dinsdag 31 mei 2011

Het leven leeft zichzelf!

Gisterenochtend moest ik nog even een boodschapje doen. Jan had de voorraad gehaald, en ondanks dat ie alle ingrediënten voor bami in huis had gehaald was ie één essentieel ding vergeten... de mie. Gelukkig hebben wij een "kampwinkel". De Spar, een paar straatjes verderop. Ik haal er eigenlijk alleen maar boodschapjes tussendoor, voor de wekelijkse is ie me helaas te duur. Bij mij is een boodschapje tussendoor doen best link. 'k Kom altijd met meer thuis dan dat de bedoeling was, en tijdschriften zijn voor mij vaak onweerstaanbaar, dus...

De Santé, werd het deze keer. En nadat ik me geinstalleerd had met een kopje koffie onder m'n afdakkie, nam ik er eens lekker de tijd voor. Mijn oog viel al snel op een artikel over een jounaliste die verschillende retraites in korte tijd had gedaan. En de conclusie die ze daaruit trok, sprak me zeer aan." Opeens viel het kwartje" vertelde ze. Het leven leeft zichzelf!

 Ik citeer: "Je hóeft helemaal niet zoveel moeite te doen. Je kunt gewoon achterover leunen." "Dat klinkt wel heel makkelijk. Voor sommige dingen moet je toch wél moeite doen?" vraagt de interviewer. "Natuurlijk", antwoordt ze, "Maar ik weet nu dat het ook iets lichter kan. In moeite schuilt iets zwaars, iets krampachtigs. Als je moeite moet doen klopt er iets niet, dan ben je tegen de stroom in aan het roeien. Als je dingen loslaat, gebeuren ze als het ware vanzelf"". Daarna geeft ze aan dat ze door haar baan opgezegd te hebben, meer tijd en rust heeft om te schrijven en zelfs een zoon heeft gekregen in die tijd.

Mooi. En natuurlijk, 't is een keuze. Maar wel een hele moedige. Vereenvoudigen van je leven en dan hopen dat je met veel minder luxe óók heel tevreden kunt zijn. Een paar jaar geleden werkte ik ook nog volop. 'k Wist vaak niet hoe ik alles voor elkaar moest krijgen, en als Jan me erop aan sprak, wat rustiger aan te doen, wat minder werk aannemen, was ik zéér verontwaardigd. Want hoe kón dat nou, met minder geld...

Een burn-out was het resultaat. En zo werd ik gedwongen zelfs een klein jaar helemaal niets te doen. Met de financiële gevolgen van dien. Maar natuurlijk red je het dan ook. Je past je aan en het gáát gewoon. Nu gaat alles beter en er spookt een hoop door m'n hoofd. Hóe nu verder? Soms denk ik aan een webwinkeltje met sieraden, of misschien tóch wat brocante spulletjes. Of toch workshops gaan geven..

Aan alles kleven wel nadelen. En de onrust in m'n hoofd groeide. Ik was zelfs zó in m'n hoofd bezig dat een ongelukje ( begin deze maand) me even weer op de plek moest zetten.

Zo'n stuk in een tijdschrift geeft me rust. Denken, het komt allemaal wel goed, als de tijd rijp is. En tussendoor in jezelf geloven. Want dat ik dit nu lees is mijns inziens natuurlijk géén toeval. Want het leven leeft zichzelf.....

12 opmerkingen:

  1. Trudy, we zitten aardig op één bloglijn vandaag.
    Verzet is zinloos. Je kunt je voornemen je best te doen - en dat zúl je vast ook doen - maar soms nemen vooruit-bedachte zaken een totaal andere wending! Mooi toch?!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken zoveel mensen die op hun tandvlees lopen van de stress maar gewoon door blijven gaan omdat HET niet anders kan volgens hen.
    Net nog mijn buurvrouw die haar baan niet aankan en de zorg van 2 kleine kinderen.Ze haat haar baan maar kan niet anders.....
    gelul natuurlijk als je ziet wat zij allemaal hebben en kopen. Alles moet nieuw en het beste.
    maar ja dat kan je toch niet tegen ze zeggen als je samen bij de kassa van de AH staat. Nee, werk je maar tot je ziek bent, dat schiet lekker op.
    Zelf snap ik echt niet dat een ruim huis, 2 gezonde kinderen, een man op wie ze gek is, niet genoeg is. Nee, meer, meer, meer.....
    Ach misschien moet je het zelf meemaken om te beseffen waar je mee bezig bent.

    liefs Hélène

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt het mooi onder woorden gebracht. Het lijkt wel of ik "flierefluitend door het leven vaar", niets is minder waar.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi stukje! Wij hebben een aantal jaar geleden ook de keuze gemaakt dat mijn man voor zich zelf begon met een (bewust klein gehouden!) bedrijfje en ik werk partime. Minder inkomsten, maar veel meer tijd en minder stress, het is onze beste keuze ooit geweest! En als je creatief ben en niet alle hypes en luxe achterna loopt zie je dat eenvoudig leven ook veel meer voldoening brengt! Daar kan de nieuwste telefoon of wat dan ook echt niet tegen op.

    Natuurlijk hebben we nog dromen, maar ook wij wachten af wat er op ons pad komt...

    Groetjes Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat de dame van de retraites waarschijnlijk bedoelde, is dat als je achter rust en stilte aanjaagt, je het eerder verjaagt. En dat alles al in jezelf zit, als je het ook zoekt waar het zit, en niet kunt kopen/ leren via dure cursussen/afkijken/lenen/wensen/krijgen van een ander. Leven is leren en afwachten en aanvaarden wat je toevalt is ook een groot geluk.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi om over na te denken, je kunt zoveel najagen in je leven, maar het leven gaat toch door, ondanks of juist dankzij inspanningen.
    Tijd om te bezinnen is heel goed en vooral wat jezelf ook aangeeft, af en toe pas op de plaats geeft mij de rust die ik nodig heb, ik kan ook heerlijk genieten van een bakje thee onder het afdak en dan de vogels, de bloemen,puur genieten.
    Doe rustig aan en denk aan jezelf.

    Groetjes,Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Open logje hoor!
    Soms kun je 't niet vinden als je hard aan 't zoeken bent en laat je 't los ... komt er zomaar wat moois op je pad!

    Lieve groet, Sas

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Het draait eigenlijk om vertrouwen. Vertrouwen in je eigen kunnen en vertrouwen dat het leven het beste met je voor heeft, ookal lijkt dat soms een heel andere kant op te gaan dan je oorspronkelijk in gedachten had.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ja meid, toeval bestaat niet!!

    Het heeft gewoon zo moeten zijn!

    En idd als je tevreden bent,en geniet van wat je hebt is het leven veel leuker als wanneer je steeds maar van alles moet. Een beetje afstand nemen, en voor je het weet zijn die dingen ineens niet meer belangrijk!!

    Groetjes Thea♥

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Helemaal mee eens, Trudy!
    Tevreden zijn is een kunst die je gaandeweg leren moet. Ook mijn ervaring...
    Groetjes, Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Uiteindelijk komt de keus voorbij waar je op zit te wachten. De kunst is dan om hem te herkennen en grijpen. Het klopt hoor, het leven leeft zichzelf, als je er maar open voor staat.

    BeantwoordenVerwijderen

Hé leuk, een reactie! Ben zó benieuwd wat je gaat schrijven...