Autorijles.

Heb ik gisteren gehad. Niet dat ik geen rijbewijs heb hoor, al wel een jaar of 23....  Maar gisteren was het toch even nodig. Wat was het geval.....

Nou, het feit is dat Jan 1 november 25 jaar aan de zaak is. En dat ie daar een receptie voor aangeboden kreeg. Nu houdt ie eigenlijk niet van die bombarie, dus hij bedankte vriendelijk....

En toch gingen we gisteren. Naar Nijmegen. Voor een receptie. Vanwege het feit dat Jan jubilaris is.... Met nog 11 andere collega´s.  Werd het in 1 keer toch nog gezellig en beslist niet formeel. En dat veranderde de zaak....

De jubilarissen droegen deze badge, makkelijk herkenbaar voor wie er kwam feliciteren...

Met de hele fam. zouden we naar Nijmegen vertrekken. Zo´n 40 minuten reizen vanaf hier. En omdat Jan toch wel een pilsje wou drinken om z´n feestje te vieren was eerst de bedoeling dat we in de Polo gingen. (Op mijn verzoek...) Stel je voor. Ik, 1.65 achter het stuur. Dat past wel. Maar dan.... 3 van ong. 1.80 op de achterbank en 1 van ong. 2 meter naast mij. Als een blikje met sardientjes..... Op z´n minst niet zo comfortabel....

Dus was het een slimmer plan dat we met de Volvo gingen. Alleen... ´t is een automaat. En dat is ondergetekende niet gewend. Alles heb ik gereden de afgelopen jaren... van Kever, Variant, spijlbus tot T4. Maakt me niets uit. Als ik maar kan schakelen. Dus toen Black Moose in beeld kwam hield ik het bij m´n Polootje. Wel net zo handig was dat. Voor de kroost ging groeien dan...

Gisterenochtend eerst maar eens geoefend. Stukkie de snelweg op dacht ik zo. Want zoals je hier kunt lezen, da´s ook niet zo mijn ding. Ging best goed hoor, alleen toen we bij een rotonde kwamen stond daar een vrachtwagen stil. En ik trapte pardoes op de koppeling die er niet zat. ´K Heb nog nooit zo snel stil gestaan. Oeps, gelukkig zat er niemand achter mij....

Al met al ging het prima. Jan reed heen, we hadden een gezellig feestje, buiten (!) bij een mooi landhuis en terug ben ik (zij het uiterst geconcentreerd) naar huis gereden. Eenmaal thuis bedacht ik me dat het misschien toch wel handig is de grote auto wat vaker te pakken. Alleen als ik de ruimte nodig heb, want anders....

Mag ik jullie even voorstellen:Dwarrel en Muis!

Onze twee hangoorkonijnen. Dwarrel is Fleur´s konijntje. Hij werd als vrouwtje gekocht. Maar toen ie iets ouder werd ontdekte Fleur twee ronde dingetjes tussen z´n pootjes. Bleek hij toch van het mannelijk geslacht. Maar goed dat Dwarrel ook een leuke naam voor een mannetje was...

Mirte´s konijn heet Muis. Heeft ie te danken aan z´n kleur. Muisgrijs, vandaar. Dit is wel een vrouwtje. Een kerngezond konijntje met een beetje spits snuitje. Prachtig exemplaar.

Die van Fleur is iets minder gelukkig als het om gezondheid gaat. Elk jaar als het weer mooi weer is mogen ze op het gras. Elk jaar raakt Dwarrel´s buikje van slag door het eten van al dat lekkere groen. Maar dit jaar is het wel heel erg. Hij raakte heel erg aan de diaree en werd ook lusteloos. Eten wilde hij ook nog nauwelijks en dat is het moment dat we aan de bel trekken.

Het zijn niet onze eerste konijntjes. En uit ervaring weten we dat als ze niet meer eten het heel snel met ze gebeurt kan zijn.  Dus in het verleden gingen we dan snel bijvoeren. Met een spuitje met babyvoeding wortel of verse annanas. Je doet wat.

Nu  gingen we met Dwarrel naar de dierenarts. Die gaf hem 3 spuitjes. Een met antibiotica, een pijnstiller en een met een middeltje zodat z´n spijsvertering weer op gang kwam. En het gaat nu weer prima met hem. Nog een beetje mager, maar we voeden hem goed door. Een bak of 2 voer gaat er per dag door.....

Het vervelende is alleen dat we hem niet meer op het gras durven te zetten. Dus gisteren bedachten we een oplossing. De rennen werden op het terras geplaatst. Die van Muis toch ook maar, ze vinden het altijd zo gezellig naast elkaar:

En ze hadden het er helemaal naar de zin! Hun knuffeltje ging ook mee in de ren. Ze hebben al jaren een knuffeltje. We zagen ooit op t.v. dat konijntjes zich dan minder eenzaam voelden. En vanaf het begin spelen ze er gezellig mee. Of ze bouwen een nestje waar ze ze dan in verstoppen. Schattig toch?

Beetje onscherp, maar dat komt omdat ie zo bewegelijk was...

Al met al vind ik het een prima oplossing, zo de rennen bij ons op het terras:

Gezellig en zo kunnen ze toch nog genieten van de prachtige Indian summer die we nu hebben. Helemaal goed!!

Herfstroosjes....

En dan is het alweer woensdag. Bloemetje posten..... Vanochtend liep ik er eens over na te denken welke ik vandaag eens zou "gebruiken" . Eerst maar even naar de buurtjes dacht ik zo, Roosje zal wel honger hebben...

Roosje.... heee.....

En het is ook nog zo dat er in de tuin van de buurtjes verschillende roosjes staan:

Deze roosje "kunnen"nog net, vandaar de titel van dit blogje...

En Hortensia:

En een Dahlia:

En als ik dan toch aan het fotoraferen ben zet ik de gezellig tokkende kipjes er ook nog maar even op:

Lekker peuzelend van het peertje dat ze kregen..

Zo, zijn jullie even gezellig mee geweest met m'n ochtendrondje bij de buurtjes!

Als jullie nog meer bloemetjes willen bewonderen, kijk dan even hier.

Er was eens...

Er was eens een rood appeltje. Nou ja, appeltje, zeg maar gerust appel. Hij hing hoog in de boom in de tuin van een blogster. Trudy heet ze. Hij keek toe hoe Trudy regelmatig met haar netje onder de boom stond. En dan de mooiste appels eruit "plukte". Best eng leek hem dat, zomaar geplukt te worden. Hij was blij dat ie zo hoog hing.

Hij hing zo hoog dat ie elk druppeltje regenwater mee kreeg deze zomer. En hij groeide en groeide maar. En, als er soms zon was, hing ie zo gunstig dat hij elk straaltje mee kreeg. Het maakte hem prachtig rood. De tak waar hij aan hing begon de laatste tijd wel te klagen. Dat de appel zo zwaar was, en dat hij hem misschien een keer niet meer zou kunnen houden....

En vanmiddag was het zover. De tak liet los en de appel viel van heel ver. Maar gelukkig op het zachte gras. Pfff... er was gelukkig geen blauw plekje te vinden op z'n mooie rode vel. Toen ie nog bij lag te komen van de schrik, zag ie Trudy aan komen lopen. Hij wou nog weg rollen maar het was al te laat.

Ze keek heel verrast. En ze ging de appel meteen aan Fleur laten zien. Wow.... zei Fleur. Da's een grote! Leg er maar eens een gewone elstar naast, dan kun je het pas echt zien:

En hier een part van de appel in Trudy's hand..

Vanmiddag bracht de appel bibberend door op het aanrecht. De familie ging eten en de appel wachtte af. Op de vraag of er nog een toetje was antwoordde Trudy: Nou, misschien kunnen we die (wijzend op de appel) in stukjes snijden:

En dan in de pan doen:

Met een paar scheppen suiker erbij en even laten caramelliseren:

En dan een bolletje slagroomijs erbij:

En dan hebben we een heerlijk toetje! En aldus geschiedde..... De familie at er heerlijk van en de appel had toch niet voor niets geleefd!! Toch nog een happy end.... voor de familie dan!

Verslaving...

Is het alweer bijna dinsdag... en zou ik zomaar een dagje overslaan met bloggen. Je moet er ook maar tijd voor hebben.  Want ik had vandaag zoiets leuks te doen!

Of ik nu aan het koffiedrinken was, of aan het t.v. kijken, of eventjes bij een van de kids aanschoof om te horen hoe hun dag was... Eigenlijk maakte het niet uit! Ik ging gewoon door waar ik mee bezig was.

Ze komen regelmatig voorbij in blogland. Grannys worden ze genoemd. Van die leuke gehaakte vierkantjes waar je van allerlei moois van kan maken. En ik kreeg steeds meer de kriebels...

Ooit wel eens leren haken. Toen ik nog een tiener was. Dus wat een stokje of een vaste was dat wist ik wel. Bij Google typte ik "grannys maken" in. En zo kwam ik op de blog van de hak op de tak terecht. Daar stond een duidelijke beschrijving compleet met foto's.

Haaknaald erbij en de bolletjes katoen die ik laatst al bij de Wibra kocht. Bij de eerste granny moest ik even goed lezen en kijken. Daarna wees het zich helemaal vanzelf:

Inderdaad, zoals ik al vaker hoorde, 't is helemaal niet moeilijk! Alleen... 't is vreselijk verslavend!!

Kattenvoer...

Wat me gisterenmorgen nou overkwam.....

Laat ik bij het begin beginnen... Onze buurtjes zijn deze week een weekje naar Schiermonnikoog. En zoals vaker, als zij met vakantie zijn, pas ik op de beestjes. Bij hun betekent dat 4 kipjes, een visje en een kat. Die kat is best al een beetje oud. 15. Zou je zeggen, dat valt wel mee voor een kat, maar in het geval van Roosje, zo heet ze, hebben we te maken met een krakend wagentje...

En niet alleen een krakend wagentje, nee ze is ook nog eens behoorlijk neurotisch. Dus als er iets zou zijn waardoor ze naar de dierenarts moet, zit er niets anders op dan de buurtjes te bellen op hun vakantieadres. Want wij krijgen Roosje met geen mogelijkheid naar ome dokter. Niet zonder behoorlijke verwondingen denk ik...

Daar hadden buuf en ik het onder het genot van een kopje koffie van de week al uitgebreid over gehad. Het telefoonnummer werd overhandigd en ze konden met een gerust hart vertrekken.

Zaterdagochtend. Een uur of 10. Ik ging richting de beestjes. Nu hebben ze net de woonkamer geschilderd dus er zijn een paar kasten weg. Ook die waar het visje op stond. Het was dus even speuren voor ik het visje gevonden had. Op de schouw. Mooi.

Ik loop met het potje visvoer naar de kom en ik was gelijk op slag helemaal wakker. In plaats van dat het visje vrolijk rond zwom in de kom, lag ie op z'n rug. Ik tikte nog tegen de kom maar nee, er zat geen sjoege meer in...

Oh help, dacht ik wat nu? Moet ik nu gaan bellen of ga ik niets zeggen? Jan zei het laatste, maar wat doe je dan met zo'n beestje? Een "zeemansgraf" (toilet) of begraven??? Of zoals Jan met een grijns zei, anders kan je 'm nog aan Roosje voeren... ahum.... dat was wel het laatste wat ik door zou brieven aan de buurtjes natuurlijk... Na enig beraad besloot ik toch de telefoon maar ter hande te nemen.

Hoi, met Els, klonk het bedeesd aan de andere kant. Hoi, met Trudy zei ik, niet schrikken hoor, er is niets met Roosje... Maarreh, het visje... die is dood. Ooooh gelukkig dat het niet Roosje is was haar antwoord..

Op mijn vraag wat ik met het visje moest, kwam heel droog : Gooi maar in de kliko hoor! Die had ik nog niet bedacht. En de rest van de fam. op vakantie verwachtte dat antwoord ook niet, want er ging een hard gelach op aan de andere kant van de telefoon...

Maar goed, ik had de wens van de nabestaande uitgevoerd, en ging enigszins bibberend richting huis. Na een sterke kop koffie kon ik de dag aardig herpakken....

's Middags ging de telefoon nog even. Els weer. Gaat het allemaal een beetje, vroeg ze. Ze had het idee dat het voor mij allemaal vervelender was dan voor hen. Visje was tenslotte 10 jaar geworden, alleen de timing met overlijden had ie een beetje rottig gepland.

Er werd nog even doorgerelativeerd, en aan het eind van het gesprek kwam er met een lach nog uit: Weet je wat Henk zei, je had 'm ook aan Roosje kunnen voeren!   Mannen.......

In opdracht....

Ik kreeg van een nichtje de opdracht een boekenlegger te maken. 'k Had haar er laatst een cadeau gegeven voor haar verjaardag. Nu was haar collega/vriendin jarig en daar wilde ze er een aan geven.

"Rood met paars", was haar antwoord, toen ik haar vroeg welke kleuren ze wilde. Nou, dat kon hoor. Ik heb net even m'n knutselhoek opgezocht. 't Was lekker rustig in huis. De meisjes zijn aan het werk, en hun vader ook. Junior had een afspraak met z'n vrienden via de computer.

Het uitzoeken van de benodigdheden is altijd het meeste werk. Vooral omdat ik nog geen idee heb hoe het eruit gaat zien voor dat ik begin....

Maar het is, al zeg ik het zelf, me toch weer gelukt. Hij is totaal anders geworden dan die van m'n nichtje zelf, maar dat was ook de insteek. Dit is 'm:

En nog wat details, ook altijd leuk:

Ik hoop dat ze er blij mee is. In ieder geval, ik heb m'n best erop gedaan!!

En dan nog even.... als je misschien zelf ook zo'n boekenlegger wil, ik maak hem met alle plezier voor je. De kosten zijn 7.50 excl. verzendkosten. Mail me dan maar even op seealadybird@gmail.com..

Voor een prikkie!

De hele dag was ik druk in de weer. Het huis werd van boven tot onder gepoetst. Toen dat klaar was en ik met Fleur lekker geluncht had in het zonnetje werd het tijd om boodschappen te doen. Even snel door de kasten om te kijken wat er nodig was. Even geen zin aan een boodschappenlijst, die zat in dit geval in m'n hoofd..

Eerst de Aldi en dan de DEKA. Dat is mijn volgorde. Tussendoor haalde ik nog 3 cadeautjes voor 2 nichtjes en een neef die jarig zijn dit weekend. Bij de Aldi kwam ik bij de kassa prachtige zachtroze roosjes tegen. Het druiste eigenlijk dwars tegen m'n even-zuinig-aan plannen in, maar ik kon ze echt niet laten staan.

Thuis gekomen (gelijk met Junior, die versleepte m'n boodschappen richting keuken, lief he?) zag ik de lila herfstasters in de voortuin. He, dacht ik, leuke combi met de roosjes! Beetje sedum en nog wat hortensia erbij en kijk nou:

Mooi boeket toch, en dat voor 2.19!

Ik stopte ook nog een roosje bij de boeketjes op het dienblad in op de eettafel. Die boeketjes stonden met onze verjaardag op de tafels in de tent.  En elke keer als ik iets herfstigs tegenkom buitenshuis leg ik het er gezellig bij:

Het laatste roosje staat altijd bij de foto van opa. Jan's vader waar ik wel eerder over schreef. De foto van Junior zette ik ernaast. Zelf vind ik dat ie best op opa lijkt, zelfs z'n blik op deze foto is nog identiek:

Zo. Laat het weekend maar komen... Het huis schoon, de boodschappen binnen en zelfs het gras werd vanmiddag nog even gekortwiekt door Jan. Yes!!

Mijn herfstschilder....

't Moest natuurlijk al een hele poos gebeuren. Maar ja, 't is nu eenmaal niet Jan's hobby. En ik, ik heb nog nooit een kwast in handen gehad. Nou ja, in ieder geval geen verfkwast....

Jan is heel fanatiek aan het schilderen:

Een soort last-minute, net voor het echt niet meer droogt buiten. De windveren moesten nog een kleurtje hebben en toen ie eenmaal begonnen was was ie niet meer te stuiten. Gisteren kwam Junior verontwaardigd naar beneden vertellen dat z'n raam was gestolen! Zit er inmiddels al weer in hoor...

Het knapt er wel van op. Dat is dan het voordeel als er iets een beetje verwaarloosd is. Maar ja, Jan kan ook maar 1 ding tegelijk, duzzz....

Als hij dan zo fanatiek om het huis heen struint krijg ik ook de kriebels. Nee, niet om te schilderen, daar hebben we zo onze afspraken over. Hij de verbouwing, ik de kids en het huishouden, werd er 15 jaar geleden afgesproken. Dat was voor mij de voorwaarde om uberhaupt dit huis te kopen. Ik ben nu eenmaal geen bouwvakker, en hem leek het helemaal geweldig.

Maar ik ben nog maar even doorgegaan met de appeloogst. Bovenin de boom hangen de mooiste en grootste appels, en die moesten het worden. Helemaal geschikt voor appelmoes. Lekker snel schillen, niet te kleine stukjes en ze waren ook rood dus gelijk niet zo zuur. Scheelt een hoop met de hoeveelheid suiker die erin gaat. Maar hoe krijg je die hoogste eruit?

Daar hebben we zo ons dingetje voor. 'k Heb geen idee hoe ze zo'n ding noemen, maar het is een ring met een netje eraan. Jan haalde de ragebol even van de stok af (gebruik ik toch niet dagelijks ; )) en het dingetje werd eraan gemaakt. En dat werkte perfect!!

's Ochtends had ik bij m'n ouders al 10 mooie literspotten opgehaald (en kreeg nog even een doos walnoten en wat stoofpeertjes mee... lekker pap en mam....) en nu staan er daar 9 van gevuld op het aanrecht:

5 Met appelmoes met rozijntjes en 4 met gewone. Wat een rijkdom. Ik ga vandaag maar eens even een plekje vrijmaken in de kelder. En misschien.... ga ik ook nog even een appeltaart bakken....

Appel-vlierbessenjam en een verrassing!

De appels zitten hier nog steeds aan de boom. Niet dat ze niet rijp zijn om te plukken hoor, maar het komt er nog niet van. Meestal als ik van plan ben iets te maken met m'n oogst, pluk ik ze op dat moment. Moet ik er wel bij vermelden dat de mooiste exemplaren heel hoog zitten.... Gelukkig hebben we een lange stok met zo'n pluknetje. Werkt perfect!

Gisterenmiddag zijn we met Tukker even wezen lopen. Gewoon een gezellig weggetje tussen de boerderijen door. In een dorpje een eindje verderop. En het was niet voor niets dat we daar gingen. Ik had laatst al gezien dat daar volop vlierbessen langs de route groeiden, ze waren alleen een aantal weken geleden nog niet rijp.

Gisteren wel. En met een plastic zak vol reden we weer naar huis.  Vandaag een paar kilo appels erbij geplukt en nu staan er 8 potjes appel-vlierbessenjam op het aanrecht:

Hier zie je er drie van..

En zo ziet het er van dichtbij uit..

Gemaakt met halfzoete geleisuiker. Heerlijk! En dat weet ik omdat we net door de vorige voorraad heen waren. Een maandje geleden had ik namelijk wel geluk met rijpe vlierbessen, 't is ook maar net waar ze groeien..

't Was een dagje keuken vandaag hier. Ik vind het ook leuk wat meer aandacht aan het eten te besteden en voor je het weet sta je dan zo een paar uurtjes tussen de potten en pannen. Niet dat ik daar een hekel aan heb, integendeel. Geeft altijd een voldaan gevoel, vooral als het eten er dan ook nog met smaak in gaat..

En de post, die maakte m'n dag helemaal goed. Ik kreeg zo'n leuk geurzakje van Trudie, van het blog Truutske:

Als bedankje voor de ketting en de oorbellen die ze won bij m'n laatste give-away. Lief he.... nu is het weer mijn beurt te bedanken...... Dankjewel Trudie! Heel erg leuk!!

Tikkie, ik ben 'm....

Ik ontkwam er ook niet aan... "Heb je al gezien dat je getagd bent, mam", vroeg Fleur me vanmiddag. Nu heb ik deze dag nog niet veel tijd gehad om achter de laptop te kruipen, dus het was een verrassing. Getagd door Jolanda van spil van het gezin. Leuk zeg! Maar geen idee wat ik eens zal vertellen allemaal.... Dus ik roep Fleur's hulp in, zij is de pineut. Ik vraag haar, als iemand mij niet kent, hoe omschreef jij me dan?

1. Zelfs met de ogen dicht ben je herkenbaar, mam. Het geluid van je hoge hakken klinken van veraf herkenbaar voor mij....

2. En niet alleen het geluid van hoge hakken hoor je als jij eraan komt. Hoewel je daar zelf wel eens een hekel aan hebt kan je je mond gewoon niet dichthouden....

3. Je bent het kleintje van de familie, soms kijken we je met z'n allen over het hoofd...

4. Je houd ervan verzorgd bij te lopen. Wij hebben dat ook met de paplepel in gekregen. Een joggingbroek buitenshuis is not-done....

5. Je bent een echte freubelmiep. Daar komen wel hele leuke dingen uit voort...

6. Je bent gek op "Loesjes" Het hele toilet hangt er ook mee vol. (Schijnt volgens het blad Psychologie een tik te zijn van neurotische mensen ; )

7. Naar de stad met ons vind je heel leuk, als we je dan de volgende dag maar met rust laten, zodat je je "ding" weer even kunt doen.

8. Met droog weer ga je het liefst met de hond wandelen. Niet dat hij dat erg vindt hoor... en ik ga ook wel eens gezellig mee.

9. Meestal ben je best wel lief, vindt Mirte trouwens ook... Jan vindt je wel aardig....

10. 't Wordt trouwens wel tijd voor een eigen laptop, mam. Onze laptops maken soms overuren.... Maar het bloggen is je gegunt hoor!!

Zo... best verhelderend zo'n spelletje...  Maarreh 't is al laat op de avond en ik heb eigenijk niet zoveel zin meer in tikkertje.... Weet je wat? Als je het leuk vind om over jezelf ook zo'n rijtje te maken ter verduidelijking van je persoon, be my guest! Fijne avond nog en welterusten voor straks!!

plaatje van www

18 september.

Dat is de datum dat mijn schoonvader jarig zou zijn. 72 Zou hij zijn geworden vandaag. Zou, want 15 jaar geleden ontviel hij ons helaas. Hij was op, hij kon niet meer. Had een 4 jaar durende strijd tegen kanker erop zitten.

Juni 1996 overleed hij. Ik was al ver in de zwangerschap. Maar helaas heeft hij Jan jr. niet meer mogen leren kennen. Zes weken na z´n overlijden werd Jan geboren. Voor ons is onze jongste de belichaming van de lange tijd dat we die ouwe ( zo noemde mijn wederhelft z'n vader altijd gekscherend) nu moeten missen. Met al z'n gezelligheid en spontane acties. Wat een leegte kan dat geven zeg....

Vandaag gaan we even bij mijn schoonmoeder aan. En natuurlijk neem ik dan iets voor haar mee:

Het metalen bordje schafte ik van de week aan bij Keetje Knus.

Gisteren in elkaar geknutselt. Het materiaal raapte ik van de week op toen we gezellig met de hond een stuk gingen lopen. Bordje eraan en ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben over het resultaat. Een echte herfstkrans. Hopelijk vindt m'n schoonmoeder het ook wat. Vast wel.... Fijne zondag nog allemaal!

In de bongerd...

Ik lees de laatste tijd op verschillende blogs verhalen over appels plukken. En dan gaat bij mij in de bovenkamer een luikje open. Die van de jeugdherinneringen bij m'n oom en tante uit Welsum ....

Ze woonden in een prachtig huis onder aan de dijk. Alleen daarheen rijden was al leuk. Al die bochtjes die je door moest en dat in pappa's kever. Geweldig vonden we dat. Het was in de tijd dat je elke zondag op familiebezoek ging en ook daar kwamen we regelmatig. 't Was een gezin met 4 kinderen en de jongste scheelde maar een paar jaartjes met mij. Dus het was ook nog eens een geliefd logeeradres.

Ze hadden een moestuin. En daar mocht je zomaar in plukken als kind. Kruisbessen, bramen, frambozen en rode bessen groeiden daar. Hier zie je nog een foto van mijn nichtje, met het lange haar, mijn zus met de krullen en ik met het korte koppie.(en een brilletje maar dat had met m'n verpleegstersspel met de pop te maken).

(sorry voor de slecht kwaliteit, 't is een foto van een foto..).

Gemaakt bij het trapje bij de voordeur. En als je goed kijkt zie je het emaille schaaltje op het tafeltje. Daar zat m'n net geplukte oogst in van die dag.

Naast het huis was een boomgaard. Met verschillende soorten appels. Mijn oom had dit erbij voor de bijverdiensten. En als de appels rijp waren, dan moest er geplukt worden. De hele familie trad dan aan. Want vele handen maakten licht werk.

Als kinderen mocht je appels rapen. Daar kreeg je dan aan het eind van de dag een paar gulden voor.En de volwassenen plukten. Ieder had een grote rieten mand met haak die vast werd gemaakt boven in de boom. Het was al met al een precies werkje. Ze konden zich ook niet veroorloven dat er plekken op de appels kwamen. Vandaar dat je als kind uit de bomen bleef....

Maar het leukste van die dagen vond ik de gezelligheid. Tijdens het koffiedrinken onder de bomen en tussen de middag tijdens het warm eten. We aten natuurlijk Hete bliksem, een stamppot van appels, en slagersrookworst. Aan hele lange tafels daar in huis. Jammer dat er geen foto's van zijn, ze zouden niet misstaan hebben in een blad over buitenleven!

Aan het eind van de dag werden de kisten opgehaald. Met de trekker en een platte wagen erachter. Waar de kinderen op mee mochten rijden. Geweldig! Schijnt zo te zijn, zo vertelde mijn vader, dat er ook eerst nog paarden voor de platte wagen zaten. Maar dat heb ik niet meer bewust meegemaakt.

Het enige wat minder leuk was was de buikpijn aan het eind van de dag. Eigen schuld hoor, daar niet van. Er stonden bomen met Cox eraan. Lekker dat die waren! En mijn oom vond het prima als je er daar een van plukte om lekker op te snoepen. Alleen.... ze waren nog niet allemaal even rijp. En wist ik veel welke wel.....

En als het plukken dan achter de rug was, dan was het feest nog niet over. Een poosje later gingen we dan weer richting Welsum. Voor het sorteren van de appels. Een grote sorteermachine stond dan in een schuur en aan ieder vak een volwassene. Die legden dan de appels zorgvuldig in de kisten. De grootste appel lag in het midden van de machine. En die hadden indrukwekkende afmetingen!

Mooi, zulke herinneringen. Het was een voorrecht zoveel familie te hebben die buitenaf woonden. De logeerpartijtjes staan dan ook nog steeds vers in m'n geheugen. En stiekem denk ik wel eens dat voor mij ook daar de liefde voor de natuur vandaan komt!

Leuk toeval!

Goh, wat kan het soms leuk lopen.... Om even bij het begin te beginnen:

Fleur, onze oudste, zit dit jaar in de tweede van de ALPO. De academische PABO ook wel gezegd. Het is een opleiding waarin de PABO gecombineerd wordt met de studie Pedagogische wetenschappen op de universiteit. En natuurlijk lopen de leerlingen ook elk jaar stage.

Na de herfstvakantie begint de stagperiode weer. Voor de zomervakantie kreeg Fleur al een klas toegewezen. Op het speciaal onderwijs, helemaal haar ding. Alleen.... het was een groep 3, 4 en 5. En eigenlijk hoort bij haar studiejaar een kleuterklas.

Dat vond ze toch een beetje lastig. Een klas die niet bij de leerstof en opdrachten van haar school aansluit is niet handig, zo dacht ze. Het stagebureau wuifde deze bezwaren weg. Maar haar SLBer (begeleidster vanuit school) gaf aan dat het toch niet handig was. En tenslotte moet ze het van haar beoordelingen hebben, dus....

Een mailtje. Wat over en weer geklets en gisteren kwam het verlossende woord. Er was een kleuterklas voor haar gevonden. In Nijmegen op een reguliere school. Ze was er toch wel blij mee. Tenslotte heeft ze in de andere jaren ook nog de mogelijkheid om naar het speciaal onderwijs te gaan. En stiekem vindt ze het geknutsel met kleuters ook helemaal geweldig...

plaatje van www

Intussen is de studie alweer begonnen. De eerste week kregen de leerlingen gelijk opdrachten mee naar huis. Ook één die ze uit moest voeren met behulp van een stuk of 3 kinderen tussen de 4 en 8 jaar. Zou je denken dat je die zo gevonden hebt, maar dat viel nog tegen.

Bijna had ze het toch voor elkaar. En toen belde er gisteren een klasgenootje. Daar moet ze samen de opdracht mee uitwerken en als ze willen mogen ze ook "samen doen" met de kinderen. En dat klasgenootje heeft een kennis die op het basisonderwijs les geeft. Vandaag ging ze naar die school toe om het eerste gesprek met de kinderen te hebben.

"Waar moet je heen dan?" Was Fleur's vraag. En toen kwam er een bekend adres op de proppen. Hetzelfde als die van haar stageschool! Dus vandaag krijgt Fleur de kans om de sfeer al eens te proeven daarbinnen. Wat een leuk toeval is dat!!

Rustig aan genieten....

't Is alweer woensdag. En ik hou wel van "tradities", dus hier komt ie weer, het bloemetje... Zondag hadden we zoals ik al schreef en feestje. Daar hoorden ook cadeautjes bij. En dit was er een van:

Een schattig rozenbloempotje met een, hopelijk, sterk plantje erin. Zo ziet ie er wel uit tenminste..... Want zoals ik je al vertelde, groene vingers, daar ben ik niet mee gezegend.

En dan nog een ander bloemetje. Die op de voorkant van de Flow:

Heerlijk als zo'n blad toch een beetje onverwacht in de brievenbus ligt. Ik kwam gisterenmiddag thuis van een wandeling in het bos met Tukker. Had ik ff nodig. De hele dag werd ik geplaagd door hoofdpijn en ik gebruik al best veel medicijnen daarvoor.

Dus ik bedacht dat frisse lucht misschien afdoende kon zijn. Maar jammer, dat was niet zo. En omdat het door ging slaan ben ik toch maar weer gezwicht achteraf. Maar dan ben ik er ook in een half uurtje compleet vanaf, duzzz...

Vandaag stond ik gelukkig zonder pijn op. En ik weet als ik het rustig aan ga doen dat dat dan zo blijft. Een gewaarschuwd mens..... Fijne dag!!

En oh ja dat zou ik helemaal vergeten... voor meer bloemetjes, kijk bij haar....

Mieke.

Trap ik er toch weer in. Heb ik nog een kwartiertje de tijd en besluit ik om nog ff iets te schrijven. Zooo gezellig vind ik het als ik dan straks weer achter de laptop stap en er heeft iemand teruggekletst....

Ik moet straks even naar de schoonmoeder van m´n schoonzusje. Hoe? Ja zo dus. 87 Jaar is ze, ze heet Mieke en ze is echt bij de pinken nog. Ik doe haar al een poos de haren. Ze vindt het fijn als ik bij haar thuis kom om dat te doen. Hoeft ze niets te regelen en kletsen we weer even lekker bij...

Ze woont in een huisje wat aan het huis van mijn schoonzus en zwager aan zit. En wil daar absoluut niet weg. Voor geen goud wel te verstaan! Kan ik me wel indenken. 't Is prachtig gelegen. Echt achteraf en ze kijkt zo de weilanden met paarden in vanaf haar woonkamer. Leuk te zien hoe de seizoenen zich opvolgen daar...

Ze is gék op handwerken. Elke keer als ik kom laat ze wel weer wat nieuws zien wat ze heeft gemaakt. Sinds een tijdje gaat ze naar een dagopvang. Eerst protesteerde ze hevig toen ze hoorde dat dat de bedoeling was, nu heeft ze het daar prima naar de zin. En de begeleidsters vinden het ook prima dat ze daar komt.

Vorige keer liet ze me zien dat ze aan het haken was voor een begeleidster. Grannys. En daar moest een tas van worden gemaakt. Zó leuk! Ook liet ze me zien hoe je een bloemetje haakt. Ik krijg gewoon les als ze onder de kap zit. Prachtig toch? En onderwijl kletsen we gezellig bij. Het mooie is dat ze nog perfect verstaat wat je zegt tewijl dat lawaaiding boven haar hoofd hangt.

Nou, ik teken ervoor als ik op die manier oud mag worden... Maar nu moet ik een eindje breien (haken ;)) aan dit stukje, anders kom ik geheid weer te laat. Niet dat zij dat erg vindt hoor, maar ik eigenlijk toch wel.... Fijne dag!!

Geslaagd feest!

´t Was gisterenmiddag een uur of drie en de voorbereidingen waren klaar. Het hele lijstje was afgewerkt. En ik was een beetje óp..... Om vier uur begon het feest dus ik had nog een uurtje. Lekker een tijdschriftje erbij. Die had ik de avond daarvoor van mijn zus meegekregen. Is altijd zo leuk, mijn zus leest de Margriet en mijn moeder de Libelle. Eerst wordt er met elkaar geruild en dan mag ik ze lezen. Vaak kom ik dan ook thuis met een tijdschrift als er weer een verjaardag geweest is.

De Libelle Balans was het deze keer. Helemaal aan mij besteed. Ik nam het er dan ook lekker even van. ´k Heb me genesteld in een stoel in de feesttent en genoten van de rust en het blad. Om me heen zag het er zo uit:

En onder het afdak hadden we plek gemaakt voor het eten en de barbecue:

Een uurtje later was de tent helemaal vol met gezellige gasten. Eerst was er natuurlijk koffie met een brownie of plaattaart en daarna gingen we over op een drankje en wat zoutjes. Om een uur of half zeven ging de barbecue aan. Ik had er een aantal salades bij gemaakt waaronder deze, een spitskoolsalade, daarvan staat het recept hier.

En een pastasalade:

Het was een compliment toen daarvan het recept gevraagd werd. Ik heb beloofd die op m'n blog te zetten, dus Elly, hier komt ie:

Kook ong. 200 gram pasta beetgaar in water met een bouillonblokje. Spoel dit met koud water af en laat het uitlekken. Intussen maak je de rest klaar:

. Een stukje kaas in kleine stukjes gesneden.
. Een paar eetlepels feta, even laten uitlekken van te voren.
. Een bakje gesneden kipreepjes.
. Wat kleine snoeptomaatjes half door gesneden.
. Een halve komkommer, even door vieren  snijden en de zaadlijsten eruit snijden en dan in stukjes.
. Een stuk of drie gedroogde tomaatjes in stukjes.

Meng dit allemaal in een kom door elkaar, pasta erbij en afmaken met een kant en klare (doorzichtige neutrale) dressing. Eet smakelijk!

Het was een geslaagde en gezellige avond. En het weer viel ook nog eens reuze mee. Een paar spatjes regen maar daar kon de tent heel goed tegen.

Vanochtend moest Jan Sr. al weer vroeg werken. Hij had een paar uurtjes vrij genomen, maar zat toch om kwart voor zeven alweer aan de ontbijttafel. Ook Mirte en Jr. waren er al weer op tijd bij. Om half acht staat de bus voor de deur en Mirte moest ook vanaf het eerste uur.

Fleur is vandaag nog thuis, maar ik hoor al dat ze wakker is. De studie wacht weer. En ik? Ik ga alles maar eens een beetje opruimen geloof ik. En bijkomen van een héél druk weekend. Maar 't was zeker de moeite waard!!