Wandelen en foto's maken...

Dat is wat Jan en ik vanmiddag deden. Nee, Tukker was een keertje niet mee. Vanochtend ging ie met Jan al een rondje, en i.p.v. dat dat een klein rondje was, liep dat wat uit de hand. Jan had zomaar het idee het weiland tegenover bij ons in de straat in te lopen. Daar wordt momenteel gebouwd en daar staat dus geen vee meer.

Toen ze terug kwamen was Tuk compleet aan de latten. Zeer voldaan plofte ie op de houten vloer neer en het was al duidelijk dat het genoeg was geweest voor z'n heupen en poten. Gezien z'n H.D. en artrose had hij vandaag verder rust nodig.

Het Leusveld werd het deze keer. Dat is een landgoed bij ons in de buurt. Het huis wat erbij staat is al helemaal prachtig. Het wordt bewoont door een kunstenaarsechtpaar, die daar ooit voor gevraagd werden door natuurmonumenten. Ook niet erg toch, zo'n aanbieding? Zeker als je de foto ervan ziet:

Je kunt op het landgoed meerdere routes volgen. Wij kwamen de rode paaltjes tegen:

Dus we gingen daarvoor. Geen idee hoe lang die route was, maar ach, we hadden de tijd. Langzaam slenterend en fotograferend genoten we zomaar een eind weg. Er waren prachtige paddenstoelen te bewonderen. Wel zo veel dat we er maar een collage van maakten:

Elke keer zag Jan er weer een paar, hier zie je 'm kijken als ik net een andere foto maakte:

Dus dan ging ik maar weer op de hurken om ook die op de gevoelige plaat te zetten:

Hoe mooi was het daar... En het gekke was, we kenden het niet eens! We fietsten wel eens over het fietspad dat er door heen loopt, maar omdat het geen losloopgebied is kozen we er niet voor. Onze hond huppelt nu eenmaal liever een eind weg, en met 45 kilo aan de riem is dat (vooral voor mij) niet erg handig. Word je zo modderig van soms : ) Hier nog een paar plaatjes om je een idee van het gebied te geven:

nee, deze is niet op de kop, het is een boom weerspiegeld in het water.

 

 

En kijk, wat Jan ook nog opmerkte onderweg:

Ook dit was vonden wij een foto waard:

 

de koe keek heel verbaasd naar ons en de reiger naar de koe... grappig....

En zo kwam het dat we na anderhalf uur stappen weer helemaal opgeladen thuis kwamen. En ik kon het me verbeelden, maar keek Tuk me nou een beetje verontwaardigd aan???