Dankbaarheid 2.

Lees ik net het berichtje van haar, en dan gaat bij mij in m´n hoofd de radertjes draaien. Oh jee, waar ik allemaal dankbaar voor ben.... Heb je even? Ik had natuurlijk kunnen reageren op haar blog, maar het is een "verhaaltje" op zich...

plaatje van www

.Zullen we beginnen voor alle mensen om me heen. Ons gezin en familie. Ik heb m'n beide ouders nog en besef me maar al te goed dat dat lang bij iedereen niet zo is. Kijk alleen al in de familie van mijn kant, dan zijn m'n zus en ik de enigen....

. Naadloos sluit daar de gezondheid van iedereen op aan. Natuurlijk, d'r is wel eens wat, maar niet erg onoverkomelijk. "Afkloppen!" roep ik altijd zodra ik zoiets geuit heb, ben nogal bijgelovig in zulke gevallen. Ik realiseer me dat dat niet vanzelfsprekend is...

. 't  Loopt goed hier thuis. Kinderen die het prima doen op school. Ook Jan, die ondanks z'n PDD-NOS het heel goed redt. Soms een onvoldoende, maar ondanks dat ik me voornam me niet te bemoeien met z'n schoolwerk, eens ff kijken wat het resultaat dan werd, kwam ie met een cijferlijst thuis waar maar 1 vijf op stond. En dat met een minimum aan huiswerkuren..... Hoe cliché is dat.... (schijnt helemaal bij jongens zo te zijn....).

. Onze leefomgeving. Een oud huis, dat wel, maar met karakter. O.k. Het is wat vochtig soms, en nog niet alles is tip-top, maar het is zo lekker om in te wonen dat het zeker in deze lijst thuis hoort.

.  Jan. Soms kan ik 'm wel schieten hoor, daar niet van. Vooral als bijvoorbeeld de uitlaat onder m'n auto vandaan valt terwijl ik ergens in the middle of nowhere rijd. En hij dan doodleuk aangeeft dat ie wel wist dat die los zit. M'n vader 'm er dan even tijdelijk komt onder knopen (de schat), en Jan 'm vervolgens thuis in een kwartiertje vast zet : ( Maar hij is zo relaxed, en vaak ook in een goede bui.... en niet te vergeten erg verrassend. Ik ben vaak nogal zwaar op de hand. Moet er niet aan denken dat hij dat ook zou zijn. Hoe gezellig zou dat worden....

. Dat ik ook alle ruimte krijg thuis. Ruimte om te kijken hoe nu verder voor mij. Ik sta op een punt waarop ik dat me afvraag en realiseer dat ik dat in moet gaan vullen. De kids kunnen het grotendeels zelf af en er is weer ruimte om een eigen leventje op te bouwen. Naast hen, en niet meer zoals tot voor kort alleen voor hen. Blijft voor mij lastig wat ik daarmee moet. Maar goed, komt tijd, komt raad...

.Mensen om ons heen. Buren en vrienden. Heel erg waardevol. 't Is heerlijk om je verhaal eens kwijt te kunnen en ook om die van hun aan te horen is goed.

Best een mooie lijst, al zeg ik het zelf. Goed idee van haar om daar op de vroege maandag eens stil bij te staan. Want het kan natuurlijk absoluut geen kwaad om je weer eens te realiseren dat er veel is om dankbaar voor te zijn!!! Fijne dag!


. En oh jee, vergeet ik het bloggen, en dus jullie ook helemaal! Hoeveel plezier ik daaraan beleef en hoe leuk het is jullie reacties te lezen. Ik vind het zeker een verrijking op m'n dagelijks leven. Dankjewel daarvoor!!