Dat wordt smullen!

Vandaag werd ik opnieuw verrast met een leuk geschenk. Je zou toch écht denken dat het lezen en opvolgen van dit boek werkt!

Van de week gingen we naar de I.ntratuin. Daar verkochten ze ze ook al. Van die leuke huisjes waar een pot pindakaas in past. Alleen... ze waren erg klein. Ze hadden er een speciaal soort potje voor. "Pindakaas met meelwormen" stond erop. Ik moest erg lachen om de opmerking van Jan: "Je mag wel goed uitkijken 's ochtends dat je niet de verkeerde pot te pakken hebt..."

Het zal best gezonder zijn voor de vogels, die speciale pindakaas. Maar voor mijn portemonnee een stuk minder. Dan maar de gewone. Als die al te zout zou zijn, zorgen we toch gewoon voor een schaal water in de buurt?!

Vanochtend gingen we eerst de stad even in. Zo noemen wij Zutphen hier in het dorp. Ik had kortingsstickers van een kledingzaak en maakte daar dankbaar gebruik van. 53 euro was ik kwijt en 4 truien en 2 hemdjes rijker! Ik ben er heel blij mee. 

Dan kom je weer thuis en dan moeten we altijd onze draai even vinden. Ik ging eerst even slapen. Dat heb ik echt nodig momenteel. De nachten zijn nogal kort als je dochter 's avonds om kwart over twaalf thuis is en de volgende ochtend weer vroeg paraat moet zijn. Vanaf morgen wordt dat anders, dan gaat ze een tijdelijke kamer betrekken in Utrecht. In ieder geval voor de komende twee maanden. 

Toen ik wakker werd vanmiddag was Jan  in geen velden of wegen te bekennen. Ik vroeg me wel af wat ie aan het doen was, maar ach. Ik dacht:"ik zie het straks vanzelf wel". D'r is altijd genoeg te klussen met een oud huis en oude auto's... En toen... toen kwam hij hiermee te voorschijn:

Een heus vogelrestaurant! Met een vetbol op de begane grond en een pot pindakaas op de eerste verdieping! Er lagen nog wat oude tuinplanken in de schuur en daar knutselde hij het van in elkaar. Leuk hè? 

Ik ben benieuwd of de vogels de weg hier naartoe kunnen vinden morgen. Zoals je ziet op de foto, vanmiddag was het al wat schemerig en dan komen ze er al niet meer op af. Het leuke is dat je de vogels kunt zien genieten als je aan de eettafel zit in de tussenkamer. En daar geniet je zelf dan ook weer van. 

We kochten ook nog meer vogelvoer en wat Vossebesjes. Ik ben van plan de oude weegschaal onder het afdak te vullen met deze plantjes, wat mos en wat vogeldingetjes. Die inspiratie deed ik ook op bij de I.ntratuin. Als dat klaar is laat ik daar ook nog wel eventjes een foto van zien. Maar voor nu:

Ik ga vanavond even nog genieten van het feit dat ons nest weer helemaal vol is. Alle kinderen zijn zomaar even thuis! Misschien pak ik het boek er nog even bij, ik zie wel. 't Is al heerlijk niets te hoeven!! En voor jullie ook een fijne avond!!

Cursus krans binden.

Gisteren kreeg ik een leuk telefoontje. Van Els, mijn buuf. Een tijdje geleden had ik haar gevraagd of zij mij wilde leren hoe je een krans moet binden. Ik plak mijn kransen altijd. Ook leuk hoor, maar als ik dat binden onder de knie heb, zo dacht ik, worden de mogelijkheden ineens veel groter.

Of ik vanochtend tijd had om te komen. Zij had spullen gekocht voor een krans en dan kon ze mij het één en ander voor doen. Leuk!

Vanochtend rond tienen toog ik naar Els. Ik bakte vooraf brouwnies en deze gingen warm mee. Lekker voor bij de koffie. Ik knipte ook nog wat klimop in de tuin, Els had daar naar gevraagd.

En het was gezellig! En helemáál niet moeilijk. Een kwestie van bosjes maken en dan wikkelen. Zo had iemand mij dat ook al eens verteld, maar dat het dan zo eenvoudig uit te voeren was, dat had ik niet gedacht! Om half 12 ging ik naar huis met dit prachtige exemplaar:

Ik ben er best een beetje trots op, voor de eerste krans die ik zo maakte! Els had ook mooie dingetjes ervoor gekocht, hier nog even van dichtbij:

Die eucalyptus ruikt ook zo heerlijk... 

En nog even hoe ie staat aan de muur:

Leuk toch? En ze wilde er niets voor hebben! "Is voor alle dingen die je altijd voor ons doet", kreeg ik als uitleg... ik zou er bijna van gaan blozen ;)

Ik kijk ineens met andere ogen naar het groen in de tuin. Oh, die klimop is ook leuk voor een krans alleen met dat, en die besjes kleuren ook leuk ertussen en... Oh wat voel je je dan ineens weer rijk... zó leuk!

En nu... op kamers!

Zoals ik gisteren al schreef in het blogje over Junior's schoolkeuze, er is hier veel verandering gaande in huis momenteel. Beetje erg veel tegelijk, als het aan mij ligt. Ik heb vaak even nodig om aan één en ander te wennen, maar ja...

Mirte is al een poosje op zoek naar een kamer. Hospiteeravonden genoeg, maar ze is nog niet de gelukkige geweest die dan ook de kamer kreeg. Om een beetje moedeloos van te worden. Gelukkig hoort ze van haar studiegenoten dat er meer in hetzelfde straatje zitten.

Fleur heeft een vriendin die in Utrecht een kamer heeft. Deze vriendin gaat in December en Januari naar Afrika. Voor stage. Zij zocht iemand voor haar kamer in deze periode. En daar zegt Mirte geen nee tegen!

Vrijdag gaat vriendin weg. Zaterdagochtend moet Mirte nog werken hier in het dorp in de supermarkt, daarna brengt Jan haar richting Utrecht. Ze vond het wel een goed idee als ze vast in het weekend een beetje kan settelen.

Poeh. Weer ééntje het huis uit. Het wordt hier onderhand wel stil hoor. Ik had niet verwacht van tevoren dat ik dit erg zou vinden. Sterker nog, ik heb het altijd gestimuleerd, dat op kamers gaan. Met een glimlach en een knipoog maakte ik ze altijd duidelijk dat als ze 20 waren het een héél goed plan was om eens verder te kijken dan tussen de muren hier in huis.

Eigenlijk slaat dit niet op onze meisjes, maar ik vond 'm zo grappig...

En dat doen ze! Fleur was 19 en een half, Mirte nog maar 18. Maar ik vind dat ze groot gelijk hebben hoor! Ik vond het zelf veel te leuk, de ervaring van een kamer voor jezelf en zelf lekker doen en laten waar je zin in hebt. Ik vat het op tijd het huis uit gaan ook absoluut niet persoonlijk op, ik weet nog maar al te goed dat het mij ook niet erom te doen was dat ik het thuis niet goed had. Integendeel.

Junior ziet alles met angst en beven aan. "Ach" zei ik laatst tegen hem, "voor jou duurt het nog even voor je 20 bent, nog 3 en een half jaar!" "Oh jee, zo snel al?" riep ie een beetje verschrikt. "Nou, weet je wat?" gaf ik als oplossing... "jij mag de 2 jaar die je zussen korter hier hebben gewoond erbij aanplakken, goed?" Ik kreeg als antwoord een behoorlijk opgelucht gezicht. En, eerlijk gezegd, ik vind het zelf ook helemáál niet erg, zo'n huis met Jannen!!

Bussen spotten...

Zoals jullie inmiddels vast al wel weten, Jan heeft een hobby. Die hobby is oude auto's. Momenteel Volkswagenbussen. Nu is die liefde voor Volkswagens er altijd al wel geweest, soms met een uitstapje naar een Volvo. Momenteel bezitten we Pino, maar Jan blijft nieuwsgierig wat "de markt" nog meer te bieden heeft op dit gebied. 

Niet dat we van plan ben nog iets aan te schaffen hoor, 't is momenteel meer iets écht Nederlands. Kijken kijken niet kopen zeg maar. Busspotten ook wel gezegd ; )

Jan schreef er een stukje over. Voor het busforum. Daar hebben zich meerdere T3 liefhebbers verzameld die niets liever doen dan "praten" over bussen... Ik wil jullie voor een keertje een kijkje geven in deze wereld. Komt ie: Jan verteld:

Gisteren ging ik op weg naar mijn werk en aangezien mijn dochter Fleur in dezelfde stad studeert vroeg ze of ze mee mocht rijden. Uiteraard akkoord en wij naar Nijmegen toe, met de bus want dat vindt ze leuk. Op tijd vertrokken natuurlijk want met de bus kom je niet boven de 100, kan wel maar doe ik lekker niet. Onderweg een beetje kletsen en voor je het weet ben je in Nijmegen, bij het station afgezet want daar stond haar fiets en daarmee reed ze naar huis. Ik heb haar gedag gezegd en was uiteraard iets vroeger dan gepland en zo reed ik niet rechtstreeks naar mijn hobby maar met een ommetje.
Daar zag ik een LT staan met een hoogwerker erop. Ik was er al voorbij voor ik het in de gaten had, dus de eerste de beste weg links af en wat zag ik daar, een T3 met belettering van een ambachtelijke glazenier



Ook meteen een fotootje gemaakt dus en verder rijden, en na nog twee maal links zag ik de LT weer staan.



Of de duvel er mee speelt, we gingen vandaag naar Intratuin, om inspiratie op te doen, aldus Trudy, nu zullen jullie wel denken ja ja, maar echt toen we naar buiten gingen hadden we niets gekocht, maar wel de maag vol met een broodje bal en koffie/thee. Om daarna direkt door te rijden naar de Action en daar de spulletjes te halen om de inspiratie weer mee weg te werken.
Nou op de heenweg naar Intratuin zagen we in Lochem twee Pick-up's staan een Doka en een Enka. Én verderop achter een hek nog een Enka. Daar ga ik op de terugweg ff fotoos van maken zei ik tegen Trudy. 
Afijn zijn we de Intratuin aan het doorslenteren komen we halverwege een T2 tegen, helemaal versierd met kerstspullen. 







Zo op het eerste gezicht een net busje, maar dichterbij werd het al gauw wat minder, helaas is het dus een opknappertje, dus wie tijd, zin, geld en ruimte heeft moet maar eens contact opnemen met de Intratuin in Lochem, misschien willen ze 'm wel verkopen???

Oke, nu nog die andere bussen die we op de heenweg zagen staan.





Én, hij is te koop, hebt er ook een foto van gemaakt, is een beetje onduidelijk



Voor wie het wil weten 06-51156066, vragen naar Hans.

De andere twee pick-upjes










(Niet verder vertellen hoor, maar stiekem ben ik blij dat we niet op zoek zijn momenteel. Pino is héél leuk hoor, maar nog een keer zo'n project... sttt niet zeggen hoor ;)

Waarom die eerste letters zo'n "mooi" kleurtje hebben, geen idee trouwens :(

Oriënteren.

Poeh zeg, 't is voor deze moeder bijna niet bij te houden. De ontwikkelingen gaan hier in een behoorlijk tempo in huize ......

Jan Junior vertrok vanochtend een half uurtje later naar school. Hij heeft een meeloopdag op het R.O.C. bij de opleidingsrichting I.C.T. Vorige week hadden we een informatieavond over verschillende opleidingen en, zoals te verwachten was, kwam dit eruit.

plaatje van www.

Hij gaat voor de richting Web- en Gamedesign. Deze opleiding is het eerste jaar nog wat breder, in het tweede jaar moet hij kiezen tussen web of game. 't Is echt een opleiding voor Jan, zo denken we.

Jan computert graag. En veel. En dus ook lang. Maar voor dat je misschien denkt dat we met een gameverslaafde van doen hebben, nee. Hij doet van alles achter z'n schermen (Ja, 2!).

Gisterenmiddag kwam Jan even beneden. Ik zat met mijn zus in de kamer en Jan stond een beetje te draaien. Hij wilde duidelijk wat vragen, maar wachtte op z'n beurt. Het zijn van die momenten dat je als moeder van een kind met autisme moet aanvoelen dat er iets is.

Dus ik vroeg hem ernaar. "Ja, ik heb wel een vraag", gaf ie aan. En toen kwam er een voor mij ingewikkelde vraag over een formule van rente op rente. Ik was verbaasd. "Ben je met je huiswerk bezig?" vroeg ik. Huiswerk is iets waar Jan altijd in gestuurd moet worden, dus ik kon me al niet voorstellen dat dat nu vanzelf was gegaan.

"Nee", zei Jan, "ik ben aan het bestuderen hoe Java werkt". Het blijkt dat ie dat programma weer nodig heeft om aanpassingen te kunnen realiseren bij een spel wat ie altijd speelt. Mijn zus kon hem gelukkig aardig op weg helpen. Nog niet helemaal, tijdens het eten, een half uurtje later vertelde Jan dat ie nog zat te puzzelen.

Vorige week ging er ook een klasgenoot van Jan, samen met z'n moeder met ons mee naar de voorlichtingsavond. De moeder van klasgenoot vond de opleiding I.C.T. niets voor haar zoon, "veel te saai" zei ze.. De voorlichting leek ook saai, maar ach. "Ik weet dat Jan dit alles verre van saai vindt", legde ik uit aan moeder. "Jan is altijd heel geïnteresseerd in het oplossen van problemen op dat gebied", voegde ik er nog aan toe.

Ze ging eens ten rade bij haar zoon. "En jij, M....?", vroeg ze. "Wat doe jij als je een computerprobleem tegenkomt?" Nou, zei M.,"dan zet ik Skipe aan en dan toets ik Jan in". "En dan stel ik de vraag!" Misschien moet vriend toch nog even verder kijken naar andere richtingen. D'r is vast voor hem ook wel iets passends!!

Loslopende rendieren.

Ja ja, ik weet wel dat de goedheiligman nog in het land is. En dat het eigenlijk nog geen tijd is voor kerstdecoraties...

Maarrr.... ik dacht maarzo dat jullie nu nog alle tijd hebben om ook dingen te maken. En dan wil ik jullie dit ideetje niet ontnemen. 

Men neme: 

. Een strokrans, voor weinig bij de Action te koop.

. Een lijmpistool met lijmpatronen.

. Dennenappels die je tijdens die herfstwandeling, die je misschien toch nog gaat maken, geraapt hebt. 

. Een leuk kronkelig takje, of wat snoeihoutjes.

. Een pakje vilten rendiertjes van de Wibra, voor 1 euro.

Je plakt de dennenappels en de takjes op de krans, je plakt de rendiertjes ertussen en kíjk!

Je hebt in hooguit een uurtje een krans in elkaar geflanst! Staat ook nog leuk zo op het kastje:

Alleen hè, ik dacht toch echt dat er 10 rendiertjes in het zakje zaten...

Gevonden ;))

Alles is familie, letterlijk!!

Jullie hebben vast al wel gehoord over deze film. Of gelezen. Lijkt me erg leuk moet ik zeggen. Ik dacht al maar zo dat ik daar wel eens met de meisjes heen kon...

Best wel een beetje een teleurstelling toen Fleur gisteren begon te vertellen dat ze daar met haar vriendinnen heen ging. Nou ja, als je 20 bent loop je natuurlijk ook niet altijd op je moeder van 48 te wachten, dat snap ik ook wel. Dacht ik nog...

En toen zei Fleur: "Maham.." "Ja?"antwoordde ik terug. "J, mijn vriendin heeft een ideetje. Haar moeder zou zo graag met háár naar de film gaan. En nu hadden we zo met z'n vieren bedacht dat het misschien wel een leuk idee was om allemaal onze moeders mee te vragen.."

Oh leuk is dit toch hè. De moeders van Fleur's vriendinnen zijn heel gezellige dames dus ik vind dit zo'n goed idee! En als je dan ook nog naar een film gaat met deze titel sluit dit toch perfect aan, of niet soms?

Fijne dag allemaal en zorg dat je niet weg waait!

Bezuinigen in de praktijk.

Allereerst nog even dit na aanleiding van mijn vorige schrijfsel:

Als ik mijn boek uit heb gaat ie door naar Mirjam. Zij was de eerste die reageerde en ik dacht dat het wel handig is een leeslijst te maken op volgorde van binnenkomst van reacties. Die lijst plak ik dan voorin het boek, zodat degene die 'm heeft kan zien met wie er contact moet worden opgenomen om door te sturen. Dit was ook Mirjam's idee en ik vind het een goeie...

En dan tot de orde van de dag: wij zijn op het moment aan het bezuinigen in de praktijk. Allereerst zijn we volop bezig met het uitzoeken van de juiste zorgverzekering. Best nog een klus, eerlijk gezegd. Maar goed, het lukte vaker, dus dat zal nu dan toch ook wel weer?

Ook zegden we een aantal abonnementen van tijdschriften op. Ging heel makkelijk. Jan verbaasde zich hoe hij al heel snel een aanbieding kreeg toen hij zei dat één en ander te duur was. Ook als je niet van plan bent op te zeggen is het de moeite waard even te bellen. Het scheelt behoorlijk wat je dan gaat betalen. Je zou een dief van je eigen portemonnee zijn als je dit niet doet.

En dan de wekelijkse boodschappen. Ik koop elke week fruit aan de deur bij de fruitboer. Hoe aardig deze man ook is, het wordt mij echt te gek. Alleen appels haal ik er nog, verder ga ik toch echt naar de supermarkt in 't vervolg.

Over dat fruit gesproken, er is nog veel leuks met een beetje overrijp fruit te doen. Bij de Jumbo hier in het dorp vekopen ze ook kant en klaar zanddeeg. Je pakt een ovenschaal, bekleed 'm met deeg en snijd het fruit (in mijn geval 5 appels, 3 kiwi's en een grote peer) fijn. Rozijntjes en een beetje kaneel erdoor.

45 minuutjes op 180 in de oven en kijk!

Een heerlijke appeltaart en het kost maar heel iets! Voor 1.89 had ik het deeg, duzz... Kan natuurlijk nog goedkoper, maar dan moet je het deeg zelf in elkaar flansen.

Wie zegt dat bezuinigen niet leuk is?? Fijne avond!

Geef!

Ik heb er wel eens vaker over geschreven. Ik ben er dan ook echt van overtuigd. Geef!

Gisteren las ik bij dit blog, dat ik pasgeleden ontdekte, de naam "Kom we gaan de slingers ophanden" sprak me al enorm aan, dit schrijfsel KLIK.

Dit boek wil ik lezen. En na eventjes overlegd te hebben met Jan bestelde ik een tweedehands exemplaar bij BOL. Was maar 6 euries...

Het gebaar van geven zonder een bijbedoeling spreekt me enorm aan. Heerlijk om te doen, weet ik al uit ervaring ,maar ik ben toch benieuwd hoe één en ander werkt als je dat 29 dagen achter elkaar dit doet.

Ga ik dus doen. Gisterenavond ging ik naar een kennis en kwam ik erachter dat het niet nodig is van tevoren te gaan bedenken wat te geven. Zoiets dient zichzelf aan. Ons gesprek kwam op een cursus die zij volgt en zij vroeg mij of ik nog een droogoventje had om kruiden te drogen. Nee, die had ik niet. En eventueel een koffiemolen was de volgende vraag...

Ja! Nou ja, een koffiemolen... meer een hakmolentje. Ook ooit gekregen en hij staat nog ongebruikt in mijn keuken. Het was nog in de tijd dat ik alles nodig dacht te hebben... Straks eens even dat molentje om de deur gooien bij kennis. (Iemand trouwens nog een droogoventje in de aanbieding ;))

Ik haalde dit onderwerp ook aan tafel aan. Jan Junior ging zich meteen bedenken wat hij het laatst belangeloos gegeven had. "Mijn oude mobieltje", was de conclusie. Die gaf ie aan Fleur. Zo lief! Maar ik kon voor hem nog meer dingen verzinnen. Hij hielp zijn beide zussen deze week hun laptops op te schonen enz. (sorry, ik heb d'r niet zoveel verstand van..).

"Oh, is dat ook geven", was z'n reactie. En óf. Dus als er wordt gezegd Geef! is dat niet altijd met iets wat geld als waarde heeft. Ik denk dat andere waardes minstens zo belangrijker zijn, vooral in deze tijd. Met deze crisis moeten we juist elkaar helpen zo goed we kunnen.

Nou, ik moet er echt vandoor, 'k heb zo een afspraak. Ik ben benieuwd wat me vandaag in deze context weer op het pad komt. 'k Heb er nu al zin is, 't is namelijk zó leuk, dat geven!!

P.s. Als ik het boek uit heb wil ik het doorgeven. Iemand belangstelling?

Haarperikelen...

Een paar dagen gelden schreef mevr. Williams een blogje over dat ze wat onzeker was over vooral haar haar. Fotootje erbij en wat ik daar zag was een heel mooi mens met prachtige krullen:

Even bij U geleend mevr. Williams...

Ze gaf aan dat die krullen niet meer wilden wat zij wou en ze zich daardoor wat pierig voelde.

Net iets voor mij zo'n uitdaging! Dus ik reageerde al snel dat mijn vingers kriebelen om daar eens wat aan te doen. Maar 'k had eigenlijk nog geen idee hoe ze er nu uit zag. Inmiddels plaatste ze een tweede foto en nu wil ik écht aan de slag!

Leuke foto tóch? Maar alleen een beetje zware krullen, dan zakken ze...

We mailden wat en kwamen tot de conclusie dat er wel een behoorlijke afstand tussen ons in zit. Zij Enschede, ik woon vlakbij Zutphen in de buurt. Dat moet toch te overbruggen zijn zou je denken. Nou is het dat natuurlijk ook wel maar zij zit met vermoeidheidsklachten en ik met een besparingsverhaal. Dus beetje lastig allemaal...

Ideetje: Is er misschien iemand die ergens in het midden van de lijn Enschede-Zutphen woont? Misschien in het midden ;) En zou diegene het een punt vinden om twee dames voor een knipsessie te ontvangen? Zo kunnen we er misschien nog een gezellig dagje van maken en natuurlijk laat ik als dank, als je dat wilt, de schaar ook nog even in jouw haar z'n werk doen!

Mijn mailadres: seealadybird@gmail.com. Ik moet erbij zeggen dat deze actie van mijn kant komt. Ik heb het niet met mevr. Williams overlegd, ik dacht zomaar dat zij vast geen bezwaar zou hebben :O

Ik hoor/lees het wel! In ieder geval allemaal een fijne dag!!

Update:

Ik was een beetje voorbarig. Het blijkt dat Mevr. Williams het helemaal geen punt vindt om bij mij te komen. We hebben inmiddels een afspraak gemaakt, over een paar weekjes. Jullie horen en zien nog van ons!

Op de centen letten...

Zoals bij heel veel gezinnen hier in Blogland, moet ook bij ons thuis de broekriem wat aangehaald worden. Dat wordt al een beetje een gewoonte mag ik tot tevredenheid zeggen.

Brandden hier in huis eerder altijd heel veel kleine lampjes overdag, nu alleen het hoognodige. Ik krijg nogal eens te horen van mijn kinderen dat ik wel heel erg in het donker zit, maar ach. Ook nu heb ik geen lampje extra nodig. Ik kan blind typen. Dat is het gevolg van elke maandagmiddag typles bij mevr. V.d. Belt. Wat hád ik er destijds een hekel aan zeg!

Op maandagmiddag moest ik tot het achtste (dat was 4 uur 's middags) naar school en dan óp naar typeles. Tot half zes. Mijn ouders bedachten dat je als meisje misschien wel gebaat was met zo'n diploma naast het MAVO papiertje. Nou die combinatie heb ik nog nooit als werkende nodig gehad. Ik verpieter achter een bureau. Ooit eens als vakantiewerk uitgeprobeerd en nee dat werd 't 'm écht niet!

Maar toch vind ik het nu wel handig! Zo al bloggend vind ik toch de toetsen wat sneller dan dat ik geen les zou hebben gehad, zo zie je maar...

Ik dwaal weer af... Bezuinigen. Lampen uit, kachel omlaag en extra trui aan, wassen op kort, was ophangen, wat doordachter boodschappen doen, het gaat eigenlijk heel goed! Zelfs de stofzuigerzakken worden hier hergebruikt. Die dingen kosten een vermogen en zoveel werk is het nou ook nog weer niet eventjes uitpluizen boven de container.

En als het gaat om koken of bakken heb ik ook al manieren gevonden. Het petroleumstel en de hooikist zijn hier al geïntrigeerd. Ook wordt het kleine broodoventje vaak gebruikt om even iets op te warmen. Veel minder energieverbruik. Lager vermogen dan mijn grote combioven en het voorverwarmen hoeft niet meer. Ging de oven voorheen toch zó een minuut of 20 aan, nu hoogstens 7 minuten. Zal toch schelen op de eindafrekening mag ik hopen :O

Ook kijken we goed als het om benzineverbruik gaat. Laatst moesten we naar een 10 minuten gesprek en daar is Jan alleen heen gegaan. Voorheen kwam ik vanuit huis richting Arnhem en Jan vanuit  Nijmegen, daar werkt hij. Dat doen we niet meer. Ook lange ritten i.v.m. familiebezoek zijn niet meer vanzelfsprekend voor ons.

Plaatje van www.

Er wordt binnenkort een auto verkocht. Nee, niet m'n groene en ook Pino niet. Jan kocht voor tijdelijk een Golf en die gaat d'ruit. Je moet wat. Kan maar zo zijn dat we volgend jaar mijn groene autootje ook eruit doen (komt er wél een vervanger...), ligt er een beetje aan hoeveel er moet gebeuren bij de A.P.K. Er zitten waarschijnlijk grote dingen aan te komen aan reparatie en dat ziet Jan niet zo zitten. Nog genoeg werk hier in en om huis en je kan maar één ding tegelijk...

Vandaag gaan we ons eens even storten op het schrappen van abonnementen. Ook gaan de verzekeringen en de energieleverancier onder de loep. Eruit halen wat eruit te halen valt. Ik zie er een beetje tegenop om alles los te gooien maar het is denk ik ook wel goed dat te doen. Wij zijn als stel van die mensen die goed luisteren naar verzekeringsagent enz. en dan keurig maandelijks betalen. Die moeten ze hebben, denk ik dan. Toch maar eens wat scherper worden als het gaat om de centen.

En da's niet voor de lol. Het zal wel moeten. Met 2 studerende meisjes en de dolk van volgend jaar geen werk meer voor Jan boven ons hoofd hebben we geen keuze. Dus schouders eronder en doorzetten!

En dán is er koffie!

Só... ik zit nog een beetje na te sidderen op de bank. Wat een klus altijd, de twee jongsten de deur uitwerken ´s ochtends. Gisterenavond had Mirte nog laat een hospiteeravond, momenteel zijn dat er gemiddeld zo´n 3 per week. Deze week zelfs 4, verdeeld over 2 avonden.

Om een uur of 11 what´s appte Jan eens even naar onze dochter, of ze al in de trein zat. Maar de trein liep weer een beetje anders dan normaal, dus kon ze pas om 10 voor half 12 de trein nemen. En dat betekende in dit geval dat Jan haar om 12 uur in Apeldoorn op moest halen. Natuurlijk doe je dat dan.

Vanochtend om 6 uur ging de wekker weer. Om kwart voor 1 erin, de laatste trein had ook nog vertraging. het kan niet altijd mee zitten... Dus dat was een heel kort nachtje. ´s Ochtends komen zowel Mirte als Jan errug langzaam op gang, dus het is best een beetje stress om die op tijd op het perron te krijgen.

Maar ´t is weer gelukt hoor! Goed hè? Zou je denken dat ik makkelijk nog eventjes terug onder de lakens kan gaan maar nee, ik ben klaarwakker. En daarbij kan Junior altijd nog bellen voor half 9. Dus blijf ik standby. Nu met de laptop op de bank, straks even nog een leuk blad lezen. Kopje koffie erbij... is heus geen straf hoor!

Om een uurtje of 1 vanmiddag is dan mijn energie op, dat kan ik je nu al vertellen. Dan slaap ik een poosje en kan ik er de rest van de dag weer lekker tegen. Prima opgelost tóch?

En de rest van de dag? Oh het is weer echt tijd voor een poetsbeurt in huis. En 't is vandaag prachtig weer, dus als Jan tijd heeft kunnen we misschien nog even genieten van de mooie kleuren in het bos samen met Tukker. Nu eerst maar eens aan de koffie. Moet je zien wat een leuk kopje ik daarvoor kocht bij Appie een tijdje terug. Ook écht herfst!

Fijne dag vandaag allemaal!!

Twee ton!

Fleur kwam gisterenochtend beneden met het verhaal dat ze héél goed gedroomd had. Winston had bij ons voor de deur gestaan. Met een cheque. Ik vroeg een beetje door... Hoe was dat dan allemaal en wat gingen we er mee doen?

"Jullie gaven allebei meteen aan dat er iemand in dienst werd genomen om alles af te maken hier in huis" zei Fleur. Nou dat klinkt aannemelijk... Oh zou het dan misschien tóch vanavond??

Gisterenavond keken we natuurlijk eerst het verhaal van de boeren en hun dames. Dat was natuurlijk weer heel leuk en we waren eerlijk gezegd verrast dat Aard nog met z'n Jeanet was... Daarna kwam Linda in beeld.

Maar toen het nummer van de koffer van die avond in beeld kwam ging onze hoop op in rook. Helaas, 't was niet ons nummer, nou ja...

Hihi, nee hoor, dit ben ik niet ;) Gewoon een plaatje van het www...

Later op de avond zag ik op m'n laptop dat ik toch nog aan de twee ton was gekomen. Maar dan in pagevieuws op mijn blog! Wow! Weet je wel hoeveel dat is?? Elke maand stijgt mijn grafiek nog gestaag, ik ben er steeds weer verbaasd over.

Nou dames (en heren natuurlijk) DANKJEWEL voor de belangstelling van jullie voor mijn blog! Het maakt het extra leuk om te schrijven elke dag. Want ook al vind ik het zélf ook leuk dat ik onze gebeurtenissen hier op "papier" heb is er natuurlijk niets leuker dan dat je weet dat anderen ook zo nu en dan om het hoekje kijken!!

Loslaten XL.

De laatste tijd schreef ik wel vaker over loslaten. Hoe stil het is hier thuis en dat we regelmatig maar met z'n drieën aan tafel zitten. Allemaal best wennen, daar niet van, maar...

Mijn beste vriendin heeft 2 jaar geleden haar zoon verloren. Hier lees je daar meer over. Dat was en is natuurlijk nog steeds heel erg. Zij heeft ook nog een dochter, nu 21 jaar.

Dochter is schoonheidsspecialiste. Ze werkte bij een wellnesscentrum hier in de buurt, maar had na een aantal jaar zin aan een nieuwe uitdaging. En die bood zich aan!

Vandaag is ze voor 10 maanden vertrokken. Ze gaat een opleiding in Engeland volgen, in een plaatsje vlak bij Londen. Als ze met de opleiding, die 1 maand duurt, klaar is gaat het gebeuren. Ze gaat dan als schoonheidsspecialiste op een cruiseschip werken.

Zomaar een schip van 't www, weet niet of het 'm is hoor ; )

Ze weet nu nog niet waar ze aan boord gaat. Dan hoort ze ter zijne tijd. Spannend dus allemaal.

Vandaag brachten familie en vrienden haar naar Schiphol. Lastig voor mijn vriendin, dit is, gezien wat er in het verleden gebeurt is wel heel erg loslaten. Natuurlijk gunt ze haar dochter alle geluk en plezier van de wereld. Maar het blijft dubbel...

Reden genoeg voor mij om de frequentie van bezoekjes even weer wat op te krikken, en dat ga ik zéker doen. Om te steunen, maar natuurlijk ook om alle verhalen te horen van haar dochter.

Dus nog even bij deze: Eline, heel veel plezier en geluk en voor straks een behouden vaart. Tot over 10 maanden meid!

Weekendtips.

Nog even een tweede schrijfsel vandaag, ik dacht misschien is het toch nog leuk voor de vrije zondag deze tips... Nou denk je bij de titel van dit blogje misschien meteen aan leuke pretparken, paintballen of uit eten gaan... nou nee. Zo groots denk ik meestal niet. Beetje buiten ons budget, en eerlijk gezegd ben ik niet zo van veel mensen of actie om me heen. Maar wat ik wél leuk vind...

Bakken! Ik schreef vorige week dat ik weer de jaarlijkse workshop had bij Ria stam. Aardewerk beschilderen. Maar eerst ´s ochtends beginnen met koffie met iets lekkers erbij. Dit keer had ze het eenvoudig gehouden maar wél erg lekker. Een zelfgemaakte appeltaart, waarbij ze gebruik had gemaakt van kant en klaar bladerdeeg aan de rol.

Toen ik van het zusje van mijn vriendin hoorde dat ze dat spul gewoon verkochten hier in het dorp bij de Jumbo (Ria nam het uit Frankrijk mee...) dacht ik: "Dat zal mij toch ook lukken?!" Gisteren probeerde ik het uit. Zó simpel! En ook niet duur, zo'n rol kost 1.69.

Men neme een quichevorm. Even invetten met een vloeibaar braadprodukt, en dan de lap deeg erin. Op maat maken en een beetje aandrukken. Appeltjes die niet zo goed meer zijn voor op de hand te eten in stukjes snijden, rozijntjes en kaneel erdoor (ik ben niet zo van extra suiker...) en dat gaat erin. Ik hield nog een beetje deeg voor erover heen over. Dus dat ook maar gedaan. Een minuutje of 35 op 220 graden in de oven en kijk!

Supersnel en super lekker! Hij is al op ook :O Volgens Junior was het een appelflappentaart, ik maak anders altijd van de combi appel/bladerdeeg flappen, vandaar... Maar we houden die naam erin hoor!

En dan vanochtend, toen stortte ik me op de kerstslingers. Dat drogen met die sinaasappelschijfjes werd 't 'm niet. Het zou zo'n uurtje of 3 in de oven moeten. Is niet zo goed voor de energierekening en zonder kan ook...

Zoals ik jullie al vertelde, duur waren de spulletjes niet. Voor een tientje heb je bij de W.ibra al best veel leuke dingetjes en dan maak je zó wat cadeautjes, die je natuurlijk al door de goedheiligman kan laten bezorgen. Even fröbelen en dit was het resultaat:

Fleur vond het échte daltonslingers ; ) Maar goed, nog even wat details:

't Is ook leuk om dit met hangers te doen die al in je kerstdozen zitten, je weet wel, die nét iest te zwaar zijn in de boom. Of die net iets specialer voor je zijn...

't Was een beetje lastig te fotograferen, maar zo hebben jullie vast wel een indruk... het is leuk werk en zo heb je lekker wat te doen in het weekend. 't Is ook nog eens een beetje liefdadigheidswerk ook, stel je toch voor dat Sint dit allemaal alleen moest doen... Fijn weekend verder!

Een beetje meer over mezelf.

Ik kreeg gisteren maarzo weer een award! Nu moet ik zeggen dat ik eigenlijk niet zo ben van de "onderscheidingen" maar toch neem ik deze graag aan. Al is het maar om de leuke vragen die erbij zitten en zo leren de lezers je toch net weer een beetje beter kennen. Komt ie hoor!

Ten eerste moet ik 11 dingen over mezelf vertellen:

Eerst maar eens over hoe ik eruit zie en dan over hoe ik denk/ben...

1. Ik ben 1.65 "lang", mijn schoonvader noemde me altijd kleintje en zo voel ik me ook al mijn hele leven. 'k Vind dat geen succes, dus ik draag vanaf m'n 16de al hakken.

2. Maat 40 heb ik, ook al zo leuk gemiddeld, maar ach. Ik zou best een paar kilo minder willen, maar daar moet je toch wel heel veel voor laten. En áls het dan al lukt om een paar maatjes kleiner te hebben is het zó moeilijk om het zo te houden... sjucht....

3. Een korte bob, zo draag ik m'n haar, niets bijzonders. Elke dag ff de föhn erdoor, ik zal nooit onverzorgd de deur uit gaan. Nee, niet voor een ander, puur voor mezelf.

4. Beetje sportief/klassiek zou ik mijn kledingsstijl willen omschrijven. Ik draag graag een beetje aardetinten, maar een spijkerbroek met knalrode pumps, daar ben ik ook niet vies van.

Genoeg over hoe ik er aan de buitenkant uit zie. Lekker belangrijk... Nu de binnenkant maar...

5. Mijn gezin en mijn kinderen, dat is m'n alles. Ik zorg graag. Oh ja, natuurlijk ook voor hond en de konijntjes van mijn dochters. Die adopteerde ik pas geleden. Ze zijn nauwelijks meer thuis, dus je moet wat...

6. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Ik hou niet van bla bla Leuk als iemand trots is op zichzelf, niets mis mee, maar je meer voelen dan een ander, ik vind het eng.

7. Ik woon op een prachtig plekkie. Puur geluk hoor. We kregen dit huis min of meer in de schoot geworpen. Er woonde een oude dame die bang was dat het geheel niet verkocht zou worden vanwege de asbest in het huis. Wij gaven aan daar wel weg mee te kunnen en een jaar later mochten we als eerste een bod doen. Bingo!

8. Ik ben graag een beetje creatief. Daar hebben jullie vast al wel het één en ander van gezien op m'n blog!

9. Oh ja, mijn leeftijd... 48 alweer, en hoe cliché... zoekende naar hoe ik verder wil. Maar eigenlijk hè, weet ik wel dat dingen op het juiste moment op je pad komen. Het enige wat ik nu zou moeten hebben is geduld en oog ervoor. En dan erop in gaan. Je hoort nog van mij!

10. Nog iets wat jullie niet weten :O Ik kom uit een familie van bloggers! Sinds gisteren blogt Mirte ook! Hier zie je haar blog, leuk hè?

Fleur begon vorig weekend, en dat bloggen ís me toch een potje besmettelijk... oei...

11. Ik ben nogal monogaam :O Ik heb een relatie van 31 jaar met Jan, mijn eerste liefde. Is bijna eng tegenwoordig, níet ;)

Poeh zeg, dat wordt een lang verhaal. Nog zoiets wat bij mij past. Ik klets wat af... vind ik niet altijd zo'n goede eigenschap. Ik denk wel eens: "Mens, houd die klep toch eens een poosje..."

Dan de vragen die ik mee kreeg...

1. Welke talen ik spreek? Nou, Nederlands natuurlijk, Engels, Duits (Dit alles wél op MAVO niveau hoor...) en Frans snap ik soms een heel klein beetje .

2. Waar ik 's nachts voor wakker kan worden gemaakt. Chocolade. Een goed diepgaand gesprek. Mooie rustige muziek, bijvoorbeeld van Celine Dion. Och, eigenlijk voor zoveel...

3.Over welk onderwerp ik graag blog... ik ga graag de diepte een beetje in. Ik heb een yoga verleden. Deed ooit een deel van een lerarenopleiding en leerde daar heel veel over het leven. Zó veel dat ik er nu nog steeds op teer. En het was 20 jaar geleden, kan je nagaan...

4.Favoriete t.v. programma... De wandeling. Ik ben dol op verhalen van "gewone" mensen en wat hun allemaal beweegt. Wát een inspiratie kan je daaruit halen!

5.Eén wens... geluk en gezondheid voor iedereen! Lekker cliché hè...

6.Eh... of ik wel eens wat win... Nou niet rechtstreeks, maar ik heb het gevoel dat het leven mij erg vaak laat winnen. Er komt van alles op ons pad, denk ik zo. Nu moet je het nog in de gaten hebben! Dit blog hielp mij daar erg bij.

7.Gezelschapsspellen doen we hier eigenlijk alleen op vakantie. Stom hè...

8.Kerst. Voor sinterklaas is er niet zoveel tijd ben ik bang. Mijn dochters studeren zich een slag om de rondte en dus hebben we de cadeautjes naar kerst verbannen. Maar helaas moet Jan dit jaar 2 late diensten draaien. En Fleur werkt tweede kerstdag ook. Dus moeten we het allemaal nog maar eens effies zien...

9.De mooiste plek in Nederland is hier vlakbij. Als je van Dieren naar ons dorpje rijd, richting Zutphen, dan kríjg je me daar toch een uitzicht op de Ijssel... Prachtig!!

10.De website die ik het meest bezoek... nou ja, ik ben nogal erg vaak ik Blogland te vinden. Ik vind het super hier en ben ook dol op mijn landgenoten. Dus ik ga de award doorgeven aan jullie allemaal! Gefeliciteerd!!

't Is niet altijd wat het lijkt...

Soms is het volgen van de lesprogramma's op school best een beetje ingewikkeld. Vooral als er dan nog eens opdrachten om de hoek komen kijken die je met een groepje moet doen en die jongens uit dat groepje wonen allemaal een flink stuk uit elkaar.

Het gaat hier in dit stukje over de school van Jan. De heren (er zitten alleen maar jongens in zijn klas...) kregen een opdracht bij C.K.V. Het maken van een fotostrip. Mochten ze ook op school doen hoor, maar ze hadden wilde plannen. Letterlijk wilde.

Het moest natuurlijk wel een beetje "echt" overkomen. Een oorlogsfotostrip, wat zich zogenaamd in Vietnam afspeelde. "Is de juf daarvan op de hoogte, van dat onderwerp?" vroeg ik een beetje bezorgd. Je denkt toch bij een school met kinderen met gedragsstoornissen niet meteen aan zulke gewelddadige dingen. "Ja hoor" was Jan's antwoord,"als we het goed uitvoeren krijgen we een 10!" Tsja...

Er moest het één en ander geregeld worden. Op een zaterdag "reserveerde" Jan het stuk bos wat eigendom is van de ouders van een vriend hier in het dorp. 2 Klasgenoten kwamen met de trein naar ons dorp toe, een andere werd gebracht door z'n opa en oma. Dit vanwege de "wapens" die mee moesten voor de strip. Daar stuur je een kind niet maar zo de trein mee in. Kan je toestanden van krijgen.

Om een uur of 1 stond mijn groene mammataxi bij het station. Ik pikte de 2 klasgenoten op en wachtte op de opa en oma en hun kleinzoon. De heren waren compleet. We reden naar de plaats van bestemming en daar werd alles uitgeladen.

Ze hadden een wereldmiddag. Heerlijk struinen door het bos en met heel veel lol maakten ze een prachtstrip. Deze staat op een andere laptop, dus houd je hem van mij tegoed. Eén klasgenoot, die van die opa en oma, ging naderhand nog mee naar ons huis. Daar gingen ze nog even achter de computer en aten we pannenkoeken. Om half 8 kwamen opa en oma hem weer ophalen.

Het wapenspul liet ik even achterin mijn groene autootje liggen. Ik laadde het rechtstreeks over naar de opa taxi. Só, dat was allemaal weer prima verlopen!

Tot van de week. Opeens staat Jan buiten voor het keukenraam met een mes (!) in de handen. "Wat doet dit ding dan in jouw auto?" vroeg ie. En daarbij showde hij deze:

Een niet zo kinderachtig ding dus, schijnt nét niet verboden te zijn, maar tóch... In de eerste instantie dacht ik niet aan het fotostripverhaal, dus waarschijnlijk verscheen er een vraagteken boven mijn hoofd ; )

Het ding was per ongeluk in mijn autootje blijven liggen! Ik moet er niet aan denken dat ik aangehouden zou zijn, hoe leg je dit uit en blijf je toch nog geloofwaardig??

En nu dus het volgende probleem. 't Ding moest terug naar vriend, en Junior het meegeven naar school was natuurlijk geen optie. Juf ziet ons aankomen... Gisteren gingen we richting dorp waar vriend woont. Daar zit een leuke kringloop en ik dacht "ach, mooie gelegenheid"...

Moeder van vriend gebeld dat ik het mes kwam brengen. De mensen hebben een restaurant en om daar nu zonder aankondiging met zo'n mes aan te komen kan ook zorgen voor consternatie... Het mes kwam veilig en wel aan op bestemming. Missie geslaagd ; )

Bij de kringloop scoorde ik nog 2 oude kettingen. Ook lieten we Tukker nog even lekker loslopen onderweg en zo was onze ochtend weer goed besteed. Kínderen... je moet er wat voor over hebben!!

Update... het is inmiddels avond en Junior is -met laptop en dus de strip, die stond daarop...- thuis gekomen. Hier dus de fotostrip die ik jullie nog beloofd had:

Jan staat zelf niet op de foto's. Hij maakte ze en zette deze strip in elkaar, vandaar.

Kastje aan de muur deel 2.

Nog eventjes een vervolg op gisteren. Leuk hoe jullie erop reageerden! Geeft mij weer een impuls toch maar eens wat met die lijst te doen. Pleuntje gaf de voorzet tot het maken van kerstspulletjes en ja, ik geloof dat ik dat best een goed idee vind.

Ik las een paar dagen geleden ergens op een blog dat de Wibra zulke leuke spulletjes heeft. Nu zit deze winkel niet in ons dorp, dus ik moest mijn groene autootje in. Een paar kilometer verder kon ik naar hartenlust rommelen tussen de errug leuke dingen die ze daar te koop hadden.

Dat uitstapje naar deze winkel had ik eigenlijk al gepland, toen ik gisteren het stukje on-line gooide. En Pleuntje gaf de doorslag. Ik kwam op het idee om kerstslingers te maken. (in plaats van zeepslingers)! Ik bedacht me zomaar dat het misschien wel een goed idee is daar voor de geur kaneelstokjes tussen te rijgen en misschien ook wel gedroogde sinaasappelschijfjes. Nog eens even neuzen op internet hoe ik dat moet doen, dat drogen : o

De spulletjes zijn in huis. Leuke dingen allemaal zeg, en helemaal niet duur! Maar eens even lekker aan de knutsel. Onze buurman verkoopt kerstbomen en misschien is het een goed idee tegen die tijd mijn lijst vol te hangen. Een snoer lampjes erboven in en dan zie je m'n koopwaar ook nog ; )

En dan nog even het kettingverhaal. Want daar begon dit alles tenslotte mee. Ik ging gisterenavond eventjes in mijn creahoekje zitten en in ongeveer een uurtje had ik dit resultaat (helaas geen insectenbedeltjes, nou ja...)

De uiltjesketting. Het kant ertussen uit gehaald en 'm ook iets korter gemaakt.  Nét leuker voor een meisje van 13...

Ik besloot nog een paar kettinkjes te maken. Zo had de mevrouw wat keus dacht ik zo...

Roze met roosjes, lief toch?

En dan nog een kettinkje met wat meer kleur:

Deze heeft een gevlochten waxkoordje achter. 

De dame was net aan de deur. Ze ging toch voor de uiltjesketting. Ze vond 'm prachtig en daar ben ik heel blij mee! Enneh oh ja, als ik m'n kerstknutsels klaar heb ga ik ze zeker hier even tonen hoor. En weet iemand misschien hoe je sinaasappelschijfjes snel kan drogen? Want ik heb niet zoveel geduld nu meer... Dat gefröbel hè, dat "smaakt" naar meer!!

Kastje aan de muur.

Sinds jaar en dag heb ik hier voor aan het huis een soort lijst hangen. Met glas ervoor, meer een kastje eigenlijk. Onze buurman tegenover, die nogal nieuwsgierig van aard is, vroeg zich destijds hardop af of we de voetbaluitslagen gingen publiceren aan onze voorgevel. Maar nee...

Hier zie je de lijst.

Het is een lijst waar ik mijn zelfgemaakte kettingen in hang. Die ik dan voor een zacht prijsje aan de man probeer te brengen. Je kan tenslotte al die zelfmaaksels niet allemaal zelf om je nek hangen. Ik ben geen kerstboom ; )

De laatste tijd hing te boel een beetje te verstoffen. Zo heel nu en dan kwam er wel eens iemand een ketting halen, maar de laatste is alweer tijden geleden. Nu weet ik wel dat het handig is om er eens wat nieuws in te hangen en het glas eens te lappen maar dat ook daadwerkelijk doen, da's een ander verhaal.

Tot gisteren. Er kwam een oudere dame, compleet met verlanglijsje van haar kleindochter, aan de deur. Kleindochter vroeg een gekleurde ketting of een ketting met insecten. Nu hangt er een ketting met uiltjes eraan in de lijst. Daar heb ik kant in verwerkt. Dat kant, dat most ze niet. Beetje gek voor de begrippen hier in het dorp ; )

Of ik dat ertussen uit kon halen. Want dan had ze die insectenketting waar kleindochter om vroeg... Want uiltjes waren tenslotte toch ook insecten? Ik ging daar voorzichtig tegenin, wie ben ik om zo'n vrouw terecht te zetten of uit te lachen... maar ze hield voet bij stuk.

Vandaag ga ik die lijst maar eens eventjes leeg halen. En schoonmaken. Dan maak ik de uiltjes ketting wat kleuriger (natuurlijk haal ik dat kant ertussen uit) en ik zal eens kijken of ik boven nog insectenbedeltjes heb. Vast wel... Dan maak ik daar wel een tweede ketting van. Je krijgt ze te zien als ik ze klaar heb, goed?

Morgen tegen de middag komt ze terug. Ik hoop dat ik dan iets voor d'r heb wat bij haar in de smaak valt. In ieder geval heeft zij ervoor gezorgd dat hier vandaag de kralen weer op tafel komen. Al koopt ze niets, daar ben ik haar nu al dankbaar voor!!

Soms...

Soms hè, soms is het leven zo leuk, zo verrassend... Dat ervaarden Jan en ik afgelopen zondag weer.

We gingen 's ochtends na de koffie even met Tukker wandelen. Lekker in deze tijd. Zondag was het ook nog eens een keer heerlijk weer, dus wat lette ons. Vandaag is het een stuk miezeriger, dus Tuk ligt nu nog op z'n kleed, te hopen of ik nog eens een keer... maar ik dwaal weer eens af.

We stopten Tukker achterin de auto en gingen op pad. Er zijn veel geschikte mogelijkheden om hier in de buurt te wandelen. Natuurlijk is in dit seizoen het bos zwaar favoriet. We hadden een plek uitgezocht, het werd Rozendaal deze keer. De Rozendaal bij Velp, Gelderland in de buurt, om precies te zijn. Niet zo ver bij ons vandaan, en dat was ook de bedoeling.

Fotootje van een vorige wandeling. De foto´s van zondag staan op Jan´s mobiel. Jan heeft nu vroege dienst...

We reden in Rheden en ik keek zo eens verlangend door de zijruit. "Hier is het ook prachtig" zei ik nog tegen Jan. "Alleen"... en dat "alleen" slaat erop dat wij persé in een losloopgebied met Tukker willen wandelen. Het dier barst van de energie en dan kies je toch al snel daarvoor.

Eens een weggetje ingereden, even kijken of Tuk misschien los mocht daar... maar nee. Nou ja, dan maar weer naar het bekende. Ook mooi, maar het is natuurlijk ook niet gek om eens een nieuwe route te ontdekken. Jammer.

We lieten Tukker uit en met een voldane hond gingen we huiswaarts. Dan opeens zie ik aan de kant van de weg, bij een bushalte een auto stil staan. Een oudere dame zit schrijlings in de auto en een jongere man staat bij het -open- portier. Ik twijfel. Ik vraag aan Jan of we misschien even moeten vragen of er hulp nodig is. Jan heeft EHBO en dan heeft het wellicht ook zin.

Draaien dus en na mijn vraag krijg ik het antwoord dat alles onder controle is. Niet nodig dus. We rijden iets verder en daar kunnen we draaien. In een zandweggetje, wat een zijweg van de grote weg is. En daar... daar staat een bordje "Vanaf hier mogen honden los". Precies in de omgeving waar we op de heenweg aan het zoeken waren! Is dat mooi of niet?