't Is niet altijd wat het lijkt...

Soms is het volgen van de lesprogramma's op school best een beetje ingewikkeld. Vooral als er dan nog eens opdrachten om de hoek komen kijken die je met een groepje moet doen en die jongens uit dat groepje wonen allemaal een flink stuk uit elkaar.

Het gaat hier in dit stukje over de school van Jan. De heren (er zitten alleen maar jongens in zijn klas...) kregen een opdracht bij C.K.V. Het maken van een fotostrip. Mochten ze ook op school doen hoor, maar ze hadden wilde plannen. Letterlijk wilde.

Het moest natuurlijk wel een beetje "echt" overkomen. Een oorlogsfotostrip, wat zich zogenaamd in Vietnam afspeelde. "Is de juf daarvan op de hoogte, van dat onderwerp?" vroeg ik een beetje bezorgd. Je denkt toch bij een school met kinderen met gedragsstoornissen niet meteen aan zulke gewelddadige dingen. "Ja hoor" was Jan's antwoord,"als we het goed uitvoeren krijgen we een 10!" Tsja...

Er moest het één en ander geregeld worden. Op een zaterdag "reserveerde" Jan het stuk bos wat eigendom is van de ouders van een vriend hier in het dorp. 2 Klasgenoten kwamen met de trein naar ons dorp toe, een andere werd gebracht door z'n opa en oma. Dit vanwege de "wapens" die mee moesten voor de strip. Daar stuur je een kind niet maar zo de trein mee in. Kan je toestanden van krijgen.

Om een uur of 1 stond mijn groene mammataxi bij het station. Ik pikte de 2 klasgenoten op en wachtte op de opa en oma en hun kleinzoon. De heren waren compleet. We reden naar de plaats van bestemming en daar werd alles uitgeladen.

Ze hadden een wereldmiddag. Heerlijk struinen door het bos en met heel veel lol maakten ze een prachtstrip. Deze staat op een andere laptop, dus houd je hem van mij tegoed. Eén klasgenoot, die van die opa en oma, ging naderhand nog mee naar ons huis. Daar gingen ze nog even achter de computer en aten we pannenkoeken. Om half 8 kwamen opa en oma hem weer ophalen.

Het wapenspul liet ik even achterin mijn groene autootje liggen. Ik laadde het rechtstreeks over naar de opa taxi. Só, dat was allemaal weer prima verlopen!

Tot van de week. Opeens staat Jan buiten voor het keukenraam met een mes (!) in de handen. "Wat doet dit ding dan in jouw auto?" vroeg ie. En daarbij showde hij deze:

Een niet zo kinderachtig ding dus, schijnt nét niet verboden te zijn, maar tóch... In de eerste instantie dacht ik niet aan het fotostripverhaal, dus waarschijnlijk verscheen er een vraagteken boven mijn hoofd ; )

Het ding was per ongeluk in mijn autootje blijven liggen! Ik moet er niet aan denken dat ik aangehouden zou zijn, hoe leg je dit uit en blijf je toch nog geloofwaardig??

En nu dus het volgende probleem. 't Ding moest terug naar vriend, en Junior het meegeven naar school was natuurlijk geen optie. Juf ziet ons aankomen... Gisteren gingen we richting dorp waar vriend woont. Daar zit een leuke kringloop en ik dacht "ach, mooie gelegenheid"...

Moeder van vriend gebeld dat ik het mes kwam brengen. De mensen hebben een restaurant en om daar nu zonder aankondiging met zo'n mes aan te komen kan ook zorgen voor consternatie... Het mes kwam veilig en wel aan op bestemming. Missie geslaagd ; )

Bij de kringloop scoorde ik nog 2 oude kettingen. Ook lieten we Tukker nog even lekker loslopen onderweg en zo was onze ochtend weer goed besteed. Kínderen... je moet er wat voor over hebben!!

Update... het is inmiddels avond en Junior is -met laptop en dus de strip, die stond daarop...- thuis gekomen. Hier dus de fotostrip die ik jullie nog beloofd had:

Jan staat zelf niet op de foto's. Hij maakte ze en zette deze strip in elkaar, vandaar.