woensdag 28 november 2012

En nu... op kamers!

Zoals ik gisteren al schreef in het blogje over Junior's schoolkeuze, er is hier veel verandering gaande in huis momenteel. Beetje erg veel tegelijk, als het aan mij ligt. Ik heb vaak even nodig om aan één en ander te wennen, maar ja...

Mirte is al een poosje op zoek naar een kamer. Hospiteeravonden genoeg, maar ze is nog niet de gelukkige geweest die dan ook de kamer kreeg. Om een beetje moedeloos van te worden. Gelukkig hoort ze van haar studiegenoten dat er meer in hetzelfde straatje zitten.

Fleur heeft een vriendin die in Utrecht een kamer heeft. Deze vriendin gaat in December en Januari naar Afrika. Voor stage. Zij zocht iemand voor haar kamer in deze periode. En daar zegt Mirte geen nee tegen!

Vrijdag gaat vriendin weg. Zaterdagochtend moet Mirte nog werken hier in het dorp in de supermarkt, daarna brengt Jan haar richting Utrecht. Ze vond het wel een goed idee als ze vast in het weekend een beetje kan settelen.

Poeh. Weer ééntje het huis uit. Het wordt hier onderhand wel stil hoor. Ik had niet verwacht van tevoren dat ik dit erg zou vinden. Sterker nog, ik heb het altijd gestimuleerd, dat op kamers gaan. Met een glimlach en een knipoog maakte ik ze altijd duidelijk dat als ze 20 waren het een héél goed plan was om eens verder te kijken dan tussen de muren hier in huis.


Eigenlijk slaat dit niet op onze meisjes, maar ik vond 'm zo grappig...


En dat doen ze! Fleur was 19 en een half, Mirte nog maar 18. Maar ik vind dat ze groot gelijk hebben hoor! Ik vond het zelf veel te leuk, de ervaring van een kamer voor jezelf en zelf lekker doen en laten waar je zin in hebt. Ik vat het op tijd het huis uit gaan ook absoluut niet persoonlijk op, ik weet nog maar al te goed dat het mij ook niet erom te doen was dat ik het thuis niet goed had. Integendeel.

Junior ziet alles met angst en beven aan. "Ach" zei ik laatst tegen hem, "voor jou duurt het nog even voor je 20 bent, nog 3 en een half jaar!" "Oh jee, zo snel al?" riep ie een beetje verschrikt. "Nou, weet je wat?" gaf ik als oplossing... "jij mag de 2 jaar die je zussen korter hier hebben gewoond erbij aanplakken, goed?" Ik kreeg als antwoord een behoorlijk opgelucht gezicht. En, eerlijk gezegd, ik vind het zelf ook helemáál niet erg, zo'n huis met Jannen!!

11 opmerkingen:

  1. Ja, soms gaan dingen wel erg snel. ;o(

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Kan me voorstellen dat het je aan het hart gaat. Gelukkig komen ze ook weer graag thuis. Bij velen is dat anders !!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat gaat ineens hard.
    Ik kan me goed indenken,dat je er even moeite mee hebt.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mijn oudste meisje ging ook al uit huis toe ze net 18 was. Moest er wel even aan wennen hoor... De tweede ging op zichzelf wonen toen ze nog maar net 20 was... En na die tweede was er geen derde meer, dus toen waren ze weg... En na een beetje wennen was het ook gewoon wel weer leuk. Bijvoorbeeld om bij je kind op visite te gaan...
    Ik wens je een fijne avond,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het gaat ineens hard, hè? Weer één op kamers. Mijn kinderen gingen later het huis uit. Middelste was zelfs 27 jaar. Maar het was wel gezellig. Maar dat is het nu ook met z'n tweeën. Alles went.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik deel je gevoel. Oudste heeft een huis gekocht ( 21 ) en jongste is op zoek naar een kamer in Amsterdam ( 18 ) meer kindertjes zijn er hier niet.....snik. X

    BeantwoordenVerwijderen
  7. oh idd daat op kamers gaan is hrtstikke leuk en tegelijkertijd mis je ze natuurlijk ook erg.... hier zijn er nog geen uithuisgaanders, en daarbij zitten tussen oudste(n) en jongste(n) riant leeftijdsverschil :-D

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oei dat gaat ineens wel heel snel!
    Kan m,n voorstellen dat dat even wennen is! Maar ook weer leuk ......toch?
    Hier zijn de oudste 2 jongens van 21 en 19 ze hebben het nog nergens over.
    Oudste werkt en fietst elke dag 20 minuutjes en 2e zoon moet een kwartiertje met de trein naar school ,maar ja het kan ook zo maar veranderen.
    Dochterlief is 14 dus daar kan ik sowieso nog wel een paar jaartjes mee vooruit :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oudste ging hier ook al op haar 18e op kamers en jongste vertrok afgelopen augustus volkomen onverwacht naar polen om daar te gaan wonen en werken. En ja das dan wel even flink wennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zaterdag vliegt mijn jongste 'down under' voor 2 maanden. Dan is het hier erg stilletjes in huis ....

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...