nadat Jan haar ff van het station had gehaald. Een leuk festival op de universiteit was de "boosdoener", oma had al gezegd dat ze daar vooral heen moest gaan, dus tsja, als de jarige 't zélf goed vindt....

Vrijdag. Na eerst Jr. samen met opa ( z'n fiets past niet in m'n Polo...) opgehaald te hebben bij 't kamp was ik benieuwd hoe het met Mirte zat. Smsje... geen antwoord. Paar uur later nóg een smsje... weer niets. Om 13.30 belde ze op. Ze had een kaartje tot een station eerder, moest ze nu eerst een half uur wachten of....

Om 14.21 haalde ik haar daar op. Koffie, thee en veel verhalen. Ze vónd het wel wat daar. Alleen, ze had zich bedacht dat het handig was even te leren koken voor ze op kamers gaat... Toch wel leuk als ze het kamerleven op deze manier aan den lijve ondervinden!

Om 16.00 was het etenstijd voor Fleur. Om 17.00 moest ze werken, dus... 'k Had een paar pannen soep klaar, vind ik altijd prima eten als ze van kamp terugkomen, Jan vond het idd. een goed idee. En om 17.00 aten we zelf want om 18.00 moest Mirte bij de supermarkt zijn. Dan begon háár kassadienst.

Ondertussen waren de Jannen boven. Junior haalde z'n hart op achter de computer, je zal zoiets ook maar 2 dagen moeten missen. Hij viel zowat in slaap, maar hij is van mening dat dát bij de nacht hoort, dus overdag blijf je wakker, hóe dan ook... En Sr. sliep omdat hij nachtdienst had gehad.

Vólg je 't allemaal nog?Soms zeg ik wel eens dat ik een beetje "oplos" tussen deze club. Dan ben je alleen maar bezig alles in goeie banen te laten leiden. Weer héél anders dan vorige week, toen zat ik nog op de stoel en liep iedereen rekening met mij te houden. Maar ik denk tóch dat ik liever de rol van de laatste dagen heb. Hoef ik me in ieder geval niet te vervelen. 't Is alleen soms knap vermoeiend.

Wie zei ook alweer dat dat alleen met kleine kinderen was?? Ik zeg wel eens, 't is hier nét een hotel. En ík ben de manager... Herkenbaar???

Hoedje af!

Gisterenavond heb ik ´m afgemaakt. De biezen hoed die we bij Makkie maakten. Toen ik bij haar was wist ik het nog niet precies hoe. Daar moet ik altijd even op "broeden". Een nachtje over slapen, ook wel gezegd.

Als we op vakantie of tussendoor op het strand zijn kán ik het niet laten. Ik loop altijd met m'n neus omlaag. Want stél je voor dat ik die éne mooie schelp mis. Dát zou toch zonde zijn....

Het gevolg hiervan is dat er een flinke voorraad schelpen in huis zijn. Vaak plak ik er kransen van. Soms in combinatie met ander materiaal, ook wel van één soort. En nu... nu vond ik het een leuk idee er een rand van te maken op de hoed. Lekker zomers, dacht ik zo. Dit is 'm geworden:

Hij hangt naast onze deur. Niet onze voordeur of achterdeur, want we hébben er maar één. Naast dé deur vonden we nog het bewijs dat er in vroegere tijden een staldeurtje heeft gezeten. Dat hebben we vrijgelaten toen er vorig jaar een nieuwe pleisterlaag op de muur kwam. Zo blijft er een verhaal te zien, daar houden we van.

En dan nog even dit:

Een wel héle jonge merel die aan het oefenen was vanmiddag. Vliegen vond ie nog best moeilijk en hij zit hier even van de schrik te bekomen... Zo moe dat ik zomaar héél dichtbij kon komen. 't Is zoals altijd gewoon met m'n mobieltje gefotografeerd en inzoemen heb ik dus niet gedaan, kun je nagaan!!! Líef is ie hè?

( Nog even een vraagje aan Vlinder. Ik ben zo benieuwd hoe jouw blog heet. 'k Kom er niet achter, want in je profiel staat dat niet vermeld...).

Mamma gefeliciteerd!!

Hee mam,

Ik weet dat je een trouwe volgster van me bent. Ook al sta je niet in de lijst van volgers. Maar dát komt ook omdat je geen account hebt en er eigenlijk ook niet persé één wilt...  Maar dat je trouw om de zoveel tijd even kijkt of er weer nieuws is op m´n blog blijkt wel. Grappig is dan ook dat je altijd op de hoogte bent van ons laatste "nieuws"!

We wonen een paar straatjes bij elkaar vandaan. Maar we lopen de deur niet bij elkaar plat. Hóeft ook niet van ons allebei, áls we maar wél zo nu en dan bellen en soms een kopje koffie halen, da´s wel gezellig. Vooral als het lekker spontaan even kleppen is, dat vind ik helemaal leuk.

Ook mogen we de laatste tijd wel eens op jullie hondje passen, want die is nog jong en daarom vindt ze het nog een beetje moeilijk alleen te zijn. Gelukkig hébben jullie er weer één. Want nadat de vorige overleed ( die werd 17!) was het eigenlijk niet de bedoeling daar nog aan te beginnen. Tóch fijn dat je op ons aanbod in ging, (peetfamilie voor haar te zijn) en als ik zie hoeveel plezier ze jullie geeft is dat een hele goeie beslissing geweest.

76 word je vandaag. Maar dat zou je absoluut niet zeggen! Tot vorig jaar ging ik zelfs nog elke week met je naar badminton. Later, toen pappa zich flink bezeerd had met een val, besloot je tóch dat het risico wat te groot voor je werd. Nu zwem je nog wel eens met je oudste kleindochter en wandel je regelmatig een stuk met Tessy door het bos. En dan heb ik het nog niet gehad over je computerperikelen, die ik beschreven heb in 't blogje "Oma on line" (8 maart jl.). Knap hoor, jíj snapt hem helemaal!

Ook van je kleinkinderen geniet je volop. De meiden vinden het ook altijd gezellig jullie weer te zien. En Jan komt elke week op zaterdag bij opa in de schuur helpen, de cola en koekjes zet je dan ook altijd klaar. Ik zou zo zeggen: Gefeliciteerd! En ik hoop dat we van dit alles nog héél veel jaartjes mogen genieten!! Tot vanavond!

Gezelligheid kent geen tijd...

Gisterenochtend wás het dan zover. De workshop bij Makkie thuis. Bést spannend, de dames in het "echt" te ontmoeten. De kriebels speelden aardig op in m'n buik toen we het dorp in kwamen rijden....Jan bracht me want ik had zélf nog niet weer achter het stuur gezeten na het ongelukje, en dit was tóch nog zo'n 3 kwartier rijden, net te ver nog om zelf uit te proberen....

Daar stond ik dan, voor de deur... Dan druk je op de bel en wacht je wat er komen zal. Nou, dat was gelijk helemaal gezellig. De gastvrouw deed open met de schort nog om, dus dat beloofde wat... En die belofte werd waargemaakt! Een heerlijk kopje koffie met heel veel lekkers! Van allerlei  chocoladedingetjes, cheesecake, appeltaart, koekjes tot heuse brouniekruimels! ( De brouwnies vond Makkie een beetje mislukt, maar het smaakte er niet minder om. ).

Eerst duurde het nog effe voordat de laatste dames er waren. Maar dat was puur overmacht, als je hoorde waar ze allemaal vandaan kwamen kon het bijna niet anders dan dat daar wat vertraging bij aan te pas kwam.. Maar we kwamen de tijd heerlijk door. Want wat héb je veel te bepraten zo'n ochtend! Natuurlijk over onze belevingen in blogland, maar daarbuiten is het ook heel interresant te horen wat iedereen dagelijks zo bezighoudt.

De ochtend was al bijna om toen de biezen op tafel kwamen. Want dat was natuurlijk ons doel, een biezen hoed maken! Makkie had al een frame in elkaar gezet, en daar moest omheen gewikkeld worden.

Ze legt het ons uit...

En Wilmi volgt het heel geïnteresseerd..

Gelukkig was  het niet zo moeilijk allemaal, want het kletsen moest ook gewoon doorgaan...

Gestaag vorderden onze projecten....

En tussendoor was er ook tijd voor een kopje thee of koffie..

Ook het hondje was gezellig aanwezig...

't Is jammer maar ik kan het resultaat nog niet aan jullie laten zien, hij moet nog even worden gedecoreerd, dat volgt z.s.m...

Maar al met al, het was een wérelddag!! Makkie, heel erg bedankt en wie weet, misschien nog wel tot ziens! In ieder geval hier in blogland, want nu je weet wie erachter de blogs zitten is het nóg leuker ze te lezen!!

Workshop morgen! En uitslag give-away!

Jaa, twee uitroeptekens in de titel. Want ik vind het allebei een uitroepteken waard.

Morgen ga ik met nog 6 andere blog-dames naar Makkie  thuis. Zij gaf in februari een workshop weg omdat ze zo blij was dat haar blog zo hard gegroeid was. En terecht! 't Is ook heel leuk om elke keer weer te zien wat een mooie creatieve ideetjes ze allemaal heeft! Best spannend om elkaar in levende lijve te ontmoeten! Ik zal er zéker deze week nog op terug komen!

Maar nú vandaag... De uitslag van de give-away! 't Ging om deze boekenlegger, wéten jullie nog?

Er waren 15 mensen die mee deden. De namen op papiertjes geschreven, Pipschaaltje tevoorschijn gehaald ( 't moet natuurlijk wél in stijl ;)) ...

En dit is de winnares:

Willeke! Van de polderexpress Gefeliciteerd! Ik hoop dat je 'm mooi vind en dat je hem met plezier gaat gebruiken! Wil je me even je adres mailen? Dit kan naar seealadybird@gmail.com. Als ik die dan binnen heb stuur ik hem zo snel mogelijk naar je op!

Verantwoordelijkheidsgevoel..

Daar heb ik soms behoorlijk last van. En nu met m'n knie op de stoel blijft dat gewoon bestaan. Ik wéét wel dat het overmacht is nu, en dingen even gewoon niet kunnen, maar ja....

Zoals ik al wel eens door had laten schemeren, ik ben kapster. En om me heen zijn altijd wel mensen die het fijn vinden hun haar door mij te laten doen. Zo had ik deze week een afspraak bij m'n nichtje om hun gezin weer te voorzien van fris geknipte koppies..

Dinsdagavond. Zes mensen.... En mijn knie begon de laatste paar dagen goed te helen. Het vocht nam behoorlijk af en dan denkt Trudy.... "Ach, misschien lukt het wel...". Misschien in 2 keer, 'k zal wel eens overleggen.. Jan gaf aan dat het wellicht een goed idee was te bellen om te zeggen dat ze deze keer even iemand anders moeten regelen, maar..

Ongeduld wint bij mij in zo'n geval. Denken.."Wat doe ik toch moeilijk, gewoon doen of het er niet is, niet aanstellen..". Sinds gisteren "loop"  ik weer zonder krukken. Gaat een half uurtje goed, uitkijken hoe ik mijn voet zet. niet plotseling draaien, eigenlijk steun ik nog heel veel op links.. Aan het eind van de dag was de knie tóch weer dikker.

Vanochtend heb ik tóch de telefoon maar eens gepakt. En overlegd of het misschien mogelijk was in 2 keer te knippen. En óók nog niet dinsdag, leek me nog iets te vroeg. Autorijden lukt ook nog niet, en Jan moet die avond werken, dus hij kon me niet brengen. Klinkt eigenlijk ook wel belachelijk.... niet kunnen rijden en wel lang staan....

Na wat overleg aan de andere zijde kwam de vraag of het voor mij eigenlijk niet een beter idee was één keer naar een ander te gaan. Pff.  'k Zou het zélf m'n keel niet uit hebben kunnen krijgen, er zit dan iets behoorlijk in de weg. Een gevoel van verantwoordelijkheid, want iets wat je hebt afgesproken... Stom hè.......

Choclate Chip Cookies.

Met Moederdag kreeg ik van de kinderen dit cadeautje:

Een pot met ingrediënten voor het maken van Choclate Chip Cookies. En vanochtend kreeg ik ineens de kriebels. 'k Móest even iets doen na een weekje stoel. Dus de spullen tevoorschijn gehaald en áán de slag...

Er moest bíj de ingrediënten van de pot ( 225 gr. bloem, theelepel bakpoeder, beetje zout, 90 gr. suiker, 90 gr. basterdsuiker en 175 gr. puur en melkchocolade in stukjes.) nog 125 gram boter, beetje vanille extract en een groot ei. Die hebben we niet in huis, grote eieren, dus werden het 2 kleintjes (van de week nog van buuf gekregen, zó lekker..).

Een grote kom gepakt en alles bij elkaar gekieperd. Zo'n bakker ben ik, geen geduld voor eerst dit en dan dat.. en het gaat eigenlijk altijd wel goed, dus.. De mixer erdoor, dit heb ik even zittend op het aanrecht gedaan, staan ging nog moeilijk zo'n tijd.

Toen het deeg klaar was m'n crisy plaat en pizzaplaat tevoorschijn gehaald. Makkelijke dingen, zonder in te vetten gaat het prima. De pizzaplaat komt van de A. ction, niet duur en zó handig.. Met een lepel rondjes deeg erop gelegd, beetje ruimte ertussen en 11 minuten in de oven.

Als ze eruit komen even afkoelen en dan kunnen ze op de schaal.

( Deze schaal was die ene die ik gisteren bij de kringloop gekocht had.) Kopje koffie erbij en smullen maar!