Indische kip.

Zondag 30 januari. Vandaag komen mijn nicht, man en jongens op bezoek. De Daltons noemen ze zichzelf. Dit omdat ze veel herkennen in de gelijknamige t.v. serie. `k Snap dat wel...

Ze komen nog voor de verjaardag van Jan. 19 oktober was hij jarig. `t Duurde misschien wel even maar wat maakt het uit. We vonden het een leuk idee om te gaan wandelen met de hond. Dus eerst een "bakkie doen "met gebak natuurlijk en dan op naar het bos. Het was prachtig om de verbazing van Tukker te zien over de hoeveelheid mensen die met hem mee gingen. Hij genoot..

Het leek me een leuk idee gezellig samen te eten. Maar met een groep van 10 moet dat niet te ingewikkeld worden. Lekker patatjes, een salade en ...Indische kip!

Het recept van deze kip is wat je noemt echt een familierecept. Jaren geleden gingen mijn ouders, zus en ik altijd kamperen. Mijn oom had een caravan, en waar die dat jaar werd neergezet, daar ging de hele familie op vakantie. Dat jaar was dat in Sevenum, Limburg.

Op een dag rook het wel heel erg lekker in de buurt van de caravan. Na enig "buurtonderzoek" kwamen we erachter uit welke caravan dat kwam. De meneer die verantwoordelijk was voor dat lekkere geurtje vond het niet erg om ons daar wat meer over te vertellen. Hij bleek kok van zijn beroep en was dan ook graag bereid ons te laten proeven en het geheim van het recept te onthullen. Hier komt ie:

Neem kipdrumsticks. Even zouten en peperen, en dan lekker aanbraden. Als ze bruin genoeg zijn even afblussen met warm water. En dan komt de rest. Dit gaat er allemaal bij in:

Een scheut kejap manis, lekker wat curry erbij, en dan de kruiden: Knoflookpoeder, rozemarijn, tijm, koenjit, laos en djintan.

 Laat dit op een klein pitje, het liefst met een plaatje eronder ongeveer 2 uur stoven, totdat de kip van het bot begint los te laten.

 En dan : eet smakelijk!

Een variant is nog met riblappen in kleine stukjes, de saus iets aandikken en dan met rijst eten. Ook lekker!
Het ging er hier gisteren in ieder geval prima in! De pan was zo goed als leeg!

Mindfullnes.

Als je al druk bent, moet je je niet nog eens druk gaan maken. Dat staat op een briefje uit de Loesje kalender van een paar jaar geleden. Ik vond het zò treffend en waar dat ik hem heb laten hangen. Ik heb er vaak steun aan gehad, alhoewel ik het geschrevene wel erg moeilijk in de praktijk te brengen vind.

Er zijn van die weken, dan word je als het ware geleefd. Allemaal dingen die je aandacht nodig hebben en anders zijn het wel klussen. Op èèn of andere manier vind ik het nog steeds noodzakelijk minstens 1 keer per week een doekje door het huis te halen. Nou klopt het ook wel dat dat nodig is, want in zo'n oud huis met 5 mensen en een actieve hond en dan ook soms een klussende man "groeit" de stof vanzelf weer aan. En ook altijd ziet het water zo ongeveer zwart als ik het na een schoonmaakbeurt weg spoel.

Onze weekindeling verschilt van week tot week. Met een man in de ploegen en een oudste die studeert, om van tweede nog maar niet te spreken, je weet nooit welke les er vandaag weer uitvalt, is het altijd weer anders.Ik heb zelf ook wisselende verplichtingen en geen week is hetzelfde voor mij. Dat kan ook z'n charmes hebben. Dat lees je in mijn vorige blogje wel! Maar een strak plan van schoonmaak is niet handig.

Ook eigenlijk niet nodig, vind ik zelf, tòtdat het weekend nadert. Ik heb er een hekel aan om aan het eind van de week nog een inhaalslag te moeten maken. Maar daar komt het vaak wel op neer. Zo ook vandaag. En dan moet je ineens heel veel van jezelf. De hele hut moet schoon, de was gaat door, de tuin mag ook wel een beetje opgeruimd en er komen nog eters in het weekend, wat zal ik eens voorbereiden...

Stapelen noemde mijn vader dat vroeger. Mijn moeder is er ook goed in. O help 'k moet nog dit en dat...druk maken als je al druk bent dus. Wat als je het nou eens gewoon doet? Iemand zei eens tegen mij dat ze schoonmaken zo heerlijk rustgevend vindt. Gewoon lekker doen en blij zijn met het resultaat. Als je het zo benadert mag je blij zijn dat je het mag doen! Is dat dan mindfullnes?

Misschien moet ik me er toch eens wat meer in gaan verdiepen. En komt er in mijn hoofd wat meer plek voor dingen die ècht belangrijk zijn. Dat ik vanochtend een mooie bos gele roosjes van Jan kreeg helpt daar zeker een beetje bij.. Genieten dus..Fijn weekend!!

Dagje relaxen.

Een tijdje terug schreef Makkie (zie lijst met bloggen)  in haar blog over een kringloopwinkel in Doetinchem die zo leuk was dat het eigenlijk meer een brocante was. Dat maakte me op slag nieuwsgierig. Nu is Doetinchem niet zo heel ver van ons dorp af, en de woorden kringloop en brocante hebben zowel bij mij als bij Jan een behoorlijke aantrekkingskracht. Ik ben gezegend met zo'n man die het leuk vindt om te shoppen. Dus er waren vandaag maar een paar woorden voor nodig....

Jan had vandaag nog weekend. Hij werkt in de ploegen. 6 dagen op en 4 dagen af. Vandaag was de vierde dag vrij. Als het dan zo is dat ik ook geen verplichtingen heb trekken we er graag samen op uit. Het liefst gaan we einden wandelen. Dit doen we al weer heel wat jaartjes. Ik heb in het verleden medicijnen geslikt tegen een  depressie, maar kwam tot de conclusie dat wandelen voor mij veel beter hielp. En de bijwerkingen werken voor mij ook beter, 't is goed voor de conditie en ik kom er niet van aan, zoals bij de tabletten, integendeel.

Vanochtend kwamen we op het idee de wandeling te combineren met een bezoekje bij de kringloop. Jammer genoeg was die pas vanmiddag open. Wat te doen? Nou daar waren we snel uit. We hebben er gewoon een dagje uit van gemaakt. Op internet opgezocht waar we konden wandelen met Tukker. Dat is met een hond met een overdosis aan energie het gemakkelijkst bij een hondenlosloopgebied. Dat bleek in de buurt van Doetinchem prima te kunnen tegenover het kasteel Slangenbrug. Een prachtig gebied met veel beekjes erlangs. Helemaal goed voor Tukker, want als ie water ziet ligt ie erin.

Daarna zijn we even in de stad wezen lunchen. Bij eetcafe De Goedzack. Ik kan het je zeker aanraden. Erg gezellig en een leuke bediening. En ook betaalbaar. Voor 6.75 had je  een lunch die bestond uit 3 sneetjes brood,1  met vleessalade,1 met een kroket en 1 met gebakken champignons.En het was heerlijk! (dit lijkt wel een reclame als ik het zo overlees, maar we hebben geen aandelen hoor!)

Toen onze "honger" gestilt was werd het tijd voor wat shoppen. Eerst nog even bij Pieces (mijn twee dochters hebben me daar warm voor gemaakt, en het zat op hetzelfde plein als het eetcafe ) daar ben ik nog geslaagd voor een truitje en een sjawl. Inmiddels goedgekeurd door m'n adviseurs. Daarna op zoek naar de bewuste kringloop van Makkie.

Ze had niets teveel gezegd! Wat een ontzettend leuke snuffelwinkel. Toen we er rond liepen waren we het er helemaal over eens dat dat een kringloop was zoals het bedoeld is. Al heel snel liep ik tegen een koffiepotje aan. Voor 7.50, misschien niet helemaal een kringloopprijsje, maar zò leuk, dat ik het niet kon laten staan! 

 Na een tijdje riep Jan me met een tweede vondst. Vijf plastic jaren 60 schaaltje voor maar 1 eurootje. Dus die ook mee. Toen even naar de boekenafdeling. Daar vond Jan nog een boek over Volkswagens, helemaal aan hem besteed. (zie vorig blogje). Op het laatst vond ik in een kistje nog een kunstleren fotolijstje. Bij de kassa moesten we 10 euro afrekenen, het lijstje kregen we er gratis bij. Leuk!

 Op de terugweg Fleur opgehaald van haar stageschool, daar kwamen we toch (bijna)  langs, en toen we thuis kwamen stond er een heerlijke Quiche op het aanrecht, het produkt van weer een kookles van Jan Jr.  Mooie afsluiting van een zeer geslaagd dagje uit!  En Tukker? Nou, nu ik dit stukje aan het schrijven ben ligt hij te snurken als een oude man. Hèlemaal voldaan!!

P.S.:  als je een tip hebt voor losloopgebieden in jullie buurt, wij houden ons aanbevolen!

Iedere gek heeft z´n gebrek.

Dit gezegde komt best een beetje hard over. 't Is in deze context niet zo bedoeld. Omdat dit stukje over mijn wederhelft gaat vind ik het toch nog wel even handig om dit aan te geven. Want ook al is het wel een beetje zijn gebrek in mijn ogen, het gaat hier wèl over zijn grote passie. Oude auto's.

Het zit in zijn genen, die voorliefde. Zijn vader was ook niet vies van een mooie auto. Of motor, later. Op ongeveer 4jarige leeftijd bevond ie zich al onder de auto. Dit fotootje is er getuige van.

Op 23 jarige leeftijd haalde hij zijn rijbewijs. Z'n eerste auto was een Fiat. Ik kan me nog herinneren dat de remmen het wat minder deden, APK bestond toen nog niet. Wel had ik gelukkig een vader die het belangrijk vond dat de remmen gemaakt werden vòòr ik er in mocht rijden.

Met de tweede auto vond ie z'n grote liefde. Buiten mij natuurlijk.. Een volkswagen Kever. Zo'n schattig bolletje wat zo'n heerlijk snorrend geluidje maakte als je er mee reed. Daarna volgden er elk jaar wel een nieuwe auto (soms zelfs twee, toen we eenmaal samenwoonden) . Van alles hebben we gereden.
Heel vaak toch wel volkswagen. Van Kever tot Variant (helemaal uit Brussel opgediept) en zelfs een spijlbusje is er nog geweest. Het dieptepunt vond ik wel toen ie met een kanariegele "gemeentebus" (pick-up) thuis kwam. (Hij gaat meestal alleen shoppen als er weer een bolide moet worden aangeschaft. Het is niet zo mijn ding).

Na heel veel "oldtimers"werd het vonden wij wel eens tijd voor wat nieuwers. Wij wonen ook nog in een oud huis, van 1914 en dat was ook nog niet helemaal klaar. Dus om tijd uit te sparen (hij doet het klussen het liefst allemaal zelf) werd er een mooie volkswagenbus gekocht, een T4 ook wel genoemd, en daar hebben we veel plezier aan beleefd.

Ware het niet dat het ding nogal wat kostte. De belasting werd na de afschaffing van het grijze kenteken erg hoog en ook de verzekering reisde de pan uit. Gelukkig kwam de oplossing snel.

Een kennis van ons is gek op Volvo's. Oude Volvo's wel te verstaan...Hij koopt ze op en nadat ze opgeknapt zijn verkoopt ie ze weer. Ik ben kapster, en nadat ik z'n haar weer eens gefantsoeneerd had kwam het gesprek op auto's. Nou, om een lang verhaal kort te maken, we rijden nu zo'n oude Volvo.

Black Moose, noemt mijn man hem. Hij is er content mee. Dat ie nogal wat kosten veroorzaakt heeft zijn we eigenlijk al weer vergeten. 't Is toch wel hèèl leuk om zo nu en dan eens naar een bijeenkomst te gaan met gelijkgestemden en het feit dat er  flink naar hem gestaard wordt in de auto laat hem ook niet koud. Z'n belevenissen met Black Moose worden gedeeld op het forum van Volvolvo.nl. Hij beleeft hier net zo veel plezier aan als ik met het bloggen.

Dus ik denk dat er dit jaar niet een andere auto komt. Maar z'n kooplust kan ie nog wel omzetten in daden. Eind van dit jaar is de planning dat er een motor aangeschaft gaat worden.... wordt vervolgd....

Blog schrijven

Waar zal ik het vandaag weer eens over hebben? Geen idee, eigenlijk. Misschien wel over het feit dat ik mezelf lijk opgelegd te hebben dat ik elke dag een stukje moet schrijven. Waarom? Ik denk zo maar dat als ik dat de laatste tijd elke dag gedaan heb, het misschien wel van me verwacht wordt.

Ik vind het helemaal leuk, dat schrijven. En meestal heb ik ook best wel inspiratie.  Als ik dan eenmaal aan het schrijven ben komen de woorden vanzelf uit m'n computer rollen. 't Is een beetje hetzelfde als een kettinkje maken. Je haalt de oude uit elkaar en dan komt het idee wel aanwaaien. Waar ik het vandaan haal, geen idee, maar het is er gewoon.

Totdat er wat van je verwacht word. Dan sla ik dicht. Is het ineens ook minder leuk. Faalangst? zou kunnen. Moeten? Ja ik denk dat dat ook niet dat  bevorderlijk werkt.

De laatste dagen merk ik dat ik me er meer toe moet zetten om achter de computer te kruipen om een stukje te schrijven. Ik ben een beetje druk, en het is lastig te ontdekken dat ik dit ook dan meer als een verplichting ga zien waardoor het minder leuk wordt.

Het past ook helemaal bij mij. Denken dat mensen wat van je verwachten. En dan erachter komen dat dat allemaal best mee valt. Last van verantwoordelijkheidsgevoel, ook voor dingen waar ik helemaal niet verantwoordelijk voor ben. Denken voor een ander. Irritante eigenschap eigenlijk. Moet ik toch eens afleren. Misschien wat meer bij mezelf blijven. Loslaten ook wel genoemd.

Dus het zou maar zo kunnen zijn dat vanaf vandaag niet meer elke dag een stukje tevoorschijn komt op deze blog. Gewoon omdat ik er niet aan toe kwam of omdat ik ergens anders zin aan had. Wel zo relaxed, en zo blijft het leuk.

servies van Regout

Tegenover mijn ouders woonden ze. Ome Arie en Tante Mina. Hij werkte bij dezelfde fabriek als mijn vader. Ze liepen altijd samen op naar de fabriek. Ze hadden zèlf geen kinderen, maar waren er wel gek mee. Mijn moeder vertelde wel dat ome Arie nooit aan hoefde te bellen, als mijn zus in de box begon te springen stond ie voor het raam.

Tante Mina was huisvrouw. En wàt voor eentje.. Elke week had ze hetzelfde ritme. Dan kreeg alles weer een uitgebreid sopje, en zelfs de buitenboel werd grondig gedaan. Ik zie haar de voordeur nog poetsen, voor mijn beleving deed ze daar minstens een half uur over.

Een jaar of 10 geleden overleed ome Arie. Tante Mina ging verhuizen, niet lang daarna. Mijn moeder komt nog regelmatig bij haar. Voor een boodschapje, als er een nieuwe jurk moet komen en ook als ze naar het ziekenhuis moet begeleiden ze haar regelmatig.

Toen tante Mina ging verhuizen was er veel uit te zoeken en op te ruimen. Best lastig voor haar, en ook toen ze daar mee bezig was hielp mijn moeder haar regelmatig.

Nou ben ik in de familie de enige die veel met oude spulletjes heeft. En dat weet men ook. Er staan hier veel dingen in huis die van tantes en ooms zijn geweest. Als ze zich al afvragen:"wat moeten we ermee"komt het gelukkig vaak in hen op om ons te bellen. Ik zeg nergens nee tegen, laat maar komen, ik kan altijd nog kijken wat ik er mee doe...

Tante Mina's huis was opgeruimd en de spullen zouden naar de kringloop. Er was ook een servies die mee kon. Gelukkig was mijn moeder zo helder van geest dat ze vroeg of het goed was of ik even mocht kijken of het iets voor mij was.

Ik ging kijken en was zeer enthousiast. Een prachtig servies, ontbijt en thee, 12 delig. 12 bordjes, 12 kopjes en schotels, 4 vleeswarenschaaltjes, 2 broodschalen, een suikerpot en melkkannetje, een theepot en maar èèn botervlootje. Tante Mina had de tweede weggegooit, er was een klein stukje af en dat kon toch ècht niet. Een beetje jammer, nu is het niet meer helemaal kompleet. Zoals ik in een vorig verhaaltje zei: Het is niet perfect, maar...wat ben ik er gelukkig mee!

Oud brood.

Even een stukje over eten. Wat, alweer? Ja, nou sorry hoor, maar dat moet toch elke dag weer gebeuren.  's morgens, 's middags en 's avonds, het gaat maar door....

Vorige week had ik bij de DEKA in ons dorp een pak mix voor zonnebrood gekocht. Met zonnebloempitjes en mais erdoor. Geschikt voor het maken van 2 broodjes.(1 kg. dus). Zondagochtend het eerste  gedeelte als vlechtbroodje verwerkt. Ging er goed in, maar er bleef wat over. Jan had vroege dienst, vandaar dat het te veel was.

 Normaal haal ik m'n brood altijd op de markt. Pompoenpittenbrood. Ambachtelijke broden, dus dat betekent  dat je ze zelf nog snijden moet. Ik heb er elke week 4, dus voor dat snijden gebruik ik een elektrisch mes. Ook voor net gebakken warm brood is dat handig, dan druk je het lang niet zo in elkaar.

Deze week kwamen we tekort. Het brood was op, en dat vond men hier minder. Om dat tekort even aan te vullen, heb ik gisterenmiddag nog maar zo'n zonnebroodje gebakken. Ging er best goed in vanochtend, maar was weer wat van over.

Vanmiddag 12 uur. Lunch. Wel net nieuw brood gehaald, maar de resten zonnebrood lagen er ook nog. Wat gaan we daarmee doen? Ik kwam op het volgende ideetje:

Het tostieijzer kwam uit de kast. Een stukje brie (magere, want ik let altijd een beetje op m'n gewicht). Even de buitenkantjes insmeren, brie en pompoenpitten ( die houd ik over als ik het brood van de markt gesneden heb) ertussen en even in het ijzer. Beetje chilisaus erbij en smullen maar!

Het bordje op de foto heb ik zelf gedecoreerd tijdens een workshop bij Ria Stam. Zij geeft hier in het dorp hele leuke workshops op dit gebied. Maar hierover een andere keer meer.

Pannekoeken!

Zoals ik je al eens verteld heb vind ik het erg prettig om ´s ochtends het eten zo ver mogelijk voor te bereiden. Dit komt eigenlijk nog uit de tijd dat de kinderen klein waren. Niets was dan zo vervelend dan ´s avonds om ong. 5 uur, als ze moe en jengelig werden, alles nog te moeten doen. Dus dat is er een beetje ingeslepen en nooit weer weggegaan. Alleen vandaag ging dat even niet. Ik had andere verplichtingen en daarom besloot ik dat het vandaag maar eens weer tijd was voor: Pannekoeken!

Sinds jaar en dag doen we dat op onze eigen manier. Hier wordt géén grote stapel vooraf gebakken. Maar om ze lekker krokant en warm op je bord te krijgen staan er twee koekepannen op het vuur en de eerste 4 (Jan heeft vanavond late dienst) bak ik dan.

 

 Voor Fleur en Mirte één met ontbijtspek en kaas en voor Junior één met niks. ( daar gaat als het aan hem ligt een flinke berg poedersuiker op en de "sneeuwstorm" is compleet als de bus met een ferme tik weer op tafel word gezet.).

Als de eerste dan op zijn is het aan henzelf. Dáár staan de pannen, ga je gang.... En dat gaat meestal heel goed. Zoals Jan's oma vroeger zei, ze kunnen pannekoeken bakken, dus ze kunnen trouwen. Beetje vroeg nog , maar ja.. Zelfs Junior gaat het prima af. ( Leve de kookles op school, daar worden ze lekker zelfstandig van!).

Al met al komt het misschien een beetje rommelig over maar het is juist hartstikke gezellig. Je spreekt er nog eens één als de rest in de keuken is en daar de lekkerste pannekoek voor zichzelf klaar maakt. Dat kan met spek, champignons, ui, kaas of één met rozijnen en kaneel zijn. Maakt niet uit, altijd lekker!

Metamorfose..

Sinds een aantal jaren heb ik een hobby. Van oude kettingen nieuwe maken. De oude koop ik bij de kringloop of op de rommelmarkt, en dan sloop ik ze uit elkaar.

Vervolgens komt de vraag :"wat doe ik ermee?" Soms ben ik er zó uit, en weet ik het met de aankoop al. Andere keren gaat het ding in de"kralenkast", waar al m'n spullen inzitten die met dit gebeuren te maken hebben. Van tijdschriften en boeken tot bedeltjes, ringetjes, draad enz. enz. En in één keer krijg ik dan een ingeving.

Dan begint het te kriebelen. Ik wil die ingeving dan ook in de praktijk brengen. Vervelend als je dan die week net even wat minder tijd hebt. Maar als het dan wel kan lijkt het net of ik het ter plekke uit m'n mouw schud....

Dit kettinkje kocht ik een aantal weken geleden bij de kringloop. Voor 2 euro. Een fotootje van gemaakt,

en vanmiddag had ik nog even tijd over. Het ding "pestte me al even en de schaar ging er in. Ik heb de kraaltjes op draad gewikkeld en dat draad ook weer in elkaar gewikkeld. Ik noem dit soort kettingen dan ook wikkelkettingen. Door deze techniek krijg je een veel losser effect . Fleur wilde wel even model staan. Zie hier het resultaat:

Vinden jullie 't wat?

Heel veel koekjes.

Zaterdag is bij ons "patatdag". Andere dagen ben ik vaak overdag al bezig met het eten voorbereiden, zaterdag houd ik dus dan tijd over. Tijd die ik graag besteed aan iets te bakken. Deze week had ik het recept van de koekjes van Teunie (eenvoudig leven) gespot. Er stond bij dat het een behoorlijke hoeveelheid was, nou, we zijn nog niet met z'n twaalven, zoals zij, maar ze eten hier thuis wel voor twaalf. Vooral als het om koek en snoep gaat. Dus het is aan ons wel goed besteed.

Vanochtend ging ik aan de slag. De boodschappen waren al gehaald, dus ik moest het met de voorraad uit de kelder doen. Het waren eigenlijk roomboterkoekjes, maar roomboter was niet voorradig. Dus het worden boterkoekjes. Basterdsuiker was er ook niet, dus gewone suiker, ook goed.

Ze schreef dat je rollen moest vormen, dat lukte me niet goed. Zal wel door de andere samenstelling komen. Vijf  bollen gemaakt, en deze stuk voor stuk uitgerold en uitgestoken met koekvormpjes. Ik was weer helemaal terug in de tijd dat ik dit met de kinderen deed. leuk!

Het eerste deeg gebruikte ik zonder toevoegingen. De tweede soort koekjes werden versierd met nootjes. De derde met kandijsuiker, de vierde vermengde ik met chocoladevlokken en in de vijfde kwam een lepeltje jam. Zo werd het een heel gemengd palet. Dit allemaal geïnspireerd door de ideeën van Teunie!

En zo zag het resultaat eruit:

't is niet perfect.....

2 jaar geleden hoorde ik 'm voor het eerst, de opmerking:"'t is niet perfect, maar ik ben er wel gelukkig mee". Er was zelfs een boek over geschreven.( Net even via google geprobeerd op te zoeken, maar dat lukte even niet.). Ik vond het meteen een mooi statement. Iets om over na te denken. Vooral voor iemand zoals ik, een perfectionist, die de dingen graag onder controle heeft. Wel net zo rustig, die structuur.

Maar of je daar nou zoveel gelukkiger van wordt? Wat is belangrijker, roep ik zelf regelmatig. Of je kinderen zich herinneren hoe schoon het huis vroeger was, of hoe gezellig? Nou, ik kan je wel vertellen dat ik dat van vroeger thuis écht niet meer weet, of mijn moeder die week wel overal aan toe gekomen was.(sorry, mam), maar wat ik me nog wel herinner waren de leuke uitjes, verjaardagen en logeerpartijtjes. En de dingen die mijn vader voor ons in elkaar knutstelde. Een tafeltennistafel en een knikkerbak bijvoorbeeld. En de lol die we daarmee beleefd hebben.

En als het gaat om spulletjes van de kringloop of rommelmarkt, Als er een barstje in zit, of bijvoorbeeld dat vleugeltje dat van dat schattige engeltje ontbrak, voor mij maakt dat weinig uit. Ik ben er toch best gelukkig mee. Sterker nog, voor mij zijn die dingen echt uniek.

 Ik las net met m'n zoektocht op google nog de uitspaak: perfect = niet gelukkig, gelukkig = wél perfect. Met andere woorden perfectie en controle zijn niet de voorwaarden voor geluk. Geluk zit in jezélf, of je tevreden bent met de dingen om je heen en of je nog oog hebt voor de ladybirds om je heen....

 

Ovenschotel.

Het is nat en guur buiten. Dochter twee komt net kletsnat thuis. Tijd voor een lekkere ovenschotel vanavond. Zo maak ik die:

Dit heb ik nodig:
Een potje Aardappel anders kruiden-knoflook.
Aardappelen.
3 tomaten.
1 preitje.
1 winterwortel.
Stukje buikspek.
Wat pompoenpitten.

Zo ga ik te werk: Eerst schil ik de aardappelen en kook ik ze 10 minuten voor. In die tijd snijd ik de tomaten in flinke plakken, de prei in schijfjes (die blancheer ik) en de wortel in plakjes.

Dan komt m'n ovenschaal in beeld. Deze heb ik afgelopen zomervakantie gekocht in Domme in Frankrijk. Het is de grootste van een set van vier en sinds ik ze gekocht heb heb ik ze ook vaak in gebruik.

Dan begint het "stapelen", de aardappelen, tomaten, prei en wortels gaan dakpansgewijs in de schotel en het geheel wordt afgedekt met de inhoud van het potje. Als laatste gaat de buikspek er in stukjes op en strooi ik er nog wat pompoenpitten overheen. Dit alles gaat ongeveer 40 minuten op 200 graden in de oven. Het gerecht word vergezeld van een gehaktbal.

Als het goed is komt ie er dan ongeveer zo uit:

Het leukst van een ovenschotel vind ik altijd dat het 'savonds lekker relaxed is. Je hebt net het gevoel alsof er al voor je gekookt is, en zo kom je nog eens aan andere dingen toe. Zoals bijvoorbeeld dat mooie boek wat je nog had liggen.....

Kuikentje

Hallo! Ik zal me even voorstellen. Ik ben kuikentje. Het favoriete speeltje van Tukker. De hond hier in huis. Hij maakte vroeger altijd alle speeltjes kapot die z'n vrouwtje voor hem meenam, en ik ben de eerste die het tot nu toe overleeft heeft.

Ik woon hier al sinds 27 augustus. Tukker heeft mij gekregen toen hij 6 werd. Best spannend toen ik uitgezocht werd. Maar gelukkig vond ie me meteen helemaal geweldig.

Hij vind me vooral leuk als er mensen in de buurt zijn. Dan pakt ie me op en probeert de mensen uit te dagen mij af te pakken. Nét als de mensen dan denken dat ze me hebben draait ie zich héél snel om. Dit spelletje kan hij heel lang volhouden. Vooral bij zijn baasje.

Ik word soms wel een beetje nat van Tukker. Dat komt omdat ie een echte jachthondbek heeft. Zacht en daardoor goed voor z'n prooi. Ik in dit geval. Soms speelt Tukker ook alleen met mij. Dan gooit ie me weg en dan stuiter ik alle kanten op. Dat komt door m'n vorm. Daardoor verdwijn ik soms onder een kast. Meestal lukt het Tukker zelf om mij daar onder vandaan te redden, soms krijg hij na veel zeuren hulp van één van die mensen  hier in huis.

Vanmiddag werd ik zomaar op tafel gezet. Tukker mocht kijken en het vrouwtje heeft toen een hele mooie foto van ons gemaakt. Kijk maar!

Wel 20!

Gisteren scheen het zonnetje lekker. Tukker had weer energie opgebouwd (was al even niet meer wezen rennen) en wij vonden het ook een goed plan die energie eens te gebruiken. Dus de auto in en op naar 't platteland.

Bij ons ong. 7 kilometer vandaan hebben we een tijdje geleden een leuke wandeling ontdekt tussen de boerderijen door. Officieel geen losloopgebied, maar wel over zandpaadjes. Tukker luisterd goed, en ook als hij andere honden tegen komt weet hij zich te gedragen. Hij negeert ze meestal als ze niet groot genoeg voor hem zijn, of tegen hem blaffen, daar heeft ie ook niets mee. Alleen als ze van zijn grootte zijn en 't liefst nog Labradors, speelt hij er soms gezellig mee. Dus geen reden om hem aan de riem te houden.

Toen we gisteren aan kwamen rijden, zagen we tot onze verbazing wel 20 (!) ooievaars bij elkaar in een weiland bij de route. We hebben eerst uitgebreid de tijd genomen om daar van te genieten, en foto's te nemen.Tukker bleef nog even in de kattebak van de auto. We dachten maar zo dat het geen goed plan zou zijn hem los te laten, 't is tenslotte een kruising van twee jachthonden (labrador x duitse staande).


We gingen bewust de route in andere richting lopen, we dachten dat de vogels wel weg zouden zijn als we terugkwamen. Toen we het rondje gemaakt hadden en weer bij de auto kwamen, was niets minder waar. Ze zaten er nog..

Jan had Tukker wel voor de zekerheid weer aan de riem gedaan. Je weet maar nooit, immers..Nou, dat was niet nodig geweest. Hij zag ze niet eens staan! Wat een jachthond! Zelfs toen Jan hem erop wees gaf ie nog geen kik! Waarschijnlijk is bij hem onbekend onbemind. Waren het honden geweest, was het waarschijnlijk een stuk interessanter geweest. Wat moet je nou met zo'n stel rare beesten die op één poot staan????

altijd leuk.

Ik vind het leuk om te koken. Heb er absoluut geen hekel aan. Misschien is het soms een beetje saai, want het móet natuurlijk elke dag. En soms is het lastig te verzinnen wat we weer gaan eten. Herkenbaar?

Daarom ben ik altijd dol op nieuwe recepten. Niet te ingewikkeld natuurlijk, het moet wel uitvoerbaar zijn in een bepaalde tijd, en betaalbaar niet te vergeten.

Begin van de maand komen altijd de magazines uit van A.H. (Allerhande) en van de Spar bij ons in de buurt (de Boodschappen). Ik ben er dan altijd snel bij. Want ze zijn voor mij dé oplossing. En nog gratis ook, want ik blijf toch een Hollandse...

A.H. zit niet bij ons in het dorp. Maar in een plaatsje verder wél. Tegenwoordig rijd ik even om en haal wat bonusaanbiedingen en neem dan gelijk 5 Allerhandes mee. Eén voor de buurvrouw, één voor m'n moeder, één voor m'n schoonmoeder, één voor m'n zus en natuurlijk ook nog één voor mezelf. Staat wat hebberig, maar ja, het is voor een "goed doel".

Als ik dan op woensdag het weekmenu samen stel, pak ik er vaak zo'n blad bij. Geeft inspiratie, en tesamen met wat "vaste"dingen die we eens in de zoveel tijd eten kom ik da toch elke week weer tot een gevarieerd menu!

zoete suikerbol.

Zondagochtend. Meestal word ik zo ongeveer 7.30 wakker. Dit is voor mij al uitslapen, daar ik door de weeks om 6.15 opsta. Dit omdat onze zoon om 7.20 opgehaald wordt door de bus. (hij zit op het V.S.O in verband met z'n autisme.). Ik vind het erg prettig dat ik 's morgens de enige ben die zó vroeg opstaat. Nou zijn onze kinderen ook niet echte uitslapers, meestal zitten we in het weekend  wel om 9 uur aan het ontbijt met z'n allen.

Als eerste pak ik altijd een kopje koffie.En dan settle ik met lekker op de bank met óf een tijdschriftje óf ik zet de t.v. aan (als er iets op is wat ik leuk vind.) Om ongeveer 8.45 realiseer ik me dan dat ik de broodbakker nog zou vullen, anders komt er niet veel van het broodje terecht dat ik nog zou maken.

Vandaag ga ik voor suikerbrood. Dit ook omdat Jan a.s. nacht nachtdienst heeft en van tevoren altijd slaapt tot ong. 12 uur. Zou ik dan iets hartigs maken, zou dat betekenen dat hij misschien wel kaas-uienbrood als ontbijt zou krijgen. Lijkt me net iets teveel van het goede...

Voor het suikerbrood gooi ik een pak witbroodmix in de machine, 300 ml. water erbij en ik zet hem op kneden. Na 1 uur 20 is ie dan klaar met kneden en rijzen. Ik bestuif het aanrecht met bloem, haal het deeg uit de broodbakker en druk het een beetje plat uit op het aanrecht. Dan komt er een pak kandijsuiker bij kijken. Ik strooi een ruime hoeveelheid suiker op het deeg en kneed het deeg er om heen. Daarna rol ik het deeg tot een bal en haar hem nog even flink door de suiker.

Dan gaat ie op de crispy-plaat en zet ik het in de oven. Deurtje dicht en dan rijst het rustig aan. Een klein uurtje ongeveer. Dan gaat de oven aan op 160 graden en in 35 minuten bakt de bol dan bruin. Zeker de moeite van het proberen waard, wij hebben er in ieder geval weer lekker van gesmikkeld!

Tip: Wij ontdekten vandaag dat ie heerlijk is met aardbeienjam.

AU!

Zaterdagmorgen 8.10: Vanochtend was het nog vroeg opstaan. Jan en Fleur moesten werken en Mirte heeft vandaag kassatraining, zij begint binnenkort aan haar eerste weekendbaantje. Om 8.00 moest Mirte weg  en haar konijn, muis (hij is grijs, dus vandaar), had nog geen eten gehad.

Ik liep met een gevuld bakje en een flesje schoon water naar de deur en het volgende moment lag ik op de grond. Toch wel handig als je je voeten opbeurt bij de drempel...

Nogal beduust krabbelde ik overeind en kwam eerst even bij op de deurmat. Jan Jr. stond gelijk achter me en ook Fleur vroeg gelijk of het wel ging. Zelf weet je dat dan nog even niet.

Maar het viel gelukkig mee. Niets gebroken in ieder geval. Alleen.. een vinger die helemaal beurs is, een kapotte  knie en een vreemde streep bij m´n sleutelbeen, dit allemaal links. Ik ben op die kant gevallen. Rechts alleen schaafwondjes.

Gek hè, ik was deze week best bang om te vallen. Ik had een aantal mensen in m'n omgeving die dat overkomen was door de gladheid en ik dacht voorzichtig, anders gebeurt mij dat ook. Dan roep je het schijnbaar al over jezelf uit. En dan gebeurt het op zo'n stomme manier. Bah.

Schatzoeken.

Ik ben gek op brocante spulletjes. Ik ga graag naar een rommelmarkt, en ook de kringloop is  een vast winkeladresje van mij. Vanochtend moest ik naar de haptonoom. En laat in hetzelfde stadje nou een hele grote kringloop zitten.. Daar moest ik natuurlijk even heen.

Altijd spannend als je binnenkomt. Ik was er al een tijdje niet meer geweest, en het voelt een beetje als schatgraven als je dan langs al die stellingen loopt. Ik ben niet zo kieskeurig als het om de stijl van de brocante gaat . Ik vind veel leuk. Of het nou 50-er jaren spulletjes zijn of uit grootmoeders tijd of wat landelijks, ik loop er al snel warm voor. Ook vind ik het leuk om oude kettingen te scoren, deze haal ik uit elkaar en daar maak ik dan nieuwe van. Maar dat laat ik je nog wel eens zien.

Vanochtend had ik beet! Eerst twee 50-er jaren soepkommetjes, Daarna een olielamp en toen nog een klein "plantenbakje". Helemaal tevreden kwam ik de winkel weer uit. Bij A.H. nog voorjaarsbolletjes gekocht voor in het bakje ( 2 voor €2,-) en op naar huis, waar ik het spul snel door een sopje heb gehaald en de bolletjes in het bakje heb geplant. Zie hier het resultaat:

Zeg nou zelf, leuk toch? En dit alles voor €8.15!

Keetje Knus

De kerst is weer achter de rug. De tijd voor de kerstversieringen ook. Jammer, ik probeer er altijd zo lang mogelijk van te genieten. ´t Was dat op oudjaarsavond hier 5 meiden bleven logeren, anders was de kerstboom er niet eerder uitgegaan dan vandaag. Maar ja, zo groot is onze voorkamer nou ook nog weer niet, dus om er 5 luchtbedden in te laten passen (1 vriendin wou graag op de bank slapen), moest de kerstboom er toch echt uit.

Om de sfeer toch nog even vast te houden, liet ik nog een aantal versieringen voor wat het was. Zo ook een hartje en een engeltje, gehaakt en dus heel schattig. Ze staan eigenlijk symbool voor Matthijs, waarover ik begin december schreef in mijn blog. Het was lastig de kerstspullen tevoorschijn te halen dit jaar, omdat ik er mijn hoofd toen totaal niet naar had staan. Vandaar dat het logisch was dat er iets stond ter ere van hem.

In de buurt is een winkeltje, Keetje Knus. Ze heeft ook een webwinkel met dezelfde naam. Helemaal mijn smaak. En ook nog eens niet zo heel duur. Sterker nog, ze heeft ook schattige dingetjes voor 5 of 10 euro.

Mijn dochters winkelen er graag. En ook toen ik jarig was van 't zomer kwam veel visite met de rood gestippelde tas ( kenmerkend voor dit winkeltje) op de proppen. Helemaal goed! Oudste dochter deed met haar vriendinnen een dobbelspel met sinterklaas , en moest een kadootje van ongeveer 5 euro meenemen. Toen ze dat ging halen heb ik haar gevraagd of ze eens rond wilde kijken of ze het hartje en het engeltje (al gezien op de site op internet) nog hadden. En ja, hoor, ze kwam ermee thuis. Ik was er echt blij mee.

De rest van de kerstspullen is al aardig opgeruimd. Maar het hartje en het engeltje mogen wat mij betreft nog lang blijven staan...

Nog even een foto.

Hier nog de beloofde foto van het spekbroodje van vanmiddag:

Hij viel goed in de smaak, want hij was zo verdwenen!

De broodbakmachine.

Járen geleden kreeg ik één. Voor moederdag. Ik had hem gevraagd nadat ik enthousiast was gemaakt door een toenmalige vriendin. Het leek me heerlijk, de geur van versgebakken brood in huis. En je kunt je er ook zo fijn creatief op uitleven.

Onze broodbakmachine. Hij is inmiddels zo goed als versleten. Allang bak ik het brood er niet meer in af. Dat kan nog wel maar ik ben erachter gekomen dat als je hem alleen gebruikt om in te kneden en rijzen dat je dan nog zelf in de hand hebt in welke vorm je het brood afbakt. En dat is leuk. Als bloembrood, gevlochten, in een (bij de Action gekochte) gewone broodbakvorm of hoe dan ook.

Gisteren aten we een pizza. Een half pak broodbakmix volstaat. Wat pompoenpitten erdoor voor de lekkere bite. Even uitrollen, op de crispy-plaat en dan beleggen. In dit geval met eerst een laagje ketjup, en daar overheen tomaatjes, salami en prei. Afgedekt met geraspte kaas. Op 180 de oven in, ongeveer 25 minuten en klaar. Heerlijk.

Deze foto is niet helemaal scherp. Ik moest nog even wennen aan de camera. (Zie blog gisteren).Maar je krijgt er in ieder geval een idee van hoe de pizza eruit zag.

 Vandaag staan er twee pannen soep klaar. Eén met tomatensoep en de ander met een rest erwtensoep, al eerder gemaakt, en vanochtend uit de vriezer opgediept. Dat vraagt om een lekker broodje erbij. En erwtensoep vraagt om spek. Dus spekbrood. Stukje spek in stukjes gesneden, uitgebakken en vanmiddag even het deeg kneden in de broodbakker. Dan de spekjes erdoor, nog even (ong. 30 min. ) laten rijzen in de oven en dan afbakken op 160, 35 minuten (onze oven gaat wat harder dan andere).

Ik ben benieuwd of dit brood goed gaat. Zo ja, dan volgt vanavond de foto nog....

Foto's maken.

Leuke hobby, bloggen. Stukjes schrijven, fotootje erbij.. maar hier gaat het soms wel wat lastig. Batterij van de camera leeg, mag ik die van jou even leven Fleur? Ja, hoor, geen probleem. Is het misschien ook niet, maar wat zou het handig zijn als ik eens wat minder afhankelijk zou zijn. Oplossing? Nou een mobieltje waar je ook foto's mee kan maken, misschien?

Nou wil het zo zijn dat ik niet een fanatieke beller ben. En als ik dat al doe meestal met de gewone huistelefoon. Een smsje kan ik sinds een half jaar versturen, maar wat is het handig als er iemand in de buurt is die dat veel sneller kan.Dus de vraag van sms jij even wordt vaak door mij gesteld. Ook niet bepaald onafhankelijk, toch?

Sinds oktober volg ik een computercursus. Die wereld gaat langzaam voor me open en het smaakt naar meer. Zo staat er nog op het programma dat we leren foto's op de computer te zetten en te bewerken. Met het oog op deze blog dus perfect.

Het mobieltje dat ik had kwam van Mirte af. Had geen camera. En het kriebelde mij soms ook wel  dat ik  wel eens een hippe mobiel wou. Jan stortte zich eergisteren op de belaanbiedingen. Bij gsmeasy kwam hij de perfecte aanbieding tegen. Voor mij dan. Een nokia C3-00 met een tweejarig abonementje. Het eerste jaar voor 5.45 per maand en het tweede jaar voor 7.45 per maand (25 smsjes en 100 belminuten, voor mij meer dan genoeg). Hij is vanochtend binnengekomen, en er zal nog even een klein "cursusje" aan vooraf gaan voordat ik hen zelf goed kan bedienen.

Maar ik ben er blij mee. Zo langzamerhand kom ik waar ik wezen wil, een beetje bij de tijd, zelfs voor mij.

Lekker!

Maandagmiddag 14.40. Net nadat ik opgemerkt heb dat Jan Jr. zo ook weer thuis is, horen we de deur van de bus dichtslaan. En surprise! Hij heeft vandaag kookles gehad en gevulde koeken gebakken. Ze zijn nog warm en dus een heerlijke aanvulling op een kopje thee!

Dank je wel Jan!

wie laat wie nu uit?

Zondagochtend, het is al weer 2 januari. Lekker ontbeten met z'n vijven en daarna begon het te kriebelen. De zon scheen heerlijk door de ramen . Tukker, onze hond,  ( zo genoemd omdat hij ook een echte tukker is, hij komt namelijk uit Twente en is ook nog eens heel spontaan en sympathiek.) was aan een echte boswandeling toe. Wij trouwens ook.

Nou kan Tukker tellen. En als zowel ik als Jan in de buurt zijn is 1+1 twee. Hij kijkt dan van de een naar de ander en wordt wat onrustig. Als je daar dan niet op reageert wordt dat steeds iets erger en na een kwartiertje stuitert hij de auto in. Daar keert de rust weer aardig terug en het stuiteren begint pas weer als er bomen te zien zijn door het achterraam.

We lopen met Tukker graag in een losloopgebied. Hij vindt het heerlijk te rennen en stokken te zoeken, hij kan dan z'n energie echt kwijt. Dus hadden we besloten naar de Roosendaalse hei te gaan. Alleen, toen we bijna op de bestemming waren bleek de weg afgezet te zijn. Waarschijnlijk i.v.m. gladheid. Gelukkig is vlakbij Landgoed Roosendaal, en op een gedeelte daarvan mogen honden ook los. Was ook leuk, dit was gedeeltelijk voor ons nog onbekend terrein.

De achterklep gaat los en het lijkt wel of Tukker afgeschoten wordt met een katapult. Hij racet het bos in op zoek naar de mooiste en het liefst grootste stok die hij kan vinden. Als hij die gevonden heeft is het meestal wel een beetje te grote. Jan breekt de stok dan vaak doormidden, en dat vindt Tukker best. Het is alleen soms lastig meerdere stokken voor hem mee te nemen omdat z'n bek dan niet groot genoeg is...

We hebben een wandeling gemaakt van ongeveer drie kwartier en zijn daarna voldaan weer naar huis gereden. Tukker hebben we vanmiddag niet meer gemerkt, ja, misschien dan het snurken dat vanmiddag van zijn plek kwam.

Als je naar je hart luistert...

Als je naar je hart luistert, hoor je dat het leven klopt. Deze tekst van Loesje hangt bij ons op het toilet. Ik vind deze uitspraak zo sterk en waar dat het een goeie is om symbool te zetten voor 2011. Ik wens iedereen dan ook toe in het nieuwe jaar vooral naar je hart te luisteren. Dan komt volgens mij alles vanzelf op z'n pootjes terecht.
Dus relax en voel. En dan een fijn en liefdevol nieuwjaar toegewensd!

Kniepertjes en oliebollen.

De laatste week van 2010 werd er gebakken bij ons thuis. Zoals elk jaar kniepertjes. Deze traditie is ongeveer 10 jaar geleden aangewakkerd door een voormalige buurvrouw die dat van huis uit al gewend was. Een prima alternatief voor oliebollen en appelflappen, het ruikt heerlijk in huis na het bakken en veel mensen vinden het origineel, weer eens wat anders.

Dinsdagavond ben ik begonnen met de eerste portie. Platte wafeltjes als symbool voor het oude jaar, open en dus bekend  waar het voor stond. Opgerolde voor het nieuwe jaar, het is nog een vraag wat dit jaar ons brengen zal. Woensdag twijfelde ik toch of het wel genoeg was en heb ik nog een tweede portie beslag gemaakt. Samen met Mirte hebben we nogmaals gebakken.

Tijdens het bakken belde Jan op. Hij was op z'n werk en had bedacht om de volgende dag oliebollen te bakken. Nog nooit zelf gedaan, maar daarom des te leuker. Het was alleen nog even lastig waar we dat gingen doen. Nadat Jan 's ochtends de schuur had opgeruimd, hadden we de plek. Frituurpan geleegd, andere olie erin gedaan, beslag gemaakt, van een pak oliebollenmix, en toen aan de slag.

De eerste oliebollen waren niet zo in vorm, maar al snel ging het boven verwachting. We waren het er helemaal over eens dat we nog nooit zulke goeie oliebollen hadden gehad. Het laatste pak mix werd klaargemaakt met een appeltje in stukjes erdoor. Een lekkere frisse bijt krijg je daardoor. Alles voor herhaling vatbaar, alleen jammer dat er nu eigenlijk teveel kniepertjes gebakken zijn.

Gisteren op oudjaarsdag zijn we begonnen met de kerstboom op te ruimen. Dit was echt nodig want Fleur kreeg 5 vriendinnen, die ze nog kent van de vorige school, 's avonds op visite en te logeren. Dit laatste moest, zoals we dat altijd doen, in de voorkamer gebeuren. Nadat we klaar waren met dit klusje heeft Jan de boodschappen gedaan en ben ik het huis schoon gaan maken. 's middags ben ik nog even naar mijn vriendin geweest en heb wat kniepertjes gebracht. Ook nog even bij mijn ouders die ook dichtbij wonen.

Het was gisterenavond erg gezellig. Leuk te zien dat 18 jarige meiden, en ook 16 jarige zus, zich ook prima vermaakten met een avondje thuis, een zelfbedacht spelletje, lekkere meegebrachte dingetjes en sterretjes om twaalf uur. Wij zijn samen met de jongste tussendoor nog even naar opa en oma geweest, en na twaalven nog bij de buurtjes. Al met al een prima slot voor 2010.