Je "hert" laten zien...

Wat wordt daar dan weer mee bedoelt, met die titel, hoor ik je denken... Nou dat gaat over je kwetsbaar opstellen. En hoe eng dat is. Want áls je dat al doet laat je veel van jezelf zien. En dat kon ook wel eens héél verkeerd uitpakken....

Onze vorige generaties waren er vaak wat onhandiger in. Tranen waren al helemaal not- done, want hoe moest je dáár nou op reageren? ( deze week was het nog op t.v. bij de wereld draait door, de tranen van politici). Vaak gebeurde dat reageren dan ook door irritatie of schaamte. En als je dat dan een keer mee had gemaakt, zo'n reactie, dan durf je toch al niet zo snel meer, tóch?

Dus stellen we ons liever wat stoer op. En oordelend. Dat is in de meeste gevallen veiliger dan te laten merken dat je gekwetst wordt. Of verdrietig bent. Jammer. Want wat vaak vergeten wordt door mensen die oordelen is dat diegene waar het over gaat óók alleen maar handelt naar beste kunnen. We zijn allemaal mensen, nietwaar?

Niets is zo stoer dan in therapie gaan op het moment dat het allemaal iets te veel wordt. Want wie wil er nu een spiegel voor z'n neus? Daar zie je dan natuurlijk ook dingen in die je liever niet wil zien. En daar moet je dan nog aan werken ook. Want ook al gaat alles lang niet zo als je wil, je hebt toch een comfort- zone.

In die zone ben je gewend, en het is héél erg eng om daar uit te stappen. Vandaar dat sommigen járen in een situatie kunnen zitten waarvan de oordelende dan zegt: "'k snap niet waarom ze daar mee akkoord gaat!" Nou, misschien wel gewoon omdat je op dat moment niet anders kán....

Misschien is het dan tóch handig wat meer je hert te laten zien. Dat schichtige beest die bést tevoorschijn wil komen, als het maar vertrouwd is. En als ze dan tevoorschijn komt zelfs ook wel iets wil aannemen. Als ze de kans maar krijgt. Zonder oordelen en met een open hart. Succes!